Naar inhoud springen

Andrew Wiles

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Andrew Wiles
Andrew Wiles
Andrew Wiles
Algemene informatie
Land Verenigd Koninkrijk
Geboortedatum 11 april 1953
Geboorteplaats Cambridge
Werk
Beroep wiskundige, academisch docent
Werkveld getaltheorie
Werkgever(s) Princeton-universiteit, Universiteit van Cambridge, Harvard-universiteit, Institute for Advanced Study
Bekende werken Modular Elliptic Curves and Fermat's Last Theorem
Leerlingen Manjul Bhargava
Promovendi Manjul Bhargava, Brian Conrad, Fred Diamond, Karl Rubin, Richard Taylor, Ehud de Shalit, Christopher McLean Skinner, Ritabrata Munshi, Luis Manuel Navas, Kartik Aragam Prasanna, Ravi Kumar Ramakrishna, Arash Rastegar, James Alexander Parson, Mirela Ciperiani, Ali Rajaei, Michael Volpato, Andrew W. Snowden, Robert William Harron, Andrei Jorza, Stefan Patrikis, Vinayak Vatsal
Studie
School/universiteit Clare College, Merton College, Universiteit van Cambridge, King's College School, The Leys School
Promotor John H. Coates
Familie
Vader Maurice Wiles
Moeder Paddy Mowll
Persoonlijk
Woonplaats Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten van Amerika, Princeton
Talen Engels
Moedertaal Engels
Diversen
Lid van Royal Society, Académie des sciences, National Academy of Sciences, American Academy of Arts and Sciences, Academia Europaea, American Philosophical Society, Royal Society of Canada
Prijzen en onderscheidingen Whitehead Prize (1988),[1] Fellow of the Royal Society (1989), Prix Fermat (1995), Rolf Schock Prize in Mathematics (1995), Ostrowski-prijs (1996), Royal Medal (1996), Wolfprijs voor wiskunde (1996),[2] MacArthur Fellowship (1997), Cole-prijs (1997), King Faisal International Prize in Science (1998), Clay Research Award (1999),[3] Ridder Commandeur in de Orde van het Britse Rijk (31 december 1999),[4] The Shaw Prize (2005), Abelprijs (2016),[5] Copley Medal (2017),[6] Guggenheim Fellowship,[7] Cole Prize in Number Theory (1997),[8] The Shaw Prize in Mathematical Sciences (2005),[9] De Morgan Medal (2019),[10][11] NAS Award in Mathematics (1996),[12] Regius Professor of Mathematics (2018)[13]
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie bewerken.

Andrew John Wiles (Cambridge, 11 april 1953) is een wiskundige uit Engeland, die bekend is geworden doordat hij het bewijs construeerde voor de laatste stelling van Fermat.

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Wiles werd in 1981 benoemd als hoogleraar wiskunde aan de Princeton-universiteit. In 1985–86 was hij een Guggenheim Fellow aan het Institut des hautes études scientifiques bij Parijs en aan de École normale supérieure. Van 1988 tot 1990 was Wiles een Royal Society research hoogleraar aan de Universiteit van Oxford, waarna hij terugkeerde naar Princeton. Van 1994 tot 2009, was Wiles een Eugene Higgins hoogleraar in Princeton. Hij kwam terug in Oxford in 2011 als Royal Society research hoogleraar. In mei 2018 werd hij benoemd als 'Regius Professor' wiskunde in Oxford, de eerste in de geschiedenis van de universiteit.

Laatste stelling van Fermat

[bewerken | brontekst bewerken]

Andrew Wiles maakte het tot zijn levenswerk om de laatste stelling van Fermat te bewijzen. De laatste stelling van Fermat is de stelling in de getaltheorie die stelt dat de vergelijking

voor geen oplossingen heeft voor positieve gehele getallen.[14]

Wiles heeft zeven jaar lang in isolement aan dit bewijs gewerkt en in 1993 presenteerde hij het resultaat voor een zaal vol wiskundigen aan het Isaac Newton-instituut in Cambridge. Bij controle onder regie van het wiskunde tijdschrift Inventiones Mathematicae bleek in de bewijsvoering echter een fout te zitten. Hij besloot samen met Richard Taylor het bewijs te corrigeren en op 19 september 1994 kwam de doorbraak: het bewijs werd geleverd. Het meer dan 100 pagina's tellende bewijs werd in mei 1995 in de Annals of Mathematics gepubliceerd.[15][16]

Prijzen

[bewerken | brontekst bewerken]

Wiles ontving naast de Wolfskehl-geldprijs, die in 1908 was uitgeloofd voor degene die de stelling zou bewijzen, de Rolf Schock-prijs van de Koninklijke Zweedse Academie voor Wetenschappen in Stockholm[17] en de Prix Fermat van de Université Paul Sabatier. Daarnaast kreeg hij in 1998 een speciale vermelding bij de uitreiking van de Fieldsmedaille, hoewel hij toen al boven de leeftijdsgrens van 40 jaar zat.[18] Hij kreeg in 2016 de Abelprijs toegekend voor de oplossing van de laatste stelling van Fermat.[19] In 2017 werd aan hem de Copley Medal toegekend.[20] In 2019 kreeg hij van de The London Mathematical Society de De Morgan Medal voor zijn uitmuntende bijdrage aan de wiskunde.[21]

Zie de categorie Andrew Wiles van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrew_Wiles&oldid=66749682"