ἵππος

Древнегреческий

Морфологические и синтаксические свойства

ἵππος

Существительное, мужской род.

Корень: --.

Произношение

МФА: [híp.pos] → [ˈip.pos] → [ˈi.pos]

• Аттическое произношение: [híp.pos]
• Египетское произношение: [ˈ(h)ip.pos]
• Койне: [ˈip.pos]
• Византийское произношение: [ˈip.pos]
• Константинопольское произношение: [ˈi.pos]
  

Семантические свойства

Значение

1. зоол. лошадь, конь ◆ καὶ ἀνέβαινεν ἡ ἔξοδος ἐξ Αἰγύπτου, ἅρμα ἀντὶ ἑκατὸν ἀργυρίου καὶ ἵππος ἀντὶ πεντήκοντα ἀργυρίου· καὶ οὕτω πᾶσιν τοῖς βασιλεῦσιν Χεττιιν καὶ βασιλεῦσιν Συρίας κατὰ θάλασσαν ἐξεπορεύοντο. — Колесница из Египта получаема и доставляема была за шестьсот сиклей серебра, а конь за сто пятьдесят. Таким же образом они руками своими доставляли все это царям Хеттейским и царям Арамейским. «Третья книга Царств», 10:29 // «Септуагинта»

Антонимы

1. —

Родственные слова

Ближайшее родство

существительные: Λεύκιππος, Λύσιππος, Μελάνιππος, Ἀρίστιππος, Δέξιππος, Ἕρμιππος, Ζεύξιππος, Κράτιππος, Χρύσιππος, Φίλιππος, Σπεύσιππος, Ξάνθιππος, Μένιππος, Ξανθίππη, Μελανίππη, Μενίππη, Γλαυκίππη, Ἀλκίππη, Γόργιππος, εὔιππος, ἔφιππος, κτήσιππος, ἱπποσέλινον, ἱπποβάτης, ἱπποβότης, ἱπποβουκόλος, ἱππογέρανοι, ἱππόγυποι, ἱπποδρομία, ἱππόδρομος, ἱπποθήλης, ἱππόκαμπος, ἱπποκάνθαρος, ἱππομανία, ἱππόομαι, ἱπποπῆραι, ἱππόστασις, прилагательные: ἱπποσόας, ἱππόδαμος, ἱππόδασυς, ἱπποδέτης, ἱπποδρόμιος, ἱπποθόρος, ἱπποκενταύρειος, ἱππόκομος, ἱπποκορυστής, ἱππόκρημνος, ἱππόκροτος, ἱππόλοφος, ἱππόμαχος, ἱππόμητις, ἱππόμορφος, ἱππονόμος, ἱπποπόλος, глаголы: ἱπποκομέω, ἱππομανέω, ἱππομαχέω, наречия: ἱππόθεν

Этимология

От ??