Przejdź do zawartości

Heinrich Rickert (filozof)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heinrich Rickert

Heinrich Rickert (ur. 25 maja 1863 w Gdańsku, zm. 25 lipca 1936 w Heidelbergu) – filozof niemiecki, profesor uniwersytetów we Fryburgu Bryzgowijskim i Heidelbergu przedstawiciel neokantowskiej szkoły badeńskiej.

Życie

[edytuj | edytuj kod]

Heinrich John Rickert był synem redaktora i polityka Heinricha Rickerta. Uczył się najpierw prywatnie w Gdańsku i Berlinie, zaś później w berlińskim liceum „Zum Grauen Kloster”[1]. Szkołę opuścił jeszcze przed maturą, by słuchać w latach 1884–1885 na uniwersytecie berlińskim wykładów między innymi u Hermana Grimma z historii sztuki, u Heinricha von Treitschkego z historii, u Emila du Bois’a-Reymonda z fizjologii, a u Wilhelma Scherera(inne języki) z poetyki, a także u Friedricha Paulsena z filozofii. Wykłady Paulsena zdecydowały o tym, że Rickert wybrał filozofię na kierunek dalszego kształcenia.

Od 1885 r. studiował na uniwersytecie w Strasburgu, gdzie już po zdaniu matury uczęszczał na wykłady z filozofii u Wilhelma Windelbanda. Do tego jako kierunek dodatkowy wybrał ekonomię u Georga Friedricha Knappa(inne języki) i Lujo Brentana oraz fizjologię u Friedricha Glotza. W 1886 r. w Zurychu Rickert poznał prywatnie filozofa Richarda Avenariusa.

Doktoryzował się w 1888 roku u Wilhelma Windelbanda dysertacją zatytułowaną Zur Lehre von der Definition. Następnie przez rok przebywał w Berlinie skąd, ze względów zdrowotnych, przeniósł się w 1889 r. do Fryburga Bryzgowijskiego.

We Fryburgu Rickert habilitował się w 1891 na podstawie dysertacji Der Gegenstand der Erkenntnis i dalej działał na uniwersytecie – najpierw jako docent prywatny, od 1894 jako profesor nadzwyczajny, zaś od 1896 jako profesor zwyczajny filozofii.

W 1915 roku Rickert został powołany na uniwersytet w Heidelbergu jako następca zmarłego Wilhelma Windelbanda, zaś jego następcą we Fryburgu został Edmund Husserl. Kolegami Rickerta w Heidelbergu byli m.in. Hans Driesch, Karl Jaspers i Heinrich Maier. W 1932 r. Rickert przeszedł na emeryturę.

Poglądy

[edytuj | edytuj kod]

Rickert uważał, że funkcjonują transcendentne, ponadczasowe wartości, które muszą obowiązywać niezależnie od wszelkiego doświadczenia. Owe wartości nie istnieją ani cieleśnie, ani duchowo, ale według specyficznego dla siebie sposobu bycia – tj. obowiązywania (Geltung).

Podstawową wartością w dziedzinie teorii jest wartość prawdy, która stanowi przedmiot poznania[2].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Rickert był w swoich czasach najbardziej znaczącym filozofem nauki. Jego epistemologia i teoria wartości wywarły duży wpływ na późniejszych myślicieli – m.in. Maxa Webera i jego koncepcję typów idealnych.

Dzieła wybrane

[edytuj | edytuj kod]
  • Der Gegenstand der Erkenntnis (1892 i późniejsze w istotny sposób zmienione wydania), wyd. pol. Przedmiot poznania, PWN, Warszawa 2022[3]
  • Die Grenzen der naturwissenschaftlichen Begriffsbildung (1896–1902)
  • Kulturwissenschaft und Naturwissenschaft (1898), 7. ed. 1926, nowy ed. Berlin 2013, ISBN 978-3-944253-00-8.
  • Die Probleme der Geschichtsphilosophie. Eine Einführung. 3. ed. 1924, nowy ed. Berlin 2013, ISBN 978-3-944253-01-5.
  • Zwei Wege der Erkenntnistheorie (1909)
  • System der Philosophie (1921)
  • Die Philosophie des Lebens (1920)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Noras i inni, Neokantyzm badeński i marburski. Antologia tekstów, wyd. 1, Katowice: Wyd. Uniwersytetu Sląskiego, 2011, s. 71, ISBN 9788322619812, OCLC 781428687 [dostęp 2019-04-19].
  2. Tomasz. Kubalica, Prymat rozumu praktycznego w logice: Teoria prawdy neokantowskiej szkoły badeńskiej., Katowice: Wyd. Uniw. Śląskiego, 2009, s. 107, ISBN 978-83-226-1889-9, OCLC 634330772 [dostęp 2019-04-19].
  3. Przedmiot poznania. [online], Księgarnia Internetowa PWN [dostęp 2022-09-02] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]