FK Partizan
Pełna nazwa |
Фудбалски Клуб Партизан |
---|---|
Przydomek |
Grobari |
Barwy |
czarno-białe |
Data założenia |
1945 |
Liga | |
Państwo | |
Siedziba | |
Adres |
ul. Humska 1 |
Stadion | |
Prezes |
Milorad Vučelić |
Trener | |
Strona internetowa |
Fudbalski Klub Partizan (serb. Фудбалски клуб Партизан; w Polsce zwany Partizanem Belgrad oraz dawniej - Partyzantem Belgrad) – serbski klub piłkarski z siedzibą w Belgradzie, założony w 1945 roku, finalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych z 1966. Klub gra w serbskiej SuperLidze, całą swoją historię spędził w najwyższej klasie rozgrywkowej Jugosławii oraz Serbii, zdobywając w sumie 45 oficjalnych trofeów[1]. Zespół zajął drugie miejsce w lidze wszech czasów Jugosławii[2]. Partizan został założony przez oficerów Jugosłowiańskiej Armii Ludowej w 1945 roku w Belgradzie. Jego nazwa pochodzi od jugosłowiańskich partyzantów, ruchu oporu działającego podczas II wojny światowej[3]. Klub jest właścicielem drugoligowego zespołu FK Teleoptik.
Historia
[edytuj | edytuj kod]FK Partizan został założony 4 października 1945 roku[4] jako część Jugosłowiańskiego Stowarzyszenia Sportowego Partizan. Klub jest nadal członkiem tego stowarzyszenia, obecnie nazwanego Stowarzyszeniem Sportowym Serbii i Czarnogóry, które zrzesza 25 różnych klubów sportowych. Został założony jako klub Jugosłowiańskiej Armii Ludowej, a jego stadion został nazwany imieniem tejże armii. We wczesnych latach 50. Partizan uniezależnił się od wojska. Swój pierwszy międzynarodowy mecz klub rozegrał 6 grudnia 1945 roku z zespołem CSKA Moskwa.
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowe
[edytuj | edytuj kod]- finalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych: 1966
- Puchar Mitropa: 1978
Krajowe
[edytuj | edytuj kod]
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 11 | 1947, 1949, 1961, 1962, 1963, 1965, 1976, 1978, 1983, 1986, 1987 | ||
II miejsce | 9 | 1954, 1956, 1958, 1959, 1968, 1970, 1984, 1988, 1992 | |||
III miejsce | 8 | 1948, 1950, 1953, 1960, 1967, 1969, 1985, 1991 | |||
Puchar |
zdobywca | 5 | 1947, 1952, 1954, 1957, 1989 | ||
finalista | 4 | 1948, 1959, 1960, 1979 |
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 8 | 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2002, 2003, 2005 | ||
II miejsce | 5 | 1995, 2000, 2001, 2004, 2006 | |||
III miejsce | 1 | 1998 | |||
Puchar |
zdobywca | 4 | 1992, 1994, 1998, 2001 | ||
finalista | 3 | 1993, 1996, 1999 |
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 8 | 2007/2008, 2008/2009, 2009/2010, 2010/2011, 2011/2012, 2012/2013, 2014/2015, 2016/2017 | ||
II miejsce | 8 | 2006/2007, 2013/2014, 2015/2016, 2017/2018, 2019/2020, 2020/2021, 2021/2022, 2023/2024 | |||
III miejsce | 1 | 2018/2019 | |||
Puchar |
zdobywca | 7 | 2007/2008, 2008/2009, 2010/2011, 2015/2016, 2016/2017, 2017/2018, 2018/2019 | ||
finalista | 4 | 2014/2015, 2019/2020, 2020/21, 2021/22 |
Barwy
[edytuj | edytuj kod]Barwy Partizana to czarny i biały, które zastąpiły niebieski i czerwony, używane w pierwszych trzynastu latach istnienia klubu. Według relacji legendarnego gracza Partizana, Stjepana Bobka, klub zmienił barwy po turnieju rozegranym 1958 roku w Ameryce Płd. Partizan rozegrał tam kilka spotkań, a jednym z jego rywali był Juventus Turyn. Włoski klub od lat występuje w czarno-białych trykotach. Bobek w jednym z wywiadów powiedział, że Partizan rozegrał bardzo dobry mecz przeciwko Turyńczykom. Prezes turyńskiego klubu był pod tak dużym wrażeniem gry belgradzkich piłkarzy, że w dowód szacunku podarował im dwa komplety czarno-białych strojów. Nowe barwy szybko przypadły do gustu piłkarzom oraz kibicom Partizana i klub nigdy już ich nie zmienił. Obecnie Partizan występuje w strojach czarno-białych u siebie, zaś w czerwono-niebieskich w meczach wyjazdowych[5].
Obecny skład
[edytuj | edytuj kod]- Aktualny na 17 lipca 2023[6]
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Aleksandar Jovanović (wypożyczony z Apollonu Limassol) |
3 | OB | Mihajlo Ilić |
4 | OB | Siniša Saničanin |
6 | OB | Svetozar Marković |
8 | PO | Franck Kanouté (wypożyczony z Cercle Brugge) |
9 | NA | Queensy Menig |
10 | PO | Bibras Natcho |
12 | OB | Zlatan Šehović |
14 | NA | Samed Baždar |
17 | OB | Marko Živković |
18 | NA | Fousseni Diabaté |
19 | PO | Aleksandar Šćekić (wypożyczony z Hapoel Haifa) |
20 | NA | Andrija Pavlović |
23 | NA | Nemanja Nikolić (wypożyczony z FK Vojvodina) |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
26 | OB | Aleksandar Filipović |
36 | NA | Nikola Terzić |
38 | NA | Janko Jevremović |
40 | PO | Kristijan Belić |
41 | OB | Ivan Obradović |
39 | PO | Miloš Jojić |
41 | BR | Aleksandar Popović |
44 | NA | Bogdan Mircetic |
45 | PO | Mateja Stjepanović |
55 | PO | Danilo Pantić |
77 | NA | Nemanja Jović |
85 | BR | Nemanja Stevanović |
90 | PO | Mihajlo Petković |
- | NA | Xander Severina (wypożyczony z ADO Den Haag) |
Europejskie puchary
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ FK Partizan Belgrad, [w:] baza Transfermarkt (drużyny-osiągnięcia) [dostęp 2022-07-27] .
- ↑ BiHSoccer.com | Tabele prvi i drugi liga Jugoslavije [online], web.archive.org, 22 czerwca 2012 [dostęp 2022-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-22] .
- ↑ FC Partizan Belgrade » History [online], web.archive.org, 7 października 2012 [dostęp 2022-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-07] .
- ↑ Serbia and Montenegro – List of Foundation Dates.
- ↑ www.izaberipartizan.com.
- ↑ FK Partizan Belgrad – Profil klubu, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2020-12-06] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona FK Partizan (serb.)