Ucho środkowe

Elementy składowe ucha środkowego człowieka.

Ucho środkowe – jedna z trzech (oprócz ucha zewnętrznego i ucha wewnętrznego) części ucha kręgowców, odpowiadająca za przekazywanie bodźców dźwiękowych. Ucho środkowe występuje u płazów bezogonowych, gadów, ptaków i ssaków, nie mają go ryby^[1], u płazów ogoniastych jest słabo rozwinięte^[2] lub go brak^[1].

Ucho środkowe człowieka

U człowieka ucho środkowe stanowi niewielka przestrzeń w czaszce wypełniona powietrzem. Jego zadaniem jest mechaniczne wzmocnienie i doprowadzenie fal dźwiękowych do ucha wewnętrznego (poprzez okienko owalne). Część drgań przechodzi też bezpośrednio na okienko okrągłe. W skład ucha środkowego wchodzi błona bębenkowa, jama bębenkowa z trzema kosteczkami słuchowymi oraz trąbka Eustachiusza, a także powierzchnia zewnętrzna okienka owalnego.

Błona bębenkowa – błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego, zamienia fale dźwiękowe w drgania mechaniczne, pobudzając kosteczki słuchowe.
Jama bębenkowa – przestrzeń powietrzna zawierająca trzy kosteczki słuchowe, mięśnie ucha środkowego oraz przebiegające w tej okolicy naczynia i nerwy.
Trzy kosteczki słuchowe – młoteczek, kowadełko, strzemiączko. Młoteczek z jednej strony łączy się z błoną bębenkową, a z drugiej strony łączy się z kowadełkiem, kowadełko ze strzemiączkiem, a ono z kolei łączy się z błoną okienka owalnego. Ich zadaniem jest wzmocnienie drgań błony bębenkowej i doprowadzenie ich do ucha wewnętrznego. Kosteczki słuchowe są najmniejszymi kośćmi organizmu ludzkiego.
Trąbka słuchowa (trąbka Eustachiusza) – kanał łączący ucho środkowe z gardłem, o długości ok. 35 mm. Normalnie otwarta jest jedynie wąska część, ale jej przekrój może się zwiększać w celu wyrównania ciśnienia powietrza w uchu. Jest to droga, którą mogą wnikać patogeny lub szerzyć się procesy zapalne (zapalenie ucha środkowego).
Powierzchnia zewnętrzna okienka owalnego.
Przestrzenie powietrzne – jama sutkowa i komórki sutkowe.

Przypisy

↑ ^a ^b Maria Śmiałowska: ucho. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. XI: Tk–Wr. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 126. ISBN 83-85909-55-9.
↑ AndrzejA. Jasiński AndrzejA., Narząd równoważno-słuchowy. Ucho środkowe, [w:] HenrykH. Szarski (red.), Anatomia porównawcza kręgowców. Część druga, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 492, ISBN 83-01-02274-4 .

Bibliografia

Stanisław Iwankiewicz: Otolaryngologia : podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii. Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1984, s. 14–19. ISBN 83-200-0801-8.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[EncyBio11-1] Maria Śmiałowska: ucho. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. XI: Tk–Wr. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 126. ISBN 83-85909-55-9.

[Jasiński-2] AndrzejA. Jasiński AndrzejA., Narząd równoważno-słuchowy. Ucho środkowe, [w:] HenrykH. Szarski (red.), Anatomia porównawcza kręgowców. Część druga, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 492, ISBN 83-01-02274-4 .

[1]

[2]