قاضی هجیم آملی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قاضی هجیم یا هجیم آملی از شاعران و ادبای سده ششم هـ.ق. در طبرستان است.
وی متولد شهر آمل بوده و در عصر سلجوقیان می‌زیسته‌است. مؤلف «فرهنگ سخنوران» وی را از شعرای عهد سامانیان می‌داند. او در ادبیات عربی و فارسی مهارت داشت و شاعری چیره‌دست و خوش بیان بود. در آمل از دنیا رفت در همان‌جا به خاک سپرده شد. او به پیروی از دقیقی در یکی از قصایدش، قصیده‌ای با لغات فارسی و عربی و طبری سروده که حدود هشتاد بیت است. از آثارش می‌توان به دیوان شعر وی اشاره نمود.
منابع
[ویرایش]- آفتاب
- کمر پشتی، عارف؛ خالق زاده، محمدهادی؛ تأملی بر بعضی اشعار سه شاعر طبری سرا بر اساس کتاب تاریخ طبرستان، اثر ابن اسفندیار
 | این یک مقالهٔ خرد شهرستان آمل است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
| کتابها | باوندنامه • مرزباننامه و نیکینامه اثر اسپهبد مرزبان • شکرهنامه اثر وشمگیر • تفسیر کتابالله اثر ابوالفضل دیلمی • جاودان نامه، نوم نامه، محبت نامه و… اثر فضلالله نعیمی • منظومه طالب آملی اثر ستی النساء • کنزالاسرار اثر امیر پازواری • نصاب اثر امیرتیمور • روجا اثر نیما یوشیج |
|---|---|
| آثار پراکنده | کیکاووس زیاری • ابن اسفندیار • ظهیرالدین مرعشی • اولیاءالله آملی • علی پیروجه • مستهمرد • باربد جریر • قطب رویانی • خورشید مامطیری • گردبازو • قاضی هجیم • عبدالقادر مراغی • کیا افراسیاب چلاوی و اطرافیانش • رضا خرات کجوری |