Λεσσουίρος
| Λεσσουίρος | |
|---|---|
| Υπουργός επί των Στρατιωτικών της Βαυαρίας | |
| Περίοδος 21 Νοεμβρίου 1848 – 29 Μαΐου 1849 | |
| Μονάρχης | Μαξιμιλιανός Β΄ |
| Προκάτοχος | Κάρλ βον Γουέισχαπτ |
| Διάδοχος | Λουδοβίκος βον Λούντερ |
| Υπουργός επί των Στρατιωτικών της Ελλάδας | |
| Περίοδος Μάρτιος 1834 – 20 Μαΐου 1835 | |
| Πρωθυπουργός | Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος Όθων Α΄ της Ελλάδας |
| Διάδοχος | Κρίστιαν Σμαλτς |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 9 Ιουνίου 1787, Μένγκερινγκχάουζεν |
| Θάνατος | 10 Μαρτίου 1852 Νυρεμβέργη |
| Υπηκοότητα | Γερμανία και Ελλάδα |
| Επάγγελμα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ Ταξιάρχης του Σωτήρος (1833) |
Ο Γκέοργκ Βίλχελμ φον Λε Σουίρ (Georg Wilhelm von Le Suire) (1787-1852), αναφερόμενος ως Λεσσουίρος ή Λεζουΐρος ή Λεζιουέρ ήταν Βαυαρός στρατιωτικός, υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας το 1834 κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας και υπουργός Στρατιωτικών της Βαυαρίας το 1848-1849.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Μενγκερινγκχάουζεν (Mengeringhausen) της Έσσης στις 9 Ιουνίου 1787.
Είχε έλθει στην Ελλάδα ως συνταγματάρχης του στρατού που συνόδευε τον Όθωνα το 1833 όταν ο τελευταίος ήλθε να αναλάβει τη θέση του Βασιλέα των Ελλήνων.
Διαδέχθηκε τον Στρατηγό Σμαλτς στη θέση του υπουργού Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου 1833 στα μέσα Μαρτίου 1834. Επιμελήθηκε τα θέματα της οργάνωσης του τακτικού στρατού και ήταν ο συντάκτης του ιδιόρρυθμου διατάγματος του ιστορικού αριστείου του Αγώνος (Μάϊος 1834). Προήχθη σε υποστράτηγο και επέστρεψε στην Βαυαρία το 1835.
Του είχε απονεμηθεί Ταξιάρχης (Commandeur) (3η κλάση) στο Τάγμα του Σωτήρος που συστάθηκε με απόφαση της Αντιβασιλείας τον Μάιο 1833.[1]
Επιστρέφοντας στην Βαυαρία εξακολούθησε τη στρατιωτική του καριέρα και το 1848-1849 (21 Νοεμβρίου 1848 - 29 Μαΐου 1849) έγινε υπουργός Στρατιωτικών υπό τον Μαξιμιλιανό Β' της Βαυαρίας.[2]
Πέθανε στις 10 Μαρτίου 1852 στη Νυρεμβέργη.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτη σύζυγός του ήταν η κοντέσσα Σοφία φον Βέρχεμ (Sophie von Berchem), με την οποία απέκτησε την κόρη του Μαρία φον λε Σουίρ (Maria von Le Suire) (30 Μαρτίου 1827-19 Ιουλίου 1851)[3] Ήρθε σε δεύτερο γάμο το 1840. Δεύτερη σύζυγός του ήταν η Αδολφίνη Ντλακελμαν (Adolphine Danckelmann) με την οποία απέκτησε το γιο του Günther Julius Wilhelm Friedrich von Le Suire (21 Οκτ. 1846 στο Ansbach - 17 Jul 1906).[4]
Ο εγγονός του, Καρλ φον Λε Σουίρ, έφτασε το βαθμό του Στρατηγού των Ορεινών Στρατευμάτων (General der Gebirgstruppe) κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και, ως διοικητής της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών, υπήρξε ένοχος για πολυάριθμα εγκλήματα πολέμου εναντίον αμάχων στην κατεχόμενη Πελοπόννησο.[5]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λήμματα Λε Σουΐρ και Λεζουΐρος, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, Τόμος 8ος, Εκδ. Οίκος Ελευθερουδάκης ΑΕ, Αθήνα, 1930
Αναφορά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ ΕΦΕΤΗΡΙΣ (Almanach) του Βασιλείου της Ελλάδος δια το έτος 1837, Α.Ι. Κλάδης, Αθήνα, Βασιλική Τυπογραφία και Λιθογραφία, 1837, σελ. 129 (Απόφαση της Αντιβασιλείας, 20 Μαΐου (1 Ιουνίου) 1833 απονομές του Τάγματος του Σωτήρος)
- ↑ Le Suire, Wilhelm von Αρχειοθετήθηκε 2011-06-07 στο Wayback Machine., Κέντρο Βαυαρικών Σπουδών(HdBG).
- ↑ The Descendants of Friedrich I, Elector of Brandenburg (generations 13 + 14 of 21 generations), Στιγμιότυπο σελίδας όπως εμφανίστηκε στις 28 Απρ. 2010 00:24:37 GMT [1]
- ↑ Muhr am See Familie von Le Suire, ανακτήθηκε στις 23/5/2010
- ↑ Μάγερ, Χέρμαν Φρανκ: Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Τα αιματηρά ίχνη της 117ης μεραρχίας καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα (4η Έκδοση). Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2006. ISBN 960-05-1112-8, σ. 82