Wołodar Rościsławicz

Wołodar Rościsławicz
	I książę dźwinogrodzki
Okres	od 1085; do 1092
Poprzednik	---
Następca	Władymirko
	książę przemyski
Okres	od 1092; do 1124
Poprzednik	Ruryk Rościsławicz
Następca	Rościsław Wołodarewicz
	Dane biograficzne
Data śmierci	1124
Ojciec	Rościsław Włodzimierzowic
Matka	księżniczka węgierska
Rodzeństwo	Ruryk, Wasylko
Dzieci	Władymirko, Rościsław Wołodarewicz

Wołodar^[1] Rościsławicz (zm. 1124) – książę ruski z dynastii Rurykowiczów, książę dźwinogrodzki, w latach 1085–1092, książę przemyski od 1092 lub 1097 roku.

Prawnuk Jarosława Mądrego, drugi syn Rościsława Włodzimierzowica i księżniczki węgierskiej, młodszy brat Ruryka i starszy brat Wasylka.

Wspólnie z braćmi wygnał Jaropełka z tronu i współrządził Wołyniem. W 1085 roku, z woli Wsiewołoda Jarosławicza kijowskiego został pierwszym księciem zwenigrodzkim. Udzielnym księciem przemyskim został albo po śmierci starszego brata Ruryka w 1092 (bardziej prawdopodobne jest jednak, że Ruryk utracił księstwo i brat nie mógł po nim dziedziczyć), albo dopiero w 1097 roku, kiedy jego prawa potwierdził z pewnością zjazd lubecki. Tytuł ten dzierżył do śmierci. Wołodar musiał stoczyć dwie wojny w obronie niezależności – ze Światopełkiem kijowskim i węgierskim Kolomanem, obie zwycięskie. Umocniwszy panowanie, Wołodar toczył wojny z Polską.

W 1119 roku wzniósł w Przemyślu bogatą wedle ówczesnych opisów cerkiew. W 1121 podczas kolejnej wyprawy na Biecz, został wzięty do niewoli przez Piotra Włostowica. Za znaczącą sumę wykupił go brat Wasylko.

Miał dwie córki i dwóch synów: Wołodymyrkę i Rościsława. Starszy Wołodymyrko wziął księstwo dźwinogrodzkie, a Rościsławowi dostała się dzielnica przemyska^[2].

Przypisy

↑ Imię słowiańskie pochodzenia skandynawskiego oznaczające "tego, który zawładnął wojskiem" od wyrazu Valdarr (Walda-harjar) "wer ein Heer der Macht hat" [W:] Astrid van Nahl, Lennart Elmevik, Stefan Brink Namenwelten: Orts- und Personennamen in historischer Sicht. 2004. s. 557; Volodar "captain of the guards". Some of the Galician princes used Volodar as a personal name. [W:] Bela Kalman. The world of names: a study in Hungarian onomatology. 1978, s. 35.
↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. II. Warszawa: 1880-1902, s. 310–311.

Bibliografia

Mykoła Kotlar: Володар Ростиславич. [W:] Енциклопедія історії України : у 10 т. / редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. ; Інститут історії України НАН України. T. 1 : А — В. Kijów: Naukowa dumka, 2003, s. 615. ISBN 966-00-0734-5. (ukr.)
Константин Рыжов: Все монархи мира. Россия. 600 кратких жизнеописаний. Москва, 1999. (ros.)

Linki zewnętrzne

Dźwinogród, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 310 .

[1] Imię słowiańskie pochodzenia skandynawskiego oznaczające "tego, który zawładnął wojskiem" od wyrazu Valdarr (Walda-harjar) "wer ein Heer der Macht hat" [W:] Astrid van Nahl, Lennart Elmevik, Stefan Brink Namenwelten: Orts- und Personennamen in historischer Sicht. 2004. s. 557; Volodar "captain of the guards". Some of the Galician princes used Volodar as a personal name. [W:] Bela Kalman. The world of names: a study in Hungarian onomatology. 1978, s. 35.

[Geo-2] Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. II. Warszawa: 1880-1902, s. 310–311.

[1]

[2]