Grazia Deledda

Grazia Deledda

(1926)
Nome orixinal	(sc) Grassia Deledda
Biografía
Nacemento	(it) Maria Grazia Cosima Deledda 27 de setembro de 1871 Nuoro, Italia
Morte	15 de agosto de 1936 (64 anos) Roma, Italia
Causa da morte	cancro de mama
Lugar de sepultura	Cemiterio comunal monumental Campo Verano
Residencia	Roma
Educación	ensino na casa
Actividade
Campo de traballo	Poesía e narración
Ocupación	escritora, dramaturga, prosista, novelista, poetisa, escritora de contos
Período de actividade	1891 - 1936
Xénero artístico	Autobiografía e drama
Pseudónimo literario	Ilia di Saint-Ismael Ilia di Sant'Ismael Aman della Rupe
Obra
Obras destacables (1900) Elias Portolu (1904) Ashes (en) (1913) Canas ao vento (1920) The Mother (en) (1937) Q63435956
Familia
Cónxuxe	Palmiro Madesani
Premios
(1926)  Premio Nobel de Literatura
Sinatura
Descrito pola fonte	Q22341355 , (sec:Deledda, Grazia, p.86) Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978 Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Grazia Deledda, nada en Nuoro, Sardeña o 28 de setembro de 1871, finada en Roma o 15 de agosto de 1936, foi unha escritora italiana do verismo, gañadora do Premio Nobel de Literatura en 1926.

Biografía

Naceu en Nuoro, en 1871, nunha familia numerosa e acomodada. O pai, Giovanni Antonio, pequeno empresario e terratenente, foi poeta afeccionado e alcalde de Nuoro en 1892. A nai, Francesca, foi unha muller moi relixiosa que criou aos seus fillos con extrema rigorosidade moral. Despois de ter realizado os seus estudos de educación primaria, recibiu clases particulares dun profesor hóspede dun familiar seu, xa que os costumes da época non permitían que as rapazas recibiran unha instrución máis alá da escola primaria. Posteriormente, afondou como autodidacta os seus estudos literarios.

Empezou a destacar como escritora con algúns relatos que publicou na revista L'ultima moda. A súa primeira obra de éxito pode considerarse que foi Nell'azurro (1890).

As súas primeiras obras oscilan entre a narrativa e a poética. Delas destaca Racconti sardi (1896). Tras casar con Palmiro Madesani, funcionario do Ministerio da Guerra ao que coñece en Cagliari en outubro de 1899, a escritora trasládase a Roma e tras a publicación de Anime oneste (1895) e de Il vecchio della montagna (1900), ademais das súas colaboracións nas revistas La Sardegna, Piccola rivista e Nuova Antologia, a crítica empeza a interesarse polas súas obras.

En 1903 publica Elias Portolu, que a consagra como escritora e inicia unha serie de novelas e obras de teatro: Cenere (1904), L'edera (1906), Nel deserto (1911), Colombi e Sparvieri (1912), Canas ao vento (1913), L'incendio nell'oliveto (1918). Cenere foi tamén unha película de 1916 interpretada por Eleonora Duse.

A súa obra foi loada por Luigi Capuana e Giovanni Verga, ademais de por outros escritores máis novos como Enrico Thovez, Pietro Pancrazi e Renato Serra. En Elías Portolu (1903) evoca a Sardeña decadente de principios do século XX; o seu mundo é poético, pero primitivo e cerrado. A sociedade que describe é arcaica e inmobilista, e os seus personaxes aparecen dominados por estraños conceptos intransixentes e supersticiosos da existencia humana, dunha moralidade sumamente convencional.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Perfil no sitio oficial do Nobel de Literatura 1926 (en inglés)
• Textos de Grazia Deledda (en italiano)