ข้ามไปเนื้อหา

สาวเรียวกังหัวใจเกินร้อย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สาวเรียวกังหัวใจเกินร้อย
Hanasaku Iroha
ใบประชาสัมพันธ์อนิเมะเป็นภาพมิงโกะ โทะโมะเอะ โอะฮะนะ ยุอินะ และนะโกะ ซ้ายไปขวาตามลำดับ
花咲くいろは
แนวตลก วีรคติ นาฏกรรม เสี้ยวชีวิต
มังงะ
  • ฮะนะซะกุอิโระฮะ
  • Hanasaku Iroha
เขียนโดยพีเอเวิกส์ (P.A. Works)
วาดภาพโดยเอโตะ ชิดะ (Eito Chida)
สำนักพิมพ์สแควร์เอนิกซ์ (Square Enix)
นิตยสารกังงังโจเกอร์ (Gangan Joker)
กลุ่มเป้าหมายโชเน็ง
วางจำหน่ายตั้งแต่ธันวาคม 2553 – ตุลาคม 2555
จำนวนเล่ม5
อนิเมะโทรทัศน์
  • สาวเรียวกังหัวใจเกินร้อย
  • Hanasaku Iroha
กำกับโดยมะซะฮิโระ อันโด (Masahiro Andō)
สตูดิโอพีเอเวิกส์
เครือข่ายโตเกียวเอ็มเอกซ์
ฉาย 3 เมษายน 2554 – 25 กันยายน 2554
ตอน26
มังงะ
  • ฮะนะซะกุอิโระฮะ: กรีนเกิลส์กราฟฟิตี
  • Hanasaku Iroha: Green Girls Graffiti
เขียนโดยพีเอเวิกส์
วาดภาพโดยจุง ซะซะเมะยุกิ (Jun Sasameyuki)
สำนักพิมพ์บันไดวิชวล (Bandai Visual)
นิตยสารเว็บคอมิกเก็กกิง (Web Comic Gekkin)
กลุ่มเป้าหมายเซเน็ง
วางจำหน่ายตั้งแต่1 กรกฎาคม 2554 – 2 กรกฎาคม 2555
จำนวนเล่ม2
ภาพยนตร์อนิเมะ
  • ฮะนะซะกุอิโระฮะโฮมสวีตโฮม
  • Hanasaku Iroha Home Sweet Home
กำกับโดยมะซะฮิโระ อันโด
เขียนบทโดยมะริ โอะกะดะ (Mari Okada)
ดนตรีโดยชิโร ฮะมะงุชิ (Shiroh Hamaguchi)
สตูดิโอพีเอเวิกส์
ฉาย30 มีนาคม 2556

สาวเรียวกังหัวใจเกินร้อย[1][2] (ญี่ปุ่น: 花咲くいろは; โรมาจิ: Hanasaku Iroha; "สีสันแห่งการผลิบาน")[3] หรือเรียกโดยย่อว่า ฮะนะอิโระ (花いろ; "สีสันดอกไม้")[4] เป็นชื่ออนิเมะโทรทัศน์ชุดหนึ่งซึ่งมะซะฮิโระ อันโด (Masahiro Andō) กำกับ, มะริ โอะกะดะ (Mari Okada) เขียนเรื่อง, เมล คิชิดะ (Mel Kishida) ออกแบบตัวละคร และบริษัทพีเอเวิกส์ (P.A. Works) ผลิตเพื่อเฉลิมฉลองปีที่สิบแห่งกิจการของตน[5] โดยนำออกฉายทางโทรทัศน์ญี่ปุ่นในเดือนเมษายนถึงเดือนกันยายน 2554 ต่อมา ได้รับการดัดแปลงเป็นมังงะลงพิมพ์เป็นตอน ๆ ในนิตยสารด้วย

เนื้อหาว่าด้วยหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งถูกมารดาส่งไปอยู่กับยายผู้เป็นเจ้าสำนักโรงแรมและบ่อน้ำร้อนเก่าแก่ โดยต้องทำงานเป็นบริกรในโรงแรมนั้นแลกที่อยู่ที่กิน กับทั้งต้องประเชิญและฟันฝ่าความกดดันตลอดจนอุปสรรคนานัปการเพื่อให้ได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างและไปสู่อนาคตที่ดีกว่าดังมุ่งหวัง อนิเมะนี้ชี้ปัญหาหลายประการทางสังคม โดยเฉพาะปัญหาในวงครอบครัวและการทำงานที่นับวันผู้เยาว์จำต้องแบกรับมากขึ้นเนื่องจากการกระทำของผู้ใหญ่ โดยนำเสนอผ่านเนื้อเรื่องแนวตลก นาฏกรรม และวีรคติ เมื่อเผยแพร่แล้วก็ได้รับความนิยมเป็นอันมาก ทั้งเป็นโอกาสให้ฝ่ายบ้านเมืองญี่ปุ่นสร้างรายได้ทางการท่องเที่ยวด้วย

ครั้นปลายปี 2554 พีเอเวิกส์ประกาศว่า ได้ดำเนินโครงการที่สองของอนิเมะนี้ โดยเป็นอนิเมะยาวเรียก ฮะนะซะกุอิโระฮะโฮมสวีตโฮม (Hanasaku Iroha Home Sweet Home) เพื่อฉาย ณ โรงภาพยนตร์ญี่ปุ่นในปีถัดมา[6][7]

การผลิตและเผยแพร่

[แก้]

อนิเมะนี้ บริษัทพีเอเวิกส์ ผลิต, ซะฮิโระ อันโด กำกับใหญ่, มะริ โอะกะดะ เขียนบท, คะนะมิ เซะกิงุชิ (Kanami Sekiguchi) กำกับการเคลื่อนไหวโดยสร้างตัวละครขึ้นจากแบบที่เมล คิชิดะ ร่างขึ้น, จิง อะเกะตะงะวะ (Jin Aketagawa) กำกับเสียง และชิโร ฮะมะงุชิ (Shirō Hamaguchi) ประพันธ์เพลงประกอบ[8]

ครั้นแล้ว จึงออกฉายทางโทรทัศน์ญี่ปุ่นผ่ายเครือข่ายของโตเกียวเอ็มเอกซ์ (Tokyo MX) กับทั้งเผยแพร่ในสหรัฐอเมริกา แคนาดา สหราชอาณาจักร ไอร์แลนด์ ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ สวีเดน เดนมาร์ก นอร์เวย์ ฟินแลนด์ ไอซ์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ บราซิล และโปรตุเกส สิบสี่ประเทศ ผ่านเว็บไซต์ครันชีโรล (Crunchyroll) ในเวลาเดียวกัน คือ ทุก ๆ วันอาทิตย์ ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ 3 เมษายน 2554 ถึงวันอาทิตย์ที่ 25 กันยายน ปีเดียวกันนั้น[9][10] ต่อมา บริษัทโพนีแคนยอน (Pony Canyon) จึงเผยแพร่เป็นดีวีดีและบลูเรย์เป็นชุด ๆ ชุดแรกจำหน่ายตั้งแต่วันที่ 20 กรกฎาคม 2554 ชุดสุดท้าย คือ ชุดที่หก จำหน่ายตั้งแต่วันที่ 16 พฤศจิกายน 2554[9]

สำหรับประเทศไทย บริษัทโรส มีเดีย แอนด์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์ แถลงเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2555 ในงานแคปซูลครั้งที่ 17 ที่โรงพยาบาล​เซนต์หลุยส์ กรุงเทพมหานคร ว่า ได้รับอนุญาตให้นำอนิเมะนี้เข้ามาเผยแพร่ มีกำหนดจำหน่ายตั้งแต่เดือนกันยายน 2555[2][11][12] แต่ภายหลังเลื่อนมาเริ่มจำหน่ายตั้งแต่วันที่ 18 ตุลาคม 2555 โดยเปิดตัว ณ งานมหกรรมหนังสือระดับชาติ ครั้งที่ 17 ในวันนั้นเอง[13]

เพลง

[แก้]

อนิเมะสิบสามตอนแรกใช้เพลงเปิดชื่อ "ฮะนะโนะอิโระ" (ハナノイロ; ดอกไม้หลากสี) วงนะโนะ.ริเปะ (nano.RIPE) ร้อง และใช้เพลงปิดชื่อ "เฮซี" (Hazy; พร่ามัว) วงสเฟียร์ (Sphere) ร้อง ครั้นตอนที่สิบสี่สืบไปใช้เพลงเปิดชื่อ "โอะโมะกะเงะวาร์ป" (面影ワープ; "ตะกอนแห่งร่องรอย") วงนะโนะ.ริเปะร้อง และใช้เพลงปิดชื่อ "ฮะนะซะกุอิโระฮะ" วงแคล็มบน (Clammbon) ร้อง[14]

อย่างไรก็ดี มีบางตอนใช้เพลงอื่นปิด คือ ตอนที่หกใช้เพลง "สึกิกะเงะโทะบุรังโกะ" (月影とブランコ; "ม้าโยกและจันทรา"), ตอนที่แปดใช้เพลง "ยุเมะจิ" (夢二; "ทางฝัน"), ตอนที่สิบเอ็ดใช้เพลง "ไซโบคิวกุ" (細胞キオク; "ความทรงจำของเซลล์") และตอนที่ยี่สิบสองใช้เพลง "ไฮลีป" (ハイリープ; "ทะยาน") วงนะโนะ.ริเปะร้องทั้งสี่เพลง[14]

มีการใช้เพลงอีกสองเพลงประกอบวีดิทัศน์และอนิเมะประชาสัมพันธ์ ได้แก่ เพลง "แพทริเชีย" (パトリシア) กับเพลง "ยุเมะจิ" วงนะโนะ.ริเปะร้องทั้งสองเพลง และบริษัทแลนทิส (Lantis) จำหน่ายเป็นซิงเกิลเดียวกันตั้งแต่วันที่ 22 กันยายน 2553[5][15][16][17][18]

อนึ่ง ในอนิเมะยังมีเพลงแทรกอีกสองเพลง คือ เพลง "บมโบะริโยะรุ" (雪洞夜; "ค่ำคืนแห่งโคม") คณะประสานเสียงเด็กซุงินะมิ (Suginami Children's Chorus Group) ร้อง กับเพลง "เรย์ออฟไลต์" (Ray of Light; ลำแสง) ไม่ปรากฏผู้ร้อง เพลงทั้งสองนี้กับเพลงอื่น ๆ อีกหกสิบเอ็ดเพลงที่ใช้ประกอบอนิเมะปรากฏอยู่ในอัลบัมชื่อ 'ฮะนะซะกุอิโระฮะ' ออริจินัลซาวด์แทร็ก (「花咲くいろは」 オリジナル・ サウンドトラック) ซึ่งแลนทิสจำหน่ายตั้งแต่วันที่ 28 กันยายน 2554[19]

เรื่อง

[แก้]

เนื้อเรื่อง

[แก้]
ดูเพิ่ม: รายชื่อตอนในสาวเรียวกังหัวใจเกินร้อย

อนิเมะว่าด้วยโอะฮะนะ มะสึมะเอะ หญิงสาววัยสิบหกปี ซึ่งอาศัยอยู่ในกรุงโตเกียวกับซะสึกิ มะสึมะเอะ มารดา แต่มารดาหนีหนี้สินตามคนรักไปและให้เธอไปอาศัยอยู่กับซุอิ ชิจิมะ ยายที่มิเคยพบหน้าค่าตากันมาก่อน ยายของโอะฮะนะเป็นเจ้าสำนักโรงแรมและบ่อน้ำร้อนชื่อ "คิสซุอิ" (喜翆荘) ซึ่งมีอายุเก่าแก่ถึงสมัยไทโช นางซุอิให้หลานทำงานที่โรงแรมเพื่อแลกค่าอยู่ค่ากิน ณ ที่นั้น โอะฮะนะพบว่า ตนเองไม่สามารถเข้ากับพนักงานหลาย ๆ คนได้ จึงท้อแท้เป็นอันมาก ทว่า เมื่อกำหนดใจไว้แล้วว่า จะใช้โอกาสนี้เปลี่ยนแปลงชีวิตตนให้ดีขึ้น ก็ได้พยายามปรับปรุงความสัมพันธ์กับคนทั้งปวงหมายจะไปสู่อนาคตที่ดีกว่านี้

ฉาก

[แก้]

เนื้อเรื่องดำเนินไปในกรุงโตเกียวกับตำบลยุโนะซะงิ (Yunosagi) อันเป็นตำบลสมมุติ[20] ตามท้องเรื่อง ตำบลยุโนะซะงินั้นอยู่ชานเมืองนะนะโอะ จังหวัดอิชิกะวะ มีลักษณะเป็นชนบทเงียบสงบติดทะเล อากาศร่มเย็น มักมีนกกระสานวลออกเพ่นพ่านทั่วไปตามท้องถนน และมีเทศกาลซึ่งจัดขึ้นทุก ๆ เดือนตุลาคมเรียก "เทศกาลตามประทีป" (ぼんぼり祭り) ในเทศกาลนี้ พลเมืองจะแขวนโคมกระดาษเป็นทิวแถวไปตามสองข้างทางตั้งแต่วัดหลักเมืองเป็นต้นไป เพื่อให้เป็นแสงไฟนำทางเด็กหญิงซึ่งเป็นภูตจิ้งจอกประจำเมืองไปร่วมเทวสโมสรที่อารามหลวงอิซุโมะ (Izumo-taisha) ในจังหวัดชิมะเนะตามความเชื่อ อนึ่ง ผู้คนจะเขียนถ้อยคำอธิษฐานห้อยไว้กับโคมเพื่อภูตจิ้งจอกดังกล่าวจะได้นำส่งต่อให้แก่บรรดาเทพเจ้าที่มาประชุม ณ อารามนั้นด้วย

ตัวละคร

[แก้]
ชื่อ พากย์
ญี่ปุ่น ไทย
  • โอะฮะนะ มะสึมะเอะ
  • (松前 緒花)
 คานาเอะ อิโต เบญจวรรณ วนิชจิวพันธ์

  โอะฮะนะเป็นตัวนางของเรื่อง อายุสิบหกปี มีบุคลิกลักษณะร่าเริง มีพลังงานมาก กล้าหาญ บ้าบิ่น มีมุมมองทางบวก และมีพฤติกรรมที่คนรอบข้างมองว่าตลกขบขัน โอะฮะนะมีจุดเด่นที่ตัวเตี้ย ผมเป็นลอนโดยธรรมชาติ แต่คนอื่นมักเข้าใจว่าดัดมา นอกจากนี้ เธอยังมักติดกิ๊บรูปกลีบดอกไม้สีขาวที่ผมด้านซ้ายขวาด้านละดอก และพอใจบริโภคโคล่าเจือชาดำ

  ซะสึกิ มารดาของโอะฮะนะ หนีตามชายคนรักเพื่อช่วยกันหลบเลี่ยงการชำระหนี้สินของเขา แล้วส่งเธอไปอยู่กับนางซุอิ ยายที่มิเคยพบเจอกันมาก่อนและเป็นเจ้าสำนักโรงแรมเก่าแก่หลังหนึ่งที่ซึ่งเมื่อไปถึงแล้วโอะฮะนะต้องทำงานเป็นบริกรแลกปัจจัยดำรงชีวิต ก่อนเดินทาง โคอิชิ เพื่อนสนิทของโอะฮะนะ ได้สารภาพรักต่อเธอ แต่ยังมิทันที่เธอจะได้ตอบเขาว่ากระไร เขาก็วิ่งหนีหายไปเสียก่อน ครั้นเวลาผ่านไป โอะฮะนะจึงตระหนักว่าตนก็รักเขามาก และตอบรับรักเขา ณ ท้ายเรื่อง

  • มิงโกะ สึรุงิ
  • (鶴来 民子)
 จิอากิ โอมิงาวะ นิรมล กิจภิญโญชัย

  มิงโกะเป็นหญิงสาวอายุสิบหกปี เป็นพนักงานฝึกหัดในครัวโรงแรมคิสซุอิ และพำนักอาศัยที่โรงแรมระหว่างทำงาน เธอมีรูปโฉมงดงามเป็นที่ต้องใจคนทั่วไปถึงขนาดที่เพื่อนร่วมโรงเรียนพากันเรียกเธอว่า "เจ้าหญิง" และมีชายหนุ่มมาขอคบหาเป็นคู่รักอยู่มิขาดสาย ทว่า มิงโกะผู้มีกิริยาเย็นชาและมีโทสะเป็นเจ้าเรือนได้บอกปัดชายเหล่านั้นไปทั้งสิ้น

  มิงโกะนั้นต้องการเป็นแม่ครัวมืออาชีพมาแต่เด็กซึ่งขัดกับความประสงค์ของบิดามารดา เธอออกติดตามหาสถานที่ที่จะช่วยฝึกหัดเธอตามความปรารถนานั้นได้ จนมาถึงโรงแรมคิสซุอิที่ซึ่งนางซุอิยินดีรับเธอไว้หลังจากโทรุตกลงเป็นพี่เลี้ยงให้ นับแต่นั้น มิงโกะก็มีใจรักใคร่โทรุอย่างมาก

  แรกพบกัน มิงโกะรู้สึกไม่ชอบพอโอะฮะนะ เพราะโอะฮะนะรื้อถอนทำลายต้นกระเทียมที่เธอปลูกไว้หน้าโรงแรม จึงบอกให้โอะฮะนะ "ไปตายเสีย" และภายหลังเปลี่ยนมาใช้คำว่า "ไข่ข้าว" นางซุอินั้นให้โอะฮะนะพักอยู่ห้องเดียวกับมิงโกะ เมื่อเวลาผ่านไป มิงโกะก็ยอมรับและสนิทสนมกับโอะฮะนะมากขึ้นตามลำดับ

  • นะโกะ โอะชิมิซุ
  • (押水 菜子)
 อากิ โทโยซากิ พนาวรรณ ศรีวะโลสกุล

  นะโกะเป็นหญิงสาววัยสิบหกปี มีอากัปกิริยาช่างเหนียมอายจนเกินควร ทำงานเป็นบริกรอยู่ที่โรงแรมคิสซุอิ มีน้องสาวน้องชายอีกสามคนที่ต้องช่วยบิดามารดาเลี้ยง เมื่อได้รู้จักกับโอะฮะนะแล้วก็ได้สนิทสนมกันมากขึ้นโดยลำดับ นะโกะมีทักษะในการว่ายน้ำมากถึงขนาดที่ผู้คนเรียกขานเธอมาแต่เด็กว่า "คัปปะปะ" (Kappapa) ล้อเลียนชื่อพรายน้ำคัปปะ

  • ยุอินะ วะกุระ
  • (和倉 結名)
 ฮารุกะ โทมัตสึ ศันสนีย์ ติณห์กีรดีศ

  ยุอินะเป็นหญิงสาวอายุสิบหกปี เป็นหลานของเจ้าสำนักโรงแรมฟุกุยะซึ่งโอะฮะนะสำคัญว่าเป็นโรงแรมคู่แข่งของคิสซุอิ ยุอินะเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนของโอะฮะนะ มิงโกะ และนะโกะ และมักไปไหนมาไหนกับคนทั้งสาม ยุอินะมีบุคลิกลักษณะร่าเริงแจ่มใส มักพยายามพูดสำเนียงท้องถิ่นอื่น และชื่นชอบโอะฮะนะที่มีอารมณ์ขัน ยุอินะนั้นเฝ้าถามตนเองเสมอว่า ควรรับช่วงกิจการโรงแรมของครอบครัวต่อ หรือดำเนินชีวิตไปในทางอื่นดังใจใฝ่ฝัน ภายหลังเธอได้คำตอบว่า คนเรานั้นเมื่อไม่รักชอบสิ่งใดแล้วก็มิควรฝืนใจกระทำสิ่งนั้น เมื่อเธอไม่สนใจงานโรงแรมก็จะไม่มุ่งไปทางนั้น

  • ซุอิ ชิจิมะ
  • (四十万 スイ)
ศันสนีย์ ติณห์กีรดีศ

  ซุอิเป็นหญิงวัยหกสิบแปดปี เป็นมารดาของซะสึกิกับเอะนิชิ และเป็นยายของโอะฮะนะ เดิมนางซุอิกับสามีเป็นพนักงานในโรงแรมแห่งหนึ่งและได้พบรักกัน เจ้านายรักใคร่เอ็นดูคนทั้งสองเป็นอันมาก จึงยกโรงแรมกับบ่อน้ำพุร้อนอีกแห่งหนึ่งซึ่งเวลานั้นมีอายุมากกว่าครึ่งศตวรรษให้พวกเขาสืบกิจการต่อ สามีของนางตั้งนามโรงแรมและบ่อน้ำพุนั้นว่า "คิสซุอิ" มีความหมายว่า "ความสุขของซุอิ" ทั้งสองครองรักกันและช่วยกันบุกเบิกกิจการผ่านร้อนผ่านหนาวมานานัปการจนกระทั่งมีหน้ามีตาในสังคม ทว่า ไม่ช้าไม่นานสามีนางตายละนางเสีย นางจึงสืบสานเจตนารมณ์ร่วมกันของนางกับสามีในกิจการโรงแรมนั้นต่อมา

  นางซุอิวางตัวเข้มงวดอย่างยิ่งต่อเหล่าพนักงาน ภายนอกจึงดูดุร้ายและเย็นชา แต่นางรัก เอาใจใส่ และช่วยเหลือคนทั้งนั้นเสมอมาไม่ว่าในเรื่องใด จึงได้รับทั้งความรัก ความเคารพ ความเชื่อฟัง และความเสียสละจากพวกเขา

  • ซะสึกิ มะสึมะเอะ
  • (松前 皐月)
นิรมล กิจภิญโญชัย

  ซะสึกิเป็นหญิงวัยสามสิบแปดปี เป็นบุตรของนางซุอิและเป็นมารดาของโอะฮะนะ สามีของเธอถึงแก่ความตายเมื่อนานมาแล้ว เธอคบหากับผู้ชายหลายคนแต่ก็มิได้จริงจังด้วย เพราะความรักที่มีต่อสามีนั้นมิเสื่อมคลาย ซะสึกิกับมารดาไม่ลงรอยกันในหลาย ๆ เรื่อง จึงละทิ้งมารดาและโรงแรมมาอยู่ที่กรุงโตเกียวทำงานเป็นนักเขียน ซะสึกิเลี้ยงดูโอะฮะนะแบบปล่อยปละละเลยมาแต่เล็กเพราะสาละวนอยู่กับงาน เป็นเหตุให้โอะฮะนะต้องยืนหยัดด้วยกายและใจของตนเองทั้งต้องเป็นที่พึ่งของมารดาด้วยในเวลาเดียวกัน

  • โทรุ มิยะงิชิ
  • (宮岸 徹)
 จุนจิ มาจิมะ อภินันท์ ธีระนันทกุล

  โทรุเป็นชายหนุ่มวัยยี่สิบสามปี ทำงานเป็นพนักงานครัวที่โรงแรมคิสซุอิ มักพูดจาโผงผางและปากร้าย เมื่อเห็นโอะฮะนะน่ารักและจริงใจก็แหย่เย้าเธอเล่นเป็นประจำ ทำให้เธอไม่พอใจเขาสักเท่าไรนัก แต่เขานั้นหลงรักและเป็นห่วงเป็นใยเธอมากขึ้นทุกวัน เป็นเหตุให้มิงโกะซึ่งแอบชอบเขาอยู่ขุ่นเคืองโอะฮะนะเสมอ

  • โคอิชิ ทะเนะมุระ
  • (種村 孝一)
 ยูกิ คาจิ ภัคภูมิ ลิ้มมานะสภาพร

  โคอิชิเป็นชายหนุ่มวัยสิบหกปี และเป็นเพื่อนสนิทของโอะฮะนะในกรุงโตเกียว เขาหลงรักโอะฮะนะมาเป็นเวลานาน กระทั่งทราบว่าเธอต้องจากกรุงโตเกียวไป จึงรวบรวมความกล้าแล้วบอกรักเธอก่อนวิ่งหนีหายไปด้วยความตื่นเต้นตกใจ ครั้นโอะฮะนะจากไปแล้ว เขาก็คอยเป็นกำลังใจให้เธออยู่ไม่ขาด แต่ความห่างเหินโดยระยะทางนั้นก็ยังให้เขารู้สึกราวกับถูกโอะฮะนะทิ้งไป

  • โทะโมะเอะ วะจิมะ
  • (輪島 巴)
 มามิโกะ โนโตะ ศันสนีย์ ติณห์กีรดีศ

  โทะโมะเอะเป็นหญิงวัยยี่สิบแปดปี ทำงานเป็นพนักงานที่โรงแรมคิสซุอิโดยเป็นหัวหน้าบริกร เนื่องจากอายุใกล้สามสิบปีแล้วแต่ยังเป็นโสด จึงมักถูกมารดาเร่งเร้าให้หาคู่อยู่เป็นนิตย์

  • เอะนิชิ ชิจิมะ
  • (四十万 縁)
กริน อักษรดี

  เอะนิชิเป็นชายวัยสามสิบสองปี เป็นบุตรของนางซุอิ และเป็นน้องชายของซะสึกิ โดยศักดิ์จึงเป็นน้าของโอะฮะนะ สมัยเด็กเขาถูกพี่สาวแกล้งบ่อยครั้ง ครั้นโอะฮะนะมาแล้ว จึงแกล้งเธอบ้าง เมื่อโรงแรมคิสซุอิเลิกกิจการลง เอะนิชิกำหนดใจว่าจะเรียนรู้เพิ่มพูนทักษะของตนในการบริหารจัดการเพื่อสืบทอดโรงแรมต่อจากมารดา

  • เร็นจิ โทะงะชิ
  • (富樫 蓮二)
 ทาโร ยามางุจิ คมสรร รัตนากรบดี

  เร็นจิเป็นชายวัยสี่สิบสองปี ทำงานเป็นหัวหน้าพ่อครัวที่โรงแรมคิสซุอิ และเป็นพี่เลี้ยงของโทรุ เขามีรูปร่างกำยำใหญ่โต ที่ใบหน้ามีบาดแผลเล็ก ๆ บาดแผลหนึ่ง และมักมีอารมณ์ฟืดฟาด คนภายนอกจึงมักยำเกรงและหวาดกลัวเขา แต่คนภายในนั้นทราบดีว่า เขามีจิตใจอ่อนโยน และเกิดความวิตกกังวลได้ง่ายอย่างยิ่งเมื่อถูกกดดัน

  • ทะกะโกะ คะวะจิริ
  • (川尻 崇子)
 อายุมิ สึเนมัตสึ นิรมล กิจภิญโญชัย

  ทะกะโกะเป็นหญิงอายุสามสิบปี เป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของเอะนิชิ และทำงานเป็นที่ปรึกษาฝ่ายบริการจัดการของโรงแรมคิสซุอิ แต่มักเสนอแผนการที่คุ้มดีคุ้มร้าย จึงมักเป็นที่หวั่นใจของชาวคิสซุอิทั่วกัน ทะกะโกะนั้นมักพูดญี่ปุ่นคำอังกฤษคำ และภายหลังได้สมรสกับเอะนิชิ

  • ทะโร จิโรมะรุ
  • (次郎丸 太朗)
 จุนอิจิ สึวาเบะ ภัคภูมิ ลิ้มมานะสภาพร

  ทะโรเป็นชายวัยสามสิบเอ็ดปี เป็นนักเขียนนิยาย มาหลอกอาศัยอยู่ที่โรงแรมคิสซุอิ เมื่อถูกจับได้จึงทำงานใช้หนี้สิน ทะโรนั้นมักเขียนนิยายเร้ากำหนัดโดยใช้ชาวคิสซุอิเป็นตัวละคร งานเขียนของเขายังรวมถึงมังงะเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้มิงโกะกับโทรุรักจะเป็นพ่อครัวแม่ครัวด้วย เมื่อคนทั้งสองทราบว่าเป็นผลงานของเขาแล้วก็ให้รู้สึกพิพักพิพ่วนขึ้นในทันใด

  • เด็นโระกุ ซุเกะงะวะ
  • (助川 電六)
 โช คมสรร รัตนากรบดี

  เด็นโระกุเป็นชายวัยเจ็บสิบสามปี ทำงานเป็นภารโรงที่โรงแรมคิสซุอิตั้งแต่หนุ่ม ชาวคิสซุอิเรียกเขาว่า "ลุงเมล็ดถั่ว" (マメ父) เพราะชื่อเด็นโระกุคล้ายนามบริษัทถั่วชื่อดังแห่งหนึ่ง

หมายเหตุ:     = ไม่ทราบ

สื่ออื่น

[แก้]

มังงะ

[แก้]

เอโตะ ชิดะ (Eito Chida) ดัดแปลงอนิเมะนี้เป็นมังงะ ลงพิมพ์เป็นตอน ๆ ในนิตยสาร กังงังโจเกอร์ (Gangan Joker) ของสำนักพิมพ์สแควร์เอนิกซ์ (Square Enix) ตั้งแต่ฉบับเดือนตุลาคม 2553 แล้วรวมเล่มจำหน่าย เล่มแรกเผยแพร่ตั้งแต่วันที่ 22 มีนาคม 2554 เล่มถัดมาวันที่ 22 กรกฎาคม ปีเดียวกัน[21] ต่อมา จุง ซะซะเมะยุกิ (Jun Sasameyuki) เขียนมังงะภาคเสริมเรียก ฮะนะซะกุอิโระฮะ: กรีนเกิลส์กราฟฟิตี (Hanasaku Iroha: Green Girls Graffiti) มีมิงโกะเป็นตัวนาง ลงเผยแพร่ในนิตยสารออนไลน์ เว็บคอมิกเก็กกิง (Web Comic Gekkin) ของบริษัทบันไดวิชวล (Bandai Visual) ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม 2554[21]

อนิเมะโรง

[แก้]

วันที่ 10 ธันวาคม 2554 บริษัทพีเอเวิกส์แถลงว่า ได้ดำเนินโครงการที่สองของอนิเมะนี้ โดยเป็นอนิเมะยาวชื่อ ฮะนะซะกุอิโระฮะโฮมสวีตโฮม เพื่อฉาย ณ โรงภาพยนตร์ญี่ปุ่นในปี 2555[6][7] ครั้นวันที่ 22 พฤษภาคม 2555 นิตยสาร กังงังโจเกอร์ ฉบับเดือนมิถุนายน 2555 ก็ได้ลงโฆษณาประชาสัมพันธ์อนิเมะโรงดังกล่าว และเว็บไซต์ผู้ถือสิทธิ์เผยแพร่ในต่างประเทศก็ได้ลงประกาศยืนยันข่าวนั้นด้วย ทว่า ยังมิได้กำหนดการฉายแต่ประการใด[22]

ซ้าย: ป้ายสถานีรถไฟยุโนะชิงะซึ่งการรถไฟญี่ปุ่นให้ติดตั้งขึ้นเมื่อเดือนเมษายน 2555
ขวา: รถไฟในจังหวัดอิชิกะวะซึ่งประดับรูปตัวละครจากอนิเมะนี้

การตอบรับ

[แก้]

การตอบรับเชิงวิพากษ์

[แก้]

อนิเมะได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในทางบวกโดยทั่วกัน เว็บไซต์เมเนีย (Mania) ชื่นชมความสามารถของคานาเอะ อิโต ในการพากย์เป็นโอะฮะนะ กับทั้งสรรเสริญความสวยงามและคุณภาพของภาพเคลื่อนไหว ตลอดจนการดำเนินเรื่องราว แต่กล่าวว่า อนิเมะเริ่มเรื่องมาทำนองซ้ำซากจำเจ[23]

เครือข่ายข่าวอนิเมะ (Anime News Network) ยกย่องความสมจริงและคุณภาพของภาพเคลื่อนไหว คณะนักพากย์ กับทั้งเพลงเปิดและปิดอนิเมะ นอกจากนี้ เห็นว่า ตัวละครออกแบบมาได้ดี มีลักษณะดึงดูดใจอย่างประจักษ์ชัด และมีอุปนิสัยที่ช่วยธำรงความสมจริงไว้ได้ โดยเฉพาะโอะฮะนะมีบุคลิกลักษณะยอดเยี่ยมเหนือตัวละครจำพวกโมะเอะที่ปรากฏอยู่ทั่วไป[24] เครือข่ายข่าวอนิเมะยังว่า เมื่อเรื่องดำเนินไปเรื่อย ๆ ปฏิกิริยาระหว่างตัวละครทั้งหลายนั้นน่าประทับใจและมีความสมเหตุสมผล โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสัมพันธ์ของโอะฮะนะกับมารดาและยายนั้นเขียนขึ้นได้ดีนักหนาทั้งยังชวนใจหวิวไปพร้อมกับตัวละครด้วย[25] ที่สุดแล้ว เครือข่ายข่าวอนิเมะประเมินว่า อนิเมะเรื่องนี้เป็นหนึ่งในบรรดาที่ดีที่สุดสำหรับปี 2554 นั้น[26]

การตอบรับทางความนิยม

[แก้]

สถานที่สมมุติหลาย ๆ แห่งในอนิเมะนั้นอ้างอิงสถานที่จริง เป็นต้นว่า โรงแรมคิสซุอิมีน้ำพุร้อนยุวะกุ (Yuwaku Hot Spring) ในเมืองคะนะซะวะ จังหวัดอิชิกะวะ เป็นต้นแบบ[27] และสถานีรถไฟยุโนะชิงะได้แรงบันดาลใจจากสถานีรถไฟนิชิงิชิ (Nishigishi Station) เมืองนะนะโอะ จังหวัดอิชิกะวะ[20]

เมื่ออนิเมะนี้ออกเผยแพร่ในกลางปี 2554 และได้รับความนิยมเป็นอันมาก ผู้คนมากมายก็หลั่งไหลไปเยี่ยมชมน้ำพุร้อนยุวะกุ ถึงขนาดทำให้โรงแรมในท้องที่นั้นและใกล้เคียงได้รับการจองเต็มทั้งสิ้นในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ดี แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิในปีนั้นเป็นเหตุให้มีผู้ถอนการจองไปถึงหนึ่งพันห้าร้อยคน[27] ต่อมา การรถไฟญี่ปุ่นได้ติดตั้งป้ายสถานีรถไฟยุโนะชิงะขึ้นที่หน้าสถานีรถไฟนิชิงิชิในเดือนเมษายน 2555 ทั้งยังได้แต่งขบวนรถไฟในจังหวัดอิชิกะวะเป็นรูปตัวละครจากอนิเมะออกให้บริการ และจัดให้บรรดาผู้พากย์เป็นโอะฮะนะ มิงโกะ นะโกะ กับยุอินะบรรยายประวัติจังหวัดเปิดในรถไฟระหว่างโดยสารไปจังหวัดนั้น ตลอดจนจัดจำหน่ายสินค้าที่ระลึกต่าง ๆ เกี่ยวเนื่องกับอนิเมะนี้ เป็นต้นว่า ตุ๊กตาตัวละครแต่งเครื่องแบบเจ้าพนักงานรถไฟ เพื่อประโยชน์ในอันที่จะส่งเสริมการท่องเที่ยวด้วย[20][28][29]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Admin (2555, 7 มิถุนายน). "มาโหวตชื่อไทยของ Hanasaku Iroha กันเถอะ". โรส มีเดีย แอนด์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์. สืบค้นเมื่อ 2555, 9 มิถุนายน. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
  2. ↑ 2.0 2.1 "ประกาศลิขสิทธิ์ใหม่จากโรสมีเดีย พ่อบ้านมูฟวี่ - สาวเรียวกัง - จอมโซ้ย - ชมรมไร้เพื่อน". โรส มีเดีย แอนด์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์. 2555, 7 มิถุนายน. สืบค้นเมื่อ 28 มิถุนายน 2555. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
  3. ↑ "花咲く舞台袖・Q&A①　タイトル" [Hanasaku Stage Wings Q&A 1: Title] (ภาษาญี่ปุ่น). P.A. Works. December 8, 2010. สืบค้นเมื่อ May 18, 2011.
  4. ↑ "花咲くいろはスペシャルインタビュー第9回" [Hanasaku Iroha Special Interview No. 9] (ภาษาญี่ปุ่น). P.A. Works. สืบค้นเมื่อ March 22, 2011.
  5. ↑ 5.0 5.1 "P.A. Works' Hana-Saku Iroha Previewed with Promo Video". Anime News Network. August 1, 2010. สืบค้นเมื่อ December 20, 2010.
  6. ↑ 6.0 6.1 "Hanasaku Iroha Gets New Anime in 2012". Anime News Network. December 10, 2011. สืบค้นเมื่อ December 10, 2011.
  7. ↑ 7.0 7.1 "「花いろ」聖地、湯涌に５千人　アニメの「ぼんぼり祭り」再現". The Hokkoku Shimbun. October 10, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-02. สืบค้นเมื่อ February 28, 2012.
  8. ↑ "スタッフ&キャスト" [Staff & Cast] (ภาษาญี่ปุ่น). P.A. Works. สืบค้นเมื่อ December 20, 2010.
  9. ↑ 9.0 9.1 "Hanasaku Iroha DVD releases" (ภาษาญี่ปุ่น). P.A. Works. สืบค้นเมื่อ October 29, 2011.
  10. ↑ "Crunchyroll Confirms Hana-Saku Iroha Simulcast". Anime News Network. March 28, 2011. สืบค้นเมื่อ May 30, 2011.
  11. ↑ "ประกาศลิขสิทธิ์ใหม่จากโรสมีเดีย พ่อบ้านหนังโรง - สาวเรียวกัง - จอมโซ้ย - เนื้อ". โรส มีเดีย แอนด์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์. June 5, 2012. สืบค้นเมื่อ June 6, 2012.
  12. ↑ "โรส มีเดีย สร้างสถิติใหม่และเปิดตัวการ์ตูนใหม่ล่าสุด ณ งาน". อาร์วายทีไนน์. 2555, 12 มิถุนายน. สืบค้นเมื่อ 28 มิถุนายน 2555. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
  13. ↑ "มหกรรมหนังสือระดับชาติ ครั้งที่ 17". โรส มีเดีย แอนด์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์. 2555, 16 ตุลาคม. สืบค้นเมื่อ 2555, 19 ตุลาคม. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
  14. ↑ 14.0 14.1 "インフォメーション" [Information] (ภาษาญี่ปุ่น). P.A. Works. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-24. สืบค้นเมื่อ April 3, 2011.
  15. ↑ "パトリシア" [Patricia] (ภาษาญี่ปุ่น). Lantis. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-11. สืบค้นเมื่อ December 20, 2010.
  16. ↑ "Qwaser, Zakuro, Hana-Saku Iroha Promos Streamed". Anime News Network. August 31, 2010. สืบค้นเมื่อ December 20, 2010.
  17. ↑ "P.A. Works' Hana-Saku Iroha Promo Video Streamed". Anime News Network. October 7, 2010. สืบค้นเมื่อ December 20, 2010.
  18. ↑ "Hana-Saku Iroha, Fractale Anime Promo Videos Streamed". Anime News Network. December 10, 2010. สืบค้นเมื่อ December 20, 2010.
  19. ↑ "[Hanasaku Iroha] Original Soundtrack (CD)". 1999.co.jp. May 11, 2012.
  20. ↑ 20.0 20.1 20.2 ""Hanasaku Iroha" Train Pulls Out of Yunosagi Station". Crunchyroll. March 27, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-30. สืบค้นเมื่อ May 20, 2012.
  21. ↑ 21.0 21.1 "花咲くいろは Green Girls Graffiti" [Hanasaku Iroha: Green Girls Graffiti] (ภาษาญี่ปุ่น). Bandai Visual. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-13. สืบค้นเมื่อ July 17, 2011.
  22. ↑ "Hana-saku Iroha: Home Sweet Home to Open In Theaters in 2012". Anime News Network. May 21, 2012. สืบค้นเมื่อ May 21, 2012.
  23. ↑ G.B. Smith (April 4, 2011). "Hanasaku Iroha Episode #01 review". Mania. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-08-19. สืบค้นเมื่อ October 29, 2011.
  24. ↑ Kimlinger, Carl (May 23, 2011). "Episodes 1-7 Streaming review". Anime News Network. สืบค้นเมื่อ October 29, 2011.
  25. ↑ Kimlinger, Carl (July 6, 2011). "Episodes 8-13 Streaming review". Anime News Network. สืบค้นเมื่อ October 29, 2011.
  26. ↑ Kimlinger, Carl (October 17, 2011). "Episodes 14-26 Streaming review". Anime News Network. สืบค้นเมื่อ October 29, 2011.
  27. ↑ 27.0 27.1 "アニメファン、湯涌に続々　「花咲くいろは」モデル" [Anime Fans One After Another Come to Yuwaku, the Model for "Hanasaku Iroha"] (ภาษาญี่ปุ่น). Hokkoku Shimbun. June 11, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-15. สืบค้นเมื่อ November 8, 2011.
  28. ↑ "のと鉄道花咲くいろは声優陣による車内放送　七尾→穴水". Metropolitan Railway Company. July 13, 2011. สืบค้นเมื่อ May 20, 2012.
  29. ↑ "制服の細部やポージング小道具などこだわりの詰まった仕上がり 和倉ななお 運転士 のと鉄道株式会社 （鉄道むすめ 鉄道制服コレクション vol.8 トミーテック）". Metropolitan Railway Company. May 20, 2012.[ลิงก์เสีย]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สาวเรียวกังหัวใจเกินร้อย&oldid=11926744"