Przejdź do zawartości

Curtis Mayfield

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Curtis Mayfield
Ilustracja
Curtis Mayfield, 1972
Imię i nazwisko

Curtis Lee Mayfield

Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1942
Chicago, Illinois

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 1999
Roswell, Georgia

Instrumenty

gitara, gitara elektryczna, gitara basowa, pianino, perkusja

Gatunki

soul, R&B, funk

Zawód

muzyk, wokalista, producent muzyczny

Aktywność

1958-1999

Wydawnictwo

Curtom, Warner Bros. Records, Rhino

Powiązania

The Impressions, Jerry Butler

Strona internetowa

Curtis Mayfield (ur. 3 czerwca 1942 w Chicago, zm. 26 grudnia 1999 w Roswell)[1][2]amerykański wokalista i gitarzysta, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli muzyki soul, twórca stylu chicagowskiego, zbliżonego do funky, będącego przeciwwagą dla ułagodzonego i społecznie indyferentnego stylu kreowanego przez Motown.

Mayfield rozpoczął swą karierę w grupie The Impressions. W 1968 równolegle z występami w grupie kontynuował swą karierę solową. Bardzo emocjonalne piosenki Curtisa, w swej treści poruszały sprawy czarnych społeczności wielkich miast USA. Treść jego piosenek stała często w sprzeczności z ich formą. Śpiewał on swym słodkim falsetem o murzyńskich dzieciach spędzających swe dzieciństwo na brudnych ulicach, handlarzach narkotyków i przemocy w gettach etnicznych. W związku z tym zaangażowaniem społecznym, Mayfielda uznaje się za jednego z prekursorów stylu urban. Pod względem muzycznym kompozycje Mayfielda zbliżone były do chicagowskiego bluesa z rytmicznie grającą gitarą elektryczną i fortepianem z wykorzystaniem czarnych klawiszy. Mayfield komponował także dla znanych artystów z kręgu soul, takich jak Aretha Franklin, Gladys Knight & the Pips i The Staples Singers. Do największych przebojów Mayfielda należą Gypsy Woman, It's All Right, People Get Ready, Freddie's Dead, Superfly i Don't Worry.

W sierpniu 1990, w czasie scenicznego występu, Mayfield uległ wypadkowi, w wyniku którego został sparaliżowany od karku w dół. Mimo ciężkiego stanu fizycznego zdołał nagrać kolejny album New World Order. Wkrótce jednak jego stan zdrowia zaczął się pogarszać, uniemożliwiając mu dalszą pracę. Zmarł w 1999.

W 1998 Curtis Mayfield został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[3].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Curtis (1970)
  • Curtis/Live! (1971)
  • Roots (1971)
  • Superfly (1972)
  • Rapping (1972)
  • Back to the World (1973)
  • Curtis in Chicago [live] (1973)
  • Got to Find a Way (1974)
  • Sweet Exorcist (1974)
  • There's No Place Like America Today (1975)
  • Let's Do It Again (1975)
  • Give Get Take Have (1976)
  • Never Say You Can't Survive (1977)
  • Short Eyes (1977)
  • Do It All Night (1978)
  • Heartbeat (1979)
  • Something to Believe In (1980)
  • Honesty Boardwalk (1983)
  • We Come in Peace (1985)
  • Live in Europe (1987)
  • People Get Ready - Live at Ronnie Scott's (1988)
  • Take It to the Streets (1990)
  • BBC Radio 1 in Concert [live] (1994)
  • Live in New York City (1994)
  • Live (1994)
  • Live at the Bitter End (1995)
  • New World Order (1996)
  • Man of Inspiration (1998)
  • Give It Up (1998)
  • Love Is the Place (2000)
  • Gospel Greats (2003)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Richie Unterberger: Biografia Curtisa Mayfielda. AllMusic. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  2. Neil Strauss: Curtis Mayfield, Conscience-Driven Soul Singer, Dies at 57. nytimes.com, 1999-12-26. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  3. Curtis Mayfield: inducted in 1999. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).