4 Pułk Strzelców Konnych (Królestwo Kongresowe)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Aleksander Oborski |
| Działania zbrojne | |
| powstanie listopadowe | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
.jpg)
.jpg)
Pułk 4 Strzelców Konnych – oddział strzelców konnych Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Pułk został sformowany w 1815 roku[1]. Składał się z czterech szwadronów i piątego rezerwowego. Szwadrony pierwszy i drugi stanowiły 1 dywizjon, a trzeci i czwarty wchodziły w skład 2 dywizjonu. Szwadron dzielił się na dwa półszwadrony, każdy półszwadron na dwa plutony, każdy pluton na półplutony czyli sekcje. Pluton dzielił się także na oddziały, czyli trójki, po trzy roty każdy[2].
Wchodził w skład 2 brygady Dywizji Strzelców Konnych Królestwa Kongresowego[3].
Ubiór
[edytuj | edytuj kod]Barwą pułku był kolor niebieski[4].
Kurtka szaszerska zielona z kolorowymi wypustkami i łapkami na kołnierzu, białymi guzikami z numerem 4. Naramienniki metalowe białe z podszewką barwy niebieskiej.
Lejbiki sukienne zielone z wypustkami koloru niebieskiego na kołnierzu i rękawach oraz na naramiennikach z sukna zielonego. Spodnie paradne zielone z lampasami szerokimi barwy niebieskiej i karwaszami skórzanymi do kolan.
Dyslokacja pułku
[edytuj | edytuj kod]Stanowisko: województwo mazowieckie[1]:
miejsce dyslokacji w 1830
- sztab – Kutno
- 1 szwadron – Łęczyca
- 2 szwadron – Kutno
- 3 szwadron – Kłodawa
- 4 szwadron – Koło
- rezerwa – Dąbrowice
Konie
[edytuj | edytuj kod]- 1 szwadron – konie jednostajnej maści
- 2 szwadron – konie mogły mieć gwiazdki na czole
- 3 szwadron – konie mogły mieć gwiazdki, strzałki i pęciny
- 4 szwadron – konie mogły mieć łysiny
- trębacze – konie gniado-srokate
Konie żołnierskie miały ogony obcięte do kolon i przerywane. Konie oficerskie – anglizowane (anglizowanie polegało na przecinaniu tych mięśni, które sprawiają, że ogon koński w naturalny sposób przylega do zadu)..
Żołnierze pułku
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy pułku[1]:
- płk Aleksander Oborski (20 stycznia 1815),
- płk Hieronim Michał Kossecki
- płk Józef Kamieński (1825 do 1 lutego 1831),
- ppłk Franciszek Katerla,
- ppłk Adam Kosiński (14 lipca 1831).
Walki pułku
[edytuj | edytuj kod]Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.
Bitwy i potyczki[1]:
- Ostrołęka (4 kwietnia)
- Udrzyn (18 kwietnia)
- Zawady (8 maja)
- Wilno (19 czerwca)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 81.
- ↑ Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 378.
- ↑ Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 373.
- ↑ a b Gembarzewski 2003 ↓, s. 115.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. Tom IV. Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: 1966.
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
- Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
| Wojska |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bitwy |
|
