Maria Elisabetta Alberti Casellati

Maria Elisabetta Alberti Casellati
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1946 ; Rovigo
	Przewodniczący Senatu
Okres	od 24 marca 2018; do 12 października 2022
Przynależność polityczna	Forza Italia
Poprzednik	Pietro Grasso
Następca	Ignazio La Russa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Maria Elisabetta Alberti Casellati (ur. 12 sierpnia 1946 w Rovigo^[1]) – włoska polityk, prawniczka i nauczyciel akademicki, podsekretarz stanu w rządach Silvia Berlusconiego, w latach 2018–2022 przewodnicząca Senatu, od 2022 minister.

Życiorys

Z wykształcenia prawniczka, absolwentka Università degli Studi di Ferrara. Ukończyła również prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. Podjęła praktykę prawniczą w zawodzie adwokata w Padwie^[2]. Została też wykładowczynią prawa kanonicznego na Uniwersytet Padewskim^[3].

W 1994 przystąpiła do powstałej wówczas partii Forza Italia^[3]. W tym samym roku po raz pierwszy wybrana do Senatu, zasiadała w nim do 1996. Do wyższej izby włoskiego parlamentu powróciła w 2001, z powodzeniem ubiegając się o reelekcję w wyborach w 2006, 2008 i 2013. Dołączyła w międzyczasie do powstałego m.in. na bazie FI Ludzie Wolności, a w 2013 została członkinią reaktywowanej partii Forza Italia^[1]. Od grudnia 2004 do maja 2006 pełniła funkcję podsekretarza stanu w resorcie zdrowia. Od maja 2008 do listopada 2011 była podsekretarzem stanu w ministerstwie sprawiedliwości^[2]. W 2014 złożyła mandat senatora w związku z wyborem w skład Najwyższej Rady Sądownictwa^[1]. Wchodziła w skład tego gremium do 2018. W wyborach w tym samym roku ponownie uzyskała miejsce w Senacie^[1]^[2].

24 marca 2018, po zawarciu porozumienia przez centroprawicę i Ruch Pięciu Gwiazd, została wybrana na przewodniczącą wyższej izby włoskiego parlamentu^[4]. Na czele izby stała do końca kadencji w październiku 2022. Wcześniej w tymże roku z powodzeniem ubiegała się o senacką reelekcję^[5].

W październiku 2022 objęła stanowisko ministra bez teki w rządzie Giorgii Meloni, powierzono jej odpowiedzialność za reformy instytucjonalne^[6], a w listopadzie tegoż roku również kwestie uproszczenia przepisów prawa^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Maria Elisabetta Alberti Casellati na stronie Senatu XVIII kadencji. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
↑ ^a ^b ^c Avv. Maria Elisabetta Alberti Casellati. csm.it. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
↑ ^a ^b Chi è Maria Elisabetta Alberti Casellati. lastampa.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
↑ Camere: Regge l'accordo, Casellati e Fico eletti presidenti. ansa.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
↑ Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
↑ Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).
↑ Comunicato stampa del Consiglio dei Ministri n. 4. governo.it, 10 listopada 2022. [dostęp 2024-07-11].

[senat-1] Maria Elisabetta Alberti Casellati na stronie Senatu XVIII kadencji. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).

[csm-2] Avv. Maria Elisabetta Alberti Casellati. csm.it. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).

[ls-3] Chi è Maria Elisabetta Alberti Casellati. lastampa.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).

[4] Camere: Regge l'accordo, Casellati e Fico eletti presidenti. ansa.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).

[5] Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

[6] Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).

[7] Comunicato stampa del Consiglio dei Ministri n. 4. governo.it, 10 listopada 2022. [dostęp 2024-07-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]