Przejdź do zawartości

Anne Heche

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anne Heche
Ilustracja
Anne Heche (2014)
Imię i nazwisko

Anne Celeste Heche

Data i miejsce urodzenia

25 maja 1969
Aurora

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 2022
Los Angeles

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Coleman Laffoon
(2001–2009; rozwód)

Lata aktywności

1987–2022

Multimedia w Wikimedia Commons

Anne Celeste Heche (ur. 25 maja 1969 w Aurorze, zm. 11 sierpnia 2022 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, odtwórczyni ponad 90 ról ekranowych w filmach fabularnych i serialach telewizyjnych.

Grała między innymi w filmach: Donnie Brasco (1997), Wulkan (1997), Koszmar minionego lata (1997), Fakty i akty (1997), Psychol (1998), Sześć dni, siedem nocy (1998), John Q (2002), Narodziny (2004), Wybór Gracie (2004) i Brudny glina (2011).

W jej dorobku można wyróżnić też seriale: Inny świat (1987–1991), Ally McBeal (2001), Uwaga, faceci! (2006–2008), Wyposażony (2009–2011), Save Me (2013), Aftermath (2016) i The Brave (2017).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Aurorze w Ohio. Uczęszczała do Ocean City High School[1] w Ocean City w New Jersey. Karierę aktorską rozpoczęła w wieku 12 lat w przedstawieniu The Music Man w teatrze obiadowym w Trenton[2]. Występowała w lokalnym teatrze. W 1985, kiedy Heche miała 16 lat, agent zauważył ją w szkolnym przedstawieniu i zapewnił jej przesłuchanie do opery mydlanej As the World Turns. Heche poleciała do Nowego Jorku na przesłuchanie i zaproponowano jej pracę, ale jej matka nalegała, żeby najpierw skończyła szkołę średnią. W 1987 ukończyła Francis W. Parker School[1] w Chicago w Illinois, do której uczęszczała też Daryl Hannah[3].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie następnie przez cztery lata wcielała się w role bliźniaczek jako Vicky Hudson i Marley Love w operze mydlanej NBC Inny świat (1987–1991), za którą w 1991 zdobyła Nagrodę Emmy[4] i dwie nagrody Soap Opera Digest (1989, 1992)[4]. W następnych latach można ją było zobaczyć w jednym z odcinków sitcomu NBC Murphy Brown (1991) z Candice Bergen, dramacie telewizyjnym CBS O Pionierzy! (O Pioneers!, 1992) na podstawie powieści Willi Cather z Jessicą Lange i dramacie Zasadzka duchów (An Ambush of Ghosts, 1993) ze Stephenem Dorffem. W disneyowskiej adaptacji powieści Marka Twaina Przygody Hucka Finna (1993) w reż. Stephena Sommersa z Elijah Woodem wystąpiła jako Mary Jane Wilks. Po udziale w komediodramacie Jamesa L. Brooksa Potyczki z Jeannie (1994) z Nickiem Nolte, komediodramacie Gilliesa Mackinnona Uśmiech losu (A Simple Twist of Fate, 1994) wg powieści George’a Eliota ze Steve’em Martinem i komedii romantycznej Richarda Benjamina Kieszonkowe (Milk Money, 1994) z Melanie Griffith, zagrała główną rolę Alex Lee, która za dnia jest bankierem, a w nocy dorabia jako Johanna, ekskluzywna dziewczyna na telefon w dreszczowcu erotycznym Smak ryzyka (Wild Side, 1995)[5].

W dreszczowcu Briana Gibsona Pod presją (The Juror, 1996) z Alekiem Baldwinem wystąpiła w roli lekarki Juliet, przyjaciółki głównej bohaterki granej przez Demi Moore[6]. W dramacie HBO Gdyby ściany mogły mówić (If These Walls Could Talk, 1996) w reż. Cher zagrała jedną z głównych bohaterek. W tragikomedii z wątkiem melodramatycznym w tle Rozmawiając, obmawiając... (Walking and Talking, 1996) wcieliła się w postać Laury, przyjaciółki Amelii (Catherine Keener). W dramacie kryminalnym Mike’a Newella Donnie Brasco (1997) z udziałem Ala Pacino zagrała żonę tytułowego tajnego agenta FBI (Johnny Depp). W dramacie katastroficznym Micka Jacksona Wulkan (Volcano, 1997) u boku Tommy’ego Lee Jonesa wystąpiła jako dr Amy Barnes, geolog i sejsmolog z Kalifornijskiego Instytutu Nauk Geologicznych. W dreszczowcu Koszmar minionego lata (I Know What You Did Last Summer, 1997) została obsadzona jako Melissa „Missy” Egan, matka ofiary wypadku spowodowanego przez bohaterów filmu. Jako Winifred Ames w komedii kryminalnej Barry’ego Levinsona Fakty i akty (Wag the Dog, 1997) z Robertem De Niro i Dustinem Hoffmanem zdobyła nominację do nagrody Nagrody Satelity dla najlepszej aktorki drugoplanowej[4].

Anne Heche (2007)

W 1998 zadebiutowała jako reżyserka i scenarzystka krótkometrażowej czarnej komedii Rozbieranie dla Jezusa (Stripping for Jesus) z Karen Black, która zajmuje się ewangelicznymi wierzeniami religijnymi i wypaczeniami. Za kreację nowojorskiej dziennikarki Robin Monroe, która po katastrofalnym lądowaniu z pilotem (Harrison Ford) znalazła się na bezludnej wyspie w romantycznym filmie przygodowym Ivana Reitmana Sześć dni, siedem nocy (Six Days Seven Nights, 1998) była nominowana do nagrody Blockbuster Entertainment[4]. W 1998 magazyn „People” umieścił ją na liście pięćdziesięciu najpiękniejszych ludzi na świecie[3]. Rola Marion Crane w remake’u słynnego filmu Alfreda Hitchocka z 1960 – Psychol (Psycho, 1998) w reż. Gusa Van Santa przyniósł jej nominację do Nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa[4] i jednocześnie do Złotej Maliny dla najgorszej aktorki drugoplanowej[4]. W dramacie Agnieszki Holland Trzeci cud (The Third Miracle, 1999) z Edem Harrisem zagrała postać Roxane, córki szczerze oddanej wierze Helen O’Regan (Barbara Sukowa). W 2000 była reżyserką i scenarzystką dramatu HBO Gdyby ściany mogły mówić 2 (If These Walls Could Talk 2) z udziałem jej ówczesnej partnerki, Ellen DeGeneres i Sharon Stone. Film ten zdobył nagrodę publiczności na Lesbian Film Festival w Paryżu. Wystąpiła w dramacie Podwójne życie (Auggie Rose, 2000) z Jeffem Goldblumem i telewizyjnym dramacie kryminalnym CBS Jeden strzał zabija (One Kill, 2000) jako rozwiedziona oficer marynarki wojennej kapitan Mary Jane O’Malley z Samem Shepardem.

Brała udział w produkcjach kina niezależnego, w tym w dramacie psychologicznym Erika Skjoldbjærga Pokolenie P (Prozac Nation, 2001) z Christiną Ricci, dramacie Nicka Cassavetesa John Q (2002) z Denzelem Washingtonem, dramacie Narodziny (Birth, 2004) z Nicole Kidman i komediodramacie Życie seksualne (Sexual Life, 2005) z Tomem Everettem Scottem. Występowała w serialach, m.in. Ally McBeal (2001), Everwood (2004-2005) i Uwaga, faceci! (Men in Trees, 2006–2008) w roli specjalistki od związków, która po tym, gdy dowiaduje się o zdradzie narzeczonego, przenosi się do małego miasteczka na Alasce. Jako Emily Parker w dreszczowcu Głos zza grobu (The Dead Will Tell, 2004) była nominowana do Nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka w telewizji[4]. Za kreację Roweny Lawson w dramacie Wybór Gracie (2004) zdobyła nominację do nagrody Emmy[7].

4 września 2001 wydano jej autobiografię Call Me Crazy[8], którą napisała w zaledwie sześć tygodni.

W 2002 debiutowała na Broadwayu zastępując Jennifer Jason Leigh w roli Catherine w sztuce Dowód (Proof)[9] u boku Neila Patricka Harrisa. W 2004 powróciła na Broadway w roli Lily Garland w komedii Bena Hechta XX wiek (Twentieth Century) z Alekiem Baldwinem, za którą była nominowana do Tony Award[7].

Użyczyła głosu Glorii Kelnerce w serialu animowanym Opowieści z Kręciołkowa (2005–2006), Lois Lane w filmie animowanym Superman: Doomsday (2007) i Suyin Beifong w serialu animowanym Legenda Korry (2014).

W 2020 wzięła udział w 29. sezonie programu Dancing with the Stars zdobywając trzecie miejsce[10].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
James Tupper i Anne Heche (2014)

Anne była najmłodsza z czworga dzieci Nancy Abigail Baker Heche (z domu Prickett; ur. 1937) i Donalda Josepha „Joe” Heche’a (1937–1983)[11]. Jej ojciec był organistą, kierownikiem chóru i fundatorem kościoła[11], a matka – psychoterapeutką, pisarką, profesorem i aktywistką[12]. Jej ojciec był pochodzenia szwajcarskiego i norweskiego, a także miał korzenie niemieckie i angielskie[12]. Jej matka miała pochodzenie angielskie, szkockie i walijskie[12]. Miała starszego brata Nathana Bradlee (1965–1983) oraz dwie starsze siostry – Susan Claire (1957–2006) i Cynthię Anne (1961–1961; zm. w wieku dwóch miesięcy na raka mózgu). W latach 60. i 70. rodzina Heche należała do kościoła fundamentalistycznego i mieszkała w społeczności Amiszów[13].

Kiedy Heche miała 13 lat, jej ojciec zmarł na HIV/AIDS[13][14]. Heche w 2001 na łamach magazynu „The Advocate” wyznała, że ojciec prowadził potajemne życie, był w związkach homoseksualnych i wielokrotnie gwałcił ją od dziecka do 12 roku życia, powodując opryszczkę narządów płciowych[15]. Trzy miesiące po śmierci ojca, 18–letni brat Heche, Nathan, zginął w wypadku samochodowym[16]. Oficjalne ustalenie było takie, że zasnął za kierownicą i uderzył w drzewo, chociaż Heche twierdziła, że było to samobójstwo[17]. Jej matka wychowana była w wierze metodystów[13]; po śmierci jej ojca – matka została chrześcijańską mówczynią motywacyjną, która opowiadała o „przezwyciężaniu homoseksualizmu”[17]. Z kolei siostra, Susan, napisała książkę o swojej rodzinie i ojcu zatytułowaną Anonimowość (1994)[18].

Poza planem opery mydlanej Inny świat Anne Heche umawiała się z byłymi kolegami, Richardem Burgim i Davidem Forsythem[3]. Od października 1994 do stycznia 1997 była w nieformalnym związku z aktorem Steve’em Martinem[19]. W latach 1996–1997 jej partnerem życiowym był producent filmowy Neal H. Moritz[19]. Od marca 1997 do sierpnia 2000 była związana z aktorką Ellen DeGeneres[20], z którą stanowiła jedną z najsłynniejszych par jednopłciowych na świecie[21]. W 1998 romansowała z aktorem Vincentem Vaughnem[19].

We wrześniu 2000 zaręczyła się z operatorem filmowym Colemanem „Coleyem” Laffoonem, z którym 1 września 2001 zawarła związek małżeński[19]. Mieli syna Homera (ur. 2 marca 2002)[22]. Od stycznia 2007 para była w separacji[23]. 2 lutego 2007 rozpoczął się ich proces rozwodowy[24]. 4 marca 2009 został sfinalizowany rozwód[19].

Od stycznia 2007 do stycznia 2018 była w nieformalnym związku z kanadyjskim aktorem Jamesem Tupperem[25][26], grającym jej partnera Jacka w serialu Uwaga, faceci!. Mieli syna Atlasa (ur. 7 marca 2009). Od maja 2019 do kwietnia 2021 była związana z aktorem Thomasem Jane’em[19]. Od września 2021 do sierpnia 2022 jej partnerem był producent kosmetyków Peter Thomas Roth[19].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

5 sierpnia 2022 w wyniku wypadku drogowego w Mar Vista doznała poważnego uszkodzenia mózgu, które spowodowało niedotlenienie i zapadnięcie w śpiączkę. Zmarła 11 sierpnia 2022 w szpitalu w Los Angeles w Kalifornii w wieku 53 lat[27][28].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Tytuł produkcji
1989 Soap Opera Digest Award Wybitna debiutantka Inny świat (1987–1991)
1991 Nagroda Emmy Wybitna młoda aktorka w serialu dramatycznym
1992 Soap Opera Digest Award Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym
2000 GLAAD Media Awards Nagroda im. Stephena F. Kolzaka –

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Anne Heche Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  2. ↑ Anne Heche Biography. „TV Guide”. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
  3. ↑ a b c Anne Heche Trivia. FamousFix. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g Anne Heche Awards. FamousFix.com. [dostęp 2022-08-11]. (ang.).
  5. ↑ Anne Heche. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  6. ↑ Rebecca Flint Marx: Anne Heche Biography. AllMovie. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  7. ↑ a b Anne Heche Awards. AllMovie. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  8. ↑ Anne Heche: Call Me Crazy. Washington Square Press, 2001. ISBN 0-7434-2441-7.
  9. ↑ Anne Heche. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  10. ↑ Natalie Stone: Dancing with the Stars: Anne Heche Is Eliminated from Season 29. „People”, 2020-10-05. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
  11. ↑ a b Anne Heche Biography (1969-). Film Reference. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  12. ↑ a b c Anne Heche What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  13. ↑ a b c Nancy Heche: When the Truth Comes Out. Christian Broadcasting Network. [dostęp 2022-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-12)]. (ang.).
  14. ↑ Donald Joe Heche (1937-1983). Find a Grave Memorial. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  15. ↑ Anne Stockwell: The Agony and the Ecstasy of Anne Heche. „The Advocate”, 2001-11-06. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  16. ↑ Catherine Shoard: Actor Anne Heche dies a week after car crash. „The Guardian”, 2022-08-12. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  17. ↑ a b Marta Korycka, Wiktoria Beczek: Anne Heche nie żyje. Najpierw okropne dzieciństwo, potem wzloty i upadki oraz tragiczna śmierć. Gazeta.pl, 2022-08-12. [dostęp 2022-08-12]. (ang.).
  18. ↑ Susan Bergman: Anonymity. Farrar, Straus & Giroux, 1994. ISBN 0-374-25407-9.
  19. ↑ a b c d e f g Anne Heche Relationships. FamousFix.com. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
  20. ↑ Anne Speaks of Ellen. „People”. [dostęp 2015-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-28)]. (ang.).
  21. ↑ Anne Heche Biography. AskMen. [dostęp 2015-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-29)]. (ang.).
  22. ↑ Zara Rubin: Anne Heche and ex Coley Laffoon renegotiate child support. „Daily Mail”, 2017-01-30. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
  23. ↑ Alexis Chiu: Anne Heche, Coley Laffoon Battle Over Furniture. „People”, 2007-07-09. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
  24. ↑ Anne Heche's Husband Files for Divorce. „People”. [dostęp 2015-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-01)]. (ang.).
  25. ↑ James Tupper - Genealogy. Geni. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  26. ↑ Anne Heche interview: 'There was no joy in my family'. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  27. ↑ Kentucky Hill Hunter: Anne Celeste Heche (1969-2022). Find A Grave Memorial. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
  28. ↑ Anne Heche nie żyje. Aktorkę odłączono od aparatury. Onet.pl. [dostęp 2022-08-12]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anne_Heche&oldid=69103647”