Przejdź do zawartości

Eberhard Weber

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eberhard Weber
Ilustracja
Eberhard Weber podczas koncertu w Lucernie, Szwajcaria
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1940
Stuttgart

Instrumenty

kontrabas elektryczny

Gatunki

jazz

Zawód

kontrabasista, kompozytor

Aktywność

od 1960

Wydawnictwo

ECM

Powiązania

Jan Garbarek, Wolfgang Dauner, Kate Bush

Strona internetowa

Eberhard Weber (ur. 22 stycznia 1940 w Stuttgarcie[1]) – niemiecki kontrabasista i kompozytor jazzowy.

Jako muzyk charakteryzuje się specyficznym sposobem frazowania i tonacją[2]. Kompozycje Webera są mieszanką chamber jazzu, muzyki poważnej, minimalizmu i ambientu, są uważane za typowy przykład brzmienia wytwórni ECM. Weber jest także reżyserem teatralnym i telewizyjnym[3].

Był jednym z pierwszych muzyków używających kontrabasu elektrycznego[3]

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze nagrania Webera pochodzą z początku lat sześćdziesiątych. Pierwszą płytę sygnowaną własnym nazwiskiem, The Colours of Chloë (nr w katalogu ECM 1042) wydał w roku 1973[4].

W latach sześćdziesiątych najważniejszym współpracownikiem Webera był Wolfgang Dauner. Ich współpraca obejmowała wiele projektów o różnorakim charakterze, poruszali się w obszarach od free jazzu poprzez jazzową awangardę po jazz-rock i muzykę teatralną[5]. Jednym z ważniejszych wspólnych projektów obu muzyków było trio, które utworzyli wraz z Fredem Bracefulem[5]. Było ono czasem uzupełniane przez Gila Evansa[5].

Po wydaniu The Colours of Chloë Weber nagrał jeszcze dziesięć płyt pod własnym nazwiskiem, wszystkie dla wytwórni ECM. Współpraca z tą wytwórnią zaowocowała także wieloma nagraniami z muzykami z jej kręgu, m.in. z Garym Burtonem (Ring[6], 1974; Passengers[7], 1976;), Ralphem Townerem (Solstice[8], 1975; Solstice/Sound and Shadows[9], 1977), Patem Methenym (Watercolors[10], 1977). Przez wiele lat współpracował z Janem Garbarkiem, z którym nagrał 9 płyt[3][11].

W 1975 Weber założył zespół Colours[12]. W jego skład wchodzili saksofonista Charlie Mariano[12], grający na fortepianie i syntezatorach Rainer Brüninghaus[12] i perkusista Jon Christensen[12]. Nazwa zespołu nawiązywała do tytułu pierwszej solowej płyty Webera[12]. Po nagraniu pierwszej płyty Yellow Fields (1975) zespół opuścił Christensen, który został zastąpiony przez Johna Marshalla[12]. W tym składzie grupa nagrała jeszcze dwie płyty, Silent Feet (1977) i Little Movements (1980), dużo koncertując[12]. Rozpadła się w roku 1980[12].

Na początku lat osiemdziesiątych Weber rozpoczął trwającą po dzień dzisiejszy współpracę z brytyjską piosenkarką Kate Bush, grając na czterech spośród jej pięciu ostatnich albumów (The Dreaming[13], 1982; Hounds of Love[13], 1985; The Sensual World[13], 1989; Aerial[14], 2005).

W czerwcu 2007 roku Weber zachorował na udar mózgu[15], co wstrzymało jego występy. W wywiadzie udzielonym niemieckiemu Die Welt Weber przyznał, iż prawdopodobnie już nigdy nie będzie mógł grać[16].

W listopadzie roku 2009 został laureatem nagrody im. Alberta Mangelsdorfa[17]. W tym samym czasie został wydany box zawierający nagrania zespołu Colours dla ECM[12].

Dyskografia solowa

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. allmusic ((( Eberhard Weber > Overview )))
  2. Endless Days – PopMatters Music Review. (ang.).
  3. a b c Eberhard Weber at All About Jazz. (ang.).
  4. katalog ECM. [dostęp 2010-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-08)]. (ang.).
  5. a b c biografia Eberharda Webera na anwser.com. [dostęp 2011-04-26]. (ang.).
  6. katalog ECM. [dostęp 2010-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-08)]. (ang.).
  7. katalog ECM. [dostęp 2010-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-08)]. (ang.).
  8. katalog ECM. (ang.).
  9. katalog ECM. (ang.).
  10. katalog ECM. (ang.).
  11. biografia Webera na stronie muzyka.onet.pl.
  12. a b c d e f g h i artykuł na temat zespołu Colours na stronie blogcritics.org. [dostęp 2010-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-28)]. (ang.).
  13. a b c Paul Olson: wywiad z Eberhardem Weberem na allaboutjazz.com. 3 grudnia 2007. [dostęp 2010-12-28]. (ang.).
  14. strona Kate Bush. [dostęp 2010-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-23)]. (ang.).
  15. stan zdrowia Eberharda Webera. [dostęp 2010-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)]. (ang.).
  16. strona ECM. [dostęp 2010-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  17. Nagroda Mangelsdorffa dla Eberharda Webera. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]