Ernst Ferber

Ernst Ferber
	;
Biografía
Nacemento	27 de setembro de 1914 ; Wiesbaden, Alemaña
Morte	31 de decembro de 1998 (84 anos); Múnic, Alemaña
Inspector of the Army (en)
	1 de outubro de 1971 – 30 de setembro de 1973 ; ← Albert Schnez (pt) – Horst Hildebrandt (pt) →
Deputy Inspector of the Army (en)
	xaneiro de 1970 – 30 de setembro de 1971 ; ← Hellmut Grashey (pt) – Siegfried Schulz (pt) →
Actividade
Ocupación	oficial
Carreira militar
Rama militar	Deutsches Heer (pt)
Rango militar	tenente xeneral
Premios
	(1975) Premio Heinrich Wieland; (6 de febreiro de 1973) Grand Cross of the Order of the Crown of Thailand (en) ; (1944) War Merit Cross 2nd Class without Swords (en) ; (agosto de 1940) Iron Cross 1st Class (en) ; Gran Cruz do Mérito con Estrela da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña ;

Ernest Ferber, nado o 27 de setembro de 1914 en Wiesbaden, Hesse, e finado o 31 de decembro de 1998 en Múnic, foi un xeneral do Exército (Heer) na Alemaña nazi e das Forzas Armadas Alemás (Bundeswehr). Foi Inspector do Exército da RFA de 1971 a 1973 e Comandante en Xefe das Forzas Aliadas de Europa Central da OTAN de 1973 a 1975.

Traxectoria

Fillo de Ernst Ferber Sr., un major de orixe na Suabia bávara e varios países europeos, creceu en Múnic e asistiu ao Maximiliansgymnasium desde 1924. En marzo de 1933 aprobou o Abitur (selectividade) con boa nota.^[1] Como o seu avó e o seu pai, quixo ser militar.

Formación na Reichswehr e servizo na Wehrmacht

En 1933 entrou ao servizo do 19º rexemento de infantaría como oficial cadete na Reichswehr e serviu alí até 1939. Asumido pola Wehrmacht, participou como comandante da compañía na invasión de Polonia, que iniciou a Segunda guerra mundial. Despois converteuse no primeiro oficial de orde (O1) do exército ao mando do Xeneral de Infantaría Alfred Wäger e participou co corpo do exército na campaña occidental en 1940.

Ascendeu a capitán, completou a formación abreviada e pasou a ser Segundo Oficial do Estado Maior (Ib) na División de Infantaría 134 baixo o mando do xeneral das Gebirgstruppe Hans Schlemmer e participou no avance a Belarús na Fronte oriental. Despois foi comandante de batallón e máis tarde Id do Estado Maior do 2. Exército Panzer ao mando do Generaloberst Rudolf Schmidt.

Ao ser ascendido a comandante, asumiu as funcións do capitán Ulrich de Maizière no Departamento de Organización do Alto Mando do Exército en febreiro de 1943, e foi así o responsable da estruturación e creación das divisións do exército de campo e da planificación de substitución de persoal para suboficiais e soldados. Ferber converteuse no líder do grupo nese departamento no verán de 1944. O 20 de abril de 1945, pouco antes da capitulación, foi ascendido a tenente coronel no estado maior (i. G.).

Recibiu a Cruz de Ferro I, clase excelente.

Prisioneiro e organización Gehlen

Ao final da guerra, Ferber foi feito prisioneiro polos Estados Unidos, pero foi liberado no outono de 1945. De 1946 a 1951 foi membro da organización Gehlen, predecesora do Servizo Federal de Intelixencia (BND).^[2]

Participación na reconstrución das forzas armadas da RFA

Pola súa experiencia, foi nomeado oficial de persoal na Amt Blank, precursora do Ministerio Federal de Defensa, en 1951. Até 1954 dirixiu o grupo de cuestións fundamentais de persoal militar e liderado interno na parte militar da delegación alemá para unha Comunidade Europea de Defensa en París baixo a dirección de U. de Maizière. Debido á non ratificación dos tratados por Francia, a RFA uniuse á OTAN en maio de 1955. De volta en Bonn, Ferber fíxose cargo da planificación do persoal superior no futuro Ministerio de Defensa.

Despois da fundación da Bundeswehr en 1955, foi reactivado como coronel en xaneiro de 1956 e dirixiu o subdepartamento de asuntos fundamentais de persoal no Ministerio de Defensa até 1957.

Despois de graduarse no Colexio de Defensa da OTAN en París, foi trasladado a Schwanewede, onde o 30 de outubro de 1958 asumiu o mando da Panzergrenadierbrigade 32. Foi trasladado a Colonia e serviu na oficina de tropas alí até setembro de 1962 como xefe de gabinete e adxunto ao Generalleutnant Hellmuth Mäder. Tamén foi ascendido a xeneral de brigada. De outubro de 1962 a finais de febreiro de 1964 dirixiu primeiro o subdepartamento II no Estado Maior das Forzas Armadas, que tamén se encargaba de controlar o Servizo de Contraespionaxe Militar (MAD). Despois fíxose cargo do subdepartamento III e tratou temas de planificación operativa e política militar. Despois de ser nomeado Xeneral de División, Ferber dirixiu desde agosto de 1964 a oficina de enlace entre o Grupo Permanente e o Comité Militar permanente da OTAN en Washington, DC Tres anos despois, en febreiro de 1967, Ferber regresou a Alemaña e tomou o mando da 2. División Panzergrenadier en Marburg de abril de 1967 a xaneiro de 1970

Inspector do Heer e cargo da OTAN

Despois de facer declaracións críticas sobre o estado interno da Bundeswehr en 1969 en Hamburgo e de colaborar no estudo Schnez, que se deu a coñecer en 1969, o inspector adxunto Hellmut Grashey foi detido e substituído por Ferber o 1 de xaneiro de 1970 por instrucións do ministro federal de Defensa Helmut Schmidt. Nese cometido, foi ascendido a tenente xeneral en xullo de 1970 e seguiu ao seu superior, Albert Schnez, que tamén sufrira presión por mor do estudo que levaba o seu nome, até o 1 de outubro de 1971 como Inspector do Exército.

Os cambios producíronse durante o seu mandato como inspector do exército, debido á redución do servizo militar de 18 a 15 meses (1 de xaneiro de 1973), co cal o goberno federal quixo frear a obxección de conciencia masiva no transcurso do movemento de 1968 . Xa que, a diferenza de tempos anteriores, agora o 75% en lugar de 50% dun ano estaban dispoñibles, a organización e o adestramento do exército debían cambiarse fundamentalmente. No transcurso desta, a formación básica de seis meses reduciuse a tres, o que deixou moitas unidades moi mesturadas por unha banda con soldados xa adestrados e por outra con recrutas. As primeiras reflexións sobre a Heeresstruktur 4 implementáronse en 1980, e tamén se remontan a Ferber.

Despois de só dous anos no cargo, Ferber foi ascendido a xeral e asumiu o cargo o 1 de outubro de 1973 o xeneral Jürgen Bennecke asumiu o mando das Forzas Aliadas da OTAN en Europa Central en Brunssum, Países Baixos.

Ese mandato viu a guerra de Yom Kippur de 1973 e a ocupación turca de Chipre en 1974. No seu cometido na OTAN, Ferber ocupouse principalmente de racionalizar as estruturas de mando na súa área e de aliñar os procedementos operativos e sistemas de armas da alianza. Por suxestión dos Estados Unidos, as Forzas Aéreas Aliadas de Europa Central, que incluían todas as forzas aéreas estacionadas en Europa, foron finalmente instaladas na área de mando de Ferber.

O 30 de setembro de 1975 entregou o seu posto na OTAN ao xeneral Karl Schnell e xubilouse.

Vida privada

Ferber estaba casado con Mette Freiin von Düring. Despois da súa xubilación dedicouse á caza e á historia da arte e participou na Sociedade Atlántica Alemá.

Obra publicada

Ernst Ferber, en: Internationales Biographisches Archiv 34/1977. 15 de agosto de 1977, en Munzinger-Archiv (Inicio do artigo dispoñible)
Clemens Range: Die Generale und Admirale der Bundeswehr. Verlag E. S. Mittler & Sohn, Herford/Bonn, 1990, ISBN 3-8132-0350-6.

Notas

↑ Matrikel des Maximiliansgymnasiums, Schuljahr (anolectivo) 1932/1933
↑ Hammerich, Helmut R. (2019). „Stets am Feind!“ – Der Militärische Abschirmdienst (MAD) 1956–1990. 1. Auflage. Gotinga: Vandenhoeck & Ruprecht. ISBN 978-3-525-36392-8.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns web

[1] Matrikel des Maximiliansgymnasiums, Schuljahr (anolectivo) 1932/1933

[2] Hammerich, Helmut R. (2019). „Stets am Feind!“ – Der Militärische Abschirmdienst (MAD) 1956–1990. 1. Auflage. Gotinga: Vandenhoeck & Ruprecht. ISBN 978-3-525-36392-8.

[1]

[2]