Konrad Rudnicki

Konrad Maria Paweł Rudnicki

Konrad Maria Paweł Rudnicki (2012)
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1926 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2013 Kraków
Miejsce pochówku	Cmentarz Rakowicki w Krakowie
Kapłan Kościoła Starokatolickiego Mariawitów
Okres sprawowania	od 1959
Wyznanie	starokatolickie
Kościół	Starokatolicki Mariawitów
Inkardynacja	Diecezja śląsko-łódzka
Prezbiterat	1959

Konrad Rudnicki

Zemsta, Twardowski

porucznik
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1926 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2013 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1943–1945
Siły zbrojne	Gwardia Ludowa Armia Ludowa
Jednostki	Batalion GL im. gen. Józefa Bema 3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Bitwa pod Ewiną
Odznaczenia

Konrad Rudnicki

profesor
Specjalność: astronomia pozagalaktyczna, kosmologia, metodologia astronomii, metodologia nauk, teologia mistyczna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	członek
Status PAU	członek
Funkcja Jednostka PAN	Członek Prezydium Wydział I Nauk Humanistycznych i Społecznych, Komitet Historii Nauki i Techniki
nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne
Okres zatrudn.	1968–2013
Dyrektor
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne
Okres spraw.	1984–1989
Poprzednik	Józef Masłowski
Następca	Józef Masłowski

Konrad Maria Paweł Rudnicki, ps. Zemsta, Twardowski (ur. 2 lipca 1926 w Warszawie, zm. 12 listopada 2013 w Krakowie) – polski naukowiec i duchowny, astronom, profesor nauk fizycznych, partyzant Gwardii i Armii Ludowej, kapłan i teolog Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP, antropozof, ekumenista i długoletni duszpasterz krakowskich mariawitów.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Lucjana, działacza ruchu robotniczego, komunisty i pisarza, współzałożyciela Komunistycznej Partii Robotniczej Polski oraz posła na Sejm PRL I kadencji, i Marii z Szukiewiczów, socjalistki i działaczki Polskiej Partii Socjalistycznej (współpracowała m.in. z Józefem Piłsudskim). Jego starsze rodzeństwo, Kazimierz i Elżbieta, wcześnie umarli.

W 1939 ukończył pierwszą klasę Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, po czym kontynuował naukę na tajnych kompletach w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie w 1945 ukończył liceum ogólnokształcące.

W czasie II wojny światowej wraz z matką w Piotrkowie Trybunalskim ochraniał kilku Żydów (zachowała się relacja o ochronie rodziny Weintraubów). W styczniu 1996 odebrał za to tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” oraz medal Jad Waszem; otrzymał również honorowe obywatelstwo Izraela. Od grudnia 1943 walczył pod pseudonimem „Twardy” w partyzantce, w batalionie GL PPR im. gen. Józefa Bema (późniejsza 3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema), na ziemi radomszczańskiej. W stopniu kaprala uczestniczył m.in. w 11 bitwach i potyczkach (np. w bitwie pod Ewiną). Po 11 miesiącach walki został uwięziony w areszcie Gestapo w Jędrzejowie, skąd 14 stycznia 1945 uwolniła go wraz z resztą więźniów Armia Czerwona. Po wojnie działał w organizacjach kombatanckich, otrzymał także awans na stopień porucznika.

Od września 1945 studiował astronomię na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie następnie pracował naukowo przez kilkanaście lat. Podczas pobytu w amerykańskim Palomar Observatory w 1965 zarejestrował na kliszy i odkrył nową kometę. Była to pierwsza kometa odkryta przez Polaka po II wojnie światowej. Od nazwiska odkrywcy nazwano ją C/1966 T1 (Rudnicki). Od 1968 pracował w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie niemal do końca swoich dni wykładał. W latach 1984–1989 był tam również dyrektorem. Zainteresowania zawodowe Rudnickiego stanowiły: astronomia gwiazdowa, astronomia pozagalaktyczna, kosmologia, metodologia astronomii, metodologia nauk. Był członkiem prezydium Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN, członkiem Sądu Koleżeńskiego Polskiego Towarzystwa Astronomicznego oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii.

W młodości był ateistą, w latach 50. przyjął wiarę starokatolicką. W 1959 przyjął święcenia kapłańskie w Kościele Starokatolickim Mariawitów oraz imiona zakonne Maria Paweł. Był administratorem filii parafii tego Kościoła w Krakowie, jako teolog specjalizował się w teologii mistycznej. Wykładał w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Był także antropozofem, członkiem Powszechnego Towarzystwa Antropozoficznego i Sekcji Matematyczno-Przyrodniczej w Goetheanum w Dornach (Szwajcaria). W czasie pobytów naukowych w Stanach Zjednoczonych, za zgodą władz kościelnych pełnił funkcję pozaetatowego kapłana w trzech parafiach Kościoła anglikańskiego. Był członkiem Komisji Mieszanej do Dialogu Teologicznego pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów. Pisywał do wydawanego przez siebie czasopisma religijnego „Praca nad sobą”. Publikował na łamach wydawanego w Warszawie „Wolnomularza Polskiego”, wolnomularzem nie będąc. Razem z Włodzimierzem Zonnem napisał książkę o astronomii.

Gdy w latach 80. pracował w obserwatorium astronomicznym w Castel Gandolfo, Jan Paweł II zaprosił go do odprawienia „mariawickiej” mszy świętej w prywatnej kaplicy papieża.

Pochowany 19 listopada 2013 na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXV-8-37).

Wybrane publikacje

1. Astronomia gwiazdowa (wraz z Włodzimierzem Zonnem), 1957, Warszawa: PWN
2. Astronomia, 1970, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych
3. Świat planet (wraz z T. Zbigniewem Dworakiem), 1983, Warszawa: PWN
4. Etyka z elementami filozofii: skrypt, 1999, Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Ochrony Środowiska
5. Zasady kosmologiczne, 2002, Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Ochrony Środowiska

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Partyzancki
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Krzyż Armii Ludowej
• Kombatancki Krzyż Pamiątkowy „Zwycięzcom”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (Związek Radziecki)
• Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (1996)

Zobacz też

• Dzieło Wielkiego Miłosierdzia.
• Komisja Mieszana do spraw Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów.
• Społeczność mariawicka w Krakowie.

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Konrad Rudnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-04-19] .
• Zdjęcie Konrada Rudnickiego ps. „Twardowski” z 1944.
• Konrad Rudnicki w mundurze kombatanckim. i2.wp.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-06)].
• Jesteśmy przede wszystkim chrześcijanami, Rozmowa Stanisława Obirka z ks. prof. Konradem M. Pawłem Rudnickim
• Konrad Rudnicki: Jak zostałem astronomem? (O studiach astronomicznych przed pół wiekiem). [w:] Urania – Postępy Astronomii 2/2003 [on-line]. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-18)].
• Czy warto szukać życia i cywilizacji pozaziemskich?, Konrad Rudnicki.
• Konrad Rudnicki: Wolność, Równość, Braterstwo, Sprawiedliwość Społeczna (Odpowiedź Konrada Rudnickiego na wewnętrzną ankietę „Wolnomularza Polskiego”. wolnomularz.pl, 1994. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-12)].
• Mariawityzm - rzymski katolicyzm. To, co łączy - to, co dzieli. Rozmowa z ks. prof. Konradem M. Rudnickim.
• Bóg jest rozsądnym rodzicem. Wywiad z ks. prof. Konradem M. Rudnickim.. dstp.rel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-17)].
• Ślub Nowosielskiego. Wspomnienia prof. Rudnickiego o Jerzym Nowosielskim.. dstp.rel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-28)].
• K. Rudnicki, The Genuine Copernican Cosmological Principle, Southern Cross Review.
• Konradowi Rudnickiemu poświęcony jest fragment artykułu Kilka słów o dziejach polskiej antropozofii.
• Konrad Rudnicki, Goetheanizm w naukach przyrodniczych, portal antropozofia.net.