Przejdź do zawartości

biernik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biernik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i, IPA: [ˈbʲjɛrʲɲik], AS: [bʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. czwarty przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? co?; zob. też biernik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbiernikbierniki
dopełniaczbiernikabierników
celownikbiernikowibiernikom
biernikbiernikbierniki
narzędnikbiernikiembiernikami
miejscownikbiernikubiernikach
wołaczbiernikubierniki
przykłady:
(1.1) W tym zdaniu żaden wyraz nie jest w bierniku.
składnia:
(1.1) biernik + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) akuzatyw
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bierność
przym. bierny, biernikowy
przysł. biernie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=biernik&oldid=8322697”