Henryk Kaczorowski
prezbiter i męczennik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Beatyfikacja | |
Wspomnienie |
Henryk Kaczorowski (ur. 10 lipca 1888 w Bierzwiennej, zm. po 6 maja 1942 w Alkoven) – polski duchowny katolicki, rektor Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku[1], błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Andrzeja i Julii z Wapińskich. Kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku i Akademii Duchownej w Petersburgu, zdobywając wykształcenie filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1914 roku. Po zakończeniu I wojny światowej kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie za rozprawę o roli uczuć w życiu człowieka, według doktryny Tomasza z Akwinu uzyskał doktorat z teologii (1922).
W czasie wojny był przez pewien okres proboszczem sanktuarium maryjnego w Licheniu, a po zakończeniu studiów objął funkcję dyrektora liceum we Włocławku i zaczął wykładać teologię moralną w tamtejszym seminarium. W latach 1925–1928 pełnił obowiązki redaktora naczelnego „Ateneum Kapłańskiego”[2], a w 1930 roku został wyniesiony do godności kanonika kapituły katedralnej. Stan zdrowia przerwał prowadzenie włocławskiej uczelni, której był rektorem w okresie od 1928 do 1939. W uznaniu jego zasług dla diecezji uhonorowany został godnością prałata papieskiego (1939).
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez Gestapo 7 listopada 1939 i 3 kwietnia 1941 przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau i zarejestrowany jako numer 24547.
Ostatnimi zanotowanymi jego słowami jest pożegnanie:
My się nie łudzimy; my wiemy, co nas czeka. „Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego”. Przyjmujemy z rąk Bożych to, co nas czeka. Módlcie się, abyśmy wytrwali, a my również będziemy modlić się za was – tam – i wskazał ręką ku niebu[3].
Dnia 06 maja 1942 roku został przewieziony do Hartheim i zamordowany[4][5].
Znaczenie
[edytuj | edytuj kod]Był recenzentem i autorem wielu artykułów o tematyce teologiczno-moralnej, ascetycznej, społecznej. Brał udział w wielu międzynarodowych sympozjach naukowych z których publikował relacje. Owocem jego pracy jest fakt, że z grona jego wychowanków wywodzi się pięciu Sług Bożych: ks. Edward Grzymała, ks. Józef Kurzawa, ks. Leon Nowakowski, al. Tadeusz Dulny, al. Bronisław Kostkowski. Przez całe życie rozmodlony, umarł w opinii świętości.
Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Flavio Peloso (6/08/2002) L’Osservatore Romano, 13.9.1998.
- ↑ Ateneum Kapłańskie.
- ↑ Ostatnie słowa.
- ↑ Instytut Pamięci Narodowej , Poszukiwani świadkowie wydarzeń [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2023-01-16] .
- ↑ Sympozjum o Błogosławionym Ks. Henryku Kaczorowskim.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Kaczmarek: Błogosławiony ksiądz Henryk Kaczorowski. Włocławek: Wyd. Duszpasterstwo Rolników, 2001. ISBN 83-88743-81-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Beato Enrico Kaczorowski (wł.)
- Życiorys. info.kalisz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-30)].
- Henryk Kaczorowski: Wakacje alumna (1934) w bibliotece Polona
- 108 błogosławionych polskich męczenników z okresu II wojny światowej
- Absolwenci Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
- Prezbiterzy diecezji włocławskiej
- Rektorzy Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
- Ofiary KL Dachau
- Duchowni straceni w niemieckich obozach koncentracyjnych
- Polscy duchowni katoliccy – ofiary represji Niemiec nazistowskich 1939–1945
- Polskie ofiary niemieckich obozów koncentracyjnych
- Ofiary Tötungsanstalt Hartheim
- Urodzeni w 1888
- Zmarli w 1942