Błona śluzowa

Błona śluzowa, śluzówka (łac. tunica mucosa^[1]) – wilgotna i silnie unaczyniona wyściółka wewnętrznej części przewodów oraz jamistych mających kontakt ze środowiskiem zewnętrznym (przewód pokarmowy, układ oddechowy, układ moczowo-płciowy). Składa się z dwóch zasadniczych warstw: nabłonka i pokrytej przezeń tkanki łącznej zawierającej m.in. naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy, gruczoły, a czasami także mięśnie gładkie (niektóre odcinki dróg oddechowych).

Błony śluzowe mają przede wszystkim funkcje ochronne, ale także rozliczne, w zależności od umiejscowienia, zadania własne, jak wchłanianie substancji (w przewodzie pokarmowym) czy ich wydzielanie. Funkcje ochronne śluzówek nie wynikają jednak wyłącznie z ich fizycznej wytrzymałości, ale zależą także od odporności czynnej. Powszechna w śluzówkach jest tkanka limfatyczna określana jako MALT (ang. mucosa-associated lymphoid tissue).

Przypisy

↑ Polska Akademia Nauk Wydział NaukP.A.N.W.N. Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 126, ISBN 83-200-1923-0 .

Bibliografia

RobertR. Konieczny RobertR., błona śluzowa, [w:] MarzenaM. Popielarska, RobertR. Konieczny, GrzegorzG. Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 39, ISBN 978-83-7435-692-3 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[WSM-1] Polska Akademia Nauk Wydział NaukP.A.N.W.N. Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 126, ISBN 83-200-1923-0 .

[1]