Przejdź do zawartości

Bryczesy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bryczesy kawaleryjskie z okresu I wojny światowej
Typ bryczesów huzarskich zwany rajtuzami

Bryczesy – specjalne spodnie do jazdy konnej zapewniające swobodę ruchów, nieposiadające ciasnych szwów po wewnętrznej stronie nogawek (tam, gdzie nogi przylegają do siodła lub konia). Chronią przed obtarciami, pozwalają na wygodny i prawidłowy dosiad. Mogą być obcisłe i dokładnie opinać nogi jeźdźca, zwane rajtuzami (niem.) – „Reithose”, lub bufiaste w części udowej jak na przykład bryczesy kawaleryjskie.

Obecnie najpopularniejsze są wąskie modele bryczesów, choć w użytku są także podobne do bryczesów kawaleryjskich salonki oraz jodhpury, z prostą lub lekko rozszerzaną ku dołowi nogawką, które swoją nazwę zawdzięczają miastu w Indiach. Spopularyzował je w Wielkiej Brytanii w 1897 Pratap Singh(inne języki), syn maharadży Dźodhpuru(inne języki) podczas diamentowego jubileuszu królowej Wiktorii(inne języki), na którym wystąpił ze swoją drużyną polo[1].

Do spodni typu jodhpur używa się krótkich butów jeździeckich, a wzmocnienia po wewnętrznej stronie biegną przez całą długość nogawki. Bryczesy posiadają tak zwany „lej”, czyli wzmocnienie. Lej chroni przed obtarciami, a także zapewnia lepszą przyczepność w siodle[2]. Wyróżnia się leje kolanowe i pełne leje. Te pierwsze to wzmocnienia tylko po wewnętrznej stronie kolan. Pełne leje to wzmocnienia na łydkach oraz wewnętrznej stronie ud i siedzeniu. Wybór typu leja zależy od uprawianej dyscypliny jeździeckiej oraz preferencji jeźdźca, leje pełne zapewniają lepszą przyczepność do siodła, leje kolanowe z kolei ułatwiają jazdę w półsiadzie. Leje tradycyjnie wykonywano ze skóry, później ze sztucznej skóry i materiałów skóropodobnych, obecnie najpopularniejsze są leje silikonowe, zarówno kolanowe, jak i pełne. Lej silikonowy w formie rozmaitych wzorów nadrukowuje się na spodnie. Współczesne bryczesy różnią się od historycznych także tkaninami. Spodnie wykonywane są z myślą o różnych warunkach pogodowych, od cienkich, tak zwanych leginsów jeździeckich, po wykonane z tkanin technicznych, wodoodporne i ocieplane.


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polo in Rajasthan. Rajasthan Travel Guide, 2008-08-30. [dostęp 2024-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-13)]. (ang.).
  2. Pierwszy strój jeździecki dla juniora [online], www.horseway.pl [dostęp 2020-07-29].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. T. IV: Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1966.
  • Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.
  • Imperial Guard. W: John R. Elting: Napoleonic uniforms. Herbert Knötel (ilustr.). T. II. New York: Macmillan Publishing Co., 1993. ISBN 0-02-897115-9.
  • Bryczesy – historia spodni jeździeckich (link)