Przejdź do zawartości

Johann Christian von Lindenowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Christian von Lindenowski
Johann Christian Lindenow
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1736
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1813
Gdańsk

Nadburmistrz Elbląga
Okres

od 1773
do 1780

Następca

Christian Schmidt

Rezydent Prus w Gdańsku
Okres

od 1782
do 1793

Poprzednik

Johann Gottlieb Tietz

Nadburmistrz Gdańska
Okres

od 1793, 1794
do 1803

Poprzednik

Johann Gottfried Reyger

Następca

Christian Ludwig Bax

Johann Christian von Lindenowski, Johann Christian Lindenow (ur. 13 sierpnia 1736 w Gdańsku, zm. 17 lipca 1813 w Gdańsku) – pruski oficer, komisarz i nadburmistrz Elbląga, prezydent Gdańska, funkcjonariusz policji i dyplomata pruski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Martina Christiana Lindenowa, kupca, oraz Anny Eufrosiny. Po śmierci ojca wychowywany był przez dwóch ojczymów – Johanna von Wagenfeldta (1703–1750), następnie Beniamina Reimera (1701–1765), którzy byli pruskimi rezydentami w Gdańsku.

Uczęszczał do szkoły elementarnej św. Piotra i Pawła w Gdańsku, od 1751 do Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku. Po 1752 kontynuował naukę w Królewskim Pruskim Korpusie Kadetów w Berlinie. Uczestniczył w wojnie siedmioletniej (1756–1763), służył w Regimencie Księstwa Anhaltu-Dessau (Anhalt-Dessauischen Rgt.) w Bernburgu (1763-1766)[1], kończąc w stopniu porucznika. Powierzono mu urząd radcy podatkowego w Nidzicy (1769-1972). Przed 1770 zmienił pisownię nazwiska na Lindenowski. Po I rozbiorze Polski (1772) i zajęciu przez Prusy m.in. terenu polskiego Pomorza, został pruskim komisarzem, następnie nadburmistrzem i dyrektorem policji w Elblągu (1773-1780), urzędnikiem pruskiej akcyzy (Kriegs- und Steuerrat) na Siedlcach, pełnił obowiązki rezydenta pruskiego w Gdańsku (1782–1793), kierującego Zarządem Miasta Gdańska (1793-1794), prezydenta Gdańska i jednocześnie dyrektora policji (1794-1803). W 1799 otrzymał dyplom potwierdzenia szlachectwa. Ważnym wydarzeniem w życiu miasta było otwarcie w 1801 Teatru Miejskiego w Gdańsku (Danzig Stadttheater), którego budowę współfinansował. W Gdańsku rezydował w pałacyku Johanna Uphagena i Adama Gottlieba Freudego przy Langgarten 201 (ob. ul. Długie Ogrody 47). Posiadał majątek ziemski w Wietrzychowie (Rittergut Dietrichsdorf), pow. Nidzica. Na emeryturę przeszedł w 1803.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Deutsches Biographisches Adelsrepertorium (Kam-May) [online], home.foni.net [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leopold von Ledebur: Adelslexikon der preussischen Monarchie, Verlag von Ludwig Raub Berlin 1856
  • F. Schwarz (red.): Zeitschrift des Preussischen Geschitsvereins. Gesamtregister (Personen-, Orts- und Sachindex) zu Heft 1–70, Kommissionsverlag Danziger Verlags-Gesellschaft m.b.H. (Paul Rosenberg) Danzig 1932, 322 s.
  • Encyklopedia Gdańska, Gdańsk 2012
  • książki adresowe