Nemeti
Nemeti, Nemetes albo niem. Nemeter – zachodniogermańskie plemię, które żyło w I w. p.n.e. na obszarze górnej Nadrenii, pomiędzy Palatynatem i Jeziorem Bodeńskim.
Rzymska nazwa miasta Spira (łac. Noviomagus Nemetum) ma związek z nazwą plemienia Nemeti. Cezar opisuje miejsce zamieszkania Nemeti[1], a Tacyt uważa ich za sojuszników Rzymu.[2]
Etymologia nazwy Nemeti
[edytuj | edytuj kod]Nazwa plemienia Nemeti jest związana z imieniem bogini Nemetony (która była czczona w tym rejonie), oraz celtyckim rdzeniem nemeto- (jak w słowie nameton, który u Celtów oznaczał święte miejsce, np. święty gaj)[3]. Etruska inskrypcja z V wieku p.n.e. zanotowała mi Nemetieś (interpretowane jako celtyckie imię męskie *Nemetios)[3].
Związek z nazwą Niemiec
[edytuj | edytuj kod]Nazwa Nemetes uważana jest przez niektórych za prawdopodobne źródło nazwy „Niemcy” w językach słowiańskich i węgierskim[4][5][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ C. Iulius Caesar, "Commentariorum Libri VII de Bello Gallico", VI, 25. Tekst łaciński
- ↑ P. Cornelius Tacitus Annales, 12, 27. Text łaciński
- ↑ a b John T. Koch, "Celtic Culture: A Historical Encyclopedia", ABC-CLIO, 2006. (Google books)
- ↑ The Journal of Indo-European studies 1974, v.2
- ↑ Etymologia polskiego słowa Niemcy od Nemeti. [dostęp 2009-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-02)].
- ↑ „Trafnie więc pisze Stanisław Rospond: Może nazwa Niemcza, pierwotnie Niemcy, utworzona została od Niemiec (Němъcъ: němъ) ale w znaczeniu pierwotnym "każdego obcego". Należy przy tym nadmienić, że wyraz prasłowiański nemz = niemy mógł być pożyczką od plemienia celtyckiego Nemětae. Kontakty celtycko-słowiańskie zostały potwierdzone w zapożyczeniach z języka celtyckiego”. [w:] Studia historica Slavo-Germanica. Uniwersytet Poznański. 1970/72. nr 7-9, str. 165 op. cit. Stanisław Rospond. Polszczyzna śląska 1970. s. 14