Królestwo Polskie (1830–1831)

Królestwo Polskie
	1830–1831
Godło	Flaga
Ustrój polityczny	monarchia konstytucyjna
Konstytucja	Konstytucja Królestwa Polskiego
Stolica	Warszawa
Data powstania	29 listopada 1830
Data likwidacji	21 października 1831
Premier	Bonawentura Niemojowski
Powierzchnia	127 321 km²
Populacja (1829); • liczba ludności	; 4 137 634
• gęstość	32,49 os./km²
Waluta	złoty
Strefa czasowa	UTC +1
Język urzędowy	polski
Religia dominująca	katolicyzm
brak współrzędnych

Królestwo Polskie (1830–1831) – okres w historii Królestwa Polskiego, od detronizacji cesarza Rosji Mikołaja I Romanowa z tronu Królestwa Polskiego i zerwania tym samym unii personalnej z Imperium Rosyjskim, do zakończenia powstania listopadowego. Nie był to nowy twór polityczny, a jedynie nowa koncepcja istnienia państwa głosząca m.in. zerwanie z jakąkolwiek zależnością od Imperium Rosyjskiego i jego cesarza.

Tymczasowy ustrój

Królestwo Polskie zachowało Konstytucję Królestwa Polskiego (1815) z wyłączeniem artykułów wiążących Królestwo z Imperium Rosyjskim przez osobę cesarza-króla. Ustrój Królestwa Polskiego zmienił się w wyniku uchwał Sejmu powstańczego, obradującego w warunkach otwartej wojny polsko-rosyjskiej.

Aktami prawnymi, które legły u podstaw funkcjonowania nowych władz polskich, były: uchwała sejmowa z 18 grudnia 1830, uznająca powstanie za narodowe, uchwała Sejmu o detronizacji Mikołaja I z 25 stycznia 1831, uchwała powołująca Rząd Narodowy z 29 stycznia 1831, uchwała o przysiędze homagialnej narodu polskiego z 8 lutego 1831^[1].

Symbole państwa

7 lutego 1831 Izba Poselska sejmu powstańczego większością głosów przyjęła kokardę biało-czerwoną jako barwę narodową, przyjmując argumentację posła Walentego Zwierkowskiego, że herb Polski przedstawia Orła Białego w czerwonym polu. Projekt ten jednomyślnie poparł Senat i tego samego dnia wprowadził go w życie^[2].

Zobacz też

Powstanie listopadowe

Uwagi

↑ Bez artykułów wiążących Królestwo Polskie z Imperium Rosyjskim przez osobę cesarza-króla.
↑ Po ustąpieniu z urzędu ostatniego prezesa Rządu Narodowego Bonawentury Niemojowskiego władzę cywilną w Królestwie Polskim przejął wódz naczelny powstania gen. Maciej Rybiński.

Przypisy

↑ Franciszka Ramotowska, Władze centralne Powstania Listopadowego 1830/1831 r., w: Archiwum Główne Akt Dawnych, przewodnik po zasobie, t. II Epoka porozbiorowa, Warszawa 1998, s. 337.
↑ Sebastian Ziółek: Sejm Królestwa Polskiego w okresie powstania listopadowego 1830–1831. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2007, s. 144. ISBN 978-83-7059-825-9.

Bibliografia

Historia Polski w liczbach. Ludność. Terytorium, Warszawa 1993, s. 68.
Niepodległe Królestwo Polskie okresu Powstania Listopadowego 1830-1831, w: Archiwum Główne Akt Dawnych, przewodnik po zasobie, t. II Epoka porozbiorowa, Warszawa 1998, s. 335-368.
Wacław Tokarz, Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831, Warszawa 1993, w treści.

[1] Bez artykułów wiążących Królestwo Polskie z Imperium Rosyjskim przez osobę cesarza-króla.

[2] Po ustąpieniu z urzędu ostatniego prezesa Rządu Narodowego Bonawentury Niemojowskiego władzę cywilną w Królestwie Polskim przejął wódz naczelny powstania gen. Maciej Rybiński.

[3] Franciszka Ramotowska, Władze centralne Powstania Listopadowego 1830/1831 r., w: Archiwum Główne Akt Dawnych, przewodnik po zasobie, t. II Epoka porozbiorowa, Warszawa 1998, s. 337.

[4] Sebastian Ziółek: Sejm Królestwa Polskiego w okresie powstania listopadowego 1830–1831. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2007, s. 144. ISBN 978-83-7059-825-9.

[a]

[b]

[1]

[2]