پرش به محتوا

القاعده

ویرایش پیوندها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
القاعده
القاعدة‎
بنیان‌گذاراسامه بن لادن †
رهبران
تاریخ فعالیت۱۱ اوت ۱۹۸۸ – اکنون
وفاداریامارت اسلامی افغانستان امارت اسلامی افغانستان[۱]
گروه(ها)
 
ایدئولوژی
 
اندازه
 
متحدان
 
مخالفان
 
درگیری‌ها و جنگ‌ها
 
اعلام‌شده به‌عنوان گروه تروریستی از سوی

القاعده (به انگلیسی: Al-Qaeda)‏[الف] (به عربی: القاعدة)،[ب] که به صورت رسمی با عنوان «قاعدة الجهاد»[پ] نیز شناخته می‌شود،[۱۱۷] یک سازمان افراط‌گرای اسلامی از شبه‌نظامیان سنی چندملیتی است که از جهادگرایان سلفی تشکیل شده است.[۴][۵][۶] این شبکه در ۱۹۸۸ میلادی[۱۱۸] توسط اسامه بن لادن، عبدالله عزام،[۱۱۹] و چندین داوطلب عرب دیگر طی جنگ شوروی در افغانستان تأسیس شد.[۱۲۰]

القاعده، توسط اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل (شامل چین، روسیه، فرانسه، بریتانیا و آمریکا)، ناتو، اتحادیه اروپا، هند و چندین کشور دیگر به عنوان گروهی تروریستی در نظر گرفته شده است. القاعده حملاتی را علیه اهداف غیرنظامی و نظامی در کشورهای مختلف انجام داده، که شامل بمب‌گذاری ۱۹۹۸ سفارت ایالات متحده، حملات ۱۱ سپتامبر و بمب‌گذاری‌های ۲۰۰۲ بالی می‌شود.[۱۲۱]

حکومت ایالات متحده در پاسخ به حملات ۱۱ سپتامبر، به افغانستان حمله کرده و به دنبال تضعیف بن لادن و متحدانش بود. مرگ رهبران کلیدی شامل اسامه بن لادن موجب تغییر جهت عملیات القاعده از یک سازمان بالا-به-پایین و برنامه‌ریزی حملات به سمت برنامه‌ریزی حملات از طریق شبکه سستی از گروه‌های وابسته و عملگران گرگ تنها رفت. از ویژگی‌های مشخصه القاعده، سازماندهی حملاتی چون حمله انتحاری و بمب‌گذاری همزمان در چندین هدف است.[۱۲۲] رؤیای رهبران القاعده، حذف خشونت‌آمیز تمام تأثیرات و نفوذهای سکولار از کشورهای اسلامی است که در نظر آن‌ها انحرافات فاسدی اند.[۳۹][۱۲۳][۱۲۴][۱۲۵]

اعضای القاعده معتقدند که اتحاد مسیحی-یهودی (به رهبری آمریکا) در حال توطئه‌چینی برای جنگ علیه اسلام و نابودی آن هستند.[۱۲۶][۱۲۷] اعضای القاعده به عنوان جهادگران سلفی معتقدند که کشتن غیر رزمی‌ها از نظر مذهبی منع شده است. القاعده همچنین مخالف قوانینی است که آن را قوانین ساختهٔ بشر در نظر گرفته و به دنبال جایگزینی انحصاری آن‌ها با شکل سفت و سختی از شریعت است.[۱۲۸]

القاعده چندین حمله را بر روی مردمی انجام داده که آن‌ها را کافر در نظر می‌گیرد.[۱۲۹] همچنین این گروه مسئول تحریک خشونت فرقه‌ای میان مسلمانان است.[۱۳۰] القاعده مسلمانان لیبرال، شیعیان، صوفیان و سایر فرق اسلامی را به عنوان رافضی در نظر گرفته و اعضا و طرفدارانش بر مساجد، زیارتگاه‌ها و اجتماعات آنان حمله کرده‌اند.[۱۳۱] مثال‌هایی از حملات فرقه‌ای شامل این مواردند: بمب‌گذاری عاشورای ۲۰۰۴، بمب‌گذاری شهر صدر ۲۰۰۶، بمب‌گذاری آوریل ۲۰۰۷ بغداد و بمب‌گذاری جامعه یزیدی ۲۰۰۷.[۱۳۲]

پس از مرگ اسامه بن لادن در ۲۰۱۱ میلادی، این گروه تحت رهبری ایمن الظواهری درآمد و در ۲۰۲۱ طبق گزارش‌ها از زوال فرماندهی مرکزی بر روی عملیات منطقه‌ایش رنج می‌برد.[۱۳۳]

تشکیلات

[ویرایش]

القاعده تنها به صورت غیر مستقیم عملیات روزانه خود را کنترل می‌نماید. فلسفه القاعده متمرکزسازی تصمیم‌سازی را ایجاب کرده، در حالی که امکان تمرکززدایی اجرائیات را نیز امکان‌پذیر ساخته است.[۱۳۴] بالاترین رهبران القاعده ایدئولوژی سازمان و استراتژی هدایت‌کننده آن را تعریف نموده و همچنین آن را در قالب پیام‌های واضح، ساده و قابل فهم درآورده اند. همزمان سازمان‌های میان-سطحی را خودمختار کرده‌اند؛ در عین حال قبل از انجام حملات و ترورهای بزرگ مقیاس ملزم به مشورت با مدیریت سطوح بالا می‌باشند. مدیریت سطح بالا شامل شورا و همچنین کمیته‌هایی در زمینه عملیات نظامی، امور مالی و اشتراک اطلاعات است. القاعده از طریق کمیته‌های اطلاعاتیش بر روی ارتباطات گروه‌هایش به‌طور خاص متمرکز شده است.[۱۳۵] با این حال رهبری القاعده بعد از جنگ با تروریسم منزوی شده است. نتیجتاً، رهبری آن غیرمتمرکز شده و این سازمان تبدیل به چندین گروه منطقه‌ای شده است.[۱۳۶][۱۳۷]

بسیاری از متخصصان تروریسم اعتقادی به این مطلب ندارند که جهادگرایی در تمامی سطوح توسط رهبری القاعده رانده می‌شود. با این حال، بن لادن قبل از مرگش بر برخی از افراط‌گرایی‌های اسلامی سلطه ایدئولوژیک قابل توجهی داشته است. متخصصین استدلال می‌کنند که القاعده به تعدادی جنبش منطقه‌ای غیرمتجانس تکه-تکه شده و این گروه‌ها ارتباط کمی با یکدیگر دارند.[۱۳۸]

این دیدگاه انعکاس‌دهنده گزارشی است که توسط اسامه بن لادن در مصاحبه‌اش در اکتبر ۲۰۰۱ میلادی با تیسیر علونی ارائه شده:

این مسئله مربوط به هیچ شخص بخصوصی و … در مورد تشکیلات القاعده نیست. ما فرزند امت اسلامی هستیم که پیامبرش محمد و خدایمان یکیست … و تمامی معتقدین حقیقی [مؤمنین] برادرند؛ لذا وضعیت آنطوری نیست که غرب ترسیمش می‌کند، که «سازمانی» با نامی مشخص (همچون «القاعده») وجود دارد و …. این عنوان بخصوص قدمت بسیار زیادی دارد. این نام بدون هرگونه قصدی از جانب ما متولد شد. برادر ابو عبیده … پایگاهی نظامی ایجاد کرد تا مردان جوان را برای مبارزه علیه امپراطوری شوروی بدطینت، متکبر، بی‌رحم و ارعابگر تعلیم دهد؛ لذا این مکان «پایگاه» [«القاعده»] نامگذاری شد که منظور همان پایگاه آموزشی بود، اینگونه بود که این نام با مسمی شد و رشد کرد. ما از این امت جدا نیستیم. ما فرزندان یک امتیم و بخش لاینفک آنیم، زاده آن تظاهراتی که از خاور دور منتشر شد، از فیلیپین تا اندونزی، تا مالزی، تا هند، تا پاکستان تا برسد به موریتانی … و بدین ترتیب در مورد ضمیر این امت بحث می‌کنیم.[۱۳۹]

با این حال بروس هافمن القاعده را به عنوان شبکه‌ای بهم پیوسته می‌بیند که قویاً از نواحی قبیله‌ای پاکستانی رهبری می‌شود.[۱۳۸]

نام‌گذاری و پیشینه

[ویرایش]

نام القاعده برگرفته از نام اولین پایگاه نظامی این سازمان «قاعدة الجهاد» است. البته بیشتر اعضا در ابتدا این سازمان را «جبهه بین‌المللی جهاد علیه یهودیان و صلیبیان» می‌نامیدند. در همین راستا[۱۴۰] تشکیلات القاعده در سال ۱۹۸۸ توسط اسامه بن لادن میلیاردر عربستانی جهت مبارزه با شوروی در افغانستان تأسیس شد. القاعده از سازمان «مکتب الخدمة» که هدف آن مسلح‌کردن و آموزش مجاهدین داوطلب جنگ با شوروی بود گسترش و پیشرفت یافت. این سازمان از حمایت پاکستان و همچنین ایالات متحده آمریکا برخوردار بود.

در سال ۲۰۰۰ ایمن ظواهری چشم‌پزشک مصری سازمان جهاد اسلامی مصر را با القاعده ادغام نمود و به شخص دوم این تشکیلات تبدیل شد.

پراکندگی فعالیت‌های شبکه القاعده در جهان

[ویرایش]

القاعده در تمام کشورهای اسلامی با جمعیت سنی مذهب هواداران یا اعضایی دارد. اما در کشورهای غیر اسلامی نیز که مسلمانان یا مسلمان تبارها و عرب تبارها زندگی می‌کنند القاعده و جهادی‌های سلفی طرفدارانی دارند. از جمله در بریتانیا و فرانسه. بیشتر اعضای القاعده از کشورهای عربی خاورمیانه و پاکستان هستند.[۱۴۰]

وضعیت کنونی یمن: بخش سفید در تصرف القاعده و متحدان داعش است.
مجاهدین عرب در مرز پاکستان و افغانستان، ۱۹۸۵. جنگ افغانستان پایه تشکیل القاعده را شکل داد.

حضور در سوریه

[ویرایش]

تا پیش از آغاز جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۱ القاعده حضور قابل ذکری در سوریه نداشت. اما با شروع این جنگ تندروها به سرعت سازماندهی یافته و به مؤثرترین نیروی جنگی در اپوزیسیون سوریه تبدیل شدند. گروه‌هایی همچون جبهه النصره و داعش جنگجویان خارجی زیادی را نیز برای جنگیدن و آموزش نیروهای خود به خدمت گرفتند. در آوریل ۲۰۱۳ امارت اسلامی عراق، اعلام کرد که با جبهه نصرت، متحد می‌شود تا یک کشور واحد موسوم به «دولت اسلامی عراق و شام» را تأسیس کنند اما جبهه نصرت و رهبری القاعده با این ادغام مخالفت کرد.[۱۴۱] پس از آن القاعده ضمن حمایت از النصره به عنوان تنها شاخه رسمی خود در سوریه با داعش وارد جنگ شد. النصره از ۲۴ مارس ۲۰۱۵ تا ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷ با سایر گروه‌های شورشی در شمال سوریه ائتلاف کرد و گروه جیش‌الفتح را تشکیل داده‌بود و پس از آن موفقیت‌های نظامی چشمگیری را در استان ادلب کسب کرد اما جبهه نصرت در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۶ نام خود را به جبهه فتح شام تغییر داد و از القاعده جدا شد.

حضور در شرق آفریقا

[ویرایش]

القاعده از مدت‌ها پیش در شرق آفریقا فعالیت داشته است. این منطقه صحنه حمله به سفارتخانه‌های آمریکا در نایروبی، کنیا، دارالسلام و تانزانیا در اوت ۱۹۹۸ بود. این حملات توسط تروریست‌های مصری، سودانی، کنیایی، تانزانیایی صورت گرفت. پیکارجویانی از عربستان سعودی و کومور نیز در این حمله دست داشتند. برخی از این تروریست‌ها در سومالی به‌طور مخفیانه آموزش دیده بودند و بعد از انجام حملات نیز به این کشور گریختند. بخش‌های روستانشین مرکزی و جنوبی سومالی توسط گروه شورشی اسلامی الشباب، کنترل می‌شود. این گروه در فوریه ۲۰۱۲ با القاعده متحد شده بود.

گفته می‌شود گروه الشباب مسئول دو فقره بمبگذاری انتحاری در کامپالا پایتخت اوگاندا بوده است. در این حملات که در ژوئیه ۲۰۱۰ رخ داد، ۷۶ نفر کشته شدند. این گروه مدعی شد که عملیات به تلافی تصمیم اوگاندا برای فرستادن نیروهای حافظ صلح به سومالی، صورت گرفت. با وجود این که گروه الشباب از سال ۲۰۱۱ از شهرهای مهم سومالی بیرون رانده شد، هنوز شماری از شهرهای کوچک‌تر و محدوده‌های وسیعی از مناطق روستایی را کنترل می‌کند.[۱۴۱]

حضور در شمال و غرب آفریقا

[ویرایش]

بخش‌های بزرگی از نواحی بیابانی موسوم به صحرا و ساحل، محل ایده‌آلی برای زورآزمایی تروریست‌های مسلح است. ممکن است گروه القاعده در مغرب اسلامی، بیشتر از همه جا در الجزایر فعال باشد ولی فعالیت‌های این گروه در طول منطقه صحرا تا مالی و نیجر، گسترش یافته است. ریشه‌های این گروه، به جنگ داخلی الجزایر در دهه ۱۹۹۰، بازمی‌گردد. این گروه که در ابتدا گروه سلفی برای موعظه و نبرد، خوانده می‌شد، با اسامه بن لادن متحد شد و سپس نام خود را در سال ۲۰۰۷ تغییر داد. رهبر این گروه ابو مصعب عبد الودود نام دارد.[۱۴۰]

یک شاخه انشعابی این گروه به رهبری مختار بلمختار، در گروگان‌گیری در نیروگاه گاز ان امیناس، در الجزایر دست داشت. در این حمله که در ژانویه ۲۰۱۳ رخ داد ۶۹ نفر جان خود را از دست دادند. در ماه مه ۲۰۱۳، تروریست‌های انتحاری در شمال نیجر، به یک پادگان نظامی و نیز محل یک معدن اورانیوم که توسط فرانسوی‌ها اداره می‌شد، حمله کردند.

نیروهای فرانسوی در ژانویه ۲۰۱۳ به مالی اعزام شدند تا پیکارجویان اسلامگرا را از شهرهای تیمباکتو، کیدال و گائو در شمال مالی بیرون برانند.

در نیجریه، گروهی از تروریست‌های اسلامگرا موسوم به بوکو حرام، که نفراتش نیجریه‌ای هستند، به تدریج به صورت یک گروه جهادی که بیشتر جنبه بین‌المللی دارد، در می‌آیند.[۱۴۱]

در ماه اوت ۲۰۱۳ انفجاری در جنوب بیروت و در محله‌ای شیعه‌نشین و تحت نفوذ حزب‌الله لبنان رخ داد که ۲۷ کشته بر جای گذاشته بود. همچنین یک هفته بعد دو انفجار دیگر در نزدیک دو مسجد در محلات سنی‌نشین لبنان (طرابلس) رخ داد و بیش از ۴۰ کشته بر جای گذاشت. در این رابطه شاخه شمال آفریقای القاعده گفت «به یقین می‌داند» که حزب‌الله مسئول حملات طرابلس است و گفته که «آن گروه فرومایه باید بداند که کیفر کارش را خواهد دید.» القاعده مغرب اسلامی در بیانیه خود گفت از حزب‌الله لبنان انتقام خواهد گرفت.[۱۴۲]

حضور در اروپا

[ویرایش]

حضور القاعده در اروپا مانند سایر نقاط سازمان یافته نیست. مسئولان مبارزه با تروریسم، می‌گویند این تروریست‌ها از القاعده الهام می‌گیرند، ولی همیشه مستقیماً از آن دستور نمی‌گیرند.

گفته می‌شود عاملان بمبگذاری در ۷ ژوئیه ۲۰۰۵ در لندن که منجر به کشته شدن ۵۲ نفر شد با القاعده ارتباط داشتند. در سال ۲۰۰۶، یک توطئه مهم برای بمبگذاری در هواپیماها خنثی شد و عاملان آن یک سال بعد محکوم شدند.

در ماه آوریل ۲۰۱۱، در آلمان پلیس سه نفر را که ظن آن می‌رفت از نفرات القاعده باشند و از نظر پلیس یک خطر آنی محسوب می‌شدند، دستگیر کرد. در سپتامبر ۲۰۱۲، منابع سرویس‌های اطلاعاتی غربی اظهار داشتند که توطئه‌های گروگانگیری در انگلستان، فرانسه و آلمان را خنثی کرده‌اند.

پس از بمبگذاری در یک قطار در مادرید که موجب کشته شدن حدود ۲۰۰ نفر شد، گروهی که با القاعده ارتباط داشتند مسئولیت این بمبگذاری را به عهده گرفتند.

هسته شبکه القاعده که مسئول حملات یازدهم سپتامبر بود، در هامبورگ مستقر بود. در سال ۲۰۱۰ مسجدی در این شهر که گفته می‌شد پاتوق توطئه گران این حمله بود، بسته شد چون گفته می‌شد هنوز محل رفت‌وآمد مسلمانان افراطی است.[۱۴۱]

در ژوئیه ۲۰۱۴ یک سند رسمی که در فرانسه درز کرد، نشان می‌داد که شبکه القاعده احتمالاً درصدد منفجر کردن برج ایفل در پاریس و چندین مکان معروف دیگر در فرانسه بوده است. این سند به موزه لوور پاریس، باشگاه‌های شبانه (نایت کلاب) و نیروگاه‌های اتمی اشاره کرده بود.[۱۴۳]

حضور در شرق آسیا و حوزه اقیانوس آرام

[ویرایش]

در این منطقه، اندونزی و فیلیپین پایگاه دو گروهی است که تصور می‌رود با القاعده ارتباط دارند.

جماعت اسلامی، که پایگاهش در اندونزی است، مسئول بمبگذاری در یک کلوپ شبانه در بالی شناخته شده است. در این حمله که در سال ۲۰۰۲ صورت گرفت، بیش از ۲۰۰ نفر کشته شدند. از دیگر حملات این گروه که به دهه ۱۹۸۰ بازمی‌گردد، حمله به مسیحیان و نیز صنعت گردشگری در شرق اندونزی است.

دولت آمریکا می‌گوید گروه ابوسیاف که در جنوب فیلیپین مستقر است، با شبکه القاعده ارتباط دارد و برای باجگیری به چندین فقره آدم‌ربایی دست زده است. هدف اصلی این گروه تأسیس یک حکومت مستقل اسلامی در جزایر میندانائو و سولو است.[۱۴۱]

ادعای حضور در شبه‌قاره هند

[ویرایش]

ایمن الظواهری سرکرده القاعده در سپتامبر ۲۰۱۴ ادعا کرد که این شبکه در هندوستان نفوذ کرده و قوانین شرع را در کل این شبه قاره حاکم خواهد کرد. در فایل تصویری که از سرکرده القاعده روی اینترنت منتشر شد، وی گفت که حضور در هندوستان حاصل بیش از دو سال جمع‌آوری مجاهدین این شبه قاره در قالب یک هویت واحد است. سخنان سرکرده القاعده بلافاصله باعث شد تا دولت هندوستان در سه ایالت این کشور که جمعیت مسلمان دارد، حالت فوق‌العاده اعلام کند.[۱۴۴]

حضور در افغانستان و پاکستان

[ویرایش]
همچنین ببینید: طالبان
نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان

شبکه القاعده در بدو امر در سال ۱۹۸۸ در پیشاور پاکستان تأسیس شد. مناطق قبایلی شمال غرب این کشور که با افغانستان هم‌مرز است، همچنان خط مقدم جبهه در جنگ علیه تروریست‌های اسلامگراست. همکاری القاعده با طالبان سبب شد که قبل از حملات یازدهم سپتامبر در آمریکا، اسامه بن لادن بتواند در افغانستان اسکان یابد. در پی اشغال افغانستان توسط نیروهای آمریکا در سال ۲۰۰۱، اسامه بن لادن ناچار شد افغانستان را ترک کند. نیروهای آمریکایی نهایتاً در سال ۲۰۱۱ به مخفیگاه او در پاکستان رخنه کردند و او را کشتند. پس از آن ایمن الظواهری، که آخرین بار در اکتبر ۲۰۰۱ در افغانستان دیده شده بود، به عنوان سرکردهٔ جدید القاعده معرفی شد. در این میان آمریکا همچنان به حمله با هواپیماهای بدون سرنشین به نواحی مرزی شمال غرب پاکستان که با افغانستان هم‌مرز است، ادامه می‌دهد. این حملات علیه کسانی است که شک آن می‌رود از رؤسای القاعده باشند و غالباً با تأیید شخص رئیس‌جمهوری آمریکا صورت می‌گیرد.

گفته می‌شود متحدان القاعده در پاکستان از جمله لشکر جنگوی و لشکر طیبه، به مخفی شدن تروریست‌های رده بالای القاعده کمک کرده‌اند.

حافظ محمد سعید، سرکرده لشکر طیبه به اسامه بن لادن در تأسیس شبکه القاعده در سال ۱۹۸۸، کمک کرده بود. گروه تحت رهبری او عامل حملات به بمبئی در سال ۲۰۰۸ بود که منجر به کشته شدن ۱۷۴ نفر شد.

شبکه حقانی و سایر گروه‌های تروریستی طالبان پاکستانی و جنبش اسلامی ازبکستان نیز از متحدان القاعده هستند. این شبکه مانند القاعده پس از اشغال افغانستان توسط آمریکا به نواحی مرزی شمال غرب پاکستان نقل مکان کرد.[۱۴۱]

حضور در یمن

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: القاعده، یمن

تاریخ دقیق شکل‌گیری القاعده در یمن دقیقاً مشخص نیست. اما پایه شکل‌گیری القاعده در یمن را می‌توان در ملحق شدن گروه‌های تروریست یمنی با القاعده عربستان دانست.[۱۴۵]

در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۰ در حمله‌ای انتحاری توسط یک قایق به ناو جنگی آمریکا در بندر شهر عدن، ناو جنگی مدل USS Cole DDG-۶۷ نابود شد و ۱۷ نظامی آمریکایی نیز کشته شدند.

القاعده در یمن، در ژانویه ۲۰۰۹ تشکیل شد. شاخه القاعده مستقر در یمن، در ژانویه سال ۲۰۰۹ و در پی ادغام دو شبکه منطقه‌ای تروریست‌هایی که وابسته به شبکه بین‌المللی حوثی در یمن و ایران بودند، ایجاد شد. این گروه که هدفش سرنگون کردن رژیم پادشاهی عربستان سعودی و دولت یمن و تأسیس خلافت اسلامی است، سوگند خورده که به تأسیسات نفتی، خارجیان و نیروهای امنیتی همچنان حمله کند.[۱۴۱] در سال ۲۰۰۹ و در حین درگیری‌های یمن کشورهای غربی و عربستان سعودی اعلام کرده‌اند که به دلیل درگیری ارتش یمن با شیعیان انقلابی این کشور در شمال و سعودی‌های جدایی طلب در جنوب، القاعده می‌تواند با سوء استفاده از این وضعیت دامنهٔ عملیات خود را در یمن گسترش دهد.[۱۴۶]

در ۲۱ دسامبر ۲۰۰۹ تروریست‌های القاعده در جریان یک تجمع ضدحکومتی در جنوب یمن به اهالی منطقه گفتند که آنان نه علیه ارتش یمن؛ که علیه آمریکا در جنگ هستند.[۱۴۶]

در عملیات هفتهٔ سوم دسامبر که در استان ابیان انجام شد، ۳۰ تن از تروریست‌های القاعده کشته شدند. این عملیات قربانیان غیرنظامی نیز به همراه داشت. بنابر گفتهٔ منابع سیاسی و عشیره‌ای، ۴۹ نفر از جمله ۱۷ زن و کودک در این حمله جان باختند و در ۲۴ دسامبر ۲۰۰۹ ۳۴ تن از افراد مظنون به عضویت در شبکهٔ القاعده از جمله چند مسئول آن، در حملهٔ نیروی هوایی یمن در منطقهٔ شبوا، واقع در ۶۵۰ کیلومتری شرق صنعا، کشته شدند. چند سعودی و چند ایرانی نیز در میان کشته‌شدگان بودند. گفته می‌شود شرکت‌کنندگان در این نشست دربارهٔ انجام سوءقصدهایی علیه تأسیسات صنعتی یمن، در واکنش به حملات ارتش در ۱۷ دسامبر، رایزنی می‌کرده‌اند.[۱۴۷]

حضور در عراق

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: القاعده در عراق

پس از پایان ناموفق جنگ عراق برای آمریکا و متحدانش، القاعده عراق تصمیم گرفت بنابر ادعای خود، پرچم مبارزه با متجاوزان را برافرازد و صلیبیون را از بلاد مسلمین بیرون راند. در مدت سال‌های پس از جنگ عراق، این گروه اقدام به حملات تروریستی متعددی علیه مردم عراق و نیروهای امنیتی عراق و نظامیان خارجی کرده که تلفات سنگینی به بارآورده است. این حملات بیشتر از اینکه نیروهای آمریکایی را مورد هدف قرار دهند، نیروهای عراقی و همچنین غیر نظامیان و مردم این کشور را به کام مرگ فرستاده است. از دیدگاه القاعده، هرکسی با دولت فعلی عراق یا نیروهای خارجی همکاری داشته باشد خائن است و مستحق مرگ. هدف نهایی القاعده در عراق، تأسیس امارت اسلامی در عراق به عنوان یکی از بلاد مسلمین است. آنچه این گروه تروریستی از آرمان‌های خود بیان کرده‌اند را بسیار می‌توان مانند برنامه‌های سیاسی طالبان در افغانستان دانست.[۱۴۸]

ایدئولوژی

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: جهادگرایی
بخشی از سلسله مقالات درمورد
اسلام‌گرایی
مبادی
ایدئولوژی‌ها
بنیادگرایی اسلامی
مفاهیم
تأثیرات
جنبش‌ها
مدرسی

سیاسی

شبه‌نظامیان

متون کلیدی
سران حکومت
ایدئولوگ‌های کلیدی
انتقاد از اسلام‌گرایی
موضوعات مرتبط
نشان درگاه درگاه اسلام
سید قطب، اسلام‌گرای مصری الهام‌بخش القاعده

این جنبش اسلام‌گرایی رادیکال طی احیای اسلامی و ظهور جنبش اسلام‌گرای انقلاب ایران (۱۹۷۸–۱۹۷۹) توسعه یافت.

برخی استدلال کرده‌اند که نوشتجات اسلامی مؤلف و متفکر سید قطب، الهام‌بخش سازمان القاعده بوده است.[۱۴۹] قطب در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی چنین وعظ می‌کرد که به دلیل عدم وجود قانون شریعة، جهان اسلام دیگر اسلامی نبوده و به دوران جاهلیت پیش از اسلام بازگشته است. قطب استدلال می‌کرد که برای بازیابی اسلام، نیاز به پیشقراولی مسلمانان جهت برقراری «حکومت اسلامی حقیقی» است که شریعت را اجرا کرده و جهان اسلام از هرگونه اثرات غیر مسلمانان رها گردد. در دیدگاه قطب، دشمنان اسلام شامل «یهودیان جهان» است که «طرح توطئه‌هایی را ریخته‌اند» تا بدین طریق با اسلام دشمنی ورزند.[۱۵۰]

به بیان محمد جمال خلیفه، از دوستان کالجی نزدیک بن لادن:

اسلام از هر دین دیگری متفاوت است؛ این دین، طریقی برای حیات است. ما [خلیفه و بن لادن] سعی می‌کردیم تا بفهمیم چه حرفی در مورد نوع غذا خوردن، ازدواج و نحوه گفتار ما دارد. ما در مورد سید قطب خواندیم. او کسی بود که بر نسل ما بسیار اثرگذار بود.[۱۵۱]

همچنین قطب بر ایمن الظواهری اثرگذار بود.[۱۵۲] عموی ظواهری و ریش سفید خانواده مادری، «محفوظ اعظم»، دانشجوی قطب، تحت الحمایة، وکیل خصوصی و مدیر ماترک او بود. اعظم یکی از آخرین افرادی بوده که قطب را قبل از اعدامش زنده دید.[۱۵۳] ظواهری در اثرش با عنوان «شوالیه‌های تحت بیرق پیامبر»[ت] از او تجلیل کرد.[۱۵۴]

قطب می‌گفت که بسیاری از مسلمانان، مسلمانان حقیقی نیستند. او استدلال می‌کرد که برخی از مسلمانان مرتدند. چنین اتهامات ارتداد شامل رهبران کشورهای مسلمان نیز می‌شد، چرا که از دید او آنها نتوانسته بودند قانون شریعت را اعمال نمایند.[۱۵۵]

اخاذی

[ویرایش]

اخاذی از کشورهای اروپایی برای القاعده به تجارتی پرسود تبدیل شده است. القاعده با ربودن شهروندان اروپایی هربار مبالغ هنگفتی برای آزادی‌شان درخواست می‌کند. این مبلغ در ۶ سال منتهی به سال ۲۰۱۴ میلادی، ۱۲۵ میلیون دلار بوده است. تنها در سال ۲۰۱۳ میلادی القاعده و گروه‌های هم‌کیش با آن ۶۶ میلیون دلار اخاذی کرده‌اند که بیشتر آن از کشورهای اتحادیه اروپا بوده است، به ویژه شاخه القاعده در آفریقا از این بابت سودهای کلان برده است. به گزارش نیویورک تایمز[ث] کشورهای اروپایی برای برملا نشدن باج دهی‌شان به القاعده، این پول‌ها را تحت عنوان «کمک به توسعه» پرداخت کرده‌اند. القاعده با کشورهای اتحادیه اروپا مانند یک گروگان برخورد می‌کند؛ گروگانی که مجبور است برای آزاد کردن شهروندان خود از چنگ این گروه مبالغی میلیونی بپردازد و با همین پول‌ها ناخواسته به قدرت گرفتن هرچه بیشتر القاعده یاری رسانده است.[۱۵۶]

حملات تروریستی

[ویرایش]

بمب‌گذاری برج‌های خبر

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمب‌گذاری برج‌های خبر

در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۹۶ میلادی بر اثر انفجار یک کامیون بمب‌گذاری‌شده در پایگاه نیروهای آمریکایی در شهر خُبَر عربستان، ۱۹ سرباز آمریکایی کشته و حدود ۴۰۰ تن زخمی شدند. در ابتدا اف‌بی‌آی ایران را مسئول این بمب‌گذاری دانست؛ امّا ویلیام پری، وزیر دفاع آمریکا در زمان بیل کلینتون، در سال ۲۰۰۷ اعلام کرد به این نتیجه رسیده‌اند که بمب‌گذاری کار القاعده بوده و نه ایران.

حمله به ناو یواس‌اس کول

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: انفجار یواس‌اس کول

انفجار یواس‌اس کول حمله‌ای تروریستی علیه کشتی تخریبگر یواس‌اس کول نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۰ بود، که در حالی انجام شد که این کشتی در لنگرگاه عدن یمن مشغول سوخت‌گیری بود. در مرگبارترین حمله علیه یک کشتی نیروی دریایی آمریکا از زمان رویداد یواس‌اس استارک در ۱۹۸۷، ۱۷ ملوان آمریکایی کشته و ۳۹ نفر زخمی شدند. سازمان القاعده مسئولیت این حمله را برعهده گرفت.

حملات ۱۱ سپتامبر نیویورک

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: حملات ۱۱ سپتامبر

حملات ۱۱ سپتامبر عبارت است از سلسله‌ای از حملات انتحاری که در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، توسط القاعده در خاک ایالات متحده آمریکا انجام شد. در صبح آن روز، ۱۹ تن از اعضای القاعده، چهار هواپیمای تجاری - مسافربری را ربودند. هواپیماربایان، دو هواپیما را در فاصله‌های زمانی گوناگون تعمداً به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در شهر نیویورک زدند. در نتیجه این دو برخورد، همه مسافران به همراه عده بسیاری که در ساختمان‌ها حضور داشتند، کشته شدند. هر دو ساختمان، پس از دو ساعت به‌طور کامل ویران شدند و آسیب‌های زیادی به ساختمان‌های پیرامون زدند. گروه هواپیماربایان، هواپیمای سوم را به پنتاگون، واقع در ارلینگتون در ویرجینیا زدند. هواپیمای چهارم اما در زمینی نزدیک شنکسویل، در ایالت پنسیلوانیا، سرنگون شد. این در حالی بود که شماری از مسافران و خدمه پرواز پیش از سرنگونی هواپیما، تلاش کرده‌بودند تا کنترل هواپیما را که هواپیماربایان آن را به سمت واشینگتن، دی.سی. هدایت می‌کردند، به دست بگیرند. اما هیچ‌کدام از مسافران این پرواز و سه پرواز دیگر زنده نماندند. کشته شدگان این حمله‌ها ۲٬۹۷۴ تن بودند، که با در نظر گرفتن ۱۹ هواپیماربا در کل شمار کشته‌های این حمله‌ها به ۲٬۹۹۳ تن می‌رسد. بیش‌تر کشته شدگان این حمله‌ها مردم عادی و شهروندان بودند، که ملیت آن‌ها از ۹۰ کشور گوناگون جهان بود که یک نفر ایران بود. به‌علاوه، مرگ دست‌کم یک تن ناشی از قرارگرفتن در برابر گرد و خاک به وجود آمده از ویرانی دوبرج نیز گزارش شد.

حمله عاشورای ۲۰۰۴ بغداد

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمب‌گذاری عاشورای ۲۰۰۴

بمب‌گذاری عاشورای ۲۰۰۴ مجموعه بمب‌گذاریهایی در بغداد بود که به کشته و مجروح شدن صدها تن از شیعیان در روز عاشورا انجامید. این بمب‌گذاریها شدیدترین در دوران حضور آمریکا در عراق بود. القاعده عراق متهم به دست داشتن در این بمب‌گذاری بود.

بمب‌گذاری قطار مادرید

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمب‌گذاری ۲۰۰۴ قطار مادرید

صبح روز پنجشنبه ۱۱ مارس ۲۰۰۴ (۲۱ اسفند ۱۳۸۲) در مادرید، پایتخت اسپانیا، ده بمب در ساعات پرتردد در سه ایستگاه قطار منفجر و قطارهای مملو از جمعیت را متلاشی کرد. در این بمب‌گذاری‌ها ۱۹۱ نفر کشته ۲٬۰۵۰ نفر مجروح شدند.

بمب‌گذاری‌های سفارت‌ها در تاشکند

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمب‌گذاری‌های سفارت‌ها در تاشکند

بمب‌گذاری‌های سفارت‌ها در تاشکند در روز جمعه ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۴ در سه بمب‌گذاری انتحاری در تاشکند پایتخت ازبکستان رخ داد. این بمب‌گذاری‌ها سفارت‌های اسرائیل و آمریکا و دفتر دادستان کل ازبکستان را هدف قرار دادند. دو تن از نگهبانان امنیتی ازبکستان در ورودی سفارت اسرائیل کشته شدند و نه نفر دیگر در بمب‌گذاری‌ها زخمی شدند.

حمله به حرم علی بن ابیطالب

[ویرایش]

بمب‌گذاری در حرم علی بن ابیطالب در ۲۳ اوت ۲۰۰۳ روی داد و به قتل ۹۵ تن از جمله محمدباقر حکیم و مجروح شدن بیش از ۵۰۰ تن انجامید، این حمله به القاعده نسبت داده شد.

حملات ژوئیه لندن

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمب‌گذاری‌های ۷ ژوئیه ۲۰۰۵ لندن

بمب‌گذاری‌های ۷ ژوئیه ۲۰۰۵–۱۶ تیر ۱۳۸۴ رشته‌ای از حملات انتحاری انفجاری در ساعات بامداد ۷ ژوئیه ۲۰۰۵ در مرکز لندن با هدف شهروندان عادی در سیستم حمل و نقل عمومی لندن بودند. در این روز ۴ بمب در ۳ ایستگاه مترو و یک اتوبوس شهری توسط ۴ بمب‌گذار انتحاری منفجر شد که به مرگ ۵۲ شهروند عادی و هر ۴ عامل حمله انجامید، همچنین ۷۰۰ نفر در این حملات زخمی شدند.

حمله به حرم‌های سامرا

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمب‌گذاری در حرم عسکریین

بامداد روز چهارشنبه، ۳ اسفند ۱۳۸۴ (۲۲ فوریه ۲۰۰۶)، مردان مسلح به نگهبانان حرمین عسگریین در شهر سامرا حمله کردند و با ورود به این مکان و نصب بمب در نقاط مختلف آن، این حرم را منفجر کردند. به‌طوری‌که بخشی از حرم ویران شد و به گنبد طلای آن آسیب جدی رسید. بعد از این حادثه مقامات امنیتی وقت عراق، عاملان این حادثه را گروهی متشکل از هفت عضو القاعده معرفی کردند.

بمب‌گذاری سفارت ایران در بیروت

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: بمب‌گذاری سفارت ایران در بیروت

بمب‌گذاری ۱۹ نوامبر ۲۰۱۳ در بیروت، انفجاری است، که توسط دو بمب‌گذاری انتحاری در مقابل سفارت ایران در بیروت انجام گرفت و بر اثر آن ۲۳ نفر از جمله رایزن فرهنگی ایران در بیروت کشته شدند. گردان عبدالله عزام، از گروه جهادی سَلَفی وابسته به القاعده مسئولیت این انفجار را بر عهده گرفت.

حمله هتل باماکو

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: حمله به هتل باماکو ۲۰۱۵

در ۲۰ نوامبر سال ۲۰۱۵، یک حمله تیراندازی و گروگانگیری در هتل رادیسون بلو در باماکو، پایتخت مالی انجام شد که دستکم ۲۷ نفر کشته شدند. بعد از گروگانگیری نیروی‌های ویژه به هتل حمله و گروگان‌ها را آزاد کردند. گروه مرابطون همراه با القاعده مسئولیت این حملات را پذیرفت. در پی این حمله دولت مالی برای ده روز وضعیت فوق‌العاده و سه روز عزای عمومی برای کشته شدگان اعلام کرد.

تأمین و حمایت از القاعده

[ویرایش]

سی‌ان‌ان می‌گوید عربستان و امارات سلاح‌های آمریکایی دراختیار القاعده یمن قرار می‌دهند.[۱۵۷] همچنین جوبایدن، معاون وقت رئیس‌جمهور آمریکا در سال ۲۰۱۴ گفته است عربستان و امارات صدها میلیون دلار و ده‌ها هزار اسلحه دراختیار هر کسی که در سوریه علیه بشار اسد بجنگد گذاشته‌اند، افرادی که توسط آن‌ها تأمین می‌شدند اعضای النصره و القاعده و عناصر افراطی جهادی از کشورهای مختلف بودند.[۱۵۸]

روابط با جمهوری اسلامی ایران

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: روابط ایران و القاعده

با وجود تفسیر متفاوت جمهوری اسلامی ایران و القاعده از اسلام و احکام اسلامی، جمهوری اسلامی ایران و القاعده در بحث دشمنی با آمریکا و تفکر غربی مشترکند. بنابر گفتهٔ آمریکا، جمهوری اسلامی با القاعده همکاری می‌کند.[۱۵۹] به دنبال کشته شدن فرد شماره دوم القاعده در تهران به دست مأموران برون مرزی اسرائیل، این شائبه تا حد زیادی تأیید شد. مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا در ژانویه ۲۰۲۱ گفته بود: ایران به مکان امنی برای رهبران القاعده تبدیل شده و آن‌ها در آنجا با آزادی عمل رفت‌وآمد می‌کنند.[۱۶۰]

اولین ارتباط بین ایران و القاعده

[ویرایش]

سعید قاسمی، در مصاحبه با برنامه اینترنتی «رو در رو»، گفت: «در جنگ بوسنی، ما حضور پیدا کردیم، به تبع ما القاعده آمد. القاعده‌ای‌ها ـ بعد از حضور ـ استیل ما را گرفته بودند؛ از سربند و پرچم گرفته تا شکل گردان‌ها و… همان استیل ما را آنها در آنجا به اجرا درآوردند. مجاهدین از سرتاسر دنیا به آنجا آمدند و یک اتفاق جدید رقم خورد. یگان‌های جهادی مسلمان در آنجا تشکیل شد. این چیزی که در سوریه اتفاق افتاد، قبل از آن در بوسنی اتفاق افتاده بود».[۱۶۱][۱۶۲]

کشته شدن فرد شماره دو القاعده و عروس بن‌لادن در تهران

[ویرایش]

در ۱۷ مرداد ۱۳۹۹، عبدالله احمد عبدالله ملقب به ابومحمد المصری، فرد شمارهٔ دو القاعده، و نیز عروس اسامه بن لادن در منطقه پاسداران تهران و در نزدیکی خانه ابومهدی المهندس، به دست مأموران برون‌مرزی اسرائیل کشته شدند. گفته می‌شود المصری در انفجار سفارت آمریکا در نایروبی در سال ۱۹۹۸ مشارکت داشته است. سپاه پاسداران در این مدت از او و خانواده‌اش محافظت می‌کرد.[۱۶۳][۱۶۴][۱۶۵]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

نشریات

[ویرایش]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. ↑ به صورت «al-Qaida» و «al-Qa'ida» هم نوشته می‌شود.
  2. ↑ معنای تحت اللفظی آن «اساس»، «بنیاد»، پایه و… است
  3. ↑ Qaedat al-Jihad
  4. ↑ Knights under the Prophet's Banner
  5. ↑ منبع نیویورک‌تایمز گفتگوهایی است که این روزنامه با کسانی که به گروگان گرفته شده‌اند، کرده یا با کسانی که میانجی بوده‌اند و سیاستمداران و کارمندان دولتی در ده کشور اروپایی، آفریقا و خاورمیانه

ارجاعات

[ویرایش]
  1. ↑ Driss El-Bay (21 September 2021). "The pledge of allegiance of al-Qaeda". BBC. Retrieved 21 September 2021.
  2. ↑ Centanni, Evan (May 31, 2013). "War in Somalia: Map of Al Shabaab Control (June 2013)". Political Geography Now. Retrieved August 18, 2014.
  3. ↑ "Aden intelligence service building targeted". AFP. Gulf News. August 22, 2015. Retrieved August 22, 2015.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ (Gallagher و Willsky-Ciollo 2021، ص. 14)
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Bokhari, Kamran; Senzai, Farid, eds. (2013). "Rejector Islamists: al-Qaeda and Transnational Jihadism". Political Islam in the Age of Democratization. New York: Palgrave Macmillan. pp. 101–118. doi:10.1057/9781137313492_6. ISBN 978-1-137-31349-2.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ Moussalli, Ahmad S. (2012). "Sayyid Qutb: Founder of Radical Islamic Political Ideology". In Akbarzadeh, Shahram (ed.). Routledge Handbook of Political Islam (1st ed.). London and New York: Routledge. pp. 24–26. ISBN 978-1-138-57782-4. LCCN 2011025970.
  7. ↑ O'Bagy, Elizabeth (2012). Middle East Security Report: Al-Qaeda Sunni Islamist Rebels – Jihad in Syria (PDF). Vol. 6. Washington, D.C. p. 27. Archived from the original (PDF) on March 27, 2014. Retrieved September 21, 2012.
  8. ↑ A. Geltzer, Joshua (2010). "4: The al-Qaeda world-view". US Counter-Terrorism Strategy and Al-Qaeda. 270 Madison Avenue, New York, NY 100016, USA: Routledge. pp. 83, 84. ISBN 978-0-203-87023-5.{{cite book}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  9. ↑ Atwan, Abdel Bari (March 11, 2005). The Secret History of Al Qaeda. University of California Press. p. 221. ISBN 0-520-24974-7. Retrieved May 8, 2011 – via Internet Archive.
  10. ↑ Gunaratna 2002, Introduction, pp. 12, 87.
  11. ↑ Aydınlı, Ersel (2018) [2016]. "The Jihadists pre-9/11". Violent Non-State Actors: From Anarchists to Jihadists. Routledge Studies on Challenges, Crises, and Dissent in World Politics (1st ed.). London and New York: Routledge. p. 66. ISBN 978-1-315-56139-4. LCCN 2015050373.
  12. ↑ (Wright 2006، ص. 79)
  13. ↑ Giustozzi, Antonio (2023). "2: The strategies of global jihadists in Pakistan after 2001". Jihadism in Pakistan. New York, NY 10018, USA: I.B. tauris. pp. 27–52. ISBN 978-0-7556-4735-4.{{cite book}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  14. ↑ Celso, Anthony (2014). "1: Al-Qaeda's Jihadist Worldview". Al-Qaeda's Post-9/11 Devolution. New York, NY 10018, USA: Bloomsbury Academic. pp. 15–29. ISBN 978-1-4411-5589-4.{{cite book}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  15. ↑ Holbrook, Donald (2017). Al-Qaeda 2.0. 198 Madison Avenue, New York, NY 10016: Oxford University Press. pp. viii, 2, 3. ISBN 978-0-19-085644-1.{{cite book}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  16. ↑ A. Geltzer, Joshua (2010). "4: The al-Qaeda world view". US Counter-Terrorism Strategy and Al-Qaeda. 270 Madison Avenue, New York, NY 100016, USA: Routledge. pp. 83, 84. ISBN 978-0-203-87023-5. Al-Qaeda's ‘pan-Islamic ideology’ seeks to unify the umma not only by emphasising Islam over nationalism but also by specifically calling for unity among all Muslims, including the often hostile Sunnis and Shiites... ‘For an organization led by a Sunni fundamentalist’ to ‘make common cause with Shiite terrorists’, and then with potential Shiite supporters more broadly, was considered ‘extraordinary’—yet doing so was central to al-Qaeda's vision of Islamic unity against America.{{cite book}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  17. ↑ Byman, Daniel (2015). "3: Strategy and Tactics". Al Qaeda, the Islamic State, and the Global Jihadist Movement. 198 Madison Avenue, New York, NY 100016, USA: Oxford University Press. p. 53. ISBN 978-0-19-021725-9.{{cite book}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  18. ↑ Gunaratna 2002, p. 87.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ * Nabil, Rahmatullah. "Iran, Al-Qaeda and the Taliban; Close Relations between Shiite and Sunni Fundamentalists: A Strategic Move or a Matter of Expediency?". Afghan Institute for Strategic Studies. Archived from the original on 19 June 2023. Ayman Al-Zawahiri became the leader of Al-Qaeda—a leader who was “in favour of” forging an alliance between the Shia and the Sunni against their common enemy—Al-Qaeda developed deeper relations with the IRGC.
    • Aly Sergie, Mohammed (27 April 2023). "The Sunni-Shia Divide". Council on Foreign Relations. Archived from the original on 10 June 2023. Sunni al-Qaeda and Shia Hezbollah, have not defined their movements in sectarian terms, and have favored using anti-imperialist, anti-Zionist, and anti-American frameworks to define their jihad, or struggle.
    • Lupsha, Jonny (8 December 2022). "What Is the Islamic State?". Wondrium Daily. Archived from the original on 6 February 2023. Bin Laden, a Sunni Muslim, saw cooperation between Islam's two sects—Sunni and Shia—as essential to Al-Qaeda's success.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ * Devji, Faisal (2005). Landscapes of the Jihad: Militancy, Morality, Modernity. London, United Kingdom: Hurst & Company. pp. 53. ISBN 1-85065-775-0. Al-Qaeda leaders like Osama Bin Laden or Ayman al-Zawahiri have never been known either to preach or practice anti-Shia politics, indeed the opposite, with Bin Laden repeatedly urging Muslims to ignore internal differences and even appearing to uphold the religious credentials of Shiite Iran by comparing the longed-for-ouster of the Saudi monarch to the expulsion of the Shah
    • "The spider in the web". The Economist. 20 September 2001. Archived from the original on 6 June 2023. [Bin Laden] has insisted that differences within the Islamic world should be set aside for the sake of the broader struggle against western and Jewish interests. American officials say there is clear evidence of tactical co-operation between his organisation, al-Qaeda, the government of Iran, and Iran's proxies in Lebanon, the Hizbullah group. From the early 1990s, members of his group and its Egyptian allies were being sent to Lebanon to receive training from Hizbullah: an unusual example of Sunni-Shia co-operation in the broader anti-western struggle.
    • al-Aloosy, Massaab (2020). The changing ideology of Hezbollah. Palgrave Macmillan. p. 79. ISBN 978-3-030-34846-5. according to the 9/11 Commission Report, Hezbollah allowed Al-Qaeda activists to train in their camps involved in terrorist attacks against the American embassies in Kenya and Tanzania in September 1998... Osama Bin Laden mentioned Hezbollah in a 2003 speech-or as he called them the resistance- in a positive light as the group that compelled the US marines to withdraw from Lebanon
  21. ↑ Gunaratna 2002, p. 12.
  22. ↑ Bergen, Peter L. , Holy war, Inc. : Inside the Secret World of Osama bin Laden, New York: Free Press, 2001. , pp. 70–71
  23. ↑ "Text of Fatwah Urging Jihad Against Americans". Archived from the original on April 22, 2006. Retrieved May 15, 2006.
  24. ↑ United States v. Usama bin Laden et al., S (7) 98 Cr. 1023, Testimony of Jamal Ahmed Mohamed al-Fadl (SDNY February 6, 2001).
  25. ↑ Lawrence, Bruce (2005). Messages to the World: The Statements of Osama Bin Laden. Verso. ISBN 978-1-84467-045-1. Archived from the original on 8 April 2022.
  26. ↑ Borowski, Audrey (2015). "Al Qaeda and ISIS: From Revolution to Apocalypse". Philosophy Now. Archived from the original on 26 May 2022.
  27. ↑ ""Ansar ut-Tawhid wal-Jihad in Kashmir" Expresses Support for AQIS". SITE Institute. 10 October 2014. Archived from the original on 2014-12-23. Retrieved 2014-12-22.
  28. ↑ "Al-Qaeda in Indian subcontinent threatens to attack India after Prophet controversy". The Hindu (به انگلیسی). 2022-06-07. ISSN 0971-751X. Retrieved 2024-01-04.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ "Al-Qaeda's Urges Muslims to Shun World Cup, Stops Short of Threats" (به انگلیسی). Voice of America. November 19, 2022. Al Qaida in the Arabian Peninsula, the militant group's Yemen-based branch, criticized Qatar for "bringing immoral people, homosexuals, sowers of corruption and atheism into the Arabian Peninsula" and said the event served to divert attention from the "occupation of Muslim countries and their oppression."
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ۳۰٫۲ "Full text: bin Laden's 'letter to America' | World news". The Observer. August 26, 2013. Archived from the original on August 26, 2013.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ "Jihad Against Jews and Crusaders". February 23, 1998. Retrieved June 16, 2010.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ "Conversation with Terror". Time. January 1999. Retrieved March 22, 2015.
  33. ↑ "frontline: the terrorist and the superpower: who is bin laden?: interview with osama bin laden (in may 1998)". pbs.org. Archived from the original on May 8, 1999.
  34. ↑ "New ISIS and Al-Qaeda propaganda prioritize the US and Jews as targets". Anti-Defamation League.
  35. ↑ Sherlock, Ruth (December 2, 2012). "Inside the most extreme wing". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved December 2, 2012.
  36. ↑ Ghanmi, Elyès; Punzet, Agnieszka (June 11, 2013). "The involvement of Salafism/Wahhabism in the support and supply of arms to rebel groups around the world" (PDF). European Parliament.
  37. ↑ Hudson, Valerie (June 30, 2015). The Hillary Doctrine. Columbia University. p. 154. ISBN 978-0-231-53910-4. Retrieved January 15, 2016.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ Livesey, Bruce (January 25, 2005). "Special Reports – The Salafist Movement: Al Qaeda's New Front". PBS Frontline. WGBH. Retrieved October 18, 2011.
    Geltzer, Joshua A. (2011). US Counter-Terrorism Strategy and al-Qaeda: Signalling and the Terrorist World-View (Reprint ed.). Routledge. p. 83. ISBN 978-0-415-66452-3.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ "The Future of Terrorism: What al-Qaida Really Wants". Der Spiegel. August 12, 2005. Archived from the original on March 7, 2012. Retrieved October 18, 2011.
  40. ↑ "Al-Qaeda seeks global dominance". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on January 12, 2012.
    "Jihadists Want Global Caliphate". ThePolitic.com. July 27, 2005. Archived from the original on September 30, 2011. Retrieved October 18, 2011.
    Burke, Jason (March 21, 2004). "What exactly does al-Qaeda want?". The Guardian. London.
  41. ↑ Moghadam, Assaf (2008). The Globalization of Martyrdom: Al Qaeda, Salafi Jihad, and the Diffusion of Suicide Attacks. Johns Hopkins University Press. p. 48. ISBN 978-0-8018-9055-0.
  42. ↑ Glenn, Cameron (September 28, 2015). "Al Qaeda v ISIS: Ideology & Strategy". Woodrow Wilson International Center for Scholars.
  43. ↑ ۴۳٫۰ ۴۳٫۱ ۴۳٫۲ "Making Sense of Iran and al-Qaeda's Relationship". The Lawfare Institute. March 21, 2021. Retrieved 10 May 2021.
  44. ↑ Hoffman, Bruce (March 6, 2018). "Al-Qaeda's Resurrection". Council on Foreign Relations.
  45. ↑ "Al-Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM)". Council on Foreign Relations. March 27, 2015. Archived from the original on May 11, 2015. Retrieved July 2, 2015.
  46. ↑ "Profile: Al-Qaeda in North Africa". BBC. January 17, 2013. Retrieved July 2, 2015.
  47. ↑ "UN report indicates al-Qaeda and ISIS enjoy safe haven in Turkish-controlled Idlib". Nordic Monitor. 9 February 2022. Archived from the original on 15 February 2022. Retrieved 15 February 2022.
  48. ↑ "S/2023/95". United Nations Security Council. Retrieved 15 February 2023.
  49. ↑ "Who are Somalia's al-Shabab?". BBC News. December 22, 2017.
  50. ↑ Mohammad Abdulssattar Ibrahim (22 September 2019). "Is HTS benefitting from Coalition airstrikes against foreign jihadists?". Syria Direct. Archived from the original on 24 September 2019. Retrieved 1 October 2019.
  51. ↑ Bozkurt, Abdullah (February 9, 2022). "UN report indicates al-Qaeda and ISIS enjoy safe haven in Turkish-controlled Idlib". Nordic Monitor. Retrieved 15 February 2022.
  52. ↑ "Fourteenth report of the Analytical Support and Sanctions Monitoring Team" (PDF). UN Security Council. 1 June 2023. pp. 3–22. Archived from the original (PDF) on 12 July 2023 – via ecoi.net. The link between the Taliban and both Al-Qaida and Tehrik-e-Taliban Pakistan (TTP) remains strong and symbiotic..The relationship between the Taliban and Al-Qaida remained close and symbiotic, with Al-Qaida viewing Taliban-administered Afghanistan a safe haven. Al-Qaida still aims to strengthen its position in Afghanistan and has been interacting with the Taliban, supporting the regime and protecting senior Taliban figures. Al-Qaida maintains a low profile, focusing on using the country as an ideological and logistical hub to mobilize and recruit new fighters while covertly rebuilding its external operations capability
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ "UN report finds 'strong and symbiotic' links between Afghan Taliban, TTP". Dawn. 11 June 2023. Archived from the original on 11 June 2023.
  54. ↑ Mir, Asfandyar (October 2020). "Afghanistan's Terrorism Challenge: The Political Trajectories of al-Qaeda, the Afghan Taliban, and the Islamic State" (PDF). Middle East Institute. Archived (PDF) from the original on 2022-10-09.
  55. ↑ Roggio, Bill (2 September 2021). "National Resistance Front repels multi-day Taliban assault on Panjshir | FDD's Long War Journal". www.longwarjournal.org. Archived from the original on 3 September 2021. Retrieved 3 September 2021.
  56. ↑ "The Growing Relationship between Iran and al-Shabab Movement in Somalia: Motives and Potential Consequences". Emirates Policy Center. Retrieved 27 July 2020.
  57. ↑ ۵۷٫۰ ۵۷٫۱ ۵۷٫۲ Hussam Radman, Assim al-Sabri (2023-02-28). "Leadership from Iran: How Al-Qaeda in Yemen Fell Under the Sway of Saif al-Adel". Sana'a Center For Strategic Studies (به انگلیسی). Retrieved 2023-04-04.
  58. ↑ "Study questions Iran-al Qaeda ties, despite U.S. allegations". Reuters. September 7, 2018 – via www.reuters.com.
  59. ↑ "Treasury Targets Al Qaida Operatives in Iran". treasury.gov.
  60. ↑ "The 'airlift of evil'". NBC News. December 11, 2003.
  61. ↑ "Pakistan military denies BBC report on Taliban links". October 27, 2011.
  62. ↑ Gall, Carlotta (March 19, 2014). "What Pakistan Knew About Bin Laden". The New York Times.
  63. ↑ Haaretz; Press, The Associated (July 11, 2017). "Fact Check: Is Qatar Supporting Terrorism? A Look at Its Ties to Iran, ISIS and the Muslim Brotherhood". Haaretz.
  64. ↑ Thomas, Carls. "The Saudis channel the mafia: Fears of Saudi retaliation deter truth about 9/11". The Washington Times. Retrieved April 28, 2016.
  65. ↑ Tisdall, Simon (July 26, 2010). "Afghanistan war logs reveal hand of Osama bin Laden". The Guardian. London.
  66. ↑ "Al-Qaeda's North and West African branches respond to the Hamas-led invasion of Israel". FDD's Long War Journal (به انگلیسی). 13 October 2023. Retrieved 17 October 2023.
  67. ↑ "Al Shabaab jihadists praise Hamas' attack, Kenya's counter-terrorism unit is on alert". Agenzia Nova. October 12, 2023. Archived from the original on October 12, 2023. Retrieved October 12, 2023.
  68. ↑ "Somalia: Al-Shabaab praises Hamas attack on Israel". Somali guardian. October 12, 2023. Archived from the original on October 12, 2023. Retrieved October 12, 2023.
  69. ↑ "Fourteenth report of the Analytical Support and Sanctions Monitoring Team" (PDF). UN Security Council. 1 June 2023. pp. 3–22. Archived from the original (PDF) on 12 July 2023 – via ecoi.net. The link between the Taliban and both Al-Qaida and Tehrik-e-Taliban Pakistan (TTP) remains strong and symbiotic..The relationship between the Taliban and Al-Qaida remained close and symbiotic, with Al-Qaida viewing Taliban-administered Afghanistan a safe haven.
  70. ↑ (Gunaratna 2002، صص. 12, 86): "By forging a tactical relationship with Hezbollah, Al Qaeda mastered the art of bombing buildings."
  71. ↑ Andrew, Jeong. "Militant in Iran identified as al-Qaeda's probable new chief in U.N. report". The Washington Post.
  72. ↑ "Iran denies U.S. claims linking Tehran to Al Qaeda's leader - foreign minister". Reuters. February 16, 2023. Retrieved 16 February 2023.
  73. ↑ Byman, Daniel L. (November 30, 2001). "The U.S. -Saudi Arabia counterterrorism relationship". Brookings. Retrieved June 8, 2021. Saudi Arabia considers Al Qaeda to be a mortal enemy
  74. ↑ "Why is Al Qaeda attacking Turkish forces?". Why is Al Qaeda attacking Turkish forces?.
  75. ↑ ۷۵٫۰ ۷۵٫۱ "The Chinese regime and the Uyghur dilemma" Summary of Castets, Rémi (2003). "The Uyghurs in Xinjiang – The Malaise Grows". China Perspectives. 2003 (5). doi:10.4000/chinaperspectives.648. ISSN 1996-4617. Retrieved June 10, 2012.
  76. ↑ "In rare admission, Yemen's Houthis confirm they released Al-Qaeda terrorists". Arab news. February 20, 2023. Retrieved 20 February 2023.
  77. ↑ "Al-Qaeda calls for liberation of Kashmir" – via YouTube.
  78. ↑ "Listing of Terrorist Organisations". Australian Government. Archived from the original on February 4, 2014. Retrieved July 3, 2006.
  79. ↑ "Armed group neutralized in Azerbaijan linked to Al-Qaeda". en.trend.az. Archived from the original on December 1, 2012. Retrieved June 21, 2014.
  80. ↑ "Bahrain Terrorist List (individuals – entities)". www.mofa.gov.bh.
  81. ↑ "Is Radical Islam a Threat for Belarus? – BelarusDigest". Archived from the original on April 25, 2019. Retrieved January 11, 2019.
  82. ↑ Sirkis, Alfredo (June 2011). "O Brasil e o terrorismo internacional". Retrieved February 22, 2014.
  83. ↑ Public Safety and Emergency Preparedness Canada. "Entities list". Archived from the original on November 19, 2006. Retrieved July 3, 2006.
  84. ↑ "Foreign Ministry Spokesperson Jiang Yu's Remarks on the Killing of Al-Qaeda Leader Bin Laden in Pakistan". fmprc.gov.cn.
  85. ↑ Commission of the European Communities (October 20, 2004). "Communication from the Commission to the Council and the European Parliament". Archived from the original (DOC) on June 14, 2007. Retrieved June 11, 2007.
  86. ↑ "La France face au terrorisme" (PDF) (به فرانسوی). Secrétariat général de la défense nationale (France). Archived from the original (PDF) on August 7, 2011. Retrieved August 6, 2009.
  87. ↑ "The Hindu: Centre bans Al-Qaeda". Hinduonnet.com. April 9, 2002. Archived from the original on April 27, 2009. Retrieved March 22, 2010.
  88. ↑ "Indonesia's Long Battle With Islamic Extremism". Time. Retrieved January 11, 2019.
  89. ↑ Moody, John (June 12, 2007). "Iran Wants to Talk With U.S. ; Just Not About Nukes". Fox News. Archived from the original on December 25, 2013. Retrieved July 31, 2017.
  90. ↑ "Criminal Justice (Terrorist Offences) Act 2005". 2005. Department of Justice Ireland. Archived from the original on May 27, 2014. Retrieved May 26, 2014.
  91. ↑ "Summary of indictments against Al-Qaeda terrorists in Samaria". Israel Ministry of Foreign Affairs. March 21, 2006. Retrieved May 4, 2011.
  92. ↑ "List of Declaration and Orders – Unofficial Translation". Archived from the original on August 10, 2014. Retrieved August 9, 2014.
  93. ↑ Diplomatic Bluebook (2002). "B. Terrorist Attacks in the United States and the Fight Against Terrorism" (PDF). Archived (PDF) from the original on June 14, 2007. Retrieved June 11, 2007.
  94. ↑ "Fight against terrorism and extremism in Kazakhstan". Mfa.gov.kz. Archived from the original on November 14, 2015. Retrieved November 23, 2015.
  95. ↑ Caravanserai. "Kyrgyzstan to publicise list of banned terrorist groups". Caravanserai. Retrieved January 11, 2019.
  96. ↑ NATO. "Press Conference with NATO Secretary General, Lord Robertson". Archived from the original on October 26, 2006. Retrieved October 23, 2006.
  97. ↑ NATO Library (2005). "AL QAEDA" (PDF). Archived (PDF) from the original on June 14, 2007. Retrieved June 11, 2007.
  98. ↑ "LIST OF INDIVIDUALS, ENTITIES AND OTHER GROUPS AND UNDERTAKINGS DECLARED BY THE MINISTER OF HOME AFFAIRS AS SPECIFIED ENTITY UNDER SECTION 66B(1)" (PDF). Ministry of Home Affairs – Malaysia. May 31, 2019. pp. 7–10. Archived (PDF) from the original on 2022-10-09.
  99. ↑ General Intelligence and Security Service. "Annual Report 2004" (PDF). Archived from the original (PDF) on June 14, 2007. Retrieved June 11, 2007.
  100. ↑ New Zealand Government. "New Zealand's designated terrorist individuals and organisations". Archived from the original on October 7, 2008. Retrieved October 7, 2008.
  101. ↑ "List of banned organisations in Pakistan". October 24, 2012. Archived from the original on October 26, 2012.
  102. ↑ "ABUS, AL-QAEDA TAGGED IN WEDNESDAY NIGHT ZAMBOANGA BOMBING". newsflash. October 4, 2002. Archived from the original on November 13, 2002. Retrieved March 22, 2010.
  103. ↑ "Russia Outlaws 17 Terror Groups; Hamas, Hezbollah Not Included". Archived from the original on November 14, 2006.
  104. ↑ "سیاسی / وزارة الداخلیة: بیان بالمحظورات الأمنیة والفکریة علی المواطن والمقیم، وإمهال المشارکین بالقتال خارج المملکة 15 یوما إضافیة لمراجعة النفس والعودة إلی وطنهم / إضافة أولی وکالة الأنباء السعودیة". www.spa.gov.sa. Archived from the original on October 22, 2020. Retrieved August 21, 2020.
  105. ↑ Korean Foreign Ministry (August 14, 2007). "Seoul confirms release of two Korean hostages in Afghanistan". Archived from the original on December 15, 2007. Retrieved September 16, 2007.
  106. ↑ Ministry for Foreign Affairs Sweden (March–June 2006). "Radical Islamist Movements in the Middle East" (PDF). Archived from the original (PDF) on June 14, 2007. Retrieved June 11, 2007.
  107. ↑ "Report on counter-terrorism submitted by Switzerland to the Security Council Committee established pursuant to resolution 1373 (2001)" (PDF). December 20, 2001. Archived from the original (PDF) on June 9, 2007. Retrieved June 11, 2007.
  108. ↑ Jihad: The Rise of Militant Islam in Central Asia, page 8
  109. ↑ "Terörle Mücadele ve Harekat Dairesi Başkanlığı". Archived from the original on January 14, 2013. Retrieved April 12, 2016.
  110. ↑ "مجلس الوزراء یعتمد قائمة التنظیمات الإرهابیة. – WAM". November 17, 2014. Archived from the original on November 17, 2014.
  111. ↑ "Terrorism Act 2000". Schedule 2, Act No. 11 of 2000.
  112. ↑ United States Department of State. "Foreign Terrorist Organizations (FTOs)". Archived from the original on November 17, 2017. Retrieved July 3, 2006.
  113. ↑ Terrorism in Uzbekistan: A self-made crisis بایگانی‌شده در اکتبر ۱۶, ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine Jamestown Foundation
  114. ↑ Uzbekistan: Who's Behind The Violence? بایگانی‌شده در آوریل ۴, ۲۰۰۴ توسط Wayback Machine Center for Defense Information
  115. ↑ "Vietnamese-born al-Qaeda recruit sentenced to 40 years in US over plot to bomb Heathrow". South China Morning Post. May 28, 2016. Retrieved January 11, 2019.
  116. ↑ "Qaedat al-Jihad: New Name on the Road to Palestine". The Washington Institute (به انگلیسی). Retrieved February 20, 2022.
  117. ↑ (Bergen 2006، ص. 75).
  118. ↑ "Bill Moyers Journal. A Brief History of Al Qaeda". PBS.com. July 27, 2007. Retrieved March 31, 2012.
  119. ↑ United States v. Usama bin Laden et al., S (7) 98 Cr. 1023, Testimony of Jamal Ahmed Mohamed al-Fadl (SDNY February 6, 2001).
    "Al-Qaeda's origins and links". BBC News. July 20, 2004. Retrieved June 3, 2014.
    Cooley, John K. (Spring 2003). Unholy Wars: Afghanistan, America and International Terrorism.
  120. ↑ (dalacoura 2012، صص. 40–65)
  121. ↑ (Wright 2006، صص. 107–108, 185, 270–271)
  122. ↑ "al Qaida's Ideology". MI5. Archived from the original on February 28, 2009. Retrieved May 19, 2012.
  123. ↑ "Dreaming of a caliphate". The Economist. August 6, 2011. Retrieved May 19, 2012.
  124. ↑ "Al Qaeda: Statements and Evolving Ideology". CRS Report (به انگلیسی). Retrieved September 10, 2021.
  125. ↑ Fu'ad Husayn 'Al-Zarqawi, "The Second Generation of al-Qa'ida, Part Fourteen," Al-Quds al-Arabi, July 13, 2005
  126. ↑ Wiktorowicz, Quintan; Kaltner, John (2003). "Killing in the Name of Islam: Al-Qaeda's Justification for September 11". www.mafhoum.com. Middle East Policy Council. Retrieved September 10, 2021.
  127. ↑ (Wright 2006، ص. 246)
  128. ↑ Jihadi Terrorism and the Radicalisation Challenge: p.219, Rik Coolsaet – 2011
  129. ↑ Dragons and Tigers: A Geography of South, East, and Southeast Asia – (2011) – Barbara A. Weightman
  130. ↑ Security strategy and transatlantic relations (2006) Roland Dannreuther
  131. ↑ Jihad and Just War in the War on Terror (2011) Alia Brahimi
  132. ↑ Zakaria, Fareed (April 29, 2021). "Opinion: Ten years later, Islamist terrorism isn't the threat it used to be". Washington Post. Retrieved May 4, 2021.
  133. ↑ al-Hammadi, Khalid, "The Inside Story of al-Qa'ida", part 4, Al-Quds al-Arabi, March 22, 2005
  134. ↑ "Al Qaeda v ISIS: Leaders & Structure | Wilson Center". www.wilsoncenter.org (به انگلیسی). Retrieved March 3, 2021.
  135. ↑ J. Feiser – "Evolution of the al-Qaeda brand name". Asia Times. August 13, 2004. Archived from the original on April 23, 2005. Retrieved March 22, 2010.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)
  136. ↑ "The Moral Logic and Growth of Suicide Terrorism – Spring 2006" (PDF). Archived from the original (PDF) on June 23, 2015. Retrieved March 22, 2010.
  137. ↑ ۱۳۸٫۰ ۱۳۸٫۱ Blitz, James (January 19, 2010). "A threat transformed". Financial Times. Retrieved January 23, 2010.
  138. ↑ "A Discussion on the New Crusader Wars: Tayseer Allouni with Usamah bin Laden". IslamicAwakening.com. Archived from the original on June 21, 2013.
  139. ↑ ۱۴۰٫۰ ۱۴۰٫۱ ۱۴۰٫۲ «نگاهی به القاعده از درون». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۱.
  140. ↑ ۱۴۱٫۰ ۱۴۱٫۱ ۱۴۱٫۲ ۱۴۱٫۳ ۱۴۱٫۴ ۱۴۱٫۵ ۱۴۱٫۶ پراکندگی فعالیت‌های شبکه القاعده در جهان، بی‌بی‌سی فارسی
  141. ↑ القاعده: بابت انفجارهای جمعه در طرابلس از حزب‌الله لبنان انتقام می‌گیریم، بی‌بی‌سی فارسی
  142. ↑ 'القاعده می‌خواست برج ایفل را منفجر کند' بی‌بی‌سی فارسی
  143. ↑ ایمن الظواهری: القاعده در هند نفوذ کرده است خبرگزاری انتخاب
  144. ↑ By Tom Finn (۲۸ اکتبر ۲۰۱۰). "Yemen turns to tribes to fight al-Qaeda". آسیا تایمز آنلاین (به انگلیسی). p. Middle_East. Archived from the original on 31 October 2010. Retrieved 5 November 2010.
  145. ↑ ۱۴۶٫۰ ۱۴۶٫۱ القاعده در یمن استقرار می‌یابد بایگانی‌شده در ۲۴ دسامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine خبرگزاری فرانسه
  146. ↑ سی و چهار کشته در حملهٔ هوایی به شبکهٔ القاعده بایگانی‌شده در ۲۶ دسامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine خبرگزاری فرانسه
  147. ↑ «قاعده بازی القاعده در عراق». بخش فارسی بی‌بی‌سی. ۱ سپتامبر ۲۰۱۰. ص. جهان. دریافت‌شده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۰.
  148. ↑ (Wright 2006، ص. 332).
  149. ↑ (Qutb 2003، صص. 63, 69).
  150. ↑ (Wright 2006، ص. 79).
  151. ↑ "How Did Sayyid Qutb Influence Osama bin Laden?". Gemsofislamism.tripod.com. Archived from the original on October 17, 2010. Retrieved March 22, 2010.
  152. ↑ Mafouz Azzam; cited in (Wright 2006، ص. 36).
  153. ↑ "Sayyid Qutb's Milestones (footnote 24)". Gemsofislamism.tripod.com. Retrieved March 22, 2010.
  154. ↑ EIKMEIER, DALE C. (Spring 2007). "Qutbism: An Ideology of Islamic-Fascism". Parameters. pp. 85–98. Archived from the original on June 9, 2007.
  155. ↑ "اروپا تا به حال میلیون‌ها دلار به القاعده باج داده است" دویچه‌وله فارسی
  156. ↑ "Saudi Arabia, UAE gave US arms to al-Qaeda-linked groups: Report". الجزیره انگلیسی (به انگلیسی). ۵ فوریه ۲۰۱۹.
  157. ↑ GOPAL RATNAM (۷ اکتبر ۲۰۱۴). "Joe Biden Is the Only Honest Man in Washington". Foreign Policy (به انگلیسی).
  158. ↑ Pompeo Accuses Iran of Allowing al Qaeda to Set Up Headquarters
  159. ↑ Pompeo warns Iran is new ‘home base’ for al Qaeda
  160. ↑ چرا سعید قاسمی بر سخنان ضد امنیت ملی اش اصرار دارد؟/ نهادهای اطلاعاتی دلیل طرح این سخنان را بررسی کنند
  161. ↑ تلاش حکومت ایران برای سرپوش بر ادعای سپاهی سابق درباره همکاری با القاعده؛ سعید قاسمی احضار شد
  162. ↑ «نیویورک تایمز: مأموران اسرائیل، نفر شماره دو القاعده را مرداد ماه در تهران کشتند». iranintl.
  163. ↑ Goldman، Adam؛ Schmitt، Eric؛ Fassihi، Farnaz؛ Bergman، Ronen (۲۰۲۰-۱۱-۱۴). «Al Qaeda's No. 2, Accused in U.S. Embassy Attacks, Was Killed in Iran» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۱۴.
  164. ↑ «مرگ المصری در تهران: عملیات ترور رهبر آینده القاعده». رادیو فردا. ۲۴ آبان ۱۳۹۹.

منابع

[ویرایش]

کتابشناسی

[ویرایش]

مرورها

[ویرایش]

گزارش‌های دولتی

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
رسانه‌ها
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=القاعده&oldid=40537647»