Przejdź do zawartości

Eugeniusz Pohl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Pohl
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Egon Pohl

Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1933
Królewska Huta

Data i miejsce śmierci

2 maja 1999
Chorzów

Wzrost

171 cm

Pozycja

obrońca, napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1948–1950 Ruch Chorzów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1951–1953 Ruch Chorzów 29 (4)
1953–1954 Legia Warszawa 2 (0)
1955–1964 Ruch Chorzów 181 (4)
W sumie: 212 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1969 Ruch Chorzów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Eugeniusz Pohl, w latach 1933–1948 Egon Pohl (ur. 19 czerwca 1933 w Królewskiej Hucie, zm. 2 maja 1999 w Chorzowie) – polski piłkarz, trener.

Pohl był wychowankiem Ruchu Chorzów, w którym występował w latach 1948–1953 i trzykrotnie zdobył mistrzostwo Polski (1951, 1952, 1953)[1]. W 1953 roku otrzymał powołanie do wojska i służbowe oddelegowanie do Legii Warszawa, dla której wystąpił w dwóch listopadowych spotkaniach o Puchar Polski oraz dwóch meczach ligowych sezonu 1954[2][3][a]. Po zakończeniu służby wojskowej wrócił do Ruchu Chorzów, w którym od 1957 roku pełnił funkcję kapitana drużyny przez siedem lat[1]. Wystąpił w pełnym wymiarze czasowym we wszystkich dwudziestu dwóch spotkaniach ligowych sezonów 1958, 1959, 1960 oraz dwudziestu sześciu sezonu 1961[5][6][7][8]. W sezonie 1956 oraz 1962/1963 zdobył wicemistrzostwo, zaś w sezonie 1960 po raz czwarty w karierze został mistrzem Polski[1].

W 1969 roku pełnił w duecie z Hubertem Palą funkcję trenera Ruchu Chorzów. Pohl był z wykształcenia technikiem mechanikiem oraz starszym bratem Józefa[1].

Grób Eugeniusza Egona Pohla
  1. Pierwsze rundy Pucharu Polski kończonego finałem w 1954 roku były rozgrywane pod koniec 1953 roku[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]