Plac Niebiańskiego Spokoju

plac Tian’anmen
天安门广场
	; Plac widziany z Bramy Niebiańskiego Spokoju, na pierwszym planie znajduje się pomnik Bohaterów Ludu, a za nim mauzoleum Mao Zedonga
Państwo	Chiny
Miejscowość	Pekin
Powierzchnia	215,730 m²
	Położenie na mapie Chin plac Tian’anmen
	Położenie na mapie Pekinu plac Tian’anmen
	39°54′12,0″N 116°23′30,0″E/39,903333 116,391667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Plac Niebiańskiego Spokoju, plac Tian’anmen^[a] (chiń. upr. 天安门广场; chiń. trad. 天安門廣場; pinyin Tiān’ānmén Guǎngchǎng) – wielki plac w centrum Pekinu, przed Zakazanym Miastem. Największy publiczny plac na świecie^[1]. Samo Tiān’ānmén oznacza Bramę Niebiańskiego Spokoju, położoną na północnym krańcu placu, stanowiącą wejście na teren miasta cesarskiego.

Na rozległym – mierzącym 800 metrów na osi północ-południe i 300 metrów na osi wschód-zachód – placu znajdują się jedynie dwa obiekty: 38-metrowy pomnik Bohaterów Ludu oraz mauzoleum Mao Zedonga. Plac oświetlony jest wysokimi latarniami. Na zachodniej pierzei placu znajduje się Wielka Hala Ludowa, a na wschodniej – Chińskie Muzeum Narodowe.

Plac i brama powstały w 1417, za panowania cesarza Yongle. W 1651 zostały przebudowane podczas odbudowy ze zniszczeń związanych z najazdem mandżurskim. Za czasów dynastii Ming i Qing Tian’anmen nie był placem miejskim, jako że odbywały się tu ceremonie religijne i parady wojskowe, ogłaszano na nim także dekrety cesarskie i wyniki egzaminów państwowych. Plac miał wówczas kształt litery T, a po jego bokach mieściły się biura cesarskich urzędników. Zniszczone w 1900 roku podczas powstania bokserów w wyniku zbombardowania placu przez wojska cudzoziemskie, zostały usunięte, a plac przyjął formę zbliżoną do dzisiejszej. Dawny plac zaczynał się mniej więcej w połowie swojej dzisiejszej długości, od strony południowej wchodziło się nań przez nieistniejącą już bramę Zhonghuamen^[2].

W latach 1954–1956 z okazji obchodów dziesięciolecia ChRL plac został powiększony, stając się największym placem na świecie. Wyłożono go wówczas betonowymi płytami i kamiennymi blokami. Znajdujące się po bokach placu budynki zostały wyburzone, a w ich miejscu wybudowano Wielką Halę Ludową i Chińskie Muzeum Narodowe.

Na placu znajduje się maszt, na który codziennie o wschodzie słońca wciągana jest flaga Chińskiej Republiki Ludowej^[1].

Co roku organizowane są tu obchody święta 1 Maja, jednak nie urządza się pochodów. Z okazji okrągłych rocznic powstania ChRL 1 października urządza się wielkie parady wojskowe.

Miejsce to znane jest z wielu wydarzeń politycznych. Tutaj 1 października 1949 Mao Zedong proklamował Chińską Republikę Ludową, a w 1966 spotykał się z czerwonogwardzistami. Zbierali się tu także manifestanci z Ruchu Czwartego Maja, a w kwietniu 1976 po śmierci Zhou Enlaia doszło do skierowanych przeciwko bandzie czworga wieców i zamieszek, jednak do historii przeszły krwawo stłumione protesty z 1989.

Zobacz też

Bibliografia

Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.

Uwagi

↑ Polska nazwa (egzonim) zalecana przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych, stosowana również w niektórych polskich publikacjach. W literaturze polskiej często można spotkać się również z nazwą plac Tian’anmen. Dokładnym tłumaczeniem nazwy chińskiej jest Plac Bramy Niebiańskiego Spokoju.

Przypisy

↑ ^a ^b TianAnMen Square. beijingguide2008.com. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).
↑ Xu Chengbei: Old Beijing: in the shadow of imperial throne. Beijing: Foreign Language Press, 2001, s. 18. ISBN 978-7-119-02786-9.

[1] Polska nazwa (egzonim) zalecana przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych, stosowana również w niektórych polskich publikacjach. W literaturze polskiej często można spotkać się również z nazwą plac Tian’anmen. Dokładnym tłumaczeniem nazwy chińskiej jest Plac Bramy Niebiańskiego Spokoju.

[bg-2] TianAnMen Square. beijingguide2008.com. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).

[3] Xu Chengbei: Old Beijing: in the shadow of imperial throne. Beijing: Foreign Language Press, 2001, s. 18. ISBN 978-7-119-02786-9.

[a]

[1]

[2]