İçeriğe atla

Whataboutism

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Whataboutery olarak da bilinen Whataboutism, (Türkçe: Peki Şunun Hakkındacılık[1]) karşı argümanları doğrudan çürütmeden, rakibini ikiyüzlülükle suçlayarak gözden düşürmeye çalışan tu quoque safsatasının bir çeşididir.[2][3][4]

Whataboutism, özellikle Sovyet ve Rus propagandasıyla ilişkilidir.[5][6][7] Soğuk Savaş sırasında Sovyetler Birliği'ne eleştiriler yöneltildiğinde Sovyet tepkisi genellikle, Batı dünyasındaki bir olayı göstererek, "Peki ya ... olayı hakkında ne düşünüyorsunuz" olurdu.[8][9][10] Rus yazar ve politik aktivist Garry Kasparov'a göre, bu sözcük, Sovyet savunucuları ve diktatörlerinin retorik bir saptırmanın sık sık kullanılmasını, onların "baskı, katliamlar, gulaglar ve zorla sürgünler" suçlamalarına karşı koymak için icat edilmiş bir sözcüktür. Amerikan köleliğine, ırkçılığına, linç olaylarına vb.[11] Whataboutism diğer politikacılar ve ülkeler tarafından da kullanılmıştır.

Köken bilimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Whataboutism terimi, neyin neyin neyle ilgili olduğunun bir portmanteusudur, ne ile eşanlamlıdır ve eleştiriyi ilk eleştirmene geri döndürmek anlamına gelir.[8][9][12][13]

Önce whataboutizmin mi yoksa neyin ortaya çıktığı belirsizdir; Whataboutery, whataboutism'den birkaç yıl önce kaydedilmiş olsa da. Sözlükbilimci Ben Zimmer'e[14] göre, bu yazı 1970'lerde benzer bir anlamla kullanılmıştır. Sean O'Conaill'in The Irish Times'da yayınlanan ve 'Geçici IRA'nın her kınamasına "düşmanın" daha büyük ahlaksızlığını kanıtlamak için bir argümanla cevap veren Whatabout'lara atıfta bulunan 1974 tarihli bir mektubundan alıntı yapıyor ve 'Backbencher'ın (İrlandalı Gazeteciler John Healy) 'Kültürel İngiliz Ordusuna Girin' başlıklı bir köşe yazısı, aynı makalede 'whataboutery' terimini kullanan temayı ele aldı. Healy'nin O'Conaill'in mektubuna verdiği yanıttan türetilmiş olması muhtemeldir.

“ Whatabouts için olmasaydı böyle bir şey önermem. Geçici I.R.A'nın her kınamasına cevap veren insanlar bunlar. "düşmanın" daha büyük ahlaksızlığını ve dolayısıyla Geçici Davaların adaletini kanıtlamak için bir argümanla: "Kanlı Pazar, tutuklama, işkence, zorla besleme, ordu gözdağı ne olacak?". Her durdurma çağrısı aynı şekilde yanıtlanır: “Ya Limerick Antlaşması; 1921 İngiliz-İrlanda antlaşması; Lenadoon?". Kilise de bağışık değildir: “Katolik Kilisesi hiçbir zaman ulusal davayı desteklemedi. Norman işgali için Papalık yaptırımı ne olacak? Moriarty tarafından Fenians'ın kınanması; Parnell?" „

—Sean O'Conaill, "The Irish Times", 30 Ocak 1974

Healy, bu mektuba verdiği yanıtta whataboutery terimini ortaya koyuyor gibi görünüyor: "Bir muhabirin yakın zamanda bu makaleye yazdığı bir mektupta belirttiği gibi, Ahlak Hakkında Çok önemliyiz, bir tarihi adaletsizliği başka bir haklı adaletsizlikle eşleştiriyoruz. Bu öldürme günlerinde Whataboutery'nin göbeği var ve ortaya çıkan tek gerçek, Orange ve Green insanların bunun sonucunda ölüyor olmasıdır. Bir bardaki erkekler gibi ölüm mermileri üretiyor, bir tur diğerini çağırıyor, bir Yeşil mermi yanıt veren bir Turuncu mermi, bir Yeşil mezar eşleşen bir Turuncu mezar için çağırıyor."[15]

Zimmer, bunun çatışmayla ilgili yorumlarda geniş yer kazandığını söylüyor.[14] Zimmer ayrıca, whataboutism varyantının aynı bağlamda Tony Parker tarafından yazılmış bir 1993 kitabında kullanıldığını da not eder.

Merriam-Webster sözlüğü, Whataboutism teriminin The Age'den gazeteci Michael Bernard'ın bir parçasında daha önce kaydedilmiş bir kullanımını tanımlar, ancak yine de 1978'den - Healy'nin köşesinden dört yıl sonra. Bernard şöyle yazdı: "Whataboutism'in zayıf yönleri - hiç kimsenin Güney Afrika'ya birkaç tuğla fırlatmadan Kremlin'in suistimallerine karşı bir saldırıdan kurtulmamasını, hiç kimse Başkan Park'ı kınamadan Küba polis devletini suçlamamalı, kimse Irak, Libya ya da FKÖ İsrail'e darbe yapmadan."[16]

Tarih

[değiştir | kaynağı değiştir]

Rus gazeteci Konstantin von Eggert'e göre, terim 1960'larda "Sovyetler Birliği'nin Batı eleştirisine karşı koyma çabalarının" ironik bir tanımı olarak ortaya çıktı.[17] Ancak, terimin 1978'de The Age'de kullanılmasından önce Sovyetler Birliği'ne uygulanan hiçbir örnek yoktur.[kaynak belirtilmeli]

İngiliz gazeteci Edward Lucas, The Economist dergisinin 2 Kasım sayısında basılan Rusya hakkında bir günlüğün parçası olarak, 29 Ekim 2007 tarihli bir blog yazısında[18] whataboutism kelimesini kullandı.[19] 'Whataboutism', 31 Ocak 2008'de The Economist'te Lucas'ın yazdığı bir makalenin başlığıydı: "Soğuk savaş sırasında Sovyet propagandacıları, batılı muhataplarının "whataboutism" lakaplı bir taktikle eğitildi."[8] Zimmer, Lucas'a terimi 2007-2008'de popülerleştirdiği için itibar etti.[14] St Petersburg'da Uluslararası İlişkiler doçenti olan Ivan Tsvetkov, whataboutism pratiğini "siyahların linç edilmesi " argümanıyla 1950 yılına dayandırıyor, ancak aynı zamanda Lucas'a terimin son zamanlarda popülaritesini de veriyor.[20]

Sovyet ve Rus liderlerinin kullanımı

[değiştir | kaynağı değiştir]

1986'da The New York Times'dan Serge Schmemann Çernobil felaketi hakkında haber yaparken şunları bildirdi[21]

“ Sovyetlerin Çernobil kazasına ilişkin kısa açıklamasını, Amerika Birleşik Devletleri'nde Harrisburg, Pa. Dışındaki Three Mile Island 'dan Ginna tesisi Rochester yakınlarında. Tass, bir Amerikan nükleer karşıtı grubun 1979'da 2.300 kaza, arıza ve diğer arızaları kaydettiğini söyledi.


Sovyetler Birliği'nde bir felaket meydana geldiğinde başka yerlerdeki felaketlere odaklanma uygulaması o kadar yaygındır ki, Sovyet televizyonunda yurtdışındaki bir felaketle ilgili bir raporu izledikten sonra, Ruslar, Sovyetler Birliği'nde bir şey olup olmadığını öğrenmek için sık sık Batılı dostları ararlar.

„

Gazeteci Luke Harding, Rus whataboutizmini "fiilen ulusal bir ideoloji" olarak nitelendirdi.[22] Gazeteci Julia Ioffe, "Sovyetler Birliği'ni okumuş olan herkes" tekniğin farkındaydı ve Sovyet eleştirisine yanıt verdiğini yazdı. Siz zencileri, taktiğin "klasik" bir örneği olarak linç ediyorsunuz.[23] Bloomberg News için yazan Leonid Bershidsky, whataboutizmi bir "Rus geleneği" olarak nitelendirirken The New Yorker, tekniği "yanlış ahlaki eşdeğerlikler stratejisi" olarak tanımladı. Ioffe, whataboutism'i "kutsal bir Rus taktiği" olarak adlandırdı[24][25] ve onu çaydanlığı siyah olarak adlandırmakla suçlamakla karşılaştırdı.[26]

The Economist'e göre, "Soğuk savaş sırasında Sovyet propagandacıları, batılı muhataplarının 'whataboutism' lakaplı bir taktikle eğitildi. Sovyetler Birliği'ne yönelik herhangi bir eleştiri (Afganistan, Polonya'da sıkıyönetim, muhaliflerin hapis cezası, sansür) bir "Peki ya..." ile karşılandı (apartheid Güney Afrika, hapisteki sendikacılar, Nikaragua'daki Kontralar vb.)"[8][9][10] Teknik, rakibin dikkatini orijinal eleştirisinden uzaklaştırmak için bir saptırıcı taktik olarak işlev görür.[27][28][29] Bu nedenle, teknik, rakibin ilk argümanını doğrudan çürütmekten veya çürütmekten kaçınmak için kullanılır.[30][31] Taktik, ahlaki görecelik[32][33] girişimidir ve bir tür sahte ahlaki eşdeğerliktir.[34][35][36]

The Economist, neyle karşı karşıya gelmek için iki yöntem önerdi: Batı'ya uygulanmamaları için "Rus liderlerin kendileri tarafından yapılan noktaları kullanmak" ve Batı uluslarının kendi medyası ve hükûmeti hakkında daha fazla özeleştiri yapmaları için.[8] Euromaidan Press, stratejiyi, Rus propagandası üzerine üç bölümlük bir eğitim serisinin ikincisi olan whataboutism üzerine bir metinde tartıştı.[37][38] Dizi, whataboutism'i Rusya'ya yönelik ciddi eleştirilerden uzaklaşan kasıtlı bir dikkat dağıtma olarak tanımladı. Parça, whataboutism deneklerine duygusal manipülasyona ve tepki verme cazibesine direnmeleri için tavsiyelerde bulundu.

Taktiğin Sovyet yetkilileri tarafından kullanılması nedeniyle, Batılı yazarlar Sovyet dönemini tartışırken sıklıkla has terimini kullanırlar.[39][40][41] Teknik, hükûmet tarafından alışılmış bir uygulama haline gelene kadar, Sovyet halkla ilişkilerinde giderek daha yaygın hale geldi.[12][42] ABD'nin itibarını lekelemek umuduyla whataboutizmi kullanan Sovyet medyası, bunu gazeteciliğin tarafsızlığı pahasına yaptı.[43] Ottawa Citizen'a göre, Sovyet yetkilileri, dikkati Sovyetler Birliği'ne yönelik eleştirilerden uzaklaştırmak amacıyla, 1940'ların ikinci bölümünde taktiği daha fazla kullandılar.[44]

Tekniğin Sovyetler tarafından ilk kullanımlarından biri, 1947'de William Averell Harriman'ın bir konuşmasında "Sovyet emperyalizmi" ni eleştirmesinden sonra oldu.[45] Ilya Ehrenburg'un Pravda'daki cevabı, Amerika Birleşik Devletleri'nin ırk ve azınlıklarla ilgili yasalarını ve politikalarını eleştirerek, Sovyetler Birliği'nin onları "insan onuruna hakaret" olarak gördüğünü, ancak bunları savaş için bir bahane olarak kullanmadığını yazdı.[45] Whataboutism, Soğuk Savaş sırasında Sovyet halkla ilişkilerinde daha fazla kullanıldı.[46][47][48]

Soğuk Savaş boyunca, taktik öncelikle Sovyetler Birliği adına konuşan medya figürleri tarafından kullanıldı.[49][50][51] Soğuk Savaş'ın sonunda, ABD sivil haklar reformlarının yanı sıra, taktik yok olmaya başladı.[52]

Sovyet Sonrası Rusya

[değiştir | kaynağı değiştir]

Taktik, Sovyet sonrası Rusya'da, Rus hükûmeti tarafından işlenen insan hakları ihlalleri ve diğer eleştirilerle ilgili olarak kullanıldı.[8][53][54] Whataboutism, Kremlin'in favori taktiği haline geldi.[55][56] Rus halkla ilişkiler stratejileri, dezenformasyon ve aktif önlemler dahil olmak üzere whataboutizmi diğer Sovyet taktikleriyle birleştirdi.[57][58][59] Whataboutism, Rus devletine yönelik eleştiriyi karartmak[60] ve söylem düzeyini Rusya'nın rasyonel eleştirisinden küçük çekişmelere indirgemek amacıyla bir Rus propagandası olarak kullanılmaktadır.[61]

The Economist'e göre whataboutism'in kullanımı herhangi bir ırk veya inanç sistemiyle sınırlı olmasa da, Ruslar taktiği genellikle aşırı kullandılar.[8] Rus hükûmetinin whataboutism kullanımı, Vladimir Putin'in önderliğinde büyüdü.[62][63][64] Putin, George W. Bush’un Rusya’ya yönelik eleştirisine şu cevabı verdi: "Size karşı dürüst olacağım: elbette Irak’taki gibi bir demokrasiye sahip olmak istemeyiz."[65] Dış Politikadan Jake Sullivan, Putin, tekniğin "özellikle becerikli bir uygulayıcısı" olduğunu yazdı. Business Insider bu değerlendirmeyi yineledi ve "Putin'in Rusya'yı nasıl yönettiğine dair eleştirilere neredeyse temerrüde düşmüş yanıtı neyden ibarettir" diye yazd.[66] The Economist'ten Edward Lucas, modern Rus siyasetindeki taktiği gözlemledi ve bunu Rus liderliğinin Sovyet dönemi zihniyetine dönüşünün kanıtı olarak gösterdi.

Yazar Miriam Elder, The Guardian'da Putin'in sözcüsü Dmitry Peskov'un taktiği kullandığını söyledi; insan hakları ihlallerine yönelik çoğu eleştirinin cevapsız kaldığını ekledi. Peskov, Elder'ın Moskova'da kuru temizlemenin zorluğuyla ilgili makalesine Rusların İngiltere'ye vize almada güçlük çektiğinden söz ederek yanıt verdi.[67] Peskov, aynı yıl Financial Times'a yazdığı bir mektupta whataboutism taktiğini kullandı.[68]

Rusya'nın Kırım'ı ilhak etmesinden sonra artan kullanım

[değiştir | kaynağı değiştir]

Taktik, Rusya'nın 2014'te Kırım'ı ilhak etmesi ve Ukrayna'ya askeri müdahalesi sırasında yeni ilgi gördü. Rus yetkililer ve medya sık sık "ne hakkında" ifadesini kullandı ve ardından 2014 Kırım statü referandumunu, Donbass statü referandumlarını ve Donbass askeri çatışmasını meşrulaştırmak için örnek olarak Kosova'nın bağımsızlığını veya 2014 İskoç bağımsızlık referandumunu sağladı. Jill Dougherty, 2014'te, taktiğin, Russia Today de dahil olmak üzere Rus propagandasında daha fazla kullanım gören "Sovyet hükümeti tarafından kullanılan zaman içinde kullanılan bir propaganda tekniği" olduğunu belirtti.[69][70] Russia Today'in whataboutizm ile uğraştığı değerlendirmesi Financial Times ve Bloomberg News tarafından da yinelenmiştir.[71]

Washington Post 2016'da Rusya'nın medya kuruluşlarının whataboutism'i kullandıkları için "ünlü" hale geldiğini gözlemledi.[72] Maxine David'e göre, tekniğin kullanımının ABD Başkanı Barack Obama'nın ikinci döneminde Rusya-ABD ilişkileri üzerinde olumsuz bir etkisi oldu.[73] Wall Street Journal, Putin'in taktiği NBC News gazetecisi Megyn Kelly ile 2017 röportajında kullandığını belirtti.[74]

Amerikalı politikacılar tarafından kullanımı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Donald Trump

[değiştir | kaynağı değiştir]

ABD Başkanı Donald Trump, kendisine yöneltilen eleştirilere, politikalarına veya tartışmalı dünya liderlerine verdiği desteğe cevaben whataboutizmi kullandı.[5][75][76] National Public Radio (NPR), "Başkan Trump eleştirildiğinde tutarlı bir taktik geliştirdi: başka birinin daha kötü olduğunu söyle." NPR, Trump'ın, 2017 tarihli Amerikan Sağlık Hizmetleri Yasası ile ilgili eleştirilerle karşı karşıya kaldığında Uygun Bakım Yasasını eleştirmeyi seçtiğini belirtti: "Gerekçeli bir savunma yapmak yerine, neyin varlığının ayırt edici özelliği olan künt saldırıya geçti." NPR, Putin ve Trump'ın taktiği kullanımındaki benzerliklere dikkat çekti, "Putin'in Rusya'sı, Trump yönetimine bu kadar çok sorun çıkarırken, yine de Trump'ın çoğu zaman Putin'e çok benziyor."

Eleştirildiğinde veya davranışını savunması istendiğinde, Trump sıklıkla Hillary Clinton, Obama Yönetimi[76] ve Uygun Bakım Yasası'nı eleştirerek konuyu değiştirdi.[5] Rusya'nın insan hakları ihlalleri sorulduğunda, Trump, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in kullandıklarına benzer taktikler kullanarak[75][77] odak noktasını ABD'ye kaydırdı.[78]

Fox News, Bill O'Reilly ve MSNBC sunucusu Joe Scarborough'un Putin'i katil olarak adlandırmasının ardından, Trump, ABD hükûmetinin de insanları öldürmekten suçlu olduğunu söyleyerek yanıt verdi.[5][77][79] Garry Kasparov, Columbia Journalism Review'e Trump'ın whataboutism'i kullanmasıyla ilgili yorum yaptı: "Ahlaki görecilik, 'whataboutizm' her zaman liberal olmayan rejimlerin favori silahı olmuştur. Bir ABD başkanının bunu kendi ülkesine karşı kullanması trajik. "[33]

Charlottesville'deki 2017 Sağ Miting'i Birleştirin ardından Trump Tower'da altyapı konulu bir basın toplantısında, bir muhabir alternatif hakkı, karşı göstericilere karşı yapılan ölümcül araç çarpma saldırısına bağladı ve Trump'ın muhabirden talepte bulunarak yanıt verdi. "bana alt-sağı tanımla" ve ardından muhabirin sözünü keserek, "[alt-sağ] noktasından şarj olan alt-sol ne olacak?" Çeşitli uzmanlar,[80][81] ilerici solun hiçbir üyesinin kendisini tanımlamak için bu terimi kullanmadığını[82][83] ve ayrıca Trump'ın bu terimi uydurduğunu iddia ederek Trump'ın " alt-sol " terimini kullanmasını eleştirdiler. alternatif hakkı yanlış bir şekilde eşitlemek için bu terimi uydurmuştur.[84][85]

Diğer eyaletler tarafından kullanımı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Taktik, insan hakları siciline yönelik eleştirilere Amerika Birleşik Devletleri'ndeki meselelerle ilgili parlamento oturumları düzenleyerek yanıt veren Azerbaycan tarafından uygulandı.[86] Aynı zamanda Azerbaycan yanlısı internet trolleri, dikkatleri ülkenin eleştirisinden uzaklaştırmak için whataboutism kullandılar.[87] Benzer şekilde Türkiye, Türkiye'yi eleştiren diğer hükûmetlerin eleştirilerini sıralayan resmi bir belge yayınlayarak whataboutism'e girişti.[88]

The Washington Post'a göre, "Whataboutism'in resmi bir belgesi olarak, Türk bildirisi, başarısız bir darbe girişiminin ardından devlet kurumlarını ve sivil toplumu dramatik bir şekilde tasfiye ettiği için şimdi Türkiye'yi şu anda azarlayan çeşitli hükümetlerin sözde ihlallerinin bir listesini listeledi."[89]

Taktik ayrıca Suudi Arabistan ve İsrail tarafından da uygulandı.[90][91] İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu 2018'de, "İsrail işgali saçmalıktır, nüfusları işgal eden ve değiştiren birçok büyük ülke var ve kimse onlardan bahsetmiyor." dedi[92][93]

Eşanlamlı bir Çince metafor, "Stinky Bug Argümanı" (Geleneksel Çince: 臭蟲論), 1933'te modern Çin edebiyatının önde gelen isimlerinden Lu Xun tarafından, Çinli meslektaşlarının Avrupalıları, ne zaman yabancılar Çin'in iç sorunları hakkında yorum yaptığında "eşit derecede kötü sorunlar yaşamakla" suçlama ortak eğilimini tanımlamak için icat edildi. Lu, Çinli bir milliyetçi olarak bu zihniyeti, edebi eserlerinde sık sık alay ettiği 20. yüzyılın başlarında Çin'in modernleşmesinin önündeki en büyük engellerden biri olarak gördü.[94]

İran Dışişleri Bakanı Mohammad Javad Zarif, taktiği 17 Şubat 2019 Zürih Güvenlik Konferansı'nda kullandı. BBC'den Lyse Doucet tarafından ülkesinde hapsedilen sekiz çevrecşye baskı yapıldığında, Cemal Kaşıkçı'nın öldürüldüğünden bahsetti. Doucet yanlışlığı anladı ve "bunu bir kenara bırakalım" dedi.[95]

Hindistan başbakanı Narendra Modi hükûmeti, özellikle 2015 Hint yazarların protestosu ve eski Baş Yargıç Ranjan Gogoi'nin parlamentoya aday gösterilmesi ile ilgili olarak whataboutizmi kullanmakla suçlanıyor.[96][97]

Analiz

[değiştir | kaynağı değiştir]

Psikolojik motivasyonlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Filozof Merold Westphal, yalnızca kendilerini bir şeyden suçlu bulan kişilerin "başkalarını da aynı derecede kötü veya daha kötü bulmada rahatlayabileceğini" söyledi.[98] Bishop (daha sonra Kardinal) Cahal Daly'ye göre, Kuzey İrlanda'daki Sorunlar'da her iki tarafın da diğer tarafın kendilerine yaptıklarını vurgulamak için uyguladığı şey, "kişisel ahlaki sorumluluktan kaçmanın en yaygın biçimlerinden biriydi".[99] Gazeteci Chuck Todd, 2017'de bir beyzbol maçında siyasi bir atış yaptıktan sonra siyasi tartışmanın gidişatını eleştirerek, "What-about-ism hakkında her iki taraftaki partizanların en kötü içgüdüleri arasında yer alıyor" yorumunu yaptı.[100][101]

Kasıtlı olarak kendini kötülemek

[değiştir | kaynağı değiştir]

Whataboutism, genellikle rakibin suçlarına onları itibarsızlaştırmak için işaret eder, ancak bu olağan yönün tersine çevrildiğinde, kişi bir müttefiki eleştirmeyi reddederken kendini itibarsızlaştırmak için de kullanılabilir. 2016 ABD başkanlık kampanyası sırasında The New York Times, Donald Trump'a Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın gazetecilere, öğretmenlere ve muhaliflere yönelik muamelesini sorduğunda, Trump, ABD'nin sivil özgürlükler konusundaki eleştirisiyle yanıt verdi.[102] The Diplomat için yazan Catherine Putz şunları söyledi: "Temel sorun, bu retorik aygıtın tek bir ülke (örn: Birleşik Devletler) tarafından, eğer bu eyalette mükemmel bir sicile sahip değilse, konuların tartışılmasını (örneğin, medeni haklar) engellemesidir." Masha Gessen, The New York Times'a, Trump'ın taktiği kullanımının Amerikalılar için şok edici olduğunu yazdı ve "Yaşayan hafızadaki hiçbir Amerikalı politikacı, Amerika Birleşik Devletleri de dahil olmak üzere tüm dünyanın çürümüş olduğu fikrini geliştirmedi."[103]

Etkilerle ilgili endişeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Joe Austin, 1994 tarihli The Obdurate and the Obstinate adlı makalesinde Kuzey İrlanda'da whataboutism'in uygulanmasını eleştiriyordu: "Ve 'What aboutism' için hiç zamanım olmazdı... eğer içine girersen savunuyordun savunulamaz."[104] 2017'de The New Yorker, taktiği "yanlış ahlaki eşdeğerlikler stratejisi" olarak tanımladı[34] ve Clarence Page tekniği "mantıksal jiu-jitsu biçimi" olarak adlandırdı.[105] İçin Yazma Ulusal Review, yorumcu Ben Shapiro o savunan kişiler tarafından kullanılıp kullanılmadığı, uygulama eleştirdi sağcı siyaset veya sol görüşlü siyaset; Shapiro şu sonuca vardı: "Hepsi aptalca. Ve bu hepimizi aptal yapıyor."[106] İsrail Politika Forumu'ndan Michael J. Koplow, whataboutizmin kullanımının bir krize dönüştüğünü yazdı; Taktiğin herhangi bir fayda sağlamadığı sonucuna varan Koplow, "sağdan veya soldan gelen şeylerin, yalnızca hiçbir şeyin kaçamayacağı öfkeli suçlamalarla dolu bir kara deliğe yol açtığını" suçladı.[107]

SSCB ve Rusya'da WA-izm kullanımının analizi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Edward Lucas The New Cold War (2008) adlı kitabında whataboutizmi "Sovyet propagandacılarının favori silahı" olarak nitelendirdi. Juhan Kivirähk ve meslektaşları bunu "politik teknolojik" bir strateji olarak adlandırdıla.[108] 2013'te The National Interest'te yazan Samuel Charap, taktiği eleştirdi ve şu yorumu yaptı: "Bu arada Rus politika yapıcılar, 'whataboutism'in huysuz nöbetlerinden çok az şey kazanıyorlar."[109] Ulusal güvenlik gazetecisi Julia Ioffe, 2014 tarihli bir makalesinde, "Sovyetler Birliği'ni okumuş olan herkes, 'whataboutizm' adlı bir fenomeni biliyor." Dedi. Ioffe, Sovyetlerin eleştiriye verdiği yanıtı, "Ve siz zencileri linç ediyorsunuz", whataboutizmin 'klasik' bir biçimi olarak gösterdi.[23] Russia Today'in "yalnızca whataboutism görevine adanmış bir kurum" olduğunu söyledi ve whataboutism'in "kutsal bir Rus taktiği" olduğu sonucuna vardı.[24][25][110] Garry Kasparov, Winter Is Coming adlı kitabında Sovyet taktiğini tartıştı ve bunu bir tür "Sovyet propagandası" ve Rus bürokratlarının "Sovyet katliamlarına, zorla sürgünlere ve gulaglara yönelik eleştirilere yanıt verme" yolu olarak adlandırdı.[111] Mark Adomanis, 2015'te The Moscow Times için "Whataboutism, Komünist Parti tarafından öylesine sıklıkta ve utanmazlıkla uygulandı ki, etrafında bir tür sözde mitoloji büyüdü" yorumunu yaptı.[52] Adomanis, "Sovyet tarihinin herhangi bir öğrencisi, neyden ibaret kanonunun bazı kısımlarını tanıyacaktır."

Bloomberg News için 2016'da yazan gazeteci Leonid Bershidsky, whataboutizmi bir "Rus geleneği" olarak nitelendirirken, The National taktiği "etkili bir retorik silah" olarak nitelendirdi. Forsberg ve Haukkala, The European Union and Russia (2016) adlı kitaplarında whataboutizmi "eski bir Sovyet pratiği" olarak nitelendirdiler ve stratejinin "Rusların Batı eleştirisini saptırma girişimlerinde önem kazandığını" gözlemlediler. Yazar Elizaveta Gaufman, Güvenlik Tehditleri ve Halkın Algısı adlı kitabında whataboutizm tekniğini "Liberal Amerikan karşıtlığı üzerine bir Sovyet / Rus dönüşü" olarak adlandırdı ve bunu Sovyetlerin tepkisiyle karşılaştırarak, "Ve siz zencileri linç ediyorsunuz." dedi[112] Dış Politika bu değerlendirmeyi destekledi.[113] 2016'da Kanadalı köşe yazarı Terry Glavin, Ottawa Citizen'da Noam Chomsky'nin ABD dış politikasını eleştiren 11 Eylül saldırılarından sonra yaptığı Ekim 2001 konuşmasında taktiği kullandığını iddia etti. Daphne Skilln , Rusya'da Konuşma Özgürlüğü adlı kitabında taktiği tartıştı ve bunu bir "Sovyet propagandacı tekniği" ve "ortak bir Sovyet dönemi savunması" olarak tanımlad.[32] Jill Dougherty, CNN için yazdığı bir makalede, tekniği su ısıtıcısını siyah olarak adlandıran pota benzetti. Dougherty şöyle yazdı: "Pek çok Rus'un paylaştığı başka bir tutum daha var... Sovyetler Birliği'nde 'whataboutism' denen şey, başka bir deyişle, 'çaydanlık siyahı kimsin?"[114]

Rus gazeteci Alexey Kovalev, 2017'de GlobalPost'a taktiğin "eski bir Sovyet numarası" olduğunu söyledi.[115] Who Lost Russia? Kitabının yazarı Peter Conradi, whataboutizmi "eleştiriye basit bir yanıtla yanıt veren bir ahlaki görecelik biçimi:" Ama sen de yap 'dedi.[116] Conradi, Gaufman'ın taktiği Sovyet cevabıyla karşılaştırmasını yineledi: "Orada zencileri linç ediyorlar". 2017'de Forbes için yazan gazeteci Melik Kaylan, Rus propaganda taktiklerine atıfta bulunarak terimin artan yaygınlığını şöyle açıkladı: "Son yılların Kremlinologları buna 'whataboutism' diyorlar, çünkü Kremlin'in çeşitli ağızlıkları bu tekniği ABD'ye karşı çok kapsamlı bir şekilde kullanıyordu"[117][118] Kaylan, "Kremlin propagandası ile Trump propagandası arasında şüpheli bir benzerlik" üzerine yorum yaptı. Foreign Policy, Rus whataboutizminin "ulusal ruhun bir parçası" olduğunu yazdı.[119] EurasiaNet, "Moskova'nın jeopolitik yeteneklerinin eşsiz olduğunu" belirtirken,[120] Paste, whataboutizmin yükselişini sahte haberlerin artan toplumsal tüketimi ile ilişkilendirdi.[121]

ABD'nin eski Rusya Büyükelçisi The Washington Post için yazan Michael McFaul, Trump'ın taktiği kullanışını eleştirel bir şekilde yazdı ve onu Putin ile karşılaştırdı.[122] McFaul, "Bu, Rus propagandacılarının Putin'in en acımasız politikalarından bazılarını haklı çıkarmak için yıllardır kullandıkları türden bir argüman" yorumunu yaptı. Los Angeles Times yazarı Matt Welch, taktiği "Trump savunuculuğunun altı kategorisi" arasında sınıflandırdı.[123] Jones Ana, taktiği "geleneksel bir Rus propaganda stratejisi" olarak nitelendirdi ve "whataboutizm stratejisi bir geri dönüş yaptı ve Başkan Vladimir Putin'in Rusya'sında gelişti" dedi.[64]

Savunma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bazı yorumcular, belirli bağlamlarda whataboutism ve tu quoque'un kullanımını savundular. Whataboutism, belirli bir eleştiri çizgisinin alakalı veya adil olup olmadığı konusunda gerekli bağlamı sağlayabilir. Örneğin, uluslararası ilişkilerde uluslararası standartlara göre kusurlu olabilecek davranış, belirli bir jeopolitik mahalle için oldukça iyi olabilir ve bu şekilde tanınmayı hak eder.[18]

Stockholm'de Gazetecilik Profesörü Christian Christensen, kendi davranışına yönelik eleştirilerin bir başkasının eylemlerine odaklanmak yerine odaklanmak için bir çifte standart oluşturması nedeniyle, kendi davranışına yönelik eleştirileri reddettiği için, whataboutizm suçlamasının kendisinin de bir tür "tu quoque" yanlışlığı olduğunu savunuyor. Whataboutizmi kullananlar, mutlaka boş veya alaycı bir sorumluluk saptırmasına girmezler: Whataboutism, çelişkileri, çifte standartları ve ikiyüzlülüğü ortaya çıkarmak için yararlı bir araç olabilir.[124][125]

Diğerleri, ABD veya müttefikleri tarafından işlenen insan hakları ihlallerine yönelik eleştirileri basitçe saptırmak için ne hakkında yapılan suçlamaların kullanıldığını savunarak Amerikan haber kaynakları tarafından whataboutism suçlamalarının kullanılmasını eleştirdiler.[126] Terimin neredeyse yalnızca Amerikan kuruluşları tarafından kullanılmasının çifte standart olduğunu[127] ve güçlü ülkeler tarafından yapılan ahlaki suçlamaların jeopolitik rakiplerini kendi yanlışları karşısında cezalandırmak için bir bahane olduğunu iddia ediyorlar.[128]

Akademisyenler Kristen Ghodsee ve Scott Sehon, popüler söylemde kapitalizmin kurbanlarının olası varlığından söz etmenin genellikle "whataboutizm" olarak reddedildiğini öne sürüyorlar ve bunu "yalnızca komünistler tarafından işlenen zulümlerin dikkate alınacağını ima eden bir terim" olarak tanımlıyorlar. Ayrıca, komünizme karşı kullanılan aynı argümanların kapitalizme karşı da kullanılabileceği için bu tür "whataboutism" suçlamalarının geçersiz olduğunu iddia ediyorlar.[129]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Tevfik Uyar Kişisel Sitesi: Sık kullanılan safsata: "Whataboutism"". 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2020. 
  2. ^ whataboutism, Oxford University Press, 2017, 9 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 21 Temmuz 2017, Origin - 1990s: from the way in which counter-accusations may take the form of questions introduced by 'What about —?'. ... Also called whataboutery 
  3. ^ Zimmer (9 Haziran 2017). "The Roots of the 'What About?' Ploy". The Wall Street Journal. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017. "Whataboutism" is another name for the logical fallacy of "tu quoque" (Latin for "you also"), in which an accusation is met with a counter-accusation, pivoting away from the original criticism. The strategy has been a hallmark of Soviet and post-Soviet propaganda, and some commentators have accused President Donald Trump of mimicking Mr. Putin's use of the technique. 
  4. ^ whataboutism, 2 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 11 Eylül 2020 
  5. ^ a b c d Kurtzleben (17 Mart 2017). "Trump Embraces One Of Russia's Favorite Propaganda Tactics — Whataboutism". NPR. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017. This particular brand of changing the subject is called 'whataboutism' – a simple rhetorical tactic heavily used by the Soviet Union and, later, Russia. 
  6. ^ Sakwa (2015), Frontline Ukraine: Crisis in the Borderlands, I.B.Tauris, s. 216, ISBN 978-1784530648 
  7. ^ Trudolyubov (15 Ocak 2017), How Putin succeeded in undermining our institutions, 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, The way the Kremlin has always reacted to reports about corruption or arbitrary police rule, or the state of Russia's penal institutions, is by generating similar reports about the West. Whatever the other party says the answer is always the same: 'Look who's talking.' This age-old technique, dubbed 'whataboutism', is in essence an appeal to hypocrisy; its only purpose is to discredit the opponent, not to refute the original argument. 
  8. ^ a b c d e f g Staff writer (31 Ocak 2008). "Whataboutism - Come again, Comrade?". The Economist. 3 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2017. Soviet propagandists during the cold war were trained in a tactic that their western interlocutors nicknamed 'whataboutism'. 
  9. ^ a b c Staff writer (11 Aralık 2008). "The West is in danger of losing its moral authority". European Voice. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2017. 'Whataboutism' was a favourite tactic of Soviet propagandists during the old Cold War. Any criticism of the Soviet Union's internal aggression or external repression was met with a 'what about?' some crime of the West, from slavery to the Monroe doctrine. 
  10. ^ a b Lucas (7 Şubat 2017), Trump has become Putin's ally in Russia's war on the West, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, 'Whataboutism' was a favorite Kremlin propaganda technique during the Cold War. It aimed to portray the West as so morally flawed that its criticism of the Soviet empire was hypocritical. 
  11. ^ Winter Is Coming: Why Vladimir Putin and the Enemies of the Free World Must Be Stopped. New York: PublicAffairs. 2015. s. 57. ISBN 9781610396219. 30 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  12. ^ a b Power, money and principle – Defending political freedom in Russia and Britain, 4 Aralık 2008, 11 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, 'Whataboutism' was a favourite tactic of Soviet propagandists during the old Cold War. Any criticism of the Soviet Union's internal repression or external aggression was met by asking 'what about' some crime of the West, from slavery to the Monroe doctrine. In the era when political prisoners rotted in Siberia and you could be shot for trying to leave the socialist paradise, whataboutism was little more than a debating tactic. Most people inside the Soviet Union, particularly towards the end, knew that their system was based on lies and murder. 
  13. ^ Stevenson, (Ed.) (2010), whataboutism, Oxford University Press, doi:10.1093/acref/9780199571123.001.0001, ISBN 9780199571123, 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 23 Temmuz 2017, Origin - 1990s: from the way in which counter-accusations may take the form of questions introduced by 'What about —?' 
  14. ^ a b c Zimmer (9 Haziran 2017). "The Roots of the 'What About?' Ploy". The Wall Street Journal. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017. The term was popularized by articles in 2007 and 2008 by Edward Lucas, senior editor at the Economist. Mr. Lucas, who served as the magazine's Moscow bureau chief from 1998 to 2002, saw 'whataboutism' as a typical Cold War style of argumentation, with "the Kremlin's useful idiots" seeking to "match every Soviet crime with a real or imagined western one". 
  15. ^ Enter the Cultural British Army. The Irish Times. 2 Şubat 1974. 
  16. ^ "What About 'Whataboutism?'". Merriam Webster. 13 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. The association of whataboutism with the Soviet Union began during the Cold War. 
  17. ^ von Eggert (25 Temmuz 2012). "Due West: 'Whataboutism' Is Back – and Thriving". Sputnik International. 6 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  18. ^ a b "In Russia's shadow – The Kremlin's useful idiots". 29 Ekim 2007. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017. It is not a bad tactic. Every criticism needs to be put in a historical and geographical context. A country that has solved most of its horrible problems deserves praise, not to be lambasted for those that remain. Similarly, behaviour that may be imperfect by international standards can be quite good for a particular neighbourhood. 
  19. ^ "In Russia's shadow – The Katyn deniers". The Economist. 2 Kasım 2007. 20 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017. 
  20. ^ Ivan Tsvetkov (26 Ağustos 2014). "Russian whataboutism vs. American moralism". Russia Direct. 7 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2018. 
  21. ^ Schmemann, Serge (29 Nisan 1986). "Soviet Announces Nuclear Accident at Electric Plant". The New York Times. s. A1. 27 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2014. 
  22. ^ Harding (1 Ağustos 2013), Edward Snowden asylum case is a gift for Vladimir Putin, 6 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, Russia's president is already a master of 'whataboutism' – indeed, it is practically a national ideology. 
  23. ^ a b Ioffe (2 Mart 2014), Kremlin TV Loves Anti-War Protests—Unless Russia Is the One Waging War – Studies in 'whataboutism', 22 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  24. ^ a b Mackey (19 Ağustos 2014), Russia, Iran and Egypt Heckle U.S. About Tactics in Ferguson, 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, officials in Moscow have long relied on discussions of racial inequality in the United States to counter criticism of their own human rights abuses. 'The now sacred Russian tactic of "whataboutism" started with civil rights,' Ms. Ioffe wrote. 'Whenever the U.S. pointed to Soviet human rights violations, the Soviets had an easy riposte. "Well, you," they said, "lynch Negros."' 
  25. ^ a b Ioffe (14 Ağustos 2014), Ferguson Will Make It Harder for America to Set a Good Example Abroad, 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, The now sacred Russian tactic of 'whataboutism' started with civil rights: Whenever the U.S. pointed to Soviet human rights violations, the Soviets had an easy riposte. 'Well, you,' they said, 'lynch Negros.' 
  26. ^ Dougherty (24 Temmuz 2016), Olympic doping ban unleashes fury in Moscow, 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, There's another attitude ... that many Russians seem to share, what used to be called in the Soviet Union 'whataboutism', in other words, 'who are you to call the kettle black?' 
  27. ^ Moynihan (9 Mart 2014), How to Justify Russian Aggression, 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, whataboutism, the debate tactic demanding that questions about morally indefensible acts committed by your side be deflected with pettifogging discussion of unrelated sins committed by your opponent's side. 
  28. ^ Bennetts (5 Şubat 2014), Critics of Russia need not resort to hyperbole, s. 30 
  29. ^ On Kizza Besigye's Election Bid and the Place of Principles, Comtex News Network, Inc., 14 Ağustos 2015 – InfoTrac vasıtasıyla 
  30. ^ Taylor (12 Eylül 2015), The masterful Russian tweet that exposed Britain's foreign policy panic, 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, 'whataboutism', a disingenuous message designed to deflect criticism of its own actions rather than present real criticism. 
  31. ^ Christensen (26 Ocak 2015), We need 'whataboutism' now more than ever, 11 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017 
  32. ^ a b Skillen (2016), Freedom of Speech in Russia: Politics and Media from Gorbachev to Putin, BASEES/Routledge Series on Russian and East European Studies, Routledge, ss. 30, 110, 296, ISBN 978-1138787667 
  33. ^ a b Judge (22 Mart 2017), Q&A: Garry Kasparov on the press and propaganda in Trump's America, 9 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, Moral relativism, 'whataboutism', has always been a favorite weapon of illiberal regimes. For a US president to employ it against his own country is tragic. Trump repeating Putin's words—and nearly Stalin's—by calling the press the enemy of the people, has repercussions around the world. 
  34. ^ a b Osnos (6 Mart 2017), Trump, Putin, and the New Cold War, 9 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  35. ^ Weiss (21 Temmuz 2016), Donald Trump Is Sucking Up and Selling Out to Putin, 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017 
  36. ^ Rubin (7 Mart 2017), Trump is doubling down on Obama's errors, 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017 
  37. ^ Whitmore (6 Eylül 2016), Deconstructing Whataboutism, State News Service – HighBeam Research vasıtasıyla, Deconstructing Whataboutism - In the second part of its guide to Russian propaganda, Euromaidan Press takes a look at 'Whataboutism'. 
  38. ^ Ganna Naronina (5 Eylül 2016), A guide to Russian propaganda. Part 2: Whataboutism, YouTube, Euromaidan Press, 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  39. ^ Why the what-about-ism?, Democracy in America: American politics, 20 Mart 2017, 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, One of the most trusted Soviet techniques during the Cold War came to be known in the West as 'what-about-ism'. Faced with an accusation, for example that the Soviet Union worked political dissidents to death in prison camps, the propagandist would respond: well, what about those black men being forced to work on chain gangs in the South? This was effective, because by the time anyone had explained that the two are not, in fact, morally equivalent, the technique had done its work, changing the subject away from the gulag. 
  40. ^ Umland (8 Mart 2017), The Ukrainian Government's Memory Institute Against the West, 3 (3), ISSN 2381-3652, erişim tarihi: 23 Temmuz 2017, Instead, apologetic Ukrainian polemists regularly react to criticism by domestic and foreign observers with, what was known during Soviet times, as 'whataboutism': What about Polish whitewashing of the past? What about Israel's selective memory? What about crimes by other national liberation movements? 
  41. ^ Headley (Eylül 2015), Challenging the EU's claim to moral authority: Russian talk of'double standards', 13 (3), ss. 297-307, doi:10.1007/s10308-015-0417-y, Soviet-style 'whataboutism' which signifies a revival of Cold War-style propaganda 
  42. ^ Saradzhyan (2014), Crimea is just one episode in Russia's long game in post-Soviet Eurasia, 1, s. 15, 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, Russian diplomats have been lately criticized for restoring the Soviet habit of 'whataboutism' 
  43. ^ Wilson (2016), Cultural Statecraft in the Russian and Chinese Contexts: Domestic and International Implications, 63 (3), ss. 135-145, doi:10.1080/10758216.2015.1132630, Soviet-style practice of 'whataboutism' (which abandons the practice of dispassionate journalism), with a focus on discrediting the policies of the US government 
  44. ^ Glavin (30 Kasım 2016), Sorry liberals, you're dead wrong about Fidel Castro, 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, What about how beastly the United States has been to the indigenous Hawaiians? What about all the Filipinos killed by Americans? What about the conquest of the northern half of Mexico? What about the ghastly friendships the United States has cultivated over the years in Honduras, Guatemala, El Salvador, Nicaragua? What about the poor Palestinians? What about all the seedy allies the United States is taking on in its so-called War on Terror? 
  45. ^ a b Khazan (2 Ağustos 2013). "The Soviet-Era Strategy That Explains What Russia Is Doing With Snowden". The Atlantic. 29 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2017. Whataboutistm: a rhetorical defense that alleges hypocrisy from the accuser. ... it allows the Kremlin a moment of whataboutism, a favorite, Soviet-era appeal to hypocrisy: Russia is not that bad, you see, because other countries have also committed various misdeeds, and what about those? 
  46. ^ Akyol (7 Mart 2017), How Germany accidentally gave Erdogan a boost ahead of key vote, 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, 'Whataboutism'. This was a term originally coined to describe Soviet propaganda during the Cold War about the 'real democracy' in the USSR and the hypocrisy in the West. All criticisms about the Soviet condition would be dismissed by pointing to flaws and double standards in the West, real or perceived, and asking 'What about this?' 'What about that?' The real issue at stake, that the USSR was a brutal dictatorship, was never addressed. 
  47. ^ Taylor (12 Nisan 2017), How the Russian Embassy in London uses Twitter to undermine the West, 31 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  48. ^ Weiss (4 Kasım 2016), Russian Dressing: When Donald Trump Was More Anti-NATO Than Vladimir Putin, 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, In stark contrast with his predecessors for high office, he also regularly traffics in 'whataboutism', a Soviet-honed method of changing the conversation. 
  49. ^ Garver (18 Aralık 2015), Donald Trump's New Role: Apologist for Vladimir Putin, 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, In the depths of the Cold War, when the U.S. and the Soviet Union were locked in a global battle of ideas about how governments should treat their people and what political forms were best at delivering peace and prosperity, a particular style of argument became popular and was given the ironic name, 'whataboutism'. ... During the Cold War, whataboutism was generally the province of Soviet spokesmen and their defenders in the West. 
  50. ^ Nikitin, The long read: From Russia with love – how Putin is winning over hearts and minds, 4 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, During the Cold War, such 'whataboutism' was used by the Kremlin to counter any criticism of Soviet policy with retorts about American slavery or British imperialism. The strategy remains an effective rhetorical weapon to this day. 
  51. ^ Foxall (16 Kasım 2014), Crimea, Chechnya and Putin's Double Standards, 17 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, Those wishing to understand Putin's linguistic gymnastics should look up 'whataboutism'. The term emerged at the height of the Cold War and described a favorite tactic of Soviet propagandists – the tendency to deflect any criticism of the Soviet Union by saying 'what about' a different situation or problem in the West. As Putin's language suggests, the practice is alive and well in today's Russia. Whataboutism is a way of shutting down discussion, discouraging critical thinking, and opposing open debate. It is a key feature of Russian politics these days. 
  52. ^ a b Adomanis (5 Nisan 2015), U.S. Should Think Twice Before Criticizing Russia, 17 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, Whataboutism's efficacy decreased for a certain period of time, in no small part because many of the richest targets (like the Jim Crow racial segregation laws) were reformed out of existence, but it has made something of a rebound over the past few years. 
  53. ^ Ioffe (1 Haziran 2012), Russia's Syrian Excuse, 13 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, This posture is a defense tactic, the Kremlin's way of adapting to a new post-Cold War geopolitical reality. 'Whataboutism' was a popular tactic even back in Soviet days, for example, but objectivity wasn't. 
  54. ^ Seddon (25 Kasım 2014), Russia Is Trolling The U.S. Over Ferguson Yet Again, 20 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, Since the Cold War, Moscow has engaged in a political points-scoring exercise known as 'whataboutism' used to shut down criticism of Russia's own rights record by pointing out abuses elsewhere. All criticism of Russia is invalid, the idea goes, because problems exist in other countries too. 
  55. ^ MacDonald (9 Haziran 2017), Euan MacDonald: Ukraine's Friend & Foe Of The Week, 26 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, Putin dodged, just as a trained KGB officer would do. He even engaged in the favorite Kremlin 'whataboutism' 
  56. ^ Kovalev (22 Mart 2017), 'You're Fake News!': Russia Borrows the Worst from the West, 17 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, In Russia, screaming 'fake news' as a response to any criticism has an older relative in 'whataboutism' — a rhetorical fallacy favored by both Soviet and modern Russian propaganda, where Moscow's actions are justified by references to real or perceived crimes and slights by the Kremlin's foes abroad. 
  57. ^ Szostek (Haziran 2017), The Power and Limits of Russia's Strategic Narrative in Ukraine: The Role of Linkage (PDF), 15 (2), ss. 379-395, doi:10.1017/S153759271700007X, 1 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF), erişim tarihi: 11 Eylül 2020, Disinformation and 'whataboutism' undoubtedly feature strongly in Russian state-sponsored media content 
  58. ^ Pomerantsev (2014), The menace of unreality: How the Kremlin weaponizes information, culture and money (PDF), New York: Institute of Modern Russia, The Interpreter, s. 5, 11 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, Russia combines Soviet-era 'whataboutism' and Chekist 'active measures' with a wised-up, post-modern smirk that says that everything is a sham. 
  59. ^ Huseynov (2016), Soft power geopolitics: how does the diminishing utility of military power affect the Russia-West confrontation over the 'Common Neighbourhood', 7 (2), ss. 71-90, 26 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017 
  60. ^ Skaskiw (27 Mart 2016), Nine Lessons of Russian Propaganda, 2 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, Russian propaganda destroys meaning. They pursue several tactics including the false moral equivalences of "whataboutism", polluting the information space 
  61. ^ David (2 Mart 2015), What Boris Nemtsov's Assassination Says About Putin's Climate of Fear, 11 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, A familiar phenomenon for Russian watchers is in full swing: 'whataboutism', where any criticism of the Russian elite is met with a 'well, what about...' response, framing the critic as a hypocrite representing exactly that which they criticize—sending any dialogue back to the level of squabbling. 
  62. ^ MacFarquhar (20 Temmuz 2016), A Doping Scandal Appears Unlikely to Tarnish Russia's President, 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, This form of 'whataboutism' has been rife under Mr. Putin – he often responds to criticism of Russia by suggesting that the United States is worse. 
  63. ^ Mandel (1 Mayıs 2014), Europe - The Vladimir Putin Fan Club: From left to right, they're fronting for a tyrant., 31 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, This is another throwback to the Cold War, and one Putin himself is fond of, called 'Whataboutism'. The essence of Whataboutism is to turn any complaint about Russia into an accusation that whatever it might be doing, the West is doing and has done worse. Despite the constant protestations that the Cold War is over, these attempts to turn criticism of the Kremlin back on the critics are often nothing more than a Putin-era version of anti-anti-Communism. 
  64. ^ a b Clifton (20 Temmuz 2017), Childish Rants or Putin-Style Propaganda?, 22 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 22 Temmuz 2017, a traditional Russian propaganda strategy called 'whataboutism' ... In Trump's version of whataboutism, he repeatedly takes a word leveled in criticism against him and turns it back on his opponents—sidestepping the accusation and undercutting the meaning of the word at the same time. 
  65. ^ "Pussy Riot: In Defence of 'Whataboutism'". The Foreign Policy. 9 Ağustos 2012. 8 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  66. ^ Bertrand (4 Nisan 2017), 'Poisoned' Russian dissident: Trump echoed 'one of the Kremlin's oldest propaganda tools', 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, Indeed, Putin's near-default response to criticism of how he runs Russia is whataboutism – a technique used by Soviet propagandists to deflect criticism from the West. 
  67. ^ Elder (26 Nisan 2012). "Want a response from Putin's office? Russia's dry-cleaning is just the ticket". The Guardian. 14 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2012. 
  68. ^ Buckley (11 Haziran 2012), The return of whataboutism, 11 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, Soviet-watchers called it 'whataboutism'. This was the Communist-era tactic of deflecting foreign criticism of, say, human rights abuses, by pointing, often disingenuously, at something allegedly similar in the critic's own country: 'Ah, but what about…?' 
  69. ^ Dougherty (2014), Everyone Lies: The Ukraine Conflict and Russia's Media Transformation (PDF), Harvard Kennedy School Shorenstein Center on Media, Politics and Public Policy, 11 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF), erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, 'what-about-ism', a time-worn propaganda technique used by the Soviet government in which criticism is deflected by cries of 'but what about?' 
  70. ^ Dougherty (27 Mart 2014), Putin's Iron-Fisted Message, 5 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  71. ^ van Zuylen-Wood (4 Mayıs 2017), At RT, News Breaks You – U.S. intelligence officials have accused the Kremlin-funded network of helping swing the election to Trump. Could such a little-watched cable channel be that powerful?, 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, The Financial Times described the network's nonstop anti-U.S. coverage as 'whataboutism'—as in sure, Russia has problems, but what about the States? ... In 2016, RT America at last began proving its usefulness to the Russian government. The outlet remained as second-rate as ever, but during an election campaign governed by populist rage, anti-Establishment whataboutism had fresh appeal. 
  72. ^ Marten (20 Haziran 2016), What Russia's Olympic ban means for Vladimir Putin, 2 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  73. ^ Bentley, Michelle; Holland, Jack, (Ed.) (2016), "Chapter 11 US–Russia relations in Obama's second term", The Obama Doctrine: A Legacy of Continuity in US Foreign Policy?, Routledge Studies in US Foreign Policy, Routledge, s. 164, ISBN 978-1138831223, Indeed, any Western critique of Russian foreign policy is inevitably met with a 'whataboutist' set of comments that point out the West's failings, not least because of the activities of the Kremlin trolls 
  74. ^ Zimmer (9 Haziran 2017), The Roots of the 'What About?' Ploy, 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017, In his interview with NBC's Megyn Kelly on Sunday, Russian President Vladimir Putin employed the tried-and-true tactic of 'whataboutism'. 
  75. ^ a b Weiss (4 Kasım 2016), When Donald Trump Was More Anti-NATO Than Vladimir Putin, 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, In stark contrast with his predecessors for high office, he also regularly traffics in 'whataboutism', a Soviet-honed method of changing the conversation. Whenever human rights abuses or the trampling of freedoms abroad is raised, he shifts to the real or perceived shortcomings of the United States. 
  76. ^ a b Feldmann (18 Mayıs 2017), How Mueller appointment may calm a roiled Washington, 5 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, Trump also engaged in 'what-aboutism': 'With all of the illegal acts that took place in the Clinton campaign & Obama Administration, there was never a special counsel appointed!' he tweeted twice in three hours. 
  77. ^ a b Sullivan (7 Şubat 2017). "The Slippery Slope of Trump's Dangerous 'Whataboutism'". Foreign Policy. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017. Now something new is happening. The American president is taking Putin's 'what about you' tactic and turning it into 'what about us?' He is taking the very appealing and very American impulse toward self-criticism and perverting it. It's simplistic, even childish – but more importantly, it's dangerous. 
  78. ^ Leveille (24 Ocak 2017). "Russian journalist has advice for Americans covering Trump". USA Today. 7 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. when you try to point out those inconsistencies or catch him red-handed lying, there's no point because he'll evade your question, he knows that he can just drown you in meaningless factoids or false moral equivalencies or by using what is called 'whataboutism'. 
  79. ^ Todd (21 Şubat 2017), MTP DAILY for February 21, 2017, MSNBC – InfoTrac vasıtasıyla, Folks, comments like these are reminding some people of an old Soviet tactic known as whataboutism. ... Whataboutism is the trick of turning any argument against the opponent when faced with accusations of corruption, they claim the entire world is corrupt. 
  80. ^ Joe Sterling (16 Ağustos 2017). "What's the 'alt-left'? Experts say it's a 'made-up term'". CNN. Time Warner. 17 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  81. ^ Chris Tognotti (15 Ağustos 2017). "What Is The Alt-Left? Trump Pinned The Charlottesville Violence On Them, Too". Bustle. 25 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  82. ^ Sterling (16 Ağustos 2017). "What's the 'alt-left'? Experts say it's a 'made-up term'". CNN. Time Warner. 17 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  83. ^ Tognotti (15 Ağustos 2017). "What Is The Alt-Left? Trump Pinned The Charlottesville Violence On Them, Too". Bustle. 25 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  84. ^ Eric Levitz (3 Mart 2017). "Why the Alt-Center Is a Problem, Too". New York Magazine. New York Media, LLC. 15 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2017. 
  85. ^ Aaron Blake (1 Aralık 2016). "Introducing the 'alt-left': The GOP's response to its alt-right problem". The Washington Post. Nash Holdings LLC. 24 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2017. 
  86. ^ "Azerbaijan Concerned About Human Rights – In The United States". RFERL. 16 Ocak 2015. 17 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2017. The parliamentary hearing appeared to be an exercise in so-called 'whataboutism', the Soviet-era rhetorical tactic of responding to criticism about rights abuses by citing real or imagined abuses committed by the West. 
  87. ^ Geybulla (22 Kasım 2016), In the crosshairs of Azerbaijan's patriotic trolls, 2 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, Whataboutism is the most popular tactic against foreign critics; 'how dare you criticise Azerbaijan, get your own house in order!' 
  88. ^ Tharoor (6 Aralık 2016), Turkey condemns state of press freedom in Europe and the US, 2 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, In what amounts to an official document of whataboutism, the Turkish statement listed a roster of supposed transgressions by various governments now scolding Turkey for its dramatic purge of state institutions and civil society in the wake of a failed coup attempt in July. 
  89. ^ "Turkey condemns state of press freedom in Europe and the U.S." The Washington Post. 6 Aralık 2016. 28 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  90. ^ "FACT CHECK: Why Israeli UN Envoy's Speech on Jerusalem Missed the Mark". Haaretz. 22 Aralık 2017. 5 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  91. ^ "Et tu quoque, Trudeau? How Saudi trolls slammed Canada in a diplomatic spat". CBC Radio. 10 Ağustos 2018. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  92. ^ "Recycling Israeli propaganda tactics to defend Saudi Arabia". Al Araby. 12 Kasım 2018. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  93. ^ "J Street just took over the Israel lobby, and says it represents US Jews (thanks to Trump)". Mondoweiss. 8 Kasım 2018. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  94. ^ Chiu Sung Kei (12 Şubat 2017). "《Other Countries Also Have》". Ming Pao (Hong Kong). 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  95. ^ "'I am a human rights professor,' Iranian FM Zarif responds to question on rights abuses". 12 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
  96. ^ "Ranjan Gogoi, MP: India is Done With Whataboutery, My Lords!". The Wire. 18 Mart 2020. 19 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2020. 
  97. ^ "Why Using Kashmiri Pandits To Discredit 'Award Returnees' Doesn't Make Sense". The Huffington Post. 11 Ekim 2015. 12 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2020. 
  98. ^ God, Guilt, and Death: An Existential Phenomenology of Religion. Bloomington, Ind: Indiana University Press. 1987. s. 78. ISBN 978-0-253-20417-2. 
  99. ^ The Right Reverend John Austin Baker (Ocak 1982). "Ireland and Northern Ireland" (PDF). The Furrow. 33 (1). 1 Haziran 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2017. 
  100. ^ Mazza (14 Haziran 2017), MSNBC's Chuck Todd Calls Out Partisan 'Toxic Stew' After Shooter Targets Congressmen, 8 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017 
  101. ^ Todd (14 Haziran 2017), Chuck Todd: The Media Has 'A Role To Play' In Calling Out Caustic Rhetoric, MSNBC, 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017 
  102. ^ Putz (22 Temmuz 2016). "Donald Trump's Whataboutism". The Diplomat. 22 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017. 
  103. ^ Gessen (18 Şubat 2017), In Praise of Hypocrisy, 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, This stance has breathed new life into the old Soviet propaganda tool of 'whataboutism', the trick of turning any argument against the opponent. When accused of falsifying elections, Russians retort that American elections are not unproblematic; when faced with accusations of corruption, they claim that the entire world is corrupt. This month, Mr. Trump employed the technique of whataboutism when he was asked about his admiration for Mr. Putin, whom the host Bill O'Reilly called 'a killer'. 
  104. ^ "The Obdurate and the Obstinate". May the Lord in His Mercy be Kind to Belfast. Henry Holt and Company. 1994. s. 136. ISBN 978-0805030532. And I'd no time at all for 'What aboutism' – you know, people who said 'Yes, but what about what's been done to us? ... That had nothing to do with it, and if you got into it you were defending the indefensible. 
  105. ^ Page (10 Mart 2017), How long can President Trump's art of deflection work?, The Chicago Tribune, 28 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, 'Whataboutism' is running rampant in the White House these days. What's that, you may ask? It's a Cold War-era term for a form of logical jiu-jitsu that helps you to win arguments by gently changing the subject. When Soviet leaders were questioned about human rights violations, for example, they might come back with, 'Well, what about the Negroes you are lynching in the South?' That's not an argument, of course. It is a deflection to an entirely different issue. It's a naked attempt to excuse your own wretched behavior by painting your opponent as a hypocrite. But in the fast-paced world of media manipulation, the Soviet leader could get away with it merely by appearing to be strong and firm in defense of his country. 
  106. ^ Shapiro (31 Mayıs 2017), Whataboutism and Misdirection: The Latest Tools of Dumb Political Combat, 15 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017 
  107. ^ Koplow (6 Temmuz 2017), The crisis of whataboutism, Israel Policy Forum, 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 6 Temmuz 2017, whataboutism from either the right or the left only leads to a black hole of angry recriminations from which nothing will escape. 
  108. ^ Kivirähk (2010), The 'Humanitarian Dimension' of Russian Foreign Policy Toward Georgia, Moldova, Ukraine, and the Baltic States, Centre for East European Policy Studies, ss. 30, 300 
  109. ^ Charap (Temmuz 2013), Beyond the Russian Reset (126), ss. 39-43, Russian policy makers, meanwhile, gain little from petulant bouts of 'whataboutism' – responding to U.S. statements on human rights in Russia with laundry lists of purported American shortcomings. 
  110. ^ Adamczyk (20 Ağustos 2014), Authoritarian countries ridicule Ferguson police efforts, United Press International – InfoTrac vasıtasıyla, Writer Julia Ioffe said, in a New Republic article last week, that Moscow authorities typically counter criticism of Russia's human rights abuses with comparisons to racial inequality in the United States, noting, "The now sacred Russian tactic of 'whataboutism' started with civil rights. Whenever the U.S. pointed to Soviet human rights violations, the Soviets had an easy riposte. 'Well, you,' they said, 'lynch Negroes.'" 
  111. ^ Kasparov (2015), Winter Is Coming, PublicAffairs, ss. 43, 193-194, ISBN 978-1610396202 
  112. ^ Gaufman (2016), "The USA as the Primary Threat to Russia", Security Threats and Public Perception: Digital Russia and the Ukraine Crisis, New Security Challenges, Palgrave Macmillan, s. 91, ISBN 978-3319432007 
  113. ^ Palmer (9 Kasım 2016), China Just Won The U.S. Election, 13 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, the old Soviet whataboutism whenever they were challenged on the gulag: 'But in America, you lynch Negroes.' 
  114. ^ Dougherty, Jill (24 Temmuz 2016), "Olympic doping ban unleashes fury in Moscow", CNN, 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Temmuz 2017, There's another attitude ... that many Russians seem to share, what used to be called in the Soviet Union 'whataboutism', in other words, 'who are you to call the kettle black?' 
  115. ^ Leveille (24 Ocak 2017), Russian journalist has advice for Americans covering Trump, GlobalPost, 7 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  116. ^ Conradi (2017), "21. 'You Do It Too'", Who Lost Russia?, Oneworld Publications 
  117. ^ Kaylan (10 Ocak 2017), What The Trump Era Will Feel Like: Clues From Populist Regimes Around The World, 8 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Temmuz 2017 
  118. ^ Melik Kaylan (2017), "What The Trump Era Will Feel Like: Clues From Populist Regimes Around The World", David Cole, Melanie Wachtell Stinnett (Ed.), Rules for Resistance: Advice from Around the Globe for the Age of Trump, The New Press, ISBN 978-1620973547 
  119. ^ Ferris-Rotman (7 Nisan 2017), Dispatch – 59 Ways to Kill a Russian Reset: All it takes is a few dozen Tomahawk missiles and a lecture on human rights., 1 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, In a country where 'whataboutism' is part of the national psyche, Russia was quick to point to Washington's alleged failures after the strike in Syria. 
  120. ^ Kucera (5 Temmuz 2017), Russia Complains To Azerbaijan About Discrimination Against Armenians, 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, Moscow's geopolitical whataboutism skills are unmatched 
  121. ^ Sollenberger (5 Temmuz 2017), This Is Your Brain On Fake News: How Biology Determines Belief, 4 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017 
  122. ^ McFaul (17 Mayıs 2017), Trump has given Putin the best gift he could ask for, 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2017, As for 'whataboutism', Trump himself champions these kinds of cynical arguments about our country – not Russia. 
  123. ^ Welch (13 Temmuz 2017), The six categories of Trump apologetics, 18 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 18 Temmuz 2017 
  124. ^ "We need 'whataboutism' now more than ever". Al-Jazeera English. 26 Ocak 2015. 11 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2018. 
  125. ^ Yagoda (19 Temmuz 2018). "One Cheer for Whataboutism". The New York Times. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2018. Tu quoque is a subset of the so-called ad hominem argument: a strike against the character, not the position, of one’s opponent. Ad hominem gets a bad press, but it isn’t without merit, when used in good faith. It’s useful in an argument to show that the stance being taken against you is inconsistent or hypocritical. It doesn’t win the day, but it chips away at your opponent’s moral standing and raises doubt about the entirety of his or her position. 
  126. ^ "Риторика холодной войны на фоне нарушения прав человека в США" [Cold War rhetoric against a backdrop of human rights violations in the USA]. 1News Azerbaijan (Rusça). 26 Ağustos 2014. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2018. 
  127. ^ Mark (6 Mart 2013). "Saudi Arabia, Russia, The Magnitsky Act, And 'Whataboutism'". Forbes. 29 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2018. 
  128. ^ "Риторика холодной войны на фоне нарушения прав человека в США" [Cold War rhetoric against a backdrop of human rights abuses in the USA]. 1 News Azerbaijan (Rusça). 26 Ağustos 2014. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2018. «Права человека – это дубинка в руках сильных мира сего, которую они используют, когда кто-то вокруг проявляет непослушание», - убежден азербайджанский политический деятель Араз Ализаде, возглавляющий Социал-демократическую партию Азербайджана. (Translation: "'Human rights is a stick in the hands of the powers of the world, that they use to beat anyone who disobeys them' says Araz Alizade, leader of the Social-Democratic Party of Azerbaijan") 
  129. ^ "Anti-anti-communism". Aeon. 22 Mart 2018. 25 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2018. But the problem for the anti-communists is that their general premise can be used as the basis for an equally good argument against capitalism, an argument that the so-called losers of economic transition in eastern Europe would be quick to affirm. The US, a country based on a free-market capitalist ideology, has done many horrible things: the enslavement of millions of Africans, the genocidal eradication of the Native Americans, the brutal military actions taken to support pro-Western dictatorships, just to name a few. The British Empire likewise had a great deal of blood on its hands: we might merely mention the internment camps during the second Boer War and the Bengal famine. This is not mere ‘whataboutism’, because the same intermediate premise necessary to make their anti-communist argument now works against capitalism: Historical point: the US and the UK were based on a capitalist ideology, and did many horrible things. General premise: if any country based on a particular ideology did many horrible things, then that ideology should be rejected. Political conclusion: capitalism should be rejected. 

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Whataboutism&oldid=34270720" sayfasından alınmıştır