Republika Pontyjska
1917–1923 | |||||
| |||||
Hymn: Ύμνος είς την Ελευθερίαν (Hymn do wolności) | |||||
Ustrój polityczny | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Data powstania |
23 września 1917 | ||||
Data likwidacji |
6 października 1923 | ||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Waluta |
Drachma Pontyjska (₯) | ||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca | |||||
Mapa obszaru Republiki Pontyjskiej, obejmującej, w zamierzeniu jej twórców, obszar sześciu prawosławnych diecezji |
Republika Pontyjska − prowizoryczne, demokratyczne państwo stworzone przez prawosławnych Greków pontyjskich (Pontów), istniejące w północnej Azji Mniejszej (na terenach historycznego Pontu), faktycznie w latach 1917–1919[1].
Od końca XIX wieku władze osmańskie poddawały zamieszkującą tereny dawnego Pontu ludność grecką systematycznym prześladowaniom. W szczególności, znaczną część greckiej ludności prawosławnej tego regionu, w tym większość dorosłych mężczyzn, eksterminowano w latach 1913–1922[2]. Represyjna polityka Turków zmuszała Greków do szukania schronienia w niegościnnych i trudno dostępnych Górach Pontyjskich, które stały się punktami oporu dla rebeliantów. W trakcie I wojny światowej na terenach Pontu miejscowa ludność prawosławna utworzyła separatystyczny rząd, niezależny od sułtanatu osmańskiego, domagający się niepodległości Pontu lub powołania federacyjnego państwa pontyjsko-ormiańskiego. Przywódcami kraju zostali ówczesny biskup Trapezuntu Chryzant (późniejszy metropolita Aten) oraz biskup Kastorii Herman (Karavangelis).
W traktacie pokojowym z Sèvres w 1920 mocarstwa ustaliły, że rejon ten będzie częścią Armenii. Jednak w wyniku porażki Grecji w wojnie grecko-tureckiej Pont został zajęty przez Turków, co usankcjonował traktat pokojowy z Lozanny z 1922.
Symbolem Republiki Pontyjskiej był jednogłowy orzeł z czasów dynastii Komnenów, władających Trapezuntem. W ten sposób jej twórcy nawiązywali do tradycji państwowych tego regionu w średniowieczu, gdy w latach 1204–1461 istniało tutaj bizantyńskie Cesarstwo Trapezuntu.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ strona Pontos News
- ↑ The Genocide and Its Aftermath. [w:] The Australian Institute for Holocaust and Genocide Studies [on-line]. [dostęp 2009-12-27]. (ang.).