Alif

Alif

Informacje podstawowe
Postać izolowana	ﺍ‬
Postać początkowa	ﺍ‬
Postać środkowa	ﺎ‬
Postać końcowa	ﺎ‬
Podstawowy alfabet	arabski
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Alif – pierwsza litera alfabetu arabskiego. Litera ta służy:

ا

do zapisu długiego a; występowanie: np. w słowie woda – ماء (IPA [mɑ:ˀ]).

أ , إ

أ, إ – jako nośnik hamzy (ء) – wtedy może na początku wyrazów oznaczać krótkie a, i lub u; występowanie: np. w słowie alif (ألف).

ٱ

ٱ (alif wasla) jako nośnik tzw. hamzatu l-Wasl (همزة الوصل). Jest wtedy niemy. Np. w rodzajniku określonym jeśli poprzednie słowo zakończone było samogłoską. Dlatego jest hamzatu l-Wasl, a nie hamzatu al-Wasl.

ﺁ

ﺁ (alif mamdūda) jako nośnik maddy. Używany zamiast nieestetycznej kombinacji أا do zapisu długiego a po zwarciu krtaniowym; występowanie: np. w imieniu Adam (ﺁﺩﻡ) lub w nazwie Koran (القُرْآن).

ى

ى (alif złamany) – wygląda jak ي (Yāʾ) bez kropek. Na końcu niektórych wyrazów do zapisu długiego a. Niekiedy razem z alifem-chandżarem; występowanie: np. w imieniu Mustafa (مصطفى).

|ٰ

|ٰ (alif-chandżar) – krótka pionowa kreska nad spółgłoską do oznaczenia długiego a, używana stosunkowo rzadko; występowanie: np. w słowie Allah (ﷲ).

W arabskim systemie liczbowym do VIII w. alif odpowiadał liczbie 1.

Postacie litery

Postać:	izolowana	końcowa	środkowa	początkowa
Wygląd:	ا‬	ـا‬	ـا‬	ا‬

Kodowanie

Znak	ا
Nazwa w Unikodzie	Arabic Letter Alif
Kodowanie	dziesiętnie	szesnastkowo
Unicode	1575	U+0627
UTF-8	216 167	d8 a7
Odwołania znakowe SGML	ا	ا