Łucja Charewiczowa

Łucja Charewiczowa
Łucja Strzelecka
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1897 ; Cieszanów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 1943 ; KL Auschwitz, Oświęcim, Polska pod okupacją, III Rzeszy
Zawód, zajęcie	historyk
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor habilitowana
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach

Łucja Henryka Charewiczowa z domu Strzelecka, ps. „Cezaryna Mikułowska”^[1] (ur. 12 sierpnia 1897 w Cieszanowie, zm. 17 grudnia 1943 w Auschwitz-Birkenau) – polska historyczka związana ze Lwowem, działaczka społeczna.

Życiorys

Urodziła się 12 sierpnia 1897 w Cieszanowie jako Łucja Strzelecka^[1]^[2]^[3]. Była córką Jana (sekretarz Rady Powiatowej w Cieszanowie) i Cezaryny z domu Mikułowskiej, siostrą Bolesława (lekarz powiatowy weterynarii, ojciec Andrzeja) i Jadwigi Szajowskiej (1907-1985, nauczycielka, poetka)^[4]^[5].

Studiowała na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie u boku prof. Jana Ptaśnika (kierownik Katedry Historii Średniowiecznej Powszechnej^[6]). Uzyskała stopień doktora, w 1937 została zatwierdzona jej habilitacja przez ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego Wojciecha Świętosławskiego i została wtedy docentką historii miast i ich kultury na Wydziale Humanistycznym UJK^[7]. Pracowała jako starsza asystentka wolontariuszka w Zakładzie Historii Powszechnej Średniowiecznej na Wydziale Humanistycznym UJK^[8]. Od 1931 pełniła stanowisko kustoszki Muzeum Historycznego Miasta Lwowa^[3]^[8]. W ramach kursu historycznego prof. Stanisława Zakrzewskiego prowadziła wykład pt. Pojęcie nauki historycznej, jego rozwój na podstawie literatury lat ostatnich, przewidziany na kursach wakacyjnych dla nauczycielstwa szkół średnich, ogólnokształcących oraz zakładów kształcenia nauczycieli w 1931^[9]. Należała do Towarzystwa Miłośników Miasta Lwowa. Była autorką wielu prac na temat przeszłości Lwowa. Prowadziła także odczyty^[10]. Na początku lat 30. była redaktorką miesięcznika „Rodzina Wojskowa”, wydawanego przy Lwowskim Okręgu Stowarzyszenia „Rodzina Wojskowa”^[11]. W połowie 1935 została mianowana członkinią Okręgowej Komisji Wyborczej nr 70 we Lwowie przed wyborami parlamentarnymi w 1935^[12]. Została członkinią-założycielką powołanego w 1938 Stowarzyszenia „Towarzystwo Budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa”^[13], propagatorka badań nad historią kobiet^[14].

Była zamężna ze Zdzisławem Henrykiem Sas-Charewiczem (ur. 1896), oficerem Wojska Polskiego^[15]^[16].

Podczas II wojny światowej w 1940 przeniosła się do Warszawy^[8]. Tam pracowała w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej^[8]. Działała w konspiracji. Uczestniczyła w tajnym nauczaniu. W lipcu 1943 została osadzona na Pawiaku. 5 października 1943 została osadzona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymała numer obozowy 64373^[2]. Tam 17 grudnia 1943 poniosła śmierć^[17]^[2]^[3]^[18], według jednego źródła zamordowana^[8], według innego zmarła na tyfus.

Publikacje

Ograniczenia gospodarcze nacyj schizmatyckich i Żydów we Lwowie XV i XVI wieku (1925)
Handel średniowiecznego Lwowa (1924^[19], 1925^[3])
Ustrój miast komunalnych średniowiecznej Francji (1927)
Dzieje miasta Złoczowa (1929)
Dziesięciolecie badań nad dziejami miasta Lwowa (1929)
Lwowskie organizacje zawodowe za czasów Polski przedrozbiorowej (1930)
Klęski zaraz w dawnym Lwowie (1930)^[3]
Studia lwowskie (1932, przy współpracy Karola Badeckiego)^[3]
Wodociągi starego Lwowa 1404–1663 (1934)
Czarna Kamienica i jej mieszkańcy (1935)^[3]
Muzeum Historyczne miasta Lwowa. Przewodnik po zbiorach (1936)
„Ukraiński” ruch kobiecy (1937, pod pseudonimem C. Mikułowska)
Historiografia i miłośnictwo Lwowa (1938)^[3]
Niedoceniony krajoznawca lwowski Antoni Schneider *1825 – †1880 (1938)
Kobieta w dawnej Polsce
Miasta polskie (1936, w: Świat i życie. Zarys encyklopedyczny współczesnej wiedzy i kultury – numer specjalny „Polska”)^[20]

Odznaczenie

Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935, „za krzewienie czytelnictwa”)^[21].

Przypisy

↑ ^a ^b Jerzy Starnawski: Charewiczowa Łucja z d. Strzelecka (1897–1943). W: Jerzy Starnawski (red.): Słownik badaczy literatury polskiej. T. V. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2002, s. 67–68. ISBN 83-7171-533-1.
↑ ^a ^b ^c Informacje o więźniach. Łucja Charewicz. auschwitz.org. [dostęp 2019-04-15].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Łucja Charewiczowa. Wspomnienie w 40-tą rocznicę śmierci. „Biuletyn”. Nr 46, s. 78, Grudzień 1983. Koło Lwowian w Londynie.
↑ Adam Szajowski. Andrzej Strzelecki 1920-2004 (2). Żołnierz, weterynarz, malarz. „Kresowiak Galicyjski”. Nr 11 (156), s. 9, Listopad 2009.
↑ Adam Szajowski. Andrzej Strzelecki 1920-2004 (3). Najlepszy malarz wśród weterynarzy. „Kresowiak Galicyjski”. Nr 12 (157), s. 5, Grudzień 2009.
↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 33, 251. ISBN 978-83-7188-964-6.
↑ Dr Łucja Charewiczowa docentem U. J. K.. „Wschód”. Nr 50, s. 1, 10 czerwca 1937.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 133. ISBN 978-83-7188-964-6.
↑ Wykaz kursów wakacyjnych dla nauczycielstwa szkół średnich, ogólnokształcących oraz zakładów kształcenia nauczycieli w r. 1931. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4-5, s. 173, 30 kwietnia 1931.
↑ Uroczystość w Rodzinie Wojskowej we Lwowie. Ciekawy odczyt dr. Łucji Charewiczowej o prasie dla kobiet. „Wschód”. Nr 3, s. 2, 20 lutego 1936.
↑ Redaktorka. „Rodzina Wojskowa”. Nr 2, s. 8, 1932.
↑ Dział urzędowy. 87. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 14, s. 120, 25 lipca 1934.
↑ Statut Stowarzyszenia Towarzystwo Budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa. Lwów: 1938, s. 13.
↑ Nie tylko Maria - kobiety w (dawnej) nauce polskiej [online], naukawpolsce.pap.pl, 17 października 2017 [dostęp 2017-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-22] .
↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006, s. 303. ISBN 83-7188-899-6.
↑ Stanisław Zawiślak: Łucja Charewiczowa. ptmts.ath.bielsko.pl. [dostęp 2021-02-17].
↑ T.K.. Miłośnicy Lwowa i jego powojenni historiografowie (1938-1978). „Biuletyn”. Nr 36, s. 1, Czerwiec 1979. Koło Lwowian w Londynie.
↑ Włodzimierz Bonusiak: Kto zabił profesorów lwowskich?. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989, s. 107. ISBN 83-03-02876-6.
↑ Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928. Kraków, Warszawa: Ilustrowany Kurier Codzienny, 1928, s. 577.
↑ Książki, czasopisma. Nadesłane. Numer specjalny „Polska” zarysu encyklopedycznego „Świat i życie”. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 2, s. 112, 25 lutego 1936.
↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306.

Linki zewnętrzne

Publikacje Łucji Charewiczowej w serwisie Polona

[JS-1] Jerzy Starnawski: Charewiczowa Łucja z d. Strzelecka (1897–1943). W: Jerzy Starnawski (red.): Słownik badaczy literatury polskiej. T. V. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2002, s. 67–68. ISBN 83-7171-533-1.

[A-2] Informacje o więźniach. Łucja Charewicz. auschwitz.org. [dostęp 2019-04-15].

[BKL1983-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Łucja Charewiczowa. Wspomnienie w 40-tą rocznicę śmierci. „Biuletyn”. Nr 46, s. 78, Grudzień 1983. Koło Lwowian w Londynie.

[4] Adam Szajowski. Andrzej Strzelecki 1920-2004 (2). Żołnierz, weterynarz, malarz. „Kresowiak Galicyjski”. Nr 11 (156), s. 9, Listopad 2009.

[5] Adam Szajowski. Andrzej Strzelecki 1920-2004 (3). Najlepszy malarz wśród weterynarzy. „Kresowiak Galicyjski”. Nr 12 (157), s. 5, Grudzień 2009.

[6] Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 33, 251. ISBN 978-83-7188-964-6.

[7] Dr Łucja Charewiczowa docentem U. J. K.. „Wschód”. Nr 50, s. 1, 10 czerwca 1937.

[JD-8] Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 133. ISBN 978-83-7188-964-6.

[9] Wykaz kursów wakacyjnych dla nauczycielstwa szkół średnich, ogólnokształcących oraz zakładów kształcenia nauczycieli w r. 1931. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4-5, s. 173, 30 kwietnia 1931.

[10] Uroczystość w Rodzinie Wojskowej we Lwowie. Ciekawy odczyt dr. Łucji Charewiczowej o prasie dla kobiet. „Wschód”. Nr 3, s. 2, 20 lutego 1936.

[11] Redaktorka. „Rodzina Wojskowa”. Nr 2, s. 8, 1932.

[12] Dział urzędowy. 87. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 14, s. 120, 25 lipca 1934.

[13] Statut Stowarzyszenia Towarzystwo Budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa. Lwów: 1938, s. 13.

[14] Nie tylko Maria - kobiety w (dawnej) nauce polskiej [online], naukawpolsce.pap.pl, 17 października 2017 [dostęp 2017-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-22] .

[15] Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006, s. 303. ISBN 83-7188-899-6.

[16] Stanisław Zawiślak: Łucja Charewiczowa. ptmts.ath.bielsko.pl. [dostęp 2021-02-17].

[17] T.K.. Miłośnicy Lwowa i jego powojenni historiografowie (1938-1978). „Biuletyn”. Nr 36, s. 1, Czerwiec 1979. Koło Lwowian w Londynie.

[18] Włodzimierz Bonusiak: Kto zabił profesorów lwowskich?. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989, s. 107. ISBN 83-03-02876-6.

[19] Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928. Kraków, Warszawa: Ilustrowany Kurier Codzienny, 1928, s. 577.

[20] Książki, czasopisma. Nadesłane. Numer specjalny „Polska” zarysu encyklopedycznego „Świat i życie”. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 2, s. 112, 25 lutego 1936.

[21] M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]