Удзельнік:Plaga med/Першая сусветная вайна
Увага! Наступны тэкст заснаваны на артыкуле Першая сусветная вайна і перапрацоўваецца з дапамогай адмысловай мадэлі Chat-GPT Pro. Перад публікацыяй артыкул будзе вычытвацца і правярацца. Мадэль мае доступ да рознай адмысловай літаратуры па беларускай мове, тэрміналогіі, слоўнікаў і рэкамендацый па Вікіпедыі і беларускай мове. Мадэль атрымала для апрацоўкі актуальныя на 28 чэрвеня 2024 года версіі артыкулаў пра Першую сусветную вайну на беларускай, англійскай, нямецкай, партугальскай, італьянскай і рускай мовах, а таксама беларускі артыкул пра ўсходні фронт. |
Першая сусветная вайна | |||
---|---|---|---|
Дата | 28 ліпеня 1914 — 11 лістапада 1918 | ||
Месца | Еўропа, Афрыка і Блізкі Усход (нядоўга ў Кітаі і астравах Ціхага акіяна) | ||
Вынік | Перамога Антанты. Лютаўская і Кастрычніцкая рэвалюцыі ў Расіі і Лістападаўская рэвалюцыя ў Германіі. Распад Германскай імперыі, Расійскай імперыі, Асманскай імперыі, і Аўстра-Венгрыі. Выплата Веймарскай рэспублікай рэпарацый. ЗША становяцца звышдзяржавай. Другая сусветная вайна. | ||
Праціўнікі | |||
|
|||
Камандуючыя | |||
|
|||
Сілы бакоў | |||
|
|||
Страты | |||
|
|||
Першая сусветная вайна (28 ліпеня 1914 — 11 лістапада 1918) — адзін з найбуйнейшых узброеных канфліктаў у гісторыі чалавецтва, які ахапіў большасць краін Еўропы, а таксама многія іншыя рэгіёны свету. Вайна ўключала вядомыя франты і тэатры ваенных дзеянняў, такія як Заходні і Усходні франты, Італьянскі і Балканскі франты, а таксама баі ў Афрыцы і Азіі. Першая сусветная вайна стала першай сапраўды глабальнай вайной, якая прынесла велізарныя разбурэнні і трагедыі, змяніла хаду гісторыі і паўплывала на сучаснае жыццё.
Вайна пачалася пасля забойства астра-венгерскага эрцгерцага Франца Фердынанда ў Сараева 28 чэрвеня 1914 года. Гэта падзея стала трыгерам для разбурэння дыпламатычных адносін паміж галоўнымі еўрапейскімі дзяржавамі, якія ўтварылі два варожыя блокі: Траісты саюз (Германія, Аўстра-Венгрыя, Італія) і Антанта (Францыя, Расійская імперыя, Вялікабрытанія):citation[oaicite:2]{index=2}.
Першая сусветная вайна адрознівалася ад папярэдніх канфліктаў не толькі велізарным маштабам і колькасцю ўдзельнікаў, але і выкарыстаннем новых тэхналогій і зброі, уключаючы танкі, хімічную зброю і самалёты. Гэта прывяло да жахлівых наступстваў, уключаючы мільёны загінулых і параненых, велізарныя разбурэнні гарадоў і вёсак, а таксама значныя сацыяльныя і палітычныя змены ў многіх краінах:citation[oaicite:1]{index=1}.
Скончылася вайна падпісаннем Версальскага дагавора 28 чэрвеня 1919 года, які ўстанавіў новыя межы і ўмовы міру, але заклаў падмурак для будучых канфліктаў, уключаючы Другую сусветную вайну. Першая сусветная вайна значна паўплывала на міжнародныя адносіны, прывяла да падзення імперый і ўзнікнення новых дзяржаваў, а таксама пакінула глыбокі след у культурнай спадчыне многіх народаў:citation[oaicite:0]{index=0}.
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Назва Першая сусветная вайна (англ. World War I, ням. Erster Weltkrieg) ўмацавалася ў гістарыяграфіі толькі пасля пачатку Другой сусветнай вайны ў 1939 годзе. У міжваенны перыяд часцей ужываліся назвы «Вялікая вайна» (англ. the Great War, фр. La Grande Guerre), «Сусветная вайна» (ням. der Weltkrieg), а ў Расійскай імперыі яе называлі «Другой Айчыннай вайной». Пазней у СССР яна атрымала назву «імперыялістычная вайна» ў кантэксце савецкай ідэалогіі, якая надавала ўвагу антыімперыялістычнай барацьбе.
Прычыны вайны
[правіць | правіць зыходнік]Мілітарызм
[правіць | правіць зыходнік]Апісанне павышэння ўзбраення і гонкі ўзбраенняў сярод вялікіх дзяржаў.
Саюзы
[правіць | правіць зыходнік]Апісанне фарміравання і ролі ваенных саюзаў.
Імперыялізм
[правіць | правіць зыходнік]Аналіз імперыялістычных амбіцый еўрапейскіх дзяржаў.
Нацыяналізм
[правіць | правіць зыходнік]Разгляд уплыву нацыяналістычных рухаў.
Забойства эрцгерцага Франца Фердынанда
[правіць | правіць зыходнік]Падрабязны апісанне падзеі, якая стала непасрэдным штуршком да пачатку вайны.
Дыпламатычныя і палітычныя перадпасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Альянсы і ваенныя блокі
[правіць | правіць зыходнік]Інцыдэнты і падзеі, якія непасрэдна прывялі да пачатку канфлікту
[правіць | правіць зыходнік]Пачатак вайны
[правіць | правіць зыходнік]Першапачатковыя падзеі
[правіць | правіць зыходнік]Апісанне падзей, якія прывялі да пачатку вайны, уключаючы забойства эрцгерцага Франца Фердынанда і паслядоўнасць падзей, якія прывялі да аб'яўлення вайны.
Ход вайны
[правіць | правіць зыходнік]Пачатковы перыяд (1914)
[правіць | правіць зыходнік]Гады статычнай вайны (1915–1916)
[правіць | правіць зыходнік]Пазіцыйная вайна і новыя стратэгіі (1917)
[правіць | правіць зыходнік]Канчатковы перыяд і заключэнне (1918)
[правіць | правіць зыходнік]Фронты і тэатры вайны
[правіць | правіць зыходнік]Заходні фронт
[правіць | правіць зыходнік]Усходні фронт
[правіць | правіць зыходнік]Італьянскі фронт
[правіць | правіць зыходнік]Балканскі фронт
[правіць | правіць зыходнік]На сербскім фронце справы для аўстрыйцаў ішлі няўдала. Нягледзячы на вялікую колькасную перавагу, ім удалося заняць памежны Белград толькі 2 снежня, але 15 снежня сербы адбілі горад і пагналі аўстрыйцаў са сваёй тэрыторыі. Хоць патрабаванні Аўстра-Венгрыі да Сербіі і былі непасрэднай прычынай пачатку вайны, менавіта ў Сербіі ваенныя дзеянні 1914 года шлі досыць млява.
Да восені на Балканах не назіралася ніякай актыўнасці. Пасля завяршэння ўдалай кампаніі па выцісканню рускіх войскаў з Галіцыі і Букавіны, аўстра-венгры і германцы змаглі перакінуць на Балканы вялікую колькасць войскаў. У той жа час меркавалася, што Балгарыя пад уражаннем поспехаў Цэнтральных дзяржаў далучыцца да вайны на іх баку. У такім выпадку маланаселеная Сербія з невялікай арміяй трапіла б у акружэнне з двух франтоў. Англа-французская дапамога падыйшла з вялікім спазненнем — толькі 5 кастрычніка войскі сталі сыходзіць на бераг ў Салоніках. Расія, усваю чаргу, не здолела дапамагчы: нейтральная Румынія адмовілася прапусціць рускія войскі. 5 кастрычніка пачалося наступленне Аўстра-Венгрыі, а 14 кастрычніка Балгарыя абвясціла вайну краінам Антанты і пачала ваенныя дзеянні супраць Сербіі. Войска сербаў, англічан і французаў колькасна саступала сілам праціўніка больш чым у 2 разы і не мела шанцаў на поспех.
Да канца снежня сербскія войскі пакінулі тэрыторыю Сербіі, адступіўшы ў Албанію, адкуль у студзені 1916 г. іх рэшткі былі эвакуаваны на востраў Корфу і ў Бізерту. Англа-французскія войскі ў снежні адышлі на тэрыторыю Грэцыі, дзе змаглі замацавацца, утварыўшы Саланікійскі фронт па мяжы Грэцыі з Балгарыяй і Сербіяй. Войскі Сербскай арміі (150 000 чал.) былі захаваны і вясной 1916 ўзмацнілі Саланікійскі фронт. Уступленне Балгарыі ў вайну і падзенне Сербіі адкрыла для Цэнтральных дзяржаў прамыя зносіны па сушы з Турцыяй.
Асманскі тэатр
[правіць | правіць зыходнік]Афрыканскі тэатр
[правіць | правіць зыходнік]Ваенныя дзеянні на моры
[правіць | правіць зыходнік]Ваенныя дзеянні ў паветры
[правіць | правіць зыходнік]Краіны ўдзельніцы
[правіць | правіць зыходнік] Аўстра-Венгрыя
Германская імперыя
Асманская імперыя
Балгарыя (з 1915)
Італія (удзельнічала ў вайне на баку Антанты з 1915 года, нягледзячы на тое, што была членам Траістага саюза)
Саюзнікі (Антанта):
Францыя
Брытанская імперыя
Расійская імперыя
Італія (з 1915)
ЗША (з 1917)
Японія (з 1917)
Сербія (з 1917)
Члены Антанты (падтрымалі Антанту ў вайне): Чарнагорыя, Бельгія, Грэцыя, Бразілія, Кітай, Афганістан, Куба, Нікарагуа, Сіям, Гаіці, Ліберыя, Панама, Гандурас, Коста-Рыка
Камандуючыя
[правіць | правіць зыходнік]Камандуючыя Антанты
[правіць | правіць зыходнік] вялікі князь Мікалай Мікалаевіч
Мікалай II
Міхаіл Васільевіч Аляксееў †
Аляксей Аляксеевіч Брусілаў
Лаўр Георгіевіч Карнілаў †
Аляксандр Фёдаравіч Керанскі
Мікалай Мікалаевіч Духонін †
Мікалай Васільевіч Крыленка
Раймон Пуанкарэ
Жорж Бенжамэн Клемансо
Жазэф Жак Сезар Жофр
Фердынанд Фош
Рабер Жорж Нівель
Анры Філіп Петэн
Георг V
Герберт Генры Эсквіт
Дэвід Лойд Джордж
Дуглас Хейг
Джон Рашуорт Джэліка
Гарацыа Герберт Кітчэнер
Віктар Эмануіл III
Луіджы Кадорна
Арманда Дыяз
прынц і герцаг Луіджы Амедэа
Томас Вудра Вільсан
Джон Джозаф Першынг
Камандуючыя Цэнтральных дзяржаў
[правіць | правіць зыходнік] Франц Іосіф I †
Карл I
Франц Конрад фон Гётцэндорф
Артур Арц фон Штраўсенбург
Вільгельм II
Эрых фон Фалькенгайн
Паўль фон Гіндэнбург
Хельмут Іаган Людвіг фон Мальтке (Малодшы) †
Райнгард Шэер
Эрых Фрыдрых Вільгельм Людэндорф
кронпрынц Рупрэхт
Мехмед V †
Мехмед VI
Энвер-паша
Мустафа Кемаль Атацюрк
Фердынанд I
Уладзімір Вазаў
Нікола Жэкаў
Георг Стаянаў-Тодараў
Асноўныя бітвы
[правіць | правіць зыходнік]Бітва пры Марне
[правіць | правіць зыходнік]Вердэнская бітва
[правіць | правіць зыходнік]Сомская бітва
[правіць | правіць зыходнік]Брусілаўскі прарыў
[правіць | правіць зыходнік]Іпра
[правіць | правіць зыходнік]Галіпалі
[правіць | правіць зыходнік]Тэхналогіі і зброя
[правіць | правіць зыходнік]Новыя тыпы зброі (танкі, хімічная зброя, самалёты)
[правіць | правіць зыходнік]Ролю артылерыі і аўтаматычнай зброі
[правіць | правіць зыходнік]Удасканаленне ваеннай тэхнікі
[правіць | правіць зыходнік]Вынікі і наступствы
[правіць | правіць зыходнік]Дыпламатычныя вынікі (Версальскі дагавор)
[правіць | правіць зыходнік]Палітычныя змены (рэвалюцыі, змена межаў)
[правіць | правіць зыходнік]Сацыяльныя і эканамічныя наступствы
[правіць | правіць зыходнік]Тэхналагічныя наступствы
[правіць | правіць зыходнік]Уплыў на міжнародныя адносіны і станаўленне новых ідэалогій
[правіць | правіць зыходнік]Грамадзянскія і культурныя змены
[правіць | правіць зыходнік]Беларусь у гады Першай сусветнай вайны
[правіць | правіць зыходнік]Згодна з распрацаванымі планамі ваенных дзеянняў Германія разлічвала спачатку разбіць Францыю, а затым Расію. Уварваўшыся праз тэрыторыю нейтральнай Бельгіі ў межы Францыі, немцы стварылі рэальную пагрозу для Парыжа. Расія планавала нанесці галоўны ўдар па Аўстра-Венгрыі ў напрамку Галіцыі, што давала магчымасць пранікнуць на Балканы і да праліваў Басфор і Дарданэлы.
З пачатку 1915 г. асноўныя сілы Германіі знаходзіліся на Усходнім фронце. У выніку нямецкага наступлення расійскія войскі ў чэрвені 1915 г. пакінулі Галіцыю, страціўшы каля 600 000 палоннымі, забітымі і параненымі. Захапіўшы Галіцыю, Германія сканцэнтравала галоўныя сілы на польскім тэатры ваенных дзеянняў.
Расійскія войскі, церпячы паражэнне за паражэннем у Польшчы, у ліпені 1915 г. здалі Варшаву. Фронт імкліва набліжаўся да Беларусі. У жніўні 1915 г. пачалося нямецкае наступленне ў напрамку Коўна-Вільня-Менск. У пачатку верасня 1915 г. расійская армія пакінула Вільню, Гродна, Ліду, Брэст і іншыя гарады Заходняй Беларусі. Стаўка Вярхоўнага галоўнакамандуючага перасунулася з Баранавіч у Магілёў. У кастрычніку 1915 г. фронт стабілізаваўся на лініі Дзвінск-Паставы-Баранавічы-Пінск. Значная частка тэрыторыі Беларусі апынулася пад германскай акупацыяй. Напярэдадні і ў першыя дні вайны заходнія, у тым ліку беларускія, губерні былі аб’яўлены на ваенным становішчы. Забараняліся забастоўкі, сходы, шэсці, маніфестацыі, уводзілася ваенная цэнзура.
У сувязі з наступленнем германскіх войск на ўсход рушыў вялікі паток бежанцаў з Польшчы, Літвы і заходніх паветаў Беларусі (больш за 1320,5 тыс. чалавек). На захопленай Германіяй тэрыторыі Беларусі ўводзіліся розныя ваенныя павіннасці. На абаронныя працы (капанне акопаў, будаўніцтва мастоў, рамонт дарог, ахову ваенных аб’ектаў і г.д.) прыцягвалася ўсё насельніцтва прыфрантавой паласы. Пачаліся масавыя рэквізіцыі жывёлы, харчавання і фуражу. У Віцебскай губерні з 1 чэрвеня 1914 г. да 1 чэрвеня 1915 г. было рэквізавана 120 000 галоў буйной рагатай жывёлы, у выніку яе пагалоўе скарацілася на 21,5 %.
Рэквізіцыі і прымусовыя работы на патрэбу фронту праводзілі і германскія ўлады. Акупанты сілаю забіралі ў сялян коней, кароў, іншую хатнюю жывёлу, прадукты, фураж, адзенне, абутак, прымушалі выконваць розныя павіннасці.
Памяць пра вайну
[правіць | правіць зыходнік]Адлюстраванне вайны ў літаратуры і мастацтве
[правіць | правіць зыходнік]Помнікі і мемарыялы
[правіць | правіць зыходнік]Памятныя дні
[правіць | правіць зыходнік]Успаміны і гісторыі ўдзельнікаў вайны
[правіць | правіць зыходнік]Дадатковая інфармацыя
[правіць | правіць зыходнік]Храналогія асноўных падзей
[правіць | правіць зыходнік]Статыстыка і лічбы (стратэгічныя дадзеныя, колькасць загінулых і параненых)
[правіць | правіць зыходнік]Спіс асноўных крыніц і літаратуры для далейшага вывучэння
[правіць | правіць зыходнік]Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Юры Весялкоўскі; [Рэд. А.Мірановіч]. Беларусь у Першай Сусветнай вайне: Гіст. нарыс. — Беласток; Лондан, 1996. — С. 359—361 (Бібліяграфія). — 361 с.
- Айрапетов А. Р. Участие Российской империи в Первой мировой войне (1914–1917). 1917 год. Распад (руск.). — М.: Кучково поле, 2016. — 413 с. — ISBN 978-5-9950-0480-6.
- Айрапетов А. Р. Российская империя и Первая мировая война. 1916 год. Сверхнапряжение (руск.). — М.: Кучково поле, 2016. — 384 с. — ISBN 978-5-9950-0479-0.
- Barbusse, Henri. Le Feu: journal d'une escouade (фр.). — Paris: Flammarion, 1916.
- Барсуков Е. З. Артиллерия русской армии (1900–1917 гг.) (руск.). — М.: Наука, 1976.
- Buchan, John. A History of the Great War (англ.). — London: Thomas Nelson and Sons, 1922.
- Büchen, John. Memoirs of a Diplomat (руск.). — M.: Mezhdunarodnye otnosheniya, 1991.
- Gorodetsky, Gabriel. Grand Delusion: Stalin and the German Invasion of Russia (англ.). — New Haven: Yale University Press, 1999.
- Graves, Robert. Goodbye to All That (англ.). — London: Jonathan Cape, 1929.
- Маниковский А. А. Боевые снабжения русской армии в войну 1914–1918 гг. (руск.). — М.: ВЗОИ, 2004. — 730 с.
- Маркс, Карл. Деяния комиссии по расследованию «февральского наступления» на Северо-Западном фронте (руск.). — Москва: Госиздат, 1924.
- Nilléns, Robin. Generals of the Great War. Western Front 1914–1918 (руск.). — M.: AST, Astrel, 2005. — ISBN 1-85487-900-6.
- Paleologue, Maurice. An Ambassador's Memoirs (англ.). — London: Hutchinson, 1925.
- Paleologue, Maurice. Царская Россия во время мировой войны (руск.). — М.: Международные отношения, 1991.
- Rogers, Clifford J. The Oxford Illustrated History of the Crusades (англ.). — Oxford: Oxford University Press, 2002.
- Rogers, Donald W. Eisenhower's Last Battle: the campaign for the presidency 1952 (англ.). — Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1999.
- Rosenthal, David. Uppercase or Lowercase? A reference guide (руск.). — Москва: Руский язык, 1988. — ISBN 5-200-00316-4.
- Rogan, Eugene. The Fall of the Ottomans: The Great War in the Middle East, 1914–1920 (англ.). — New York: Basic Books, 2015. — ISBN 978-0465023073.
- Роган Ю. Падение Османской империи. Первая мировая война на Ближнем Востоке, 1914–1920 гг (руск.). — М.: Альпина Нон-фикшн, 2017. — 560 с. — ISBN 978-5-91671-762-4.
- Рохмистров В. Г. Авиация великой войны (руск.). — М.: ACT: ВЗОИ, 2004. — 730 с.
- Spiridovich, A. I. 1914 год (руск.). — М.: Кучково поле, 2016. — 330 с. — ISBN 978-5-9950-0479-0.
- Stevenson, David. 1914-1918: The History of the First World War (англ.). — London: Penguin Books, 2004. — ISBN 978-0140268171.
- Супотницкий М. В. Забытая химическая война 1915–1918 гг. (руск.).
- Шацило В. К. Первая мировая война 1914–1918. Факты. Документы (руск.). — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2003. — 480 с.
- Vassiliev, N. M. {{{загаловак}}} (руск.). — 2014. — Т. 25. — С. 590–600.
- Первая мировая война. Энциклопедический словарь (руск.). — М.: Весь мир, 2014. — 481 с. — ISBN 978-5-7777-0573-0.
- Zajonczkowski, A. M. Первая мировая война (руск.). — М.: Наука, 1976.
Знешнія спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Plaga med/Першая сусветная вайна на Вікісховішчы |