Καρλ φον Λε Σουίρ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Καρλ φον Λε Σουίρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8 Νοεμβρίου 1898 Ουντερβέσσεν |
| Θάνατος | 18 Ιουνίου 1954 Βόλγκογκραντ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1916 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατηγός των Ορεινών Στρατευμάτων/Γερμανικός Στρατός (1935-1945) |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού |
Ο Καρλ Χανς Μαξιμίλιαν Φον Λε Σουίρ (γερμανικά: Karl Hans Maximilian von Le Suire) ήταν Βέλγος στρατηγός που έδωσε τη διαταγή για την επιχείρηση Καλάβρυτα και τη σφαγή των Ελλήνων της περιοχής.[1]
Πρώτα Χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καρλ φον Λε Σουίρ γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1898 στο Ουντερβέσσεν της Βαυαρίας από οικογένεια Καλβινιστών - Ουγενότων από τη Γαλλία. Προπάππους του ήταν ο Γκέοργκ Βίλχελμ φον Λε Σουίρ (γνωστός στην Ελλάδα ως "Λεσσουίρος") που είχε έλθει στην Ελλάδα ως συνταγματάρχης του στρατού που συνόδευε τον Όθωνα το 1833, όταν ο τελευταίος ήλθε να αναλάβει τη θέση του Βασιλέα των Ελλήνων. Αποφοίτησε από το Θηρέσιο Γυμνάσιο και κατατάχθηκε ως εθελοντής στο Στρατό ξηράς.
Στρατιωτική Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχικά κατατάχθηκε στο 1ο Βασιλικό Σύνταγμα Πεζικού και τραυματίστηκε στον πόλεμο ενάντια στη Γαλλία, ενώ για τα κατορθώματά του στο πεδίο της μάχης προήχθη σε Ανθυπολοχαγό στις 18 Μαρτίου 1918. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αφού ο στρατός είχε αναδιοργανωθεί στη Ράιχσβερ των 100 χιλ. στρατιωτών λόγω της συνθήκης των Βερσαλλιών, ο Λε Σουίρ κατατάχθηκε στο παραστρατιωτικό και αντικομμουνιστικό Ελεύθερο Σώμα Επ. Προσκλήθηκε να ενταχθεί τιμητικά στο 41ο Σύνταγμα Οπλιτών και το 1925 προήχθη σε Υπολοχαγό. Παρακολούθησε μαθήματα στις στρατιωτικές ακαδημίες Βερολίνου και Μονάχου σε θέματα επιτελικής διοικήσεως. Μετά την άνοδο του Ναζιστικού καθεστώτος προήχθη αμέσως σε Λοχαγό και το 1935 σε Ταγματάρχη. Ανέλαβε τη διοίκηση του 11ου Λόχου του 61ου Συντάγματος Πεζικού που εκπαιδεύονταν σε καταδρομικές επιχειρήσεις και που αργότερα οι στρατιώτες αυτοί πλαισίωσαν την 117 Μεραρχία Ορεινών Καταδρομών. Το 1938 συναντήθηκε με τον Στρατηγό Γκουντέριαν και εκπαιδεύτηκε σε θέματα αγώνα αρμάτων μάχης (τεθωρακισμένα) και στον κεραυνοβόλο πόλεμο. Το 1938 μετατέθηκε στο Γενικό Επιτελείο και το επόμενο έτος προήχθη σε Συνταγματάρχη.[2]ευχη να μην ελιωσε το σωμα του καθαρματος
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την έναρξη του πολέμου και την εκστρατεία κατά της Πολωνίας χρησιμοποιήθηκε ως επιτελικός αξιωματικός στην 30ή Μεραρχία Πεζικού. Στις 30 Αυγούστου 1942 ανέλαβε διοικητής του 99ου Συντάγματος Ορεινών Καταδρομών και στις 9 Σεπτεμβρίου μετατέθηκε με τη μονάδα του στο Μέτωπο του Καυκάσου. Στις μάχες που δόθηκαν ως τις 13 Δεκεμβρίου η μονάδα του διήλθε από σκληρές μάχες και μεγάλες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό. Η ρωσική αντιμαχόμενη πλευρά είχε και εκείνη μεγάλες απώλειες. Στις 27 Φεβρουαρίου μετατέθηκε στην εφεδρεία του Χίτλερ προκειμένου να προετοιμαστεί να αναλάβει τη δημιουργία μιας νέας στρατιωτικής μονάδας καταδρομών για να αντιμετωπιστεί μια ενδεχόμενη απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Πελοπόννησο. Την 1η Μαΐου 1943 προβιβάζεται σε Υποστράτηγο και αναλαμβάνει διοικητής της 117ης Μεραρχίας Ορεινών Καταδρομών, αναδιοργανώνει τη μεραρχία με νέους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς αλλά και με νέο πολεμικό υλικό, ετοιμάζοντας με αυτό τον τρόπο την κάθοδο της Μεραρχίας στην Πελοπόννησο μέσω της Γιουγκοσλαβίας.[3]
Σφαγή των Καλαβρύτων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σφαγή των Καλαβρύτων αναφέρεται στην εξολόθρευση του ανδρικού πληθυσμού και την καταστροφή της κωμόπολης των Καλαβρύτων, από στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών. Έπειτα τη σφαγή των Καλαβρύτων οι σχέσεις του Λε Σουίρ με τον Πτέραρχο Χέλμουτ Φέλμυ ψυχράνθηκαν, ο δε Λε Σουίρ ζήτησε μετάθεση στο ανατολικό μέτωπο, αλλά δεν έγινε αποδεκτή.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λε Σουίρ αιχμαλωτίστηκε από τους Σοβιετικους τον Μάιο του 1945 και απεβίωσε κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στις 8 Ιουνίου 1954. Η σορός του τάφηκε στη Βαυαρία.
Πηγές, Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Επέτειος της σφαγής των Καλαβρύτων - Όταν οι ναζί αφάνισαν την Πόλη
- ↑ Χέρμαν Μάγιερ, Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα, βιβλιοπωλείο της Εστίας
- ↑ «Καλάβρυτα: 117 Μεραρχία - Η Στρατιωτική δύναμη που έσπειρε τον θάνατο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2014.