Naar inhoud springen

Ivoriaans voetbalelftal (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ivoorkust
Vlag van Ivoorkust
Bijnaam Les Éléphants (De Olifanten)
FIFA-ranglijst 37 Gestegen 1 (20 juni 2024)
Hoogste ranking 12e (feb 2013, apr-
mei 2013)
Laagste ranking 75e (maa-mei 2004)
Associatie FIF
Bondscoach Vlag van Frankrijk Patrice Beaumelle
Stadion Stade Félix Houphouët-Boigny,
Stade olympique d'Ebimpé, Abidjan
Meeste interlands Didier Zokora (121)
Topscorer Didier Drogba (65)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 3-2 Dahomey Vlag van Benin
(Antananarivo, Madagaskar, 13 april 1960)
Grootste overwinning:
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 11-0 Centr.-Afrik. Rep. Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek
(Abidjan, Ivoorkust; 27 december 1961)
Grootste nederlaag:
Vlag van Nederland Nederland 5-0 Ivoorkust Vlag van Ivoorkust
(Rotterdam, Nederland; 4 juni 2017)
Wereldkampioenschap
Optredens 3 (eerste keer: 2006)
Beste resultaat Eerste ronde (2006, 2010, 2014)
Afrika Cup
Optredens 21 (eerste keer: 1965)
Beste resultaat Winnaar (1992, 2015, 2024)
FIFA Confederations Cup
Optredens 1 (eerste keer: 1992)
Beste resultaat Vierde plaats (1992)
Thuis
Uit
ÊFinale Afrika Cup 2015

Het Ivoriaans voetbalelftal, bijgenaamd Les Éléphants, is een team van voetballers dat Ivoorkust vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en het Afrikaans kampioenschap. De Fédération Ivoirienne de Football werd in 1960 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA (sinds 1964). De grootste sportieve successen werden behaald in 1992 en 2015 toen het land de Afrika Cup won.

Deelnames aan internationale toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]

Ivoorkust deed in de kwalificatiereeks voor het Wereldkampioenschap voetbal 1974 voor het eerst mee. Op 15 oktober speelde het in Freetown tegen Sierra Leone en won deze wedstrijd met 1–0. Ivoorkust zou zich niet kwalificeren door het verlies tegen Marokko in de derde ronde. Ook in de jaren daarna (tussen 1978 en 2002) zou Ivoorkust zich niet weten te plaatsen voor een eindtoernooi. Tussen 2006 en 2014 wist Ivoorkust zich drie keer achter elkaar te kwalificeren voor het hoofdtoernooi. De eerste wedstrijd was op 10 juni tegen Argentinië en werd verloren met 1–2. Voor Ivoorkust scoorde Didier Drogba. Ook de tweede wedstrijd ging verloren, tegen Nederland werd het ook (1–2). In deze wedstrijd scoorde Bakari Koné. Ivoorkust was na 2 wedstrijden uitgeschakeld en had in de laatste wedstrijd dus onvoldoende aan de zege (3–2) tegen Servië en Montenegro. Ook op de toernooien van 2010 en 2014 strandde Ivoorkust als derde in de poule. Op ieder toernooi werd eenmaal gewonnen. In 2010 was er een overwinning op Noord-Korea (3–0) en in 2014 was er een overwinning op Japan (2–1). Ivoorkust had zich bijna geplaatst. Vlak voor tijd stond het gelijk tegen Griekenland en dat was voor Ivoorkust voldoende. In 93e minuut kreeg Griekenland echter een strafschop waardoor zij alsnog wonnen het doorgingen naar de volgende ronde (2–1). Ivoorkust deed in 1992 mee aan de voorloper van de Confederations Cup, het Koning Fahd Toernooi. Er deden toen nog vier landen mee. Ivoorkust plaatste zich voor dit toernooi omdat het de Afrika Cup van 1992 wist te winnen. Op het toernooi speelde het gelijk de halve finale tegen Argentinië, deze ging verloren met 0–4. De wedstrijd om de derde plek ging ook verloren. Tegen de Verenigde Staten werd het 2–5.

Wereldkampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
19301970 Geen deelname
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië 1978 Niet gekwalificeerd
Vlag van Spanje 1982 Geen deelname
Vlag van Mexico 1986 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten 1994 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-KoreaVlag van Japan 2002 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitsland 2006 Groepsfase 3 1 0 2 5 6 (Kwal.)
Vlag van Zuid-Afrika 2010 Groepsfase 3 1 1 1 4 3 (Kwal.)
Vlag van Brazilië 2014 Groepsfase 3 1 0 2 4 5 (Kwal.)
Vlag van Rusland 2018 Niet gekwalificeerd
Vlag van Qatar 2022 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten Vlag van Canada Vlag van Mexico 2026 kwalificatie

Confederations Cup (Koning Fahd Cup)

[bewerken | brontekst bewerken]
FIFA Confederations Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Saoedi-Arabië 1992 Vierde 2 0 0 2 2 9
19972017 Geen deelname

In 1965 deed Ivoorkust voor het eerst mee aan de Afrika Cup. Het land won in de poulefase van Congo-Kinshasa maar verloor van Ghana. Daardoor werd Ivoorkust tweede in de poule maar mocht het wel de wedstrijd om de derde plek spelen. In die wedstrijd werd gewonnen van Senegal. Ook in 1968 was dit het resultaat. Ivoorkust verloor ook dit keer van Ghana, nu in de halve finale. De wedstrijd om de derde plek werd gewonnen van Ethiopië. Ivoorkust werd kampioen in 1992. Zowel in de halve finale (tegen Kameroen) als de finale (tegen Ghana) werd het 0–0. Tweemaal won Ivoorkust de strafschoppenserie die volgde. In de finale eindigde de serie in 11–10. Baffoe miste in die wedstrijd voor Ghana. In 2006 bereikte Ivoorkust weer de finale. Ook dit keer was de uitslag 0–0 en moesten er strafschoppen genomen worden. voor Ivoorkust miste Didier Drogba de eerste strafschop en Bakari Koné de derde. Egypte won uiteindelijk met 4–2. Die tweede plek was er in 2012 wederom. De uitslag in de finale tegen Zambia was 0–0. De strafschoppenserie die dit keer volgde eindigde in een 8–7 overwinning voor Zambia. Drie jaar later werd het land wel weer kampioen. De uitslag was weer 0–0. Ook nu moesten strafschoppen de winnaar aanwijzen. Hoewel de eerste twee strafschoppen gemist werden door Ivoorkust won het toch. Ghana miste namelijk de derde en vierde strafschop en uiteindelijk eindigde de serie in 9–8.

Aan de overwinning ging een harde wedstrijd vooraf tussen Ivoorkust en Ghana. Serey Die was namens Ivoorkust de eerste die zich misdroeg, toen hij Mubarak Wakaso in de edele delen schopte[1]. Scheidsrechter Bakary Gassama deed de overtreding af met een gele kaart. De arbiter uit Gambia, op het Wereldkampioenschap voetbal 2014 in Brazilië actief bij Nederland tegen Chili (2-0), hield later ook de kaarten op zak toen Eric Bailly en Harrison Afful elkaar een kopstoot gaven.

Afrika Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
19571963 Geen deelname
Vlag van Tunesië 1965 Derde 3 2 0 1 5 4 (Kwal.)
1968 Derde 5 3 1 1 9 6 (Kwal.)
Vlag van Soedan 1970 Vierde 5 2 1 2 11 9 (Kwal.)
Vlag van Kameroen 1972 Niet gekwalificeerd
Vlag van Egypte (1972-1984) 1974 Groepsfase 3 0 2 1 2 5 (Kwal.)
Vlag van Ethiopië (1975-1987) 1976 Niet gekwalificeerd
Vlag van Ghana 1978 Gediskwalificeerd
Vlag van Nigeria 1980 Groepsfase 3 0 2 1 2 3 (Kwal.)
Vlag van Libië 1982 Geen deelname
Vlag van Ivoorkust 1984 Groepsfase 3 1 0 2 4 4
Vlag van Egypte (1972-1984) 1986 Derde 5 3 0 2 7 5 (Kwal.)
Vlag van Marokko 1988 Groepsfase 3 0 3 0 2 2 (Kwal.)
Vlag van Algerije 1990 Groepsfase 3 1 0 2 3 5 (Kwal.)
Vlag van Senegal 1992 Kampioen 5 2 3 0 4 0 (Kwal.)
Vlag van Tunesië 1994 Derde 5 3 1 1 11 5
Vlag van Zuid-Afrika 1996 Groepsfase 3 1 0 2 2 5 (Kwal.)
Vlag van Burkina Faso 1998 Kwartfinale 4 2 2 0 10 6 (Kwal.)
Afrika Cup overzicht – vervolg
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van GhanaVlag van Nigeria 2000 Groepsfase 3 1 1 1 3 4 (Kwal.)
Vlag van Mali 2002 Groepsfase 3 0 1 2 1 4 (Kwal.)
Vlag van Tunesië 2004 Niet gekwalificeerd
Vlag van Egypte 2006 Tweede 6 3 2 1 6 5 (Kwal.)
Vlag van Ghana 2008 Vierde 6 4 0 2 16 9 (Kwal.)
Vlag van Angola 2010 Kwartfinale 3 1 2 0 5 4 (Kwal.)
Vlag van GabonVlag van Equatoriaal-Guinea 2012 Tweede 6 5 1 0 9 0 (Kwal.)
Vlag van Zuid-Afrika 2013 Kwartfinale 4 2 1 1 8 5 (Kwal.)
Vlag van Equatoriaal-Guinea 2015 Kampioen 6 3 3 0 9 4 (Kwal.)
Vlag van Gabon 2017 Groepsfase 3 0 2 1 2 3 (Kwal.)
Vlag van Egypte 2019 Kwartfinale 5 3 1 1 7 3 (Kwal.)
Vlag van Kameroen 2021 Achtste finale 4 2 2 0 6 3 (Kwal.)
Vlag van Ivoorkust 2023 Kampioen 7 4 1 2 8 8 (Kwal.)[2]
Vlag van Marokko 2025 (Kwal.)

African Championship of Nations

[bewerken | brontekst bewerken]
African Championship of Nations overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Ivoorkust 2009 Groepsfase 3 0 1 2 0 4
Vlag van Soedan 2011 Groepsfase 3 1 0 2 2 4 (Kwal.)
Vlag van Zuid-Afrika 2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rwanda 2016 Derde 6 4 0 2 10 4 (Kwal.)
Vlag van Marokko 2018 Groepsfase 3 0 1 2 0 3 (Kwal.)
Vlag van Kameroen 2020 Niet gekwalificeerd
Vlag van Algerije 2022 Kwartfinale 4 1 1 2 3 4 (Kwal.)

Het Ivoriaans B-elftal nam één keer als gast deel aan de CECAFA Cup. In de groepsfase werden de wedstrijden tegen Zanzibar en Soedan gewonnen. In de kwartfinale moest Ivoorkust tegen Malawi en de halve finale tegen Ethiopië. Beide wedstrijden werden gewonnen met 1–0. In de finale werd verloren van Tanzania met 0–1. De West African Nations Cup is voor landen die lid zijn van de WAFU. Er waren vier deelnames. In 1983 en 1984 wist Ivoorkust derde te worden. In 1982 vierde.

West African Nations Cup

[bewerken | brontekst bewerken]
West African Nations Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Benin 1982 Vierde 5 0 5 0 11 11
Vlag van Ivoorkust 1983 Derde 4 1 1 2 2 4
Vlag van Burkina Faso 1984 Derde 5 2 2 1 7 6
Vlag van Ghana 1986 Geen deelname
Vlag van Liberia 1987 Groepsfase 3 1 0 2 1 3
Totaal 4/5 17 4 8 5 21 24

WAFU Nations Cup

[bewerken | brontekst bewerken]
WAFU Nations Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
20102013 Geen deelname
Vlag van Ghana 2017 Groepsfase 3 0 2 1 0 1
Vlag van Senegal 2019 Halve finale 3 1 1 1 5 4
CECAFA Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Tanzania 2010 Tweede 6 4 0 2 7 3
Zie Interlands Ivoriaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Ivoorkust.

FIFA-wereldranglijst[3]

[bewerken | brontekst bewerken]
1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
33 25 20 51 52 44 53 51 44 64 70 40 42 18 37 29 16 21 16 14 17 28 19 34 61 65
2004–2007 Vlag van Frankrijk Henri Michel
2007 Vlag van Frankrijk Jacques Monclar
2007–2008 Vlag van Duitsland Ulrich Stielike
2008 Vlag van Frankrijk Gérard Gili (ad interim)
2008–2010 Vlag van Bosnië en Herzegovina Vahid Halilhodžić
2010 Vlag van Zweden Sven-Göran Eriksson
2010–2012 Vlag van Ivoorkust François Zahoui
2012–2014 Vlag van Frankrijk Sabri Lamouchi
2014–2015 Vlag van Frankrijk Hervé Renard
2015–2017 Vlag van Frankrijk Michel Dussuyer
2017 Vlag van België Marc Wilmots
2017–heden Vlag van Ivoorkust Ibrahim Kamara

De volgende spelers werden in januari 2017 door bondscoach Michel Dussuyer opgeroepen voor de Afrika Cup.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met 24 januari 2017.

Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Sayouba Mandé 4 0 Vlag van Noorwegen Stabæk
16 Sylvain Gbohouo 28 0 Vlag van Congo-Kinshasa Mazembe
23 Badra Ali Sangaré 11 0 Vlag van Ivoorkust Tanda
Verdediging
4 Lamine Koné 9 0 Vlag van Engeland Sunderland
5 Wilfried Kanon 20 1 Vlag van Nederland ADO Den Haag
17 Serge Aurier 39 1 Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
18 Adama Traoré 9 0 Vlag van Zwitserland Basel
19 Simon Deli 8 0 Vlag van Tsjechië Slavia Praag
21 Eric Bailly 21 0 Vlag van Engeland Manchester United
22 Mamadou Bagayoko 6 0 Vlag van België OH Leuven
Middenveld
3 Serge N'Guessan 14 2 Vlag van Frankrijk Nancy
6 Jean Seri 13 1 Vlag van Frankrijk Nice
7 Victorien Angban 6 0 Vlag van Spanje Granada
10 Cheick Doukouré 16 0 Vlag van Frankrijk Metz
11 Franck Kessié 15 0 Vlag van Italië AC Milan
15 Max Gradel 55 9 Vlag van Engeland Bournemouth
20 Serey Die Aanvoerder 36 1 Vlag van Zwitserland Basel
Aanval
2 Nicolas Pépé 3 0 Vlag van Frankrijk Angers
8 Salomon Kalou 93 28 Vlag van Duitsland Hertha BSC
9 Wilfried Zaha 5 1 Vlag van Engeland Crystal Palace
12 Wilfried Bony 52 15 Vlag van Engeland Stoke City
13 Giovanni Sio 21 3 Vlag van Frankrijk Stade Rennes
14 Jonathan Kodjia 9 4 Vlag van Engeland Aston Villa

Bekende (oud-)spelers

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van spelers van het Ivoriaanse voetbalelftal voor een lijst met spelers met minimaal veertig interlands

Barry Boubacar Copa
Sekou Cissé
Aruna Dindane
Didier Drogba

Emmanuel Eboué
Bonaventure Kalou
Salomon Kalou
Arouna Koné

Arsène Né
Marco Né
Cheik Tioté
Kolo Touré

Yaya Touré
Gilles Yapi Yapo
Didier Zokora
Abdul Kader Keïta