Adam Heinz

Adam Heinz
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1914 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1984 ; Kraków
	profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: filologia klasyczna, językoznawstwo ogólne
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1950
Profesura	1969
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński; Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
	Odznaczenia

Adam Heinz (ur. 20 listopada 1914 w Krakowie, zm. 1 czerwca 1984 tamże^[1]) – polski językoznawca specjalizujący się w językoznawstwie ogólnym i filologii klasycznej, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych polskich strukturalistów^[2].

W 1934 zdał maturę w Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego. W latach 1934–1939 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W lutym 1945 został asystentem wolontariuszem przy Seminarium Indoeuropejskim na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 uzyskał dyplom magistra filozofii w zakresie filologii klasycznej. W 1950 obronił przygotowaną pod kierunkiem Jana Safarewicza rozprawę doktorską pt. Indoeuropejskie pierwiastkowe nomina w łacinie w 1958 otrzymał nominację na docenta. W 1969 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1970–1972 pracował jako profesor kontraktowy językoznawstwa ogólnego i słowiańskiego na uniwersytecie w Nancy. Od października 1973 do śmierci w 1984 kierownik Katedry Językoznawstwa Ogólnego UJ. Wcześniej, w latach 1959–1970, profesor w Katedrze Językoznawstwa w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a ponadto tytułem Zasłużonego Nauczyciela Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[3].

Wybrane prace

Twórczość własna

Słownik terminologii językoznawczej (wspólnie ze Zbigniewem Gołąbem i Kazimierzem Polańskim) (1970)
Dzieje językoznawstwa w zarysie (1978)
Język i językoznawstwo: wybór prac (1988, pośmiertnie)

Tłumaczenia

N. S. Trubiecki Podstawy fonologii (1970)

Przypisy

↑ Adam Heinz. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 7, Nr 136 z 9-10 czerwca 1984.
↑ TadeuszT. Szczerbowski TadeuszT., Professor Adam Heinz As The Unforgotten Teacher Of Several Generations Of Linguists, „Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis”, 2015 (Volume 132, Issue 1), 2015, s. 29–36, DOI: 10.4467/20834624SL.15.004.3490, ISSN 2083-4624 [dostęp 2019-10-13] (pol.).
↑ Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 99, ISBN 978-83-233-4527-5 .

Linki zewnętrzne

Adam Heinz w Słowniku pracowników IFP AP. wsp.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-10-23)].
Adam Heinz (1914-1984)

[1] Adam Heinz. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 7, Nr 136 z 9-10 czerwca 1984.

[2] TadeuszT. Szczerbowski TadeuszT., Professor Adam Heinz As The Unforgotten Teacher Of Several Generations Of Linguists, „Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis”, 2015 (Volume 132, Issue 1), 2015, s. 29–36, DOI: 10.4467/20834624SL.15.004.3490, ISSN 2083-4624 [dostęp 2019-10-13] (pol.).

[3] Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 99, ISBN 978-83-233-4527-5 .

[1]

[2]

[3]