Junkers Ju 488

Junkers Ju 488
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Junkers
Typ	bombowiec strategiczny
Załoga	3
	Historia
Liczba egz.	2 nieukończone
	Dane techniczne
Napęd	4× Junkers Jumo 222A-3/B-3
Moc	1837 kW (2500 KM)
	Wymiary
Rozpiętość	31,28
Długość	23,24 m
Wysokość	6,09 m
Powierzchnia nośna	88 m²
	Masa
Własna	21 000 kg
Startowa	36 000 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	690 km/h (na wys. 7200 m)
Prędkość przelotowa	487 km/h
Prędkość wznoszenia	551 m/min
Pułap	11 350 m
Zasięg	3395 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 × 13 mm MG 131 2 × 20 mm MG 151
	Multimedia w Wikimedia Commons

Junkers Ju 488 – nieukończony, niemiecki bombowiec strategiczny (tzw. Amerika Bomber), którego zadaniem były bombardowania strategiczne celów na terytorium USA.

Historia

We wrześniu 1943 roku Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy zleciło zakładom Junkersa w Dessau (dziś Dessau-Roßlau) opracowanie projektu bombowca o bardzo dużym zasięgu i zdolności do lotów na dużych wysokościach. Konstruktorzy Junkersa uporali się z zadaniem bardzo szybko, adaptując do nowego projektu gotowe części i rozwiązania z istniejących i produkowanych już samolotów^[1].

Przedział trzyosobowej załogi z kabiną ciśnieniową zaadaptowano z Ju 188T (Ju 388), tylną część kadłuba z Ju 188E, wannę pod kadłubową i zewnętrzne części skrzydeł z Ju 388K, podwójne usterzenie z Ju 288C. Nowe były jedynie środkowa część kadłuba i centropłat. Samolot miał konstrukcję całkowicie metalową, z wyjątkiem podkadłubowej wanny zrobionej z drewna. Napęd stanowiły cztery 14-cylindrowe, chłodzone powietrzem silniki w układzie podwójnej gwiazdy BMW 801TJ o mocy startowej 1323 kW (1800 KM) i mocy maksymalnej na wysokości 3000 m 1389 kW (1890 KM). Podwozie składało się z czterech kół głównych, chowanych w gondole silnikowe oraz z kółka ogonowego^[1].

Rozpoczęto budowę dwóch prototypów Ju 488 V401 oraz V402, których ostateczny montaż miał odbywać się we Francji, w przejętych przez Niemców (zob. kampania francuska 1940) zakładach firmy Latécoere w Tuluzie. Wewnętrzne części skrzydeł i usterzenie montowano w zakładach Junkersa w Dessau i w Bernburg (Saale), skąd transportowano je do Tuluzy^[1].

W lipcu 1944 roku, z powodu szybkiego zbliżania się alianckich wojsk do Tuluzy, zdecydowano się przewieźć znajdujące się w zaawansowanych stadium montażu płatowce do Barnburga. W nocy z 16 na 17 lipca 1944 roku, grupa partyzantów pod dowództwem M. Elissalde, mechanika z zakładów Latécoère, uszkodziła prototyp V401, uniemożliwiając jego transport. W sierpniu 1944 roku, po ucieczce Niemców z Tuluzy, na bocznicy kolejowej znaleziono porzucony kadłub prototypu V402^[1].

Planowano budowę jeszcze czterech prototypów, od V403 do V406. Miały mieć nowe kadłuby i cztery chłodzone cieczą, 24 cylindrowe silniki rzędowe Jumo 222A/B-3 o mocy 1837 kW (2500 KM). W listopadzie 1944 roku Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy anulowało zlecenie dla Junkersa i żaden z Ju 488 nigdy nie został ukończony^[1].

Uzbrojenie

W dwóch pierwszych prototypach nie montowano żadnego uzbrojenia, planowane samoloty miały mieć komorę bombową na 5000 kg bomb. Uzbrojenie obronne miało składać się z dwóch działek MG 151/20 kalibru 20 mm w zdalnie sterowanej wieżyczce na grzbiecie kadłuba i dwóch karabinów maszynowych MG 131 kalibru 13 mm w zdalnie sterowanym stanowisku ogonowym^[1].

Linki zewnętrzne

http://www.luft46.com/junkers/ju488.html

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Marek Ryś, Cel-Nowy Jork Niemieckie bombowce strategiczne cz. I, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 1 (2005), s. 57–61,66, ISSN 1230-1655

[Marek_Ryś-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Marek Ryś, Cel-Nowy Jork Niemieckie bombowce strategiczne cz. I, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 1 (2005), s. 57–61,66, ISSN 1230-1655

[1]