Przejdź do zawartości

Beata Szydło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beata Szydło
Ilustracja
Beata Szydło (2024)
Pełne imię i nazwisko

Beata Maria Szydło

Imię i nazwisko po urodzeniu

Beata Kusińska

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1963
Oświęcim

Prezes Rady Ministrów
Okres

od 16 listopada 2015
do 11 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Ewa Kopacz

Następca

Mateusz Morawiecki

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 11 grudnia 2017
do 3 czerwca 2019

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Przewodniczący Komitetu Społecznego Rady Ministrów
Okres

od 11 grudnia 2017
do 3 czerwca 2019

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Następca

Piotr Gliński

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Beata Szydło podczas spotkania z kanclerz Angelą Merkel w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Warszawie
Premier Beata Szydło z premierem Węgier Viktorem Orbánem w Budapeszcie (2016)
Premier Beata Szydło witająca papieża Franciszka w Krakowie (w tle prezydent Andrzej Duda i pierwsza dama Agata Kornhauser-Duda)

Beata Maria Szydło z domu Kusińska[1] (ur. 15 kwietnia 1963 w Oświęcimiu) – polska polityk, etnograf i działaczka samorządowa, w latach 2015–2017 prezes Rady Ministrów.

W latach 2005–2019 posłanka na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji, od 2019 deputowana do Parlamentu Europejskiego IX i X kadencji, od 2010 wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości, w latach 2017–2019 wiceprezes Rady Ministrów oraz przewodnicząca Komitetu Społecznego w pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentką Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Konarskiego w Oświęcimiu[2]. W 1987 ukończyła studia z zakresu etnografii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie[3]. W latach 1989–1995 była doktorantką na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ. W 1997 ukończyła studia podyplomowe dla menedżerów kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, a w 2001 na Akademii Ekonomicznej w Krakowie zarządzanie samorządem terytorialnym w Unii Europejskiej[3]. Od 1987 do 1995 pracowała jako asystent w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, następnie kierowała działem merytorycznym w Libiąskim Centrum Kultury. W latach 1997–1998 była dyrektorem ośrodka kultury w Brzeszczach. W 1998 objęła stanowisko burmistrza Brzeszcz, które zajmowała do 2005. Pełniła także funkcję radnej powiatu oświęcimskiego z listy Akcji Wyborczej Solidarność (1998–2002). W wyborach w 2002 została wybrana do sejmiku małopolskiego z listy Wspólnoty Małopolskiej[4], jednak zrezygnowała z mandatu, pozostając na stanowisku burmistrza. W 2004 została wiceprezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w gminie Brzeszcze.

Działalność polityczna do 2015

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 zgłosiła akces do Platformy Obywatelskiej, jednak ostatecznie nie znalazła się w jej szeregach. Wstąpiła natomiast do Prawa i Sprawiedliwości[5][6]. Z listy tej partii została wybrana na posła V kadencji z najlepszym wynikiem w okręgu chrzanowskim (14 447 głosów)[7]. W Sejmie V kadencji zasiadała w Komisji Gospodarki i Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej[8]. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 20 486 głosów[9]. 24 lipca 2010 została wiceprezesem Prawa i Sprawiedliwości[10]. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, otrzymała 43 612 głosów[11]. We wrześniu 2014 zastąpiła Stanisława Kostrzewskiego na stanowisku skarbnika PiS (dwa lata później zastąpiła ją na tej funkcji Teresa Schubert). Podczas VI i VII kadencji Sejmu zasiadała w Komisji Finansów Publicznych, pełniąc funkcję zastępcy przewodniczącego[3]. W trakcie kampanii w związku z wyborami prezydenckimi w 2015 kierowała sztabem wyborczym kandydata swojej partii Andrzeja Dudy[12], który te wybory wygrał.

Prezes Rady Ministrów

[edytuj | edytuj kod]
 Osobne artykuły: Rząd Beaty Szydło, Kalendarium rządu Beaty Szydło i Wizyty zagraniczne premier Beaty Szydło.

20 czerwca 2015 Jarosław Kaczyński poinformował o wyznaczeniu Beaty Szydło jako ewentualnej kandydatki PiS na premiera po wyborach parlamentarnych w 2015[13], w których została ponownie wybrana do Sejmu, otrzymując 96 127 głosów[14]. 27 października 2015 komitet polityczny PiS zdecydował, że Beata Szydło będzie kandydatem tej partii na stanowisko prezesa Rady Ministrów[15]. 9 listopada, po kolejnym posiedzeniu komitetu politycznego, jej kandydatura została potwierdzona przez Jarosława Kaczyńskiego, a Beata Szydło ogłosiła nazwiska kandydatów na ministrów[16].

13 listopada 2015 prezydent RP Andrzej Duda desygnował ją na urząd prezesa Rady Ministrów[17], a 16 listopada 2015 powołał ją na to stanowisko[18] i dokonał zaprzysiężenia członków jej nowego rządu[19]. 18 listopada 2015 Beata Szydło wygłosiła exposé, a jej rząd uzyskał wotum zaufania większością 236 głosów za przy 202 głosach przeciw i 18 wstrzymujących się[20].

Za programowy priorytet swojego gabinetu Beata Szydło uznała projekt wprowadzający comiesięczne świadczenie wychowawcze wynoszące 500 zł na drugie i kolejne dzieci oraz na niektóre pierwsze dzieci (zależnie od progu dochodowego)[21]. Negatywną opinię do tego projektu zgłosiło Ministerstwo Finansów, podnosząc głównie kwestię wyliczeń skutków finansowych oraz potencjalnej dezaktywizacji zawodowej kobiet[22]. Ustawa wprowadzająca ten program została przegłosowana w parlamencie, a w lutym 2016 podpisana przez prezydenta[23].

 Osobny artykuł: Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce.

W grudniu 2015 wstrzymała publikację w Dzienniku Ustaw wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 34/15 z 3 grudnia 2015 dotyczącego zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej niektórych przepisów ustawy z 25 czerwca 2015 o Trybunale Konstytucyjnym, gdyż w jej ocenie mógł on zostać wydany z „wadami prawnymi”[24]. Było to pierwsze zakwestionowanie przez władzę wykonawczą legalności wyroku Trybunału Konstytucyjnego w jego historii[24]. Śledztwo w sprawie przekroczenia uprawnień w związku z zaniechaniem publikacji wyroku wszczął prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie[25]. Zostało ono umorzone w styczniu 2016 wobec braku znamion przestępstwa. W uzasadnianiu stwierdzono, że od 4 do 16 grudnia 2015 wyrok nie był publikowany z przyczyn leżących po stronie premiera, co skutkowało zagrożeniem dla interesu publicznego. Jednakże nie stwierdzono zaistnienia po stronie Beaty Szydło znamion podmiotowych, tj. świadomości działania na szkodę interesu publicznego[26]. W marcu 2016 wstrzymała publikację w Dzienniku Ustaw kolejnego wyroku Trybunału Konstytucyjnego – w sprawie K 47/15 – twierdząc, że nie może opublikować czegoś, co jest „stanowiskiem niektórych sędziów TK”[27][28]. Do 27 maja wstrzymała publikację siedmiu następnych wyroków TK[29][30].

Działania jej rządu oraz prezydenta Andrzeja Dudy w sprawie Trybunału Konstytucyjnego zostały przez Parlament Europejski w rezolucji z 13 kwietnia 2016 uznane za prowadzące „do faktycznego paraliżu Trybunału Konstytucyjnego, a tym samym do zagrożenia dla demokracji, praw człowieka i praworządności w Polsce”. W dokumencie tym PE wezwał polskie władze do wykonania przygotowanych przez Komisję Wenecką zaleceń[31].

7 grudnia 2017, po wygranym dla rządu w tymże dniu w Sejmie głosowaniu w sprawie konstruktywnego wotum nieufności[32], podczas posiedzenia Komitetu Politycznego Prawa i Sprawiedliwości zadeklarowała złożenie rezygnacji z funkcji prezesa Rady Ministrów i tym samym dymisję swojego rządu. Władze partii na jej następcę rekomendowały wicepremiera Mateusza Morawieckiego[33]. 8 grudnia złożyła rezygnację, zaś prezydent Andrzej Duda przyjął dymisję jej gabinetu[34].

Działalność od 2017

[edytuj | edytuj kod]

Beata Szydło zakończyła urzędowanie 11 grudnia 2017, gdy prezydent dokonał zaprzysiężenia członków rządu Mateusza Morawieckiego. Tego samego dnia w nowym gabinecie objęła stanowisko wiceprezesa Rady Ministrów[35]. Nowy premier powierzył jej funkcję przewodniczącej Komitetu Społecznego Rady Ministrów[36].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 uzyskała mandat deputowanej, startując z list PiS w okręgu obejmującym województwa małopolskie i świętokrzyskie. Osiągnęła najwyższy wynik w skali kraju – 525 811 głosów[37]. W związku z wyborem do Europarlamentu 3 czerwca 2019 zakończyła pełnienie funkcji rządowych[38].

W Parlamencie Europejskim dołączyła do grupy Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy oraz Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. Została też zastępcą członka w Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów[39]. Jako przedstawicielka frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów kandydowała na przewodniczącą Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. 10 lipca jej kandydatura została odrzucona (otrzymała 21 głosów za i 27 głosów przeciw). Drugie przegrane głosowanie nad jej kandydaturą odbyło się 15 lipca (otrzymała 19 głosów za i 34 głosy przeciw). Nie ubiegała się ponownie o tę funkcję[40].

W kwietniu 2021 minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu Piotr Gliński powołał ją w skład Rady Muzeum przy Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu[41]. W reakcji na tę decyzję, sprzeciwiając się nominacji w skład tego gremium osoby ściśle związanej ze środowiskiem politycznym, z członkostwa w radzie zrezygnowali Stanisław Krajewski, Marek Lasota, Krystyna Oleksy i Edward Kosakowski[42][43].

W kolejnych wyborach europejskich w 2024 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, otrzymując 285 336 głosów[44].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2016 otrzymała nagrodę „Specjalny Polski Kompas 2016”, przyznaną przez „Gazetę Bankową”[45]. W 2017 została wyróżniona nagrodą „Prawda-Krzyż-Wyzwolenie” Ruchu Światło-Życie (za wprowadzanie w życie narodu katolickiej nauki społecznej, zwłaszcza w zakresie wspierania rodzin)[46], a także tytułem „Człowieka Roku” 2016 Forum Ekonomicznego w Krynicy[47][48]. W tym samym roku znalazła się na 10. miejscu w rankingu 22 najbardziej wpływowych kobiet w polityce według „Forbesa”, plasując się jednocześnie na 31. miejscu listy 100 najbardziej wpływowych kobiet świata sporządzonej przez to czasopismo[49].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Przecieszyna w gminie Brzeszcze[50]. Jest córką Zygmunta i Wiktorii[1]. Ojciec był górnikiem, matka natomiast pracowała w opiece społecznej[51]. Jej mężem od 1987 jest Edward Szydło (ur. 1958)[52], z wykształcenia historyk, pracownik Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Oświęcimiu oraz dyrektor Społecznej Szkoły Zarządzania i Handlu w Oświęcimiu[53]. Mają dwóch synów – Tymoteusza (były duchowny katolicki) i Błażeja[50][51].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1998 Akcja Wyborcza Solidarność Rada Powiatu Oświęcimskiego I kadencji nr 3 469 (6,23%)T[54]
2002 Wspólnota Małopolska Sejmik Województwa Małopolskiego II kadencji nr 1 4434 (3,46%)T[4]
KWW Gminna Wspólnota Samorządowa Burmistrz Brzeszcz – 4142 (49,71%)N[55]
4082 (72,50%)T[56]
2005 Prawo i Sprawiedliwość Sejm V kadencji nr 12 14 447 (7,21%)T[7]
2007 Sejm VI kadencji 20 486 (7,65%)T[9]
2011 Sejm VII kadencji 43 612 (18,22%)T[11]
2015 Sejm VIII kadencji 96 127 (35,40%)T[14]
2019 Parlament Europejski IX kadencji nr 10 525 811 (30,20%)T[37]
2024 Parlament Europejski X kadencji 285 336 (19,17%)T[44]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-04-25].
  2. ↑ Beata Szydło. wybierzpis.org.pl. [dostęp 2017-03-06].
  3. ↑ a b c Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-10-23].
  4. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2016-04-19].
  5. ↑ Beata Szydło chciała kiedyś do Platformy. dziennik.pl, 25 października 2012. [dostęp 2015-11-28].
  6. ↑ Cezary Łazarewicz: Beata Szydło z Brzeszcz. To tu były początki jej kariery. wp.pl, 25 listopada 2015. [dostęp 2015-11-28].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2016-04-19].
  8. ↑ Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2015-11-10].
  9. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2016-04-19].
  10. ↑ Rada Polityczna PiS: Lipiński, Ziobro, Szydło – wiceprezesami. pis.org.pl, 24 lipca 2010. [dostęp 2015-06-04].
  11. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2016-04-19].
  12. ↑ Szydło szefową rządu? Polityk PiS: Byłaby dobrym premierem. dziennik.pl, 27 maja 2015. [dostęp 2017-08-05].
  13. ↑ Jarosław Kaczyński: Beata Szydło kandydatką PiS na premiera. rmf24.pl, 20 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-20].
  14. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2016-04-19].
  15. ↑ Komitet Polityczny PiS zdecydował. Beata Szydło kandydatką PiS na premiera. tvn24.pl, 27 października 2015. [dostęp 2015-10-27].
  16. ↑ Beata Szydło i Jarosław Kaczyński przedstawili skład rządu. kurierlubelski.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2015-11-10].
  17. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 listopada 2015 r. o desygnowaniu Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 2015 r. poz. 1089).
  18. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 2015 r. o powołaniu Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 2015 r. poz. 1090).
  19. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  20. ↑ Głosowanie nr 21 na 1. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 18 listopada 2015. [dostęp 2015-11-18].
  21. ↑ Projekt 500 zł na drugie dziecko to priorytet – tak mówiła B. Szydło. radiozet.pl, 25 października 2015. [dostęp 2016-04-07].
  22. ↑ Ministerstwa Finansów nie zatrzyma programu. rp.pl, 29 stycznia 2016. [dostęp 2016-04-13].
  23. ↑ Prezydent podpisał ustawę „Rodzina 500 plus”. bankier.pl, 17 lutego 2016. [dostęp 2016-04-13].
  24. ↑ a b Ewa Siedlecka. PiS wygasi Trybunał. „Gazeta Wyborcza”, s. 3, 15 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-26]. 
  25. ↑ Informacja o wszczęciu śledztwa w sprawie przekroczenia uprawnień w związku z zaniechaniem publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Prokuratura Okręgowa w Warszawie, 17 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-29].
  26. ↑ Informacja o umorzeniu śledztwa w sprawie niedopełnienia obowiązków w związku z zaniechaniem publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Prokuratura Okręgowa w Warszawie, 7 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-09].
  27. ↑ Szydło: Nie złamałam konstytucji; nie mogę opublikować czegoś, co nie jest orzeczeniem. bankier.pl, 21 marca 2016. [dostęp 2018-12-17].
  28. ↑ Premier: nie złamałam konstytucji; nie mogę opublikować czegoś, co nie jest orzeczeniem. pap.pl, 21 marca 2016. [dostęp 2019-05-09].
  29. ↑ Ewa Siedlecka. Duda ma kolejny kłopot z TK. „Gazeta Wyborcza”, s. 4, 27 maja 2016. 
  30. ↑ Szefowa RCL: to Beata Szydło osobiście kazała nie publikować wyroków TK. onet.pl, 29 listopada 2019. [dostęp 2019-12-09].
  31. ↑ Parlament Europejski wzywa polskie władze do przestrzegania zasad demokracji i praworządności. europarl.europa.eu, 13 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-13].
  32. ↑ Głosowanie nr 23 na 53. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 7 grudnia 2017. [dostęp 2018-01-13].
  33. ↑ Michał Kolanko: Rekonstrukcja rządu. Mateusz Morawiecki zastąpi Beatę Szydło. rp.pl, 7 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-07].
  34. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 grudnia 2017 r. nr 1131.16.2017 o przyjęciu dymisji Rady Ministrów (M.P. z 2017 r. poz. 1143).
  35. ↑ Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  36. ↑ Zarządzenie nr 205 Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie Komitetu Społecznego Rady Ministrów (M.P. z 2017 r. poz. 1203).
  37. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-27].
  38. ↑ Prezydent Andrzej Duda powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-04].
  39. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2019-07-17].
  40. ↑ Magdalena Nałęcz: Parlament Europejski. Wybrano przewodniczącą komisji. Wcześniej odrzucono kandydaturę Szydło. wp.pl, 18 lipca 2019. [dostęp 2019-07-18].
  41. ↑ Beata Szydło powołana w skład Rady przy Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau. wnp.pl, 13 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-14].
  42. ↑ Beata Szydło w Radzie Muzeum Auschwitz. Prof. Stanisław Krajewski rezygnuje z członkostwa przez jej „upolitycznienie”. onet.pl, 14 kwietnia 2021. [dostęp 2021-05-04].
  43. ↑ Kolejne odejście z Rady Muzeum Auschwitz. dorzeczy.pl, 26 kwietnia 2021. [dostęp 2021-05-04].
  44. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-10].
  45. ↑ Polski Kompas 2016. gb.pl, 19 października 2016. [dostęp 2017-12-07].
  46. ↑ Premier Beata Szydło nagrodzona. Razem z prof. Bogdanem Chazanem i Radiem Maryja. wp.pl, 19 marca 2017. [dostęp 2017-12-07].
  47. ↑ Nagrody Forum Ekonomicznego. forum-ekonomiczne.pl. [dostęp 2022-06-18].
  48. ↑ Beata Szydło Człowiekiem Roku na Forum w Krynicy. businessinsider.com, 5 września 2017. [dostęp 2017-09-05].
  49. ↑ Beata Szydło na 10. miejscu w rankingu Forbesa. onet.pl, 2 listopada 2017. [dostęp 2017-11-08].
  50. ↑ a b Przecieszyn. Beata Szydło w swojej wsi nie „gwiazdorzy”. gazetakrakowska.pl, 27 maja 2015. [dostęp 2015-11-21].
  51. ↑ a b Rodzina Beaty Szydło. Kandydatkę PiS na premiera wspiera trzech silnych mężczyzn!. se.pl, 19 października 2015. [dostęp 2019-04-25].
  52. ↑ Edward Szydło. infoveriti.pl. [dostęp 2019-04-25].
  53. ↑ Kim jest Edward Szydło, mąż byłej premier? Nieznane fakty z jego życia. natemat.pl, 5 lutego 2018. [dostęp 2019-04-25].
  54. ↑ Beata Szydło. powiat.oswiecim.pl, 9 września 2011. [dostęp 2016-04-19].
  55. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2016-04-19].
  56. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2016-04-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 420.
Premierzy Polski
  • od listopada 1918 (po odzyskaniu niepodległości jako republika)
II Rzeczpospolita
(1918–1939)
Prezydent Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie
(1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)
Wicepremierzy Polski
II Rzeczpospolita
Wiceprezydenci Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)
Rząd Beaty Szydło (2015–2017)
W dniu zaprzysiężenia

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Pierwszy rząd Mateusza Morawieckiego (2017–2019)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Beata_Szydło&oldid=74658119”