Spółgłoska szczelinowa nagłośniowa bezdźwięczna
| Numer IPA | 172 | |||
|---|---|---|---|---|
| ʜ | ||||
| Jednostka znakowa |
ʜ | |||
| Unikod |
U+029c | |||
| UTF-8 (hex) |
ca 9c | |||
| Inne systemy | ||||
| X-SAMPA | H\ | |||
| IPA Braille↗ | ⠔⠓ | |||
| Przykład | ||||
| informacje • pomoc | ||||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Spółgłoska szczelinowa nagłośniowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ʜ].
Artykulacja
[edytuj | edytuj kod]W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ʜ]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
- jest to spółgłoska nagłośniowa – fałdy nalewkowo-nagłośniowe zbliżają się do nagłośni. Szczelina staje się na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc przechodząc przez nie tworzą charakterystyczny dla spółgłoski szczelinowej szum.
- wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]Głoska ta jest obca językom indoeuropejskim. Występuje w: