Naar inhoud springen

Pretty Woman (film)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pretty Woman
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Tagline Who knew it was so much fun to be a hooker?
Regie Garry Marshall
Producent Arnon Milchan
Steven Reuther
Scenario J.F. Lawton
Hoofdrollen Richard Gere
Julia Roberts
Muziek James Newton Howard
Montage Raja Gosnell
Priscilla Nedd-Friendly
Cinematografie Charles Minsky
Distributie Buena Vista Pictures
Première Vlag van Verenigde Staten 23 maart 1990
Vlag van Nederland 27 juli 1990
Genre Romantische komedie
Speelduur 119 minuten
125 minuten (director's cut)
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $ 14.000.000 (geschat)
Opbrengst $ 463.406.268 (wereldwijd)[1]
Gewonnen prijzen 7
Overige nominaties 10 (genomineerd voor 1 Oscar)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Pretty Woman is een Amerikaanse speelfilm uit 1990 onder regie van Garry Marshall.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De rijke zakenman zonder scrupules Edward (Richard Gere) neemt de prostituee Vivian (Julia Roberts) mee naar zijn hotel. Hij is zo gecharmeerd door haar dat hij haar voor zijn hele verblijf in Los Angeles inhuurt. Ze leren veel van elkaar. Edward hoe hij een beter mens moet zijn en Vivian hoe ze zich als een dame moet gedragen. Ook neemt langzaamaan haar zelfvertrouwen toe en wil ze de prostitutie de rug toekeren. De twee worden verliefd op elkaar, maar een relatie tussen hen lijkt onmogelijk.

Acteur Personage
Richard Gere Edward Lewis
Julia Roberts Vivian Ward
Ralph Bellamy James Morse
Jason Alexander Philip Stuckey
Laura San Giacomo Kit De Luca
Héctor Elizondo Barney Thompson
Hank Azaria Detective (Hollywood Blvd.)
Alex Hyde-White David Morse
Amy Yasbeck Elizabeth Stuckey
Elinor Donahue Bridget
Bill Applebaum Howard
Billy Gallo Carlos

Julia Roberts werd gekozen voor de hoofdrol nadat Meg Ryan, Michelle Pfeiffer, Sarah Jessica Parker, Daryl Hannah, Brooke Shields en Sandra Bullock hadden bedankt voor de rol.[2]

Julia Roberts werd genomineerd voor een Academy Award voor Beste Actrice, maar won de prijs uiteindelijk niet. Ze won wel de Golden Globe voor Beste Actrice.

  • Het nummer Oh, pretty woman van Roy Orbison uit 1964 was de inspiratie voor de titel en is te horen in de film.
  • Het verhaal van de film is geïnspireerd op de musical My Fair Lady maar wel in een modern jasje.
  • "Niet zo friemelen", is een veel voorkomende uitspraak van Edward tegen Vivian.
  • Roberts en Gere speelden weer samen in de film Runaway Bride.