Polinesia
Tipo | rexión xeográfica arquipélago grupo rexión cultural | ||||
---|---|---|---|---|---|
Parte de | Oceanía insular Oceanía | ||||
Situado na entidade xeográfica | Océano Pacífico | ||||
Localización | |||||
Continente | Oceanía | ||||
| |||||
Bañado por | Océano Pacífico | ||||
Composto por | |||||
Características | |||||
Atravesa | Nova Zelandia, Francia, Chile, Estados Unidos de América, Kiribati, Tuvalu, Samoa, Tonga e Illas Pitcairn | ||||
A Polinesia -do grego moitas (πολυ, poli) illas (νησα, nisa)- é un conxunto de illas que fican no leste e sur do océano Pacífico. Son basicamente as illas Cook, a illa de Pascua, Pitcairn, Samoa, Tahití, Tuvalu e Hawai.
Tradicionalmente a Polinesia forma un triángulo, con esquinas en Hawai, Nova Zelandia e a illa de Pascua. As illas Samoa, Tonga e a Polinesia Francesa constitúen os outros principais grupos de illas. As Kiribati, nas que a xente é cualificada de micronesios, esténdense igualmente ata a Polinesia (illas da Liña).
Os Polinesianos falan linguas austronesias, coñecidas coma linguas malaio-polinesias. Culturalmente, a Polinesia divídese en dúas partes distintas: a Polinesia do leste e a Polinesia do oeste.
Xeografía
[editar | editar a fonte]Xeograficamente e simplificando, Polinesia pode describirse como triángulo de 30 millóns de km², coas súas esquinas en Hawai, Nova Zelandia e a illa de Pascua. Os demais grupos principais de illas situados dentro do triángulo polinesio son as illas de Samoa, Tonga, e as cadeas de illas Cook e a Polinesia Francesa. Fóra deste gran triángulo está Tuvalu. Hai tamén enclaves de poboación polinesia en Papúa Nova Guinea, illas Salomón e Vanuatu.
Hai dous tipos principais de illas: as chairas de formación coralífera, como Tahití; e as elevadas, de formación volcánica, como Hawai.
As illas forman unha rexión do mundo onde se atopan unha cultura que xera soños: os bailes da Hula Hula e a Haka, as saias de herba, a vida tribal e a xente amorosa.
Grupos de illas
[editar | editar a fonte]As seguintes son illas e grupos de illas, xa sexan nacións ou territorios de ultramar das antigas potencias coloniais, que son de cultura nativa Polinesia ou onde as evidencias arqueolóxicas indican asentamentos polinesios no pasado.[1] Algunhas illas de orixe polinesia quedan fóra do triángulo xeral que xeograficamente define a rexión.
Área central
[editar | editar a fonte]País ou dependencia | Notas |
---|---|
Samoa Americana | Territorios non incorporados e territorios non organizados dos Estados Unidos. Administrados pola Office of Insular Affairs, US Department of the Interior. |
Illas Cook | Estado autónomo en libre asociación con Nova Zelandia |
Illa de Pascua | Provincia e territorio especial do Chile |
Polinesia Francesa | País de ultramar, unha colectividade de Francia |
Hawai | Un estado dos Estados Unidos |
Nova Zelandia | Nación Independente |
Niue | Estado autónomo en libre asociación con Nova Zelandia |
Illa Norfolk | Un Territorio Externo Australiano |
Illas Pitcairn | Un Territorio Británico de Ultramar |
Samoa | Nación Independente |
Tokelau | Dependencia de ultramar de Nova Zelandia |
Tonga | Nación Independente |
Tuvalu | Nación Independente |
Wallis e Futuna | Colectividade de Francia |
Rotuma | Dependencia de Fidxi |
As Illas Fénix e as Illas da Liña, a maioría das cales forman parte de Kiribati, son illas xeograficamente polinesias, pero non tiñan asentamentos permanentes ata a colonización europea.
Separadas
[editar | editar a fonte]Melanesia
[editar | editar a fonte]- Anuta (nas Illas Salomón)
- Bellona Island (nas Illas Salomón)
- Emae (en Vanuatu)
- Fidxi
- Mele (en Vanuatu)
- Nuguria (en Papúa Nova Guinea)
- Nukumanu (en Papúa Nova Guinea)
- Ontong Java (nas Illas Salomón)
- Pileni (nas Illas Salomón)
- Rennell (nas Illas Salomón)
- Sikaiana (nas Illas Salomón)
- Takuu (en Papúa Nova Guinea)
- Tikopia (nas Illas Salomón)
- As Illas ultramarinas dos Estados Unidos
Micronesia
[editar | editar a fonte]- Kapingamarangi (nos Estados Federados de Micronesia)
- Nukuoro (nos Estados Federados de Micronesia)
Illas Subantarticas
[editar | editar a fonte]- Illas Auckland (A evidencia máis ao sur dun asentamento polinesio)[2][3][4][5]
Poboamento
[editar | editar a fonte]A historia rexistrada de Polinesia é unha de máis recentes, comparadas ao resto do mundo. Os antepasados dos polinesios, provenientes de Indonesia, autores da cultura lapita.[6], migraron primeiro por Melanesia ata desenvolver unha cultura de grandes viaxes nas súas piraguas dobres. Entre os anos 1600 a. C. e 1200 a.C. desprazáronse desde lugares como o Arquipélago Bismarck [7], Vanuatu [8] e Nova Caledonia, ata Samoa, Fidxi e Tonga.
O poboamento de Polinesia iniciouse arredor do 1000 a. C. a partir de Samoa, verdadeiro centro de dispersión da cultura polinesa. Desde alí ocuparon as illas Cook, Tahití e Tuamotu e arribaron ás illas Marquesas no século III; a Hawai e Pascua entre o século IV e o século VI. A partir de Tahití, arribaron a Nova Zelandia desde o século VIII.
As culturas e as civilizacións de Polinesia e as illas do Pacífico foron coñecidas por Asia, África continental e Europa logo da colonización de América. É probabel en cambio que os indíxenas peruanos comerciaran cos polinesios das Marquesas ou outras illas. Os cronistas españois Sarmiento de Gamboa, Martín de Murúa e Miguel Cabelo de Balboa durante a conquista recolleron un relato sobre que, Túpac Yupanqui, estando na costa tería coñecemento dunhas illas afastadas, decidindo ir en pos delas. Alistado unha gran frota de balsas, partiría cara a unhas illas chamadas Ninachumbi e Auachumbi que estarían situadas na Polinesia, posiblemente nas illas Marquesas ou ata Mangareva (Ver: Peruredes), o que pode explicar que o camote (Ipomoea batatas), planta americana, chegase de xeito temperán ata Nova Zelandia. Tamén é posible que haxa contactos precolombianos entre Pascua e a costa de Chile. Investigadores da Universidade de Auckland e a Universidade de Chile, dirixidos por Elizabeth Matisoo-Smith, encotraron na costa chilena -provincia de Arauco- ósos de polo precolombianos, que segundo probas de carbono radioactivo datan do século XIV, e comprobaron que as secuencias de ADN dos ósos coiciden coas de galiñas polinesias de Tonga, de fai 2000 anos. Cando o conquistador Pizarro chegou ao Perú en 1532 informou que os incas usaban galiñas como parte das súas cerimonias relixiosas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Islands that were uninhabited at contact but which have archaeological evidence of Polynesian settlement include Norfolk Island, Pitcairn, New Zealand's Kermadec Islands and some small islands near Hawaii.
- ↑ O'Connor, Tom (September–October 2004) "Polynesians in the Southern Ocean: Occupation of the Auckland Islands in Prehistory". New Zealand Geographic 69: 6–8
- ↑ Anderson, Atholl J. and O'Regan, Gerard R. (2000) "To the Final Shore: Prehistoric Colonisation of the Subantarctic Islands in South Polynesia", pp. 440–454 in Australian Archaeologist: Collected Papers in Honour of Jim Allen Canberra: Australian National University.
- ↑ Anderson, Atholl J. and O'Regan, Gerard R. (1999) "The Polynesian Archaeology of the Subantarctic Islands: An Initial Report on Enderby Island". Southern Margins Project Report. Dunedin: Ngai Tahu Development Report
- ↑ Anderson, Atholl (2005). "Subpolar Settlement in South Polynesia". Antiquity 79 (306): 791–800. doi:10.1017/S0003598X00114930.
- ↑ Ver: Clark, G.; A. Anderson and T. Vunidilo 2000 The archaeology of Lapita dispersal in Oceania: papers from the 4th Lapita conference, Canberra: Pandanus Books, 15-23.
- ↑ Allen, J. 1984 "In Search of the Lapita Homeland: Reconstructing the Prehistory of the Bismarck Archipelago"; Journal of Pacific History 19 (4): 186-187.
- ↑ Stone, Richard 2006 "Graves of the Pacific's First Seafarers Revealed"; Science Magazine 312 (5772): 360
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Polinesia |
Este artigo sobre xeografía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |