Zhanran Yuancheng

Zhanran Yuancheng
湛然圓澄
	; Mistrz chan Zhanran Yuancheng
Data i miejsce urodzenia	1564 ; Kuaiji
Data śmierci	1626
Szkoła	caodong
Linia przekazu; Dharmy zen	Touzi Yiqing
Nauczyciel	Cizhou Fangnian
Następca	Ruibai Mingxue i inni
Zakon	chan

Zhanran Yuancheng (chiń. 湛然圓澄, pinyin Zhànrán Yuánchéng; kor. 담연원징 Tamyŏn Wŏnjing; jap. Tanzen Enchō; wiet. Đậm Nhiên Viên Chừng; ur. 1564, zm. 1626) – chiński mistrz chan ze szkoły caodong, znany także jako Sanmu oraz Yunmen Yuancheng.

Życiorys

Urodził się w powiecie Kuaiji w prefekturze Shaoxing prowincji Zhejiang. Przyjął wskazania od mistrza chan Yunqi Zhuhonga (1535–1615) i następnie studiował u wielu mistrzów chan^[1].

W wieku 30 lat przeżył doświadczenie oświecenia, które zostało później potwierdzone przez mistrza Zhuhonga jako prawdziwe. Jego kariera w prowincji Zhejiang była blisko związana ze słynnymi w tym czasie intelektualistami Zhou Rudengiem i Tao Wanglingiem, którzy propagowali buddyzm chan^[1].

Zhanran został mistrzem chan szkoły caodong po otrzymaniu przekazu Dharmy od mistrza chan z klasztoru Shaolin – Cizhou Fangniana (zm. 1594). Zasłynął z używania „słów prawdziwego koloru” (chiń. benseyu) w nauczaniu uczniów. Słowa te odnosiły się do jego sposobu nauczania historii Koanowych podczas ceremonii wejścia do budynku. W trakcie tych ceremonii Zhanran często wyjaśniał znaczenie opowieści gong’anowej^[2].

Zhanran poznał Tao Wanglinga w 1588 roku w klasztorze Baolin.

Dziewiątego miesiąca 1604 roku Zhou Rudeng zorganizował spotkanie, na którym był obecny także Zhanran. Doszło wtedy między nimi do dyskusji na temat rozumienia wskazań buddyjskich^[a].

Zhanran odbudował klasztor Yunmen w Kuaiji przy pomocy rodziny Qi i dlatego był także znany jako Yunmen Yuancheng.

Pozostawił po sobie 8 spadkobierców Dharmy, którzy aktywnie działali w rejonie prowincji Zhejiang. Najbardziej znanymi byli Shiyu Mingfang (1593–1648), Sanyi Mingyu (1599–1665) i Ruibai Mingxue (1584–1641). W pewnym stopniu wszyscy byli pośrednio wmieszani w słynną kontrowersyjną sprawę, związaną z wydaniem w 1654 roku pracy Wudeng yantong mistrza chan Feiyina Tongronga, który w młodości był uczniem mistrza Zhanrana. Żyjący wtedy mistrzowie oddali sprawę do rozpatrzenia lokalnemu rządowi. Szczególnie aktywnym w polemikach był uczeń mistrza Shiyu Mingfanga – Weizhong Jingfu^[2]

Mistrz chan Zhanran Yuancheng zmarł w 1626 roku.

Prace literackie

Kuaiji Yunmen Zhanran Cheng chanshi yulu
Kaigu lu (Zapiski z opłakiwania przeszłości) (1607)

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

45/18. Touzi Yiqing (1032–1083)

46/19. Dahong Bao’en (1058–1111)

47/20. Tongfa (1082–1140)
47/20. Qingdan (bd)
47/20. Dahong Shanzhi (bd)
47/20. Jingyan Shousui (1072–1147)

48/21. Dahong Qingxian (1103–1180)

46/19. Furong Daokai (1043–1118)

47/20. Kumu Facheng (1091–1128)
47/20. Dayong Qilian (1077–1144)
47/20. Lumen Fadeng (1075–1127)
47/20. Jingyan Shousui (1072–1147)
47/20. Chanti Weizhao (Baofeng) (1084–1128)

48/21. Zhitong Jingshen (1090–1152)

47/20. Shimen Yuanyi (1053–1137)
47/20. Danxia Zichun (1064–1119)

48/21. Hongzhi Zhengjue (1091–1157) (także jako Tiantong), autor Congronglu

49/22. Jingyin Kumu (bd)
49/22. Liaotang Siche (bd)
49/22. Sizong (1085–1153)
49/22. Zhide Huihui (1097–1183) ta linia skończyła się po 10 pokoleniach

50/23. Mingji Huizuo (ok. 1150 – do pocz. lat XIII wieku)

51/24. Donggu Miaoguang (zm. 1253)

52/25. Zhiweng Deju (bd)

53/26. Dongming Huiri (1272–1340) Japonia, opat Kenchō-ji

48/21. Zhenxie Qingliao (1089–1157)

49/22. Tiantong Zongjue (1091–1162)

50/23. Xuedou Zhijian (1105–1192)

51/24. Tiantong Rujing (1163–1228)

52/25/1. Dōgen Kigen (1200–1253) Japonia. Szkoła sōtō

47/20. Lumen Zijue (Jingyin) (zm. 1117)

48/21. Qingzhou Yibian (1081–1149)

49/22. Zizhou Bao (1114–1173)

50/23. Wangshan Ti (bd)

51/24. Wansong Xingxiu (1166–1246) opat klasztoru Shaolin; komentarze do Congrong lu

52/25. Xueting Fuyu (1203–1275)
52/25. Yelü Chucai (1189–1243)

48/21. Zhenyi Huilan

49/22. Puzhao Xibian (1081–1149)

50/23. Lingyan Sengbao (1114–1171)

51/24. Yushan Shiti

52/25. Xueyan Huiman (zm. 1206)

53/26. Wansong Xingxiu (1166–1246)

54/27. Xueting Fuyu (1203–1275)

55/28. Shaoshi Wentai (zm. 1289)

56/29. Baoying Fuyu (1245–1313)

57/30. Shaoshi Wencai (1273–1352)

58/31. Wan’an Ziyan

59/32. Ningran Liaogai (1335–1421)

60/33. Jukong Qibin (1383–1452)

61/34. Wufang Kecong (1420–1483)

62/35. Yuezhou Wenzai (1452–1524)

63/36. Zongjing Zongshu (1500–1567)

64/37. Yunkong Changzhong (1514–1588)

65/38. Wuming Huijing (1548–1618)

66/39. Boshan Yuanlai (1575–1630) linia kontynuowana
66/39. Gushan Yuanxian (1578–1657) linia kontynuowana

64/37. Shaoshi Changrun (zm. 1585)

65/38. Cizhou Fangnian (Dajue Fangnian) (zm. 1594)

66/39. Zhanran Yuancheng (Yunmen Yuancheng) (1561–1626) 8 spadkobierców

66/40. Ermi Mingfu (1591–1642)
67/40. Baiyu Jingsi (1610–1665)

68/41. Hansong Zhicao (1626–1686) opat klasztoru Shanquan

67/40. Shiyu Mingfang (1593–1648)

68/41. Weizhong Jingfu (bd)

67/40. Sanyi Mingyu (1599–1665)
67/40. Ruibai Mingxue (1584–1641)

68/41. Po’an Jingdeng (1603–1659)

69/42. Guqiao Zhixian

70/43. Jiantang Dejing

71/44. Shuo’an Xingzai

72/45. Minxiu Fuyi (zm. 1790)

73/46. Biyan Xiangjie (1703–1765)

74/47. Jizhou Chengyao (zm. 1737)

75/48. Danyun Qingjing

76/49. Juyue Qingheng

77/50. Qiuping Qingheng

78/51. Xingyuan Juequan

79/52. Moxi Haiyin

80/53. Liuchang Wuchun

81/54. Jiehang Daxu

82/55. Yunfan Changdao

83/56. Pujing Zhaoci

84/57. Fengping

85/58. Zhuoran

86/59. Huida

84/57. Renshou

85/58. Dejun

86/59. Jitang

87/60. Zhiguang Mixing (1889–1963)

88/61. Dongchu Denglang (1908–1977)

89/62. Mingshan (1913-2001)
89/62. Huikong Shengyen (1930–2009) linia góry Bębna Dharmy

90/63. Chuandeng Jingdi (John Crook) (1930–2011)
90/63. Chuanfa Jinghong (Simon Child) (ur. 1956)
90/63. Chuanzong Jingchan (Max Kalin) (ur. 1943)
90/63. Chuanxin Jinghui (Zarko Andricevic) (ur. 1955)
90/63. Chuanhui Jingjian (Gilbert Gutierrez) (ur. 1951)

Uwagi

↑ Dyskusja powstała, gdyż podczas spotkania serwowano potrawy mięsne.

Przypisy

↑ ^a ^b Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. s. 94.
↑ ^a ^b Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. s. 95.

Bibliografia

Jiang Wu: Enlightenment in Dispute. The Reinvention of Chan Buddhism in Seventeenth-Century China. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 457. ISBN 978-0-19-533357-2. OCLC 156891956. (ang.).

[3] Dyskusja powstała, gdyż podczas spotkania serwowano potrawy mięsne.

[ReferenceA-1] Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. s. 94.

[ReferenceB-2] Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. s. 95.

[1]

[2]

[a]