Ludwik Bernacki (historyk)

Ludwik Bernacki
Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1882 ; Jaworów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	19 września 1939 ; Lwów, Polska
Zawód, zajęcie	historyk, bibliotekarz, edytor
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach

Ludwik Bernacki (ur. 12 czerwca 1882 w Jaworowie^[1], zm. 19 września 1939 we Lwowie)^[2]^[3] – polski historyk literatury polskiej i teatru, edytor, bibliotekarz, bibliograf, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie.

Życiorys

Syn Ludwika i Karoliny ze Słupnickich^[1]. Ukończył Zakład Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów (gimnazjum) w Bąkowicach pod Chyrowem (w 1900^[4]) i Uniwersytet Lwowski. W latach 1900–1905 był aplikantem w Archiwum Krajowym Akt Grodzkich i Ziemskich we Lwowie^[1]. Od 1906 do śmierci pracował we lwowskim Ossolineum, z początku jako skryptor^[1] i kustosz, od 5 marca 1917 jako zastępca dyrektora, a od 1 lipca 1918, po śmierci Wojciecha Kętrzyńskiego, jako dyrektor. Od 1919 docent Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1920 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności. Członek rzeczywisty Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1915), członek czynny Towarzystwa Naukowego we Lwowie (od 1920)^[1].

Miał duże przygotowanie bibliograficzne i biblioteczne. Gruntownie zreformował i unowocześnił Ossolineum. Wznowił Przewodnik Bibliograficzny, brał udział w pracach komisji rewindykacyjnej w Moskwie po I wojnie światowej. Był autorem m.in. monografii Pierwsza książka polska (1918) oraz zbioru materiałów Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta (1925)^[1].

Zmarł nagle na serce 19 września 1939 we Lwowie w bramie Ossolineum na wieść o agresji ZSRR na Polskę. Pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim.

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1928)^[5]
Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)^[6]
Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)^[7]

Publikacje

Ludwik Bernacki, Pierwsza książka polska. Studyum bibliograficzne z 86 podobiznami, Wydawnictwa Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Lwów 1918.
Ludwik Bernacki, Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta: z 68 podobiznami, Wydawnictwa Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Lwów 1925.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 38 .
↑ Ludwik Bernacki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2020-01-17] .
↑ Zakład Narodowy im. Ossolińskich Symboliczny pochówek dyrektora Ludwika Bernackiego.
↑ VII Sprawozdanie Prywatnego Gimnazyum OO. Jezuitow w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1900. Przemyśl, 1900, s. 33.
↑ M.P. z 1928 r. nr 122, poz. 203. „za zasługi na polu pracy społecznej”.
↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za wybitną twórczość naukową, związaną z literaturą piękną”.
↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za krzewienie czytelnictwa”.

Bibliografia

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 38. [dostęp 2020-05-28].
Julian Krzyżanowski, Ludwik Bernacki. „Pamiętnik Literacki”, 1946, z. 1/2. s. 21–26.
Krystyna Korzon, Ludwik Bernacki. Bibliolog i edytor, Ossolineum, Wrocław 1974, s. 303.
Ludwik Bernacki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08] .

Linki zewnętrzne

Symboliczny pochówek dyrektora Ludwika Bernackiego
Prace Ludwika Bernackiego w bibliotece Polona

[kto38-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 38 .

[2] Ludwik Bernacki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2020-01-17] .

[3] Zakład Narodowy im. Ossolińskich Symboliczny pochówek dyrektora Ludwika Bernackiego.

[4] VII Sprawozdanie Prywatnego Gimnazyum OO. Jezuitow w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1900. Przemyśl, 1900, s. 33.

[5] M.P. z 1928 r. nr 122, poz. 203. „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[6] M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za wybitną twórczość naukową, związaną z literaturą piękną”.

[7] M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za krzewienie czytelnictwa”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]