Przejdź do zawartości

6 Gwardyjski Korpus Pancerny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
6 Gwardyjski Korpus Pancerny
6-й гвардейский танковый корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1942

Rozformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

12 Korpus Pancerny

Dowódcy
Pierwszy

gen. mjr Mitrofan Zińkowicz

Ostatni

gen. por. Wasilij Mitrofanow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

3 Gwardyjska Armia Pancerna

Skład

51 Gwardyjska Brygada Pancerna
52 Gwardyjska Brygada Pancerna
53 Gwardyjska Brygada Pancerna

Odznaczenia
[1]
Nagrobek Wasilija Nowikowa, dowódcy 6 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego. Cmentarz w Moskwie

6 Berliński Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Lenina, Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Bohdana Chmielnickiego (ros. 6-й гвардейский танковый Берлинский ордена Ленина, Краснознамённый, орденов Суворова и Богдана Хмельницкого корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

6 Gwardyjski Korpus Pancerny został sformowany w 1942, z przemianowania 12 Korpusu Pancernego[2]. Uczestnicząc w walkach na froncie wschodnim wchodził w skład 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Dowodzony był przez gen. mjr Wasilija Nowikowa[3]. W 1944 uczestniczył w operacji lwowsko-sandomierskiej Armii Czerwonej uczestnicząc w walkach o Przemyśl. Następnie brał udział w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim. Pod Oględowem oddział ze składu 53 Gwardyjskiej Brygady Pancernej dowodzony przez Aleksandra Oskina powstrzymał niemieckie natarcie przeprowadzone z użyciem czołgów ciężkich Tiger II[4].

 Osobny artykuł: Potyczka pod Oględowem.

W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej 6 Korpus prowadząc natarcie (po sforsowaniu rzeki Pilicy) 17 stycznia 1945 dotarł na przedpola Piotrkowa Trybunalskiego, będącego silnym punktem obrony niemieckiej. Razem z innymi jednostkami uczestniczył w walkach o miasto, które zostało zdobyte w dniu następnym[5]. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o Wieruszów, Lubań, Chocianów i Zgorzelec[6], a zakończył w rejonie czeskiej Pragi[7]. Wcześniej w składzie 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej 6 Gwardyjski Korpus Pancerny zdobył stolicę III Rzeszy[8].

Dowództwo korpusu

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • płk Beniamin Czernow (26.07.1943 - 06.11.1943)
  • płk Paweł Pinczuk (07.11.1943 - 30.04.1944)
  • płk Siergiej Lebiediew (01.04.1944 - 30.06.1945)[12]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
  • Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.
  • Iwan Jakubowski: Ziemia w ogniu. Warszawa: 1976.
  • Robert Zwierzyniecki: Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków: 2018.