Φριτς Ντάργκες
| Φριτς Ντάργκες | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Fritz Darges (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 8 Φεβρουαρίου 1913[1][2] Dülseberg[2] |
| Θάνατος | 25 Οκτωβρίου 2009 (96 ετών) Τσέλε[2] |
| Τόπος ταφής | Stadtfriedhof[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός στρατιώτης |
| Περίοδος ακμής | 1933 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Όμπερστουρμφυρερ, Ούντερστουρμφυρερ, Χάουπτστουρμφυρερ και Obersturmbannführer |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού Panzer Badge |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φριτς Ντάργκες (γερμανικά:Fritz Darges ,8 Φεβρουαρίου 1913 - 25 Οκτωβρίου 2009) ήταν Γερμανός αξιωματικός στα Waffen-SS κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του απονεμήθηκε ο Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού. Υπηρέτησε ως βοηθός του Μάρτιν Μπόρμαν και αργότερα έγινε προσωπικός βοηθός του Αδόλφου Χίτλερ.
Πρώτα Χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Ντύλζενμπεργκ κοντά στο Ζάλτσβέντελ . Μετά τη φοίτησή του από το σχολείο, ο Ντάργκες προσχώρησε εθελοντικά στα SS τον Απρίλιο του 1933.[3] Μέχρι το 1934 είχε επιλεγεί για να γίνει αξιωματικός και παρακολούθησε το SS-Junkerschule στο Bad Tölz. Μετά την αποφοίτησή του τον Απρίλιο του 1935, προήχθη σε Untersturmführer (δεύτερος υπολοχαγός).[4] Το 1936 ορίστηκε υπασπιστής του Reichsleiter Μάρτιν Μπόρμαν.[5] Τον Μάιο του 1937 εντάχθηκε στο NSDAP (Ναζιστικό Κόμμα) και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους προήχθη σε Obersturmführer (πρώτος υπολοχαγός).[6]
Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Οκτώβριο του 1939 επέστρεψε στα Waffen-SS ως ένας διοικητής σε τμήμα των συνταγμάτων Deutschland και Der Führer των SS-Verfügungstruppe.[7] Πολέμησε στη Μάχη της Γαλλίας και του απονεμήθηκε ο Σιδηρούς σταυρός δεύτερης τάξης τον Ιούλιο του 1940 και προήχθη σε Hauptsturmführer (Λοχαγός).
Ο Ντάργκες στη συνέχεια τοποθετήθηκε στη νεοσυσταθείσα SS μεραρχία Wiking, συμμετείχε στην Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα και του απονεμήθηκε ο Σιδηρούς σταυρός πρώτης τάξης τον Αύγουστο του 1942. Τον Μάρτιο του 1943 έγινε προσωπικός βοηθός του Αδόλφου Χίτλερ. Εντάχθηκε στο Führerbegleitkommando, μια μονάδα σωματοφυλακής των SS που παρείχε προσωπική ασφάλεια για τον Χίτλερ.[7] Προήχθη σε Obersturmbannführer (Αντισυνταγματάρχης) τον Ιανουάριο του 1944.
Απόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 18 Ιουλίου 1944, κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης στρατηγικής στο Λημέρι του λύκου ,[8] μια μύγα άρχισε να βουίζει γύρω από το δωμάτιο και φέρεται να προσγειωνόταν στον ώμο του Χίτλερ και στην επιφάνεια ενός χάρτη αρκετές φορές. Ενοχλημένος, ο Χίτλερ διέταξε τον Ντάργκες να «ξεκάνει τον μπελά αυτό». Ο Ντάργκες πρότεινε ότι, καθώς ήταν ένα εναέριο παράσιτο, η δουλειά εξουδετέρωσης του θα έπρεπε να ανατεθεί στον υπασπιστή της Λούφτβαφε, Νικολάους φον Μπέλοου. Ο Χίτλερ τράβηξε τον Ντάργκες στην άκρη, τον απέλυσε επί τόπου και τον έστειλε στο Ανατολικό Μέτωπο.[9] Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή αυτής της ιστορίας, ο Ντάργκες απλώς «χαχάνιζε» καθώς ο Χίτλερ κοιτούσε το χάρτη.[10] Ακόμη μια άλλη εκδοχή της απόλυσης και μεταφοράς του Ντάργκες από τον Χίτλερ περιλαμβάνει την άρνησή του να παντρευτεί την αδελφή της Εύα Μπράουν, Γκρετλ Μπράουν, η οποία ήταν έγκυος εκείνη την εποχή.[11] Στις 16 Μαΐου 1944,ο Ντάργκες παντρεύτηκε τη χήρα Ρενάτε Φράιφραου φον Χάντελν .[12]
Υπηρεσία στο Ανατολικό Μέτωπο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Αύγουστο του 1944 ο Ντάργκες επέστρεψε στη μεραρχία SS Wiking για να αντικαταστήσει τον Γιοχάννες Μύλενκαμπφ ως διοικητή του 5ου συντάγματος SS Πάντσερ.[13] Ήταν στη διοίκηση αυτής της μονάδας όταν ο Ντάργκες τιμήθηκε με τον Σταυρό του Ιππότη για τις ενέργειές του τη νύχτα της 4ης Ιανουαρίου 1945.[9] Το τμήμα προχωρούσε προς το Bicske όταν σταμάτησε από την 41η μεραρχία φρουρών τυφεκιοφόρων της Σοβιετικής 4ης Στρατιάς φρουρών. Ο Ντάργκες αρχικά διερεύνησε τη σοβιετική γραμμή με μονάδες μάχης πάντσερ και πάντσερ γρεναδιέρων και κατάφερε να σπάσει τη γραμμή την αυγή. Στη συνέχεια, με ενέδρα κατέστρεψε μια σοβιετική ειδική ομάδα, χτυπώντας τέσσερα όπλα των 122 χιλ., τέσσερα πυροβόλα των 76 χιλ., δώδεκα φορτηγά και διάφορα οχήματα προμήθειας. Στη συνέχεια επιτέθηκε στο Κάστρο του Ρέγκις, αναγκάζοντας τη φρουρά να υποχωρήσει. Ο Ντάργκες στη συνέχεια βρέθηκε περιτριγυρισμένος από σοβιετικές ενισχύσεις και αναγκάστηκε να αποκρούσει αρκετές επιθέσεις. Τρεις μέρες αργότερα, όταν απελευθερώθηκαν από άλλη μονάδα μάχης (Kampfgruppe) της SS Wiking, άφησαν πίσω τους πάνω από τριάντα κατεστραμμένα σοβιετικά τανκς.[14]
Συνελήφθη από τους Αμερικανούς στις 8 Μαΐου 1945 και απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1948.[14]
Μεταπολεμικά χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ελάχιστα είναι γνωστά για τις δραστηριότητές του μετά την παράδοση της Γερμανίας. Έκανε καριέρα ως πωλητής αυτοκινήτων μετά τον πόλεμο και αργότερα ως διευθύνων σύμβουλος του Ερυθρού Σταυρού στο Τσέλε . Το 1952 νυμφεύτηκε τη γιατρό Ελένε Ζόνεμαν (1911-1998), η οποία συμμετείχε σε πρόγραμμα παιδικής ευθανασίας στο Αμβούργο κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου .Το 1993 βοήθησε να οργανωθεί μια συνάντηση νικητών του Σταυρού του ιππότη στο Τσέλλε.[15] Εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ του 2000 ο πόλεμος του Χίτλερ στην Ανατολή.[16]
Λίγο πριν από το θάνατό του, ο Ντάργκες δήλωσε ότι ο Χίτλερ ήταν μία «ιδιοφυΐα» και ότι «τον υπηρέτησα και θα το έκανα ξανά τώρα». Ο Ντάργκες συνέταξε ένα χειρόγραφο, που αφηγείται τις εμπειρίες του ως μέλος του στενού κοινωνικού κύκλου του Χίτλερ, που ήταν να δημοσιευτεί μετά το θάνατό του.[17]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 TracesOfWar. 28950.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024.
- ↑ SS #722220
- ↑ Mitcham, Samuel W. (2007). The German defeat in the East, 1944-45 (1st ed έκδοση). Mechanicsburg, PA: Stackpole Books. ISBN 978-0-8117-3371-7. 123514519.
- ↑ Hamilton, Charles, 1913-1996. (1984). Leaders and personalities of the Third Reich : their biographies, portraits, and autographs (1st ed έκδοση). San Jose, Calif.: R.J. Bender Pub. ISBN 0-912138-27-0. 19125383.
- ↑ NSDAP #4166963
- ↑ 7,0 7,1 Hoffmann, Peter, 1930- (2000). Hitler's personal security : [protecting the Führer, 1921-1945] (1st Da Capo Press ed., [2nd ed.] έκδοση). [New York]: Da Capo Press. ISBN 0-306-80947-8. 45671247.
- ↑ Destined to be wrecked just two days later by a bomb planted by Col. von Stauffenberg
- ↑ 9,0 9,1 Hamilton, Charles, 1913-1996. (1984). Leaders and personalities of the Third Reich : their biographies, portraits, and autographs (1st ed έκδοση). San Jose, Calif.: R.J. Bender Pub. σελ. 143. ISBN 0-912138-27-0. 19125383.
- ↑ Williamson, Gordon, 1951- (2006). The SS : Hitler's instrument of terror : the full story from street fighters to the Waffen-SS (Rev. ed έκδοση). New York: Barnes & Noble. ISBN 978-0-7607-8168-5. 221958513.
- ↑ O'Donnell, James P. (James Preston), 1917-1990. (2001). The bunker : the history of the Reich Chancellery group (1st Da Capo Press ed έκδοση). New York: Da Capo Press. ISBN 0-306-80958-3. 46465209.
- ↑ Vgl. Tagebuchnotiz Himmlers v. 13. Januar 1943, in: BA Koblenz, NS 19 neu/1444; Sippenakte Darges, in: Bundesarchiv – Berlin Document Center (BDC). Vgl. Döscher, Hans-Jürgen, Das Auswärtige Amt im Dritten Reich – Diplomatie im Schatten der „Endlösung“, Berlin 1987, S. 114.
- ↑ Mitcham, Samuel W. (2007). The German defeat in the East, 1944-45 (1st ed έκδοση). Mechanicsburg, PA: Stackpole Books. ISBN 978-0-8117-3371-7. 123514519.
- ↑ 14,0 14,1 Mitcham, Samuel W. (2007). The German defeat in the East, 1944-45 (1st ed έκδοση). Mechanicsburg, PA: Stackpole Books. σελ. 243. ISBN 978-0-8117-3371-7. 123514519.
- ↑ Hitlers Adjutant: Von der SS zum Roten Kreuz, in: Der Stern vom 10. Dezember 2009, S. 144–152.
- ↑ https://www.imdb.com/name/nm2709043/
- ↑ «Memoirs of Hitler aide could finally end Holocaust claims». The Telegraph (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.