Κρίστιαν Σμαλτς
| Κρίστιαν Σμαλτς | |
|---|---|
 | |
| Υπουργός επί των Στρατιωτικών της Ελλάδας | |
| Περίοδος 20 Μαΐου 1835 – 2 Ιουλίου 1841 | |
| Πρωθυπουργός | Ιωσήφ Άρμανσπεργκ Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ Όθων Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος |
| Προκάτοχος | Λεσσουίρος |
| Διάδοχος | Ανδρέας Μεταξάς |
| Περίοδος Ιούνιος 1833 – Μάρτιος 1834 | |
| Πρωθυπουργός | Σπυρίδων Τρικούπης Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος |
| Διάδοχος | Λεσσουίρος |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 26 Σεπτεμβρίου 1787, Χόμπουργκ |
| Θάνατος | 28 Απριλίου 1865 Άνσμπαχ |
| Υπηκοότητα | Γερμανία και Ελλάδα |
| Επάγγελμα | πολιτικός στρατιωτικός[1] |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Ερυθρού Αετού 2ης τάξης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιόχαν Κρίστιαν Χάινριχ[2] φον Σμαλτς (Johann Heinrich Christian von Schmaltz[3]), (1787[4] - 28 Απριλίου 1865, Άνσμπαχ Ansbach) (αποκαλούμενος στην Ελλάδα Στρατηγός Σμαλτς ή Χριστιανός Σμαλτς[5]) ήταν Βαυαρός στρατηγός, υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας τρεις φορές μεταξύ του 1833 και του 1835.
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σμαλτς ήταν αξιωματικός του πυροβολικού και είχε διακριθεί στους Ναπολεόντειους Πολέμους. Στις 25 Απριλίου 1814 ο Σμαλτς έχοντας το βαθμό του λοχαγού, πήρε το μετάλλιο Pour le merite[3]. το ανώτατο πολεμικό παράσημο της Πρωσίας, για την δράση του στον πόλεμο του 1813-1815 εναντίον του Ναπολέοντα Α΄. Ο βασιλιάς της Βαυαρίας Μαξιμιλιανός Α' τον προήγαγε στην κληρονομική αριστοκρατία το 1817.
Ήλθε με τον Όθωνα στην Ελλάδα κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας το 1833 κάτω από τις διαταγές του Πρίγκηπα Εδουάρδου της Σαξονίας-Άλτεμπουρκ, διοικητού των βαυαρικών στρατευμάτων. To 1833 πήρε τη θέση του γενικού επιθεωρητή των στρατευμάτων του ελληνικού κράτους, με σκοπό να συγκροτήσει τακτικό στρατό από εθελοντές και τους παλαιούς άτακτους αγωνιστές.[2]
Το φθινόπωρο του 1833 έγινε υπουργός Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Σπ. Τρικούπη και στη συνέχεια στην Κυβέρνηση Μαυροκορδάτου και με σειρά νόμων και διαταγμάτων επιμελήθηκε τη σύνταξη τακτικού στρατού. Κατά την στάση των Μανιατών τον Ιούλιο του 1834 ανέλαβε την αρχηγία του Στρατού αποτελούμενου από Βαυαρούς και Έλληνες ενάντια στους Μανιάτες όταν ο Μαυροκορδάτος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, με αποτέλεσμα την ήττα των επαναστατών μετά από αιματηρές μάχες[6].
Το 1834-1836 κατοικούσε σε μια από τις οικίες των αδελφών Γ. και Κ. Βλαχούτζη, οι οποίες είχαν χτιστεί αντικριστά μεταξύ της Ομόνοιας και της πλατείας Λουδοβίκου (επίσης έδρα της αντιβασιλείας)[7]
Έγινε πάλι υπουργός Στρατιωτικών το 1834 και το 1835 στην Κυβέρνηση Άρμανσπεργκ και το 1937 στην Κυβέρνηση Ρούντχαρτ και την Κυβέρνηση Όθωνος. Από τη θέση του υπουργού Στρατιωτικών έφυγε τον Ιούνιο 1841 όταν την εξουσία ανέλαβε ο Μαυροκορδάτος (Κυβέρνηση Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου), ο οποίος είχε θέσει σαν όρο το διορισμό Έλληνα Υπουργού Στρατιωτικών[8].
Ο Σμαλτς επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου το 1842 έγινε διοικητής του οχυρού Γκέρμερσχαϊμ στην περιφέρεια του Ρήνου, ενώ το 1845 έγινε υποστράτηγος και διοικητής τηε 3ης Ταξιαρχίας Ιππικού στο Άνσμπαχ. Το 1849 διοικούσε το βαυαρικό εκστρατευτικό σώμα που συμμετείχε στην κοινή γερμανική εκστρατεία κατά της Δανίας, και το 1850 διορίστηκε επικεφαλής της 2ης Βαυαρικής Μεραρχίας Ιππικού.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σμαλτς παντρεύτηκε στις 12 Ιουλίου 1821 τη βαρόνη Χενριέτε Φουκς φον Μπίμπαχ (Henriette Fuchs von Bimbach) η οποία πέθανε το 1828. Το 1843 παντρεύτηκε την Μαρί Ελίζε Άντελχαϊντ φον Τσαντ (Marie Elise Adelheid von Zandt 1817–1863), κόρη του υποστράτηγου Λέοπολντ Μπάλντουϊν φον Τσαντ (Leopold Balduin von Zandt), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, δυο κόρες και ένα γιο. Η νεώτερη κόρη του, η Εμιλί φον Σμαλτς (Emilie von Schmaltz) παντρεύτηκε το 1869 τον Φίλιπ Λούντβιχ, βαρόνο του Ζέεφριντ αουφ Μπούτενχάιμ (Philipp Ludwig Freiherr von Seefried auf Buttenheim).
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1911 δημοσιεύτηκε από το γιό του βιβλίο με τα απομνημονεύματά του, κατά κύριο λόγο από την Ελλάδα με τίτλο: «Aus dem Leben des Generalmajors von Schmaltz mit besonderer Berücksichtigung des Zuges nach Griechenland / Oberst. Christian von Schmaltz»[9]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 Βαυαροί στην Ελλάδα. Η γέννηση του νεοελληνικού κράτους και το καθεστώς του Όθωνα, Wolf Seidl, Ελληνική Ευρωεκδοτική, 1984, σελ. 332
- ↑ 3,0 3,1 Pour le merite List of Members Inducted in 1814 Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine., ανακτήθηκε στις /6/2010
- ↑ Βαυαροί στην Ελλάδα. Η γέννηση του νεοελληνικού κράτους και το καθεστώς του Όθωνα, Wolf Seidl, Ελληνική Ευρωεκδοτική, 1984, «..το 1833 ανέλαβε γενικός επιθεωρητής των ελληνικών στρατευμάτων. Ο 46 χρονος έπρεπε ν' αντεπεξέλθει..», δηλαδή είχε γεννηθεί το 1787
- ↑ Σμαλτς Χριστιανός[νεκρός σύνδεσμος], ανακτήθηκε στις /6/2010
- ↑ «Η Ιστορία της Μεσσηνίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2010.
- ↑ Οδός Πειραιώς, Νίκος Μπελαβίλας Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine., 5η Πανελλήνια Επιστημονική Συνάντηση TICCIH, Το τέλος των γιγάντων. Βιομηχανική κληρονομιά και Μετασχηματισμοί των Πόλεων, Βόλος 22-25 Νοεμβρίου 2007.
- ↑ Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης (1894). Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862). έκδοση 2η, Αθήνα: Αριστείδης Γ. Γαλανός. σελίδες 183–184. αναφέρεται ότι παύθηκε στις 2 Ιουλίου 1841
- ↑ Aus dem Leben des Generalmajors von Schmaltz mit besonderer Berücksichtigung des Zuges nach Griechenland: (Mit 7 Lichtdruckbildern und 9 Anlagen.), Christian von Schmaltz, εκδ. J. Lindauersche Buchh., 1911
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λήμμα Σμαλτς, Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ελευθερουδάκη, Τόμος Ενδέκατος, 1931, Εκδ. Οίκος Ελευθερουδάκης, Αθήνα